Outcomes after cardiac rehabilitation in patients following repair of thoracic aortic aneurysm or dissection: a protocol for a systematic review and meta-analysis.

BACKGROUND Patients receiving thoracic aortic repair suffer from long-term impairment in daily functioning and quality of life following intervention due to a combination of their life-threatening condition (i.e. aortic aneurysm or dissection), undergoing major surgery, as well as long-term exercise restrictions thereafter. Despite the known risks of exercise, it is vital that patients regain physical activity in order to recover their daily functioning and quality of life. Cardiac rehabilitation could be a safe and effective treatment to support patients to become physically active by providing exercise training, comprehensive rehabilitation services, and safety recommendations. Despite new insights in recent literature and clinical practice, international guidelines do not recommend cardiac rehabilitation due to limited evidence. We aim to fill this knowledge gap by performing a systematic review and meta-analysis on the effectiveness of cardiac rehabilitation in patients following thoracic aortic repair. METHODS This protocol has been developed following the Preferred Reporting Items for Systematic Review and Meta-Analysis Protocols (PRISMA-P). MEDLINE, Embase, and CINAHL will be searched for eligible observational and interventional studies from inception up to April 2022. Screening (title/abstract and full text), data extraction, risk of bias assessment, and therapeutic validity rating will be conducted by two independent reviewers. A random-effects model will be used to meta-analyse performance-based outcomes, patient-reported outcomes, clinician-reported outcomes, and researcher-reported outcomes. Subsequently, meta-bias and confidence in evidence will be analysed by two independent reviewers. DISCUSSION To exercise or not to exercise in patients following thoracic aortic repair has been a topic of discussion for years. The intended systematic review and meta-analysis will provide comprehensive evidence on the effectiveness of phase III outpatient exercise-based cardiac rehabilitation in patients following thoracic aortic repair. Findings from this review may inform future guidelines for the management of patients with thoracic aortic disease. SYSTEMATIC REVIEW REGISTRATION PROSPERO CRD42022301204

Effects of dry and wet N deposition on vegetation and biogeochemistry of an ombrotrophic bog

It has repeatedly been shown that increased nitrogen (N) deposition results in dramatic shifts in vegetation composition. The sources of N-deposition vary from agriculture (mainly NH3 and NH4) to industry and traffic (mainly NOx). Effects of these different N forms on the vegetation and biogeochemistry of an ombrotrophic peat bog, Whim Moss (~15km southwest of Edinburgh), have been investigated since April 2002, by employing an automate N manipulation system. This field experiment, uniquely, offers the possibility to investigate the effects of the different N forms at the same site and at application rates and deposition scenarios simulating natural variation in rainfall. Within the manipulation system there are two N manipulations: Dry, where gaseous NH3 is released over a 60 m transect at concentrations that simulate a 100,000 bird poultry unit (0.4-200 μg m-3), and Wet, as soluble nitrate or ammonium, covering the full range of UK wet N-deposition (8 – 64 kg N ha-1yr-1). The effects of dry N deposition on the vegetation and biogeochemistry at different distances from the NH3 source have been analysed. In the wet N deposition experiment, 5 treatments were followed, ranging from 8-64 kg N ha-1yr-1 and differing in N form as either oxidised or reduced N. Samples of soil water were obtained using mini-rhizon samplers and were tested for pH, NH4, NO3, P and base cations. Young (1 year old) shoots of Calluna vulgaris L. (Hull), Erica tetralix L. and Sphagnum capillifolium Ehrh. (Hedw.) were harvested and tested for chlorophyll concentrations, aminoacids and P and base cation concentrations in acid digests. The preliminary results show differences between treatment N forms and N doses and along the NH3 gradient. In this presentation we will focus on the plant responses to the changes in the biochemistry. CAPER Conferenc

Erosiebepalingen in het Haringvliet tijdens hoge afvoer (december 1993)

In opdracht van de Directie Zuid-Holland heeft het RIZA een onderzoek naar het erosiegedrag van het Haringvliet voorbereid en uitgevoerd. Het doel van dit onderzoek was het bepalen van de kritieke snelheid voor erosie; in modellen werd tot nu toe een geschatte waarde van 0.33 m/s (0.2 à 0.3 N/m2) aangehouden. Het onderzoek heeft op twee manieren plaatsgevonden. Ten eerste is er door het Waterloopkundig Laboratorium een laboratoriumonderzoek uitgevoerd op in het veld gestoken ongeroerde monsters. Dit leverde een kritieke schuifspanning voor erosie op van 0.5 à 1 N/m2. Dit is veel hoger dan de geschatte waarde. Door problemen bij de uitvoering van de proeven is het resultaat slechts gebaseerd op enkele waarnemingen. Het tweede deel van het onderzoek is een veldmeting naar erosie in het Haringvliet tijdens hoge afvoer. De stroomsnelheden in het Haringvliet liepen daarbij op tot 0.7 m/s. Ook de zwevend stof concentratie tijdens de meting liep op van ongeveer 30 mg/l tot 80 à 100 mg/l. Aangezien deze stijging in concentratie niet verklaard kon worden uit de aanvoer, moet er sprake zijn van lokale erosie. Uit de nadere analyse blijkt dat erosie optreedt bij stroomsnelheden boven 0.5 m/s (~0.5 N/m2). In de nota wordt de veldmeting besproken en worden de resultaten bediscussieerd. Er is een vergelijking gemaakt tussen de veldsituatie en de laboratorium-metingen. Hierbij is gebruik gemaakt van simulaties met het slibtransportmodel WAQUA-SINODE. Binnen de marges van de parameters, zoals bepaald in het laboratorium, kan een goede overeenkomst bereikt worden met de veldsituatie. Vastgesteld kan worden dat de oorspronkelijk aangenomen waarde voor erosie van 0.33 m/s te laag is geweest. Dit is een zeer conservatieve inschatting geweest van het slibtransport. Een kritieke grens voor erosie bij 0.5 m/s is een meer realistische waarde

Improved Maximal Workload and Systolic Blood Pressure After Cardiac Rehabilitation Following Thoracic Aortic Repair: A SYSTEMATIC REVIEW AND META-ANALYSIS.

PURPOSE It is of clinical importance to gain more knowledge about the risks and benefits of exercise in patients recovering from thoracic aortic repair. Therefore, the aim of this review was to perform a meta-analysis on changes in cardiorespiratory fitness, blood pressure, and the incidence of adverse events during cardiac rehabilitation (CR) in patients recovering from thoracic aortic repair. REVIEW METHODS We performed a systematic review and random-effects meta-analysis of outcomes before versus after outpatient CR in patients recovering from thoracic aortic repair. The study protocol was registered (PROSPERO CRD42022301204) and published. MEDLINE, EMBASE, and CINAHL were systematically searched for eligible studies. Overall certainty of evidence was scored with Grading of Recommendations Assessment, Development, and Evaluation (GRADE). SUMMARY We included five studies with data from in total 241 patients. Data from one study could not be used in our meta-analysis because they were provided in a different unit of measure. Four studies with data of 146 patients were included in the meta-analysis. The mean maximal workload increased with 28.7 W (95% CI: 21.8-35.6 W, n = 146, low certainty of evidence). The mean systolic blood pressure during exercise testing increased with 25.4 mm Hg (95% CI: 16.6-34.3, n = 133, low certainty of evidence). No exercise-induced adverse events were reported. These outcomes indicate that CR seems beneficial and safe to improve exercise tolerance in patients recovering from thoracic aortic repair, although outcomes were based on data from a small, heterogeneous group of patients

Guidance document on leptospirosis in relation to swimming in surface waters

Leptospirose is een verzamelnaam voor verschillende ziekten die worden veroorzaakt door Leptospira-bacteriën, zoals modderkoorts of de ziekte van Weil. Deze bacteriën kunnen met de urine van de bruine rat in het oppervlaktewater terechtkomen. Mensen kunnen hier ziek van worden door bijvoorbeeld in of rond oppervlaktewater te recreëren. In Nederland komt het erg weinig voor dat mensen leptospirose krijgen door te zwemmen in oppervlaktewater. Áls het gebeurt, is het niet altijd duidelijk wie waarvoor verantwoordelijk is en actie moet ondernemen. Ook hebben de betrokken overheden vaak vragen over te nemen maatregelen en de wetten en regels. Daarom heeft het RIVM met betrokken partijen een handreiking gemaakt die informatie geeft over leptospirose, wetgeving en welke acties en maatregelen mogelijk zijn. Het is niet bekend van welke hoeveelheid Leptospira-bacteriën in zwemwater mensen ziek kunnen worden. De handreiking beschrijft daarom drie scenario’s om maatregelen te nemen na (mogelijke) besmettingen: als het gerucht gaat dat er iemand op een zwemlocatie is besmet, als er één persoon is besmet, en als er meerdere personen zijn besmet. Zwemwaterbeheerders kunnen uitzoeken of op een zwemlocatie risico’s door ratten te verwachten zijn. Zij kunnen hiervoor, naast het verplichte zwemwaterprofiel, een zogeheten plaagdier risico-inventarisatie laten opstellen. Zo kunnen ze te weten komen of maatregelen nodig zijn. Er zijn twee soorten maatregelen mogelijk om besmettingen op een zwemlocatie te voorkomen: ratten bestrijden en zwemmers informeren. Goede informatie voor de zwemmers kan ervoor zorgen dat er geen besmettingen optreden. Zwemmers moeten op hun gedrag worden gewezen. Ze moeten bijvoorbeeld geen afval achterlaten op een zwemlocatie, want dat trekt ratten aan. En als ze een wondje hebben, kunnen ze beter niet in het water gaan. Ze kunnen namelijk besmet raken doordat hun slijmvliezen of wondjes in de huid in contact komen met oppervlaktewater waarin Leptospira-bacteriën zitten.Leptospirosis is an umbrella term for a variety of conditions caused by Leptospira bacteria, such as fever and Weil's disease. These bacteria can end up in surface water with the urine of brown rats. People can contract the disease during recreational activities in or around surface water. In the Netherlands, very few people get leptospirosis from swimming in surface water. If this does happen, it is not always clear who is responsible and who should take action. In addition, the authorities involved are often uncertain about what the rules are and what measures to take. This is why RIVM and a number of parties involved have drawn up a guidance document with information about leptospirosis, the relevant laws and regulations and possible measures. It is not known how much Leptospira bacteria in bathing water can make people ill. For that reason, the guidance document describes three scenarios for measures following a (possible) infection: when a person is thought to have been infected at a particular bathing site, when one person has been infected and when several persons have been infected. Bathing water managers can then find out whether a particular bathing site poses a risk of infection by rats. They can commission a pest risk inventory for that site, in addition to the obligatory bathing water profile. This will tell them whether any measures are required. Infections at bathing sites can be prevented in two ways: by controlling rat populations and by informing swimmers. Good information for swimmers can help to prevent infections. Swimmers need to be made aware of their own behaviour. For example, they should not leave any litter at bathing sites, to avoid attracting rats. And even with a small wound it is better not to go into the water. Swimmers can get infected when mucous membranes or small cuts in the skin come into contact with surface water that contains Leptospira bacteria