Incisional hernia: new approaches and aspects

This thesis is about the anatomy, diagnosis, treatment and outcome of incisional hernia. New approaches and aspects are discussed in the following chapters. The following definitions were derived from Butterworth’s medical dictionary 1. A hernia is the protrusion of an internal organ through a defect in the wall of the anatomical cavity in which it lies. An abdominal hernia is the protrusion of abdominal content through the abdominal wall. A ventral hernia is any hernia protruding through the abdominal wall. An incisional hernia is a hernia protruding through an operation scar. Incisional hernias can be classified according to their localization 2. Abdominal hernias include groin (i.e. inguinal and femoral) hernias and ventral hernias. Ventral hernias include umbilical, incisional, epigastric and spigelian hernias. This thesis is restricted to incisional hernias through midline incisions

Behandeling van proximale humerusfracturen bij volwassenen

Samenvatting. Achtergrond: Fracturen van de proximale humerus zijn veel voorkomende letsels. De behandeling van deze fracturen, inclusief chirurgische interventies, varieert sterk. Doel: In kaart brengen van bewijs voor verschillende therapeutische interventies en revalidatie voor fracturen van de proximale humerus. Zoekstrategie: Onderzocht werden the Cochrane Bone, Joint and Muscle Trauma Group Specialized Register, the Cochrane Central Register of Controlled Trails, MEDLINE, EMBASE en andere registers en bibliografische weergave van rapporten van trials. Deze zoekactie werd in maart 2010 beëindigd. Selectie: Alle Randomised Controlled Trials (RCT’s) die betrekking hebben op de behandeling van de fracturen van de proximale humerus bij volwassenen werden geselecteerd. Dataverzameling en analyse: Twee personen verrichtten onafhankelijk van elkaar de studieselectie, risicoinventarisatie op bias en dataverzameling. Door de heterogeniteit van de trials bleken de gegevens niet geschikt te zijn voor een meta-analyse. Resultaten: Zestien kleine gerandomiseerde trials met 801 patiënten werden geïncludeerd. Het was niet mogelijk om de bias in deze studies uit te sluiten. Acht onderzoeken evalueerden conservatieve therapie. In één studie blijkt een armsling in het algemeen meer comfortabel dan de minder gebruikte lichaamsfixatie/bandage van de arm. Er was enig bewijs dat vroege fysiotherapeutische behandeling, in vergelijking met fysiotherapie starten na drie weken van immobilisatie, resulteert in minder pijn en mogelijk een beter herstel bij patiënten met een niet gedisloceerde of een stabiele fractuur. Vergelijkbaar was er bewijs voor vermindering van pijn op korte termijn zonder negatieve gevolgen voor een resultaat op langere termijn in geval van een vroege mobilisatie in de eerste week in vergelijking met de mobilisatie na drie weken. Twee onderzoeken leverden enig bewijs voor een in het algemeen redelijk resultaat bij patiënten die, zonder medische supervisie maar wel met een adequate instructie voor een fysiotherapeutisch programma behandeld werden. Operatieve interventie verbeterde het herstel van de anatomie van de fractuurfragmenten in twee onderzoeken maar dit leidde tot meer complicaties in een van deze onderzoeken en resulteerde niet in een verbetering van de schouderfunctie. De voorlopige gegevens uit een ander onderzoek leverden geen significant verschil in complicaties, kwaliteit van het leven en kosten tussen plaatosteosynthesen conservatieve therapie. In één onderzoek leidde een hemiarthroplastiek tot een betere functie op korte termijn met minder pijn en invaliditeit in vergelijking met conservatieve behandeling van ernstige letsels. Een tension band fixatie bij ernstige letsels ging gepaard met een hoog reoperatie aantal in vergelijking met een hemiarthroplastiek in één studie. In één ander onderzoek werden betere functionele resultaten voor één type hemiarthroplastiek gevonden. Slechts zeer beperkt bewijs suggereerde vergelijkbare resultaten van vroege versus uitgestelde schoudermobilisatie na hetzij een operatieve fractuurfixatie (één onderzoek) of een hemiarthroplastiek (één onderzoek). Conclusie van de auteurs: Er is onvoldoende bewijs voor adequate informatie over de behandeling van proximale humerusfracturen bij volwassenen. Vroege fysiotherapie, zonder immobilisatie, lijkt adequaat voor de behandeling van sommige niet gedisloceerde fracturen. Het is onduidelijk of de operatieve therapie, zelfs voor specifieke fractuurtypen, zal leiden tot een consistent beter lange termijn resultaat

Prehospitale triage bij traumapatiënten

The prehospital trauma triage system consisting of regional ambulance services and overarching availability of mobile medical teams, the level criteria for trauma centres and in-hospital care for trauma patients are well-organised in the Netherlands.- However, the quality of prehospital triage in the Netherlands is inadequate at the moment, with an average under-triage rate of more than 30%. There is, thus, much room for improvement in the quality of prehospital triage.- Research in this area is now taking off, partly because of the arrival of a new quality indicator from the Netherlands National Health Care Institute, which states that at least 90% of multiple-trauma patients should be primarily taken to a level 1 trauma centre

Complex and Unstable Simple Elbow Dislocations: A Review and Quantitative Analysis of Individual Patient Data

The primary objective of this review of the literature with quantitative analysis of individual patient data was to identify the results of available treatments for complex elbow dislocations and unstable simple elbow dislocations. The secondary objective was to compare the results of patients with complex elbow dislocations and unstable elbow joints after repositioning of simple elbow dislocations, which were treated with an external fixator versus without an external fixator. Electronic databases MEDLINE, EMBASE, LILACS, and the Cochrane Central Register of Controlled Trials. Studies were eligible for inclusion if they included individual patient data of patients with complex elbow dislocations and unstable simple elbow dislocations. The different outcome measures (MEPI, Broberg and Morrey, ASES, DASH, ROM, arthritis grading) are presented with mean and confidence intervals. The outcome measures show an acceptable range of motion with good functional scores of the different questionnaires and a low mean arthritis score. Thus, treatment of complex elbow dislocations with ORIF led to a moderate to good result. Treatment of unstable simple elbow dislocations with repair of the collateral ligaments with or without the combination of an external fixator is also a good option. The physician-rated (MEPI, Broberg and Morrey), patient-rated (DASH) and physician- and patient-rated (ASES) questionnaires showed good intercorrelations. Arthritis classification by x-ray is only fairly correlated with range of motion. Elbow dislocations are mainly on the non-dominant side