Dosis response relatie voor gastro-intestinale pathogenen in een diermodel

Dose-response models ar an essential part of quantitative microbiological risk assessment, but not many appropriate data are available for this purpose. Human volunteer studies provide only limited information. Therefore, an animal model for infection with human enteropathogenic bacteria is being developed. Adult, male WU rats were exposed to different doses of three enteropathogenic bacteria (Salmonella enterica serovar Enteritidis, Escherichia coli 0157, and Campylobacter jejuni) after overnight starvation and neutralisation of gastric acid. A relationship between the dose and probability of infection was demonstrated for all three bacteria, with C. jejuni being more infectious than E.coli 0157, and CS. Enteritidis being least infectious. S. Enteritidis induced a systemic infection, and dose-dependent effects were observed for some haematological parameters (notably and increase in neutrophils), for histopathological changes in the gastro-intestinal tract and for the delayed-type hypersensitivity reaction. The reproducibility of experiments with S. Enteritidis was good; in contrast, experiments with C. jejuni demonstrated poor reproducibility.Dosis-respons modellen zijn een belangrijk onderdeel van de kwantitatieve microbiologische risicoanalyse, maar er zijn slechts weinig bruikbare kwantitatieve gegevens. Experimenten met vrijwilligers geven slechts beperkte informatie. Daarom wordt een diermodel voor infectie met enteropathogene bacterien ontwikkeld. Volwassen, mannelijke WU ratten werden na overnacht vasten en neurtralisatie van maagzuur blootgesteld aan verschillende doses van drie enteropathogene bacterien (Salmonella enterica serovar Enteritidis, Escherichia coli 0157 en Campylobacter jejuni). Er werd een relatie gevonden tussen de dosis en de kans op infectie voor alle onderzochte bacterien. C. jejuni was meer infectieus dan E.coli 0157 en S. Enteritidis was het minst infectieus. S.Enteritidis veroorzaakte ook systemische effecten. Een dodis-respons relatie werd gevonden met sommige hematologische parameters (met name een toename van neurofielen), met de vertraagd type overgevoeligheidsreactie (OTV) en met histopathologische veranderingen in het darmkanaal. De reproduceerbaarheid van de experimenten met S.Enteritidis was goed, in tegenstelling tot C.jejun

Dose response relations for gastro-instestinal pathogens in an animal model

Dosis-respons modellen zijn een belangrijk onderdeel van de kwantitatieve microbiologische risicoanalyse, maar er zijn slechts weinig bruikbare kwantitatieve gegevens. Experimenten met vrijwilligers geven slechts beperkte informatie. Daarom wordt een diermodel voor infectie met enteropathogene bacterien ontwikkeld. Volwassen, mannelijke WU ratten werden na overnacht vasten en neurtralisatie van maagzuur blootgesteld aan verschillende doses van drie enteropathogene bacterien (Salmonella enterica serovar Enteritidis, Escherichia coli 0157 en Campylobacter jejuni). Er werd een relatie gevonden tussen de dosis en de kans op infectie voor alle onderzochte bacterien. C. jejuni was meer infectieus dan E.coli 0157 en S. Enteritidis was het minst infectieus. S.Enteritidis veroorzaakte ook systemische effecten. Een dodis-respons relatie werd gevonden met sommige hematologische parameters (met name een toename van neurofielen), met de vertraagd type overgevoeligheidsreactie (OTV) en met histopathologische veranderingen in het darmkanaal. De reproduceerbaarheid van de experimenten met S.Enteritidis was goed, in tegenstelling tot C.jejuni<br

A rat model for dose-response relationships of Salmonella Enteritidis infection.

AIMS: To develop an animal model to study dose-response relationships of enteropathogenic bacteria. METHODS AND RESULTS: Adult, male Wistar Unilever rats were exposed orally to different doses of Salmonella enterica serovar Enteritidis after overnight starvation and neutralization of gastric acid by sodium bicarbonate. The spleen was the most sensitive and reproducible organ for detection of dose-dependent systemic infection. Illness was only observed in animals exposed to doses of 10(8) cfu or more. At lower doses, histopathological changes in the gastro-intestinal tract were observed, but these were not accompanied by illness. Marked changes in numbers and types of white blood cells, as well as delayed-type hyperresponsiveness, indicated a strong, dose-dependent cellular immune response to Salm. Enteritidis. CONCLUSION: The rat model is a sensitive and reproducible tool for studying the effects of oral exposure to Salm. Enteritidis over a wide dose range. SIGNIFICANCE AND IMPACT OF THE STUDY: The rat model allows controlled quantification of different factors related to the host, pathogen and food matrix on initial stages of infection by food-borne bacterial pathogens