Burnout and professional satisfaction among master nurse.

Wstęp: Zjawisko wypalenia zawodowego oraz poziom satysfakcji zawodowej wśród personelu pielęgniarskiego stanowi ważny temat. Ze względu na specyfikę pracy oraz bliski kontakt z drugim człowiekiem, część osób z tej grupy zawodowej może odczuwać satysfakcję z wykonywania pracy, albo jej brak, który może w konsekwencji doprowadzić do wypalenia. Cel pracy: Głównym celem pracy była ocena poziomu wypalenia zawodowego i satysfakcji zawodowej magistrów pielęgniarstwa. Materiał i metody: W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem techniki ankiety. W przeprowadzonym badaniu posłużono się trzema narzędziami badawczymi: autorskim kwestionariuszem ankiety, kwestionariuszem MBI oraz skalą Misener Nurse Practitioner Job Satisfaction Scale – MNPJSS. Ankietę udostępniono na jednym z serwisów społecznościowych, na grupie dedykowanej personelowi pielęgniarskiemu. W badaniu wzięło udział 110 uczestników. Były to osoby posiadające tytuł magistra pielęgniarstwa, czynne zawodowo.Wyniki: Poziom wypalenia zawodowego wśród osób badanych był niski, w skali MBI wynosił średnio 54,76 (SD=24,24), najbardziej nasilonym czynnikiem wypalenia zawodowego było obniżone poczucie osiągnięć osobistych, średnia punktów dla tej podskali wynosiła 26,14 (SD=8,96). Najniższą liczbę punktów uzyskała podskala depersonalizacji – średnia punktów wynosiła 9,72 (SD=7,84). Poziom satysfakcji zawodowej wśród osób badanych był średni. Satysfakcja z pracy pielęgniarek i pielęgniarzy w skali MNPJSS wynosiła średnio 169,68 (SD=51,48). Największym źródłem satysfakcji zawodowej był aspekt partnerstwa zespołowego – średnia ocen dla tego obszaru wynosiła 52,51 (SD=17,42), a najmniejszym obszar korzyści – średnia dla tej podskali wynosiła 11,74 (SD=3,40). Wnioski: Wraz ze wzrostem satysfakcji zawodowej malał poziom wypalenia zawodowego. Występowanie wypalenia zawodowego oraz satysfakcji zawodowej u osób badanych zależy od następujących czynników: stażu pracy, motywacji wyboru zawodu, możliwości wykorzystania w pracy wiedzy i umiejętności, wsparcia ze strony personelu i przełożonych oraz zadowolenia z życia osobistego.Introduction: The phenomenon of occupational burnout and job satisfaction levels among nursing staff is a vital topic. Due to job specificity that requires close contact with others, nursing professionals may feel satisfaction from their work or lack of it, which may lead to occupational burnout.Aim: The main aim of the study was to assess the level of occupational burnout and professional satisfaction among master nurse practitioners.Material and methods: The study uses the diagnostic survey method with the use of the questionnaire technique. Three research tools were used in the study: a proprietary questionnaire, the MBI questionnaire and the Misener Nurse Practitioner Job Satisfaction Scale – MNPJSS. The survey was made available on one of the social networking sites, in a group dedicated to nursing staff. 110 participants took part in the study. They were professionally active and held a master's degree in nursing. Results: The level of professional burnout among the respondents was low, with the average score of 54.76 (SD = 24.24) on the MBI scale, the main factor of occupational burnout was reduced sense of personal achievement, the mean score for this subscale was 26.14 (SD = 8.96). The lowest score was obtained by the depersonalization subscale - the mean score was 9.72 (SD = 7.84). The level of professional satisfaction among the respondents was average. Job satisfaction on the MNPJSS scale was on average 169.68 (SD = 51.48). The greatest source of job satisfaction was the team partnership aspect - the average score for this area was 52.51 (SD = 17.42) and the least was the benefits area - the mean for this subscale was 11.74 (SD = 3.40). Conclusions: With the increase in professional satisfaction, the level of occupational burnout decreased. The prevalence of professional burnout and job satisfaction among the respondents depends on the following factors: seniority, motivation behind choice of profession, possibility of using knowledge and skills at work, support from staff and superiors, and satisfaction with personal life

The care of patient after ileocecal resection because of a Crohn's disease

Wstęp: Choroba Leśniowskiego-Crohna należy do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit. Może obejmować każdy odcinek przewodu pokarmowego. Do głównych przyczyn zachorowań należą czynniki środowiskowe, immunologiczne oraz genetyczne. Z powodu choroby Leśniowskiego-Crohna często dochodzi do powstania powikłań pozajelitowych. W trakcie leczenia stosuje się złożoną terapię, obejmującą leczenie farmakologiczne, biologiczne oraz chirurgiczne. Szczególnie w leczeniu operacyjnym ważna jest opieka pielęgniarska udzielana po zabiegu, a także edukacja dotycząca samoopieki w środowisku domowym. Cel pracy: Przedstawienie sytuacji zdrowotnej pacjenta po resekcji krętniczo-kątniczej z powodu choroby Leśniowskiego-Crohna, rozpoznanie diagnoz pielęgniarskich, przedstawienie planu i realizacji interwencji pielęgniarskich oraz dokonanie oceny efektów pielęgnowania. Materiały i metody: Zastosowano metodę indywidualnego przypadku u pacjenta z chorobą Leśniowskiego-Crohna po zabiegu operacyjnym. Wykorzystano technikę wywiadu, obserwacji oraz analizy dokumentacji medycznej.Wyniki: Pacjent został przyjęty na oddział w celu wykonania zabiegu resekcji krętniczo-kątniczej. Chorego przygotowano do zabiegu zgodnie z zaleceniami. Główne diagnozy rozpoznane po zabiegu operacyjnym to: dolegliwości bólowe rany pooperacyjnej, ryzyko wystąpienia zakażenia rany pooperacyjnej i miejsca założonego drenu, ryzyko zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej, ryzyko powstania powikłań płucnych oraz zakrzepowo-zatorowych, deficyt wiedzy na temat dalszego postępowania w środowisku domowym oraz niepokój pacjenta. Pacjent został przygotowany do samoopieki po leczeniu szpitalnym. Przeprowadzono edukację w zakresie żywienia, pielęgnacji rany pooperacyjnej oraz kontynuowania leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna. Wnioski: Rozpoznanie diagnoz oraz zaplanowanie interwencji u pacjenta z chorobą Leśniowskiego-Crohna po resekcji krętniczo-kątniczej, pozwoliło na prawidłowe jego funkcjonowanie po zabiegu operacyjnym oraz niedopuszczenie do powstania powikłań.Introduction: Crohn’s disease is a type of inflammatory bowel disease. It may affect any part of the gastrointestinal tract. The main causes of Crohn’s disease are environmental, immunological and genetic. Crohn’s disease often leads to potential parenteral complications. Treatment involves a complex therapy including pharmacological, biological and surgical treatment. What is especially vital is nursing care after the surgery and education on self-care in the home environment.The aim: To present a health state of a patient after ileocecal resection because of a Crohn's disease, establishing nursing diagnoses, presenting of the plan and implementation of nursing intervention and assessing the effect of nursing care.Materials and methods: The method of an individual case of a patient with Crohn's disease after surgery was applied. Using a technique of an interview, patient observation, and medical record analysis.Results: The patient was admitted to hospital in order to have an ileocecal resection. The patient was prepared for the surgery in accordance with recommendations. The main diagnoses established after the surgery were: pain in the postoperative wound, the risk of postoperative infection and the place where the drain was put, the risk of water-electrolyte disorders, the risk of pulmonary or thromboembolic complications, limited knowledge on further proceeding in home environment and patient’s anxiety. The patient was prepared for self-care after hospital treatment. The patient was educated on nutrition, postoperative wound care and the continuation of treatment of Crohn’s disease.Conclusions: Establishing nursing diagnoses and planning the intervention in a patient with Crohn’s disease after ileocecal resection allowed the patient to function properly after surgery and the prevention of complications

Wpływ lipoksyny A4 na uwalnianie cytokin przez komórki jednojądrowe pacjentów chorych na łuszczycowe zapalenie stawów

Background: Up to 40% of patients with psoriasis suffer from psoriatic arthritis (PsA), an underrecognized inflammatory arthropathy of incompletely understood pathogenesis. PsA affects axial joints, surrounding ligaments, tendons and entheses. One hypothesis links repeated microinjuries with disorders of inflammation resolution mechanisms that lead to chronic inflammation, which spreads to surrounding tissues. An example of the mediators which lead to resolution of inflammation in physiological conditions are derivatives of arachidonic acid – lipoxins. Objectives: The aim of the study was to compare if the influence of lipoxin A4 on the synthesis of pro-inflammatory cytokines by peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) isolated from peripheral blood of patients with PsA and healthy individuals. Methods: 10 patients with PsA and 5 matching healthy controls were enrolled in the study. PBMSc were isolated by gradient-density centrifugation technique and incubated with lipopolysaccharide with or without the addition of lipoxin A4 for 24 hours. The levels of IL-1β, IFN-α, IFN-γ, TNFα, MCP-1, IL-6, IL-8, IL-10, IL-17, IL-12, IL-18, IL-23 and IL-33 in cell culture supernatants were quantified by cytometric bead array system. Results: Incubation of PBMCs with LPS, increased production of all cytokines assessed either in patients with psoriatic arthritis or in healthy controls. In PBMCs from healthy controls incubation of cells with lipoxine A4 decrease production of proinflammatory cytokines. However, in patients with psoriatic arthritis addition of lipoxine A4 did not inhibited LPS – induced proinflammatory cytokines release. Conclusions: The anti-inflammatory effect of lipoxin A4 is reversed in PsA PBMCs, supporting the hypothesis of defective resolution of inflammation in the pathogenesis of PsA.Wprowadzenie: Patogeneza łuszczycowego zapalenie stawów (ŁZS), które występuje u ok. 40% pacjentów chorych na łuszczycę, jest nie do końca poznana i wyjaśniona. ŁZS obejmuje stawy osiowe (kręgosłup i stawy krzyżowo-biodrowe), stawy obwodowe, więzadła, ścięgna i przyczepy ścięgniste. Jedna z hipotez mówi, że powtarzające się mikrourazy oraz upośledzenie mechanizmów rezolucji procesu zapalnego, prowadzi do przewlekłego zapalenia, które obejmuje otaczające tkanki. Do mediatorów, prowadzących do ustąpienia stanu zapalnego w warunkach fizjologicznych należą lipoksyny pochodzące z kwasu arachidonowego. Cel pracy: Celem pracy było porównanie wpływu lipoksyny A4 na syntezę cytokin prozapalnych przez komórki jednojądrowe krwi obwodowej (PBMC) izolowane z krwi obwodowej pacjentów chorych na ŁZS i osób zdrowych. Metody: Do badania włączono 10 pacjentów chorych na łuszczycowe zapalenie stawów oraz 5 osób zdrowych. Komórki jednojądrowe krwi obwodowej izolowano techniką wirowania w gradiencie gęstości, a następnie inkubowano z lipopolisacharydem Escherichia coli O111:B4 z dodatkiem lub bez lipoksyny A4 przez 24 godziny. Poziomy IL-1β, IFN-α, IFN-γ, TNFα, MCP-1, IL-6, IL-8, IL-10, IL-17, IL-12, IL-18, IL-23 i IL -33 w supernatantach hodowli komórkowej oznaczono metodą cytometrii przepływowej. Wyniki: Inkubacja PBMC z LPS zwiększała produkcję wszystkich cytokin zarówno u pacjentów z łuszczycowym zapaleniem stawów i osób zdrowych. W PBMC osób zdrowych inkubacja komórek z lipoksyną A4 zmniejszała wytwarzanie cytokin prozapalnych. Jednak u pacjentów z łuszczycowym zapaleniem stawów dodanie lipoksyny A4 nie hamowało indukowanego przez LPS uwalniania cytokin prozapalnych. Wnioski: Przeciwzapalne działanie lipoksyny A4 jest odwrócone w PBMC u chorych na ŁZS, co potwierdza hipotezę o zaburzeniach rezolucji zapalenia w patogenezie ŁZS

Assessment of Quality of Life and Pain Severity in Older Men with Osteoporosis: Cross-Sectional Study

Background: The quality of life in osteoporosis is studied for men rather than for women. Aim of the study was to determine how bone mass density (BMD) relates to life quality components and the severity of pain felt by men affected by osteoporosis. Methods: Presented research is a cross-sectional study. The cohort of 62 men aged 65 to 85 years was divided into a group with osteoporosis (N = 27) and a group without osteoporosis (N = 35). The participants’ quality of life was measured with the Qualeffo41 Questionnaire, BMD was quantified by densitometry, and pain intensity was assessed on the Visual Analogue Scale. Results: We found that lower BMD was strongly correlated to participants’ quality of life (r = −0.72), especially the quality of leisure and social activities (r = −0.66), general health perception (r = −0.59), and mobility (r = −0.57). Pain significantly affected general health perception in older men with osteoporosis. General health assessment and pain were highly correlated with each other (r = 0.888). Conclusion: BMD and the overall quality of life of the study participants were related to each other. The strongest relationship occurred between reduced BMD and leisure and social activities component. The pain significantly affected participants’ general health perception. The results may be employed to create new prophylactic strategies to improve life quality in men with osteoporosis