An atypical leiomyoadenomatoid tumor of the uterus – a case report and literature review

In this study, we describe morphological and immunohistochemical features of a mixed tumor (atypical leiomyoadenomatoid tumor – LMAT) localized in the body of the uterus. Aim of study: LMAT-type tumors are very rare and only 5 cases have been described in the literature so far, therefore this case report seems particularly noteworthy. Materials and methods: A 57-year-old patient was admitted to the Gynecology and Obstetrics Unit, Brothers of Mercy Hospital in Katowice for hysterectomy with bilateral salpingo-oophorectomy due to uterine myomata. The macroscopic examination of the surgical material revealed a polycystic tumor, 5 cm in diameter, with gelatinous contents and grey fibrous areas. The patient was discharged on postoperative day 4, in good general condition. A histological diagnosis of an atypical leiomyoadenomatoid tumor was established on the basis of the tissue material

Pierwotne guzy neuroendokrynne piersi, opis czterech przypadków

Breast neuroendocrine tumours are rare, accounting for up to 5% of all breasts tumours and approximately 1% of all neuroendocrine tumours. In most cases, breast neuroendocrine tumours are histologically and moderately well differentiated. Neuroendocrine breast tumours lack characteristic imaging patterns. The histopathological assessment of these tumours is difficult, and in most cases the correct diagnosis is made after proper examination of the postsurgical specimen.Guzy neuroendokrynne piersi są rzadkimi nowotworami, stanowią do 5 % guzów piersi i około 1% wszystkich guzów neuroendokrynnych. Większość zmian jest dobrze i umiarkowanie zróżnicowana, jednak  w badaniach obrazowych trudno wskazać cechy morfologiczne, które byłyby charakterystyczne dla tej grupy nowotworów. Ocena histopatologiczna również jest trudna i najczęściej właściwe rozpoznanie stawiane jest dopiero na podstawie materiału pooperacyjnego.

Analysis of adrenocortical tumours morphology as regards their structure and potential malignancy

Wstęp: Następstwem rozpoznania raka kory nadnercza (ACC, adrenocortical carcinoma) jest włączenie leczenia farmakologicznego, długotrwałe monitorowanie chorego oraz ewentualna decyzja o reoperacji. Celem pracy jest analiza morfologii pierwotnych guzów kory nadnerczy pod względem ich złośliwości na podstawie punktowej skali zaproponowanej przez Weissa. Materiał i metody: Poddano analizie 110 guzów kory nadnerczy u 107 chorych (M - 27,1%, K - 72,9%; w wieku 32-77 lat, średnia 55,2 &#177; 9,7). Zespół Conna rozpoznano u 16 chorych (14,9%), zespół Cushinga - u 12 (11,2%), a wirylizację - u 3 (2,8%). U 76 chorych (71,0%) w badaniach biochemicznych nie wykazano nadczynności hormonalnej guza. Wyniki: W rutynowym badaniu histopatologicznym u 6 chorych (5,4%) rozpoznano ACC, u 92 (83,6%) - gruczolaka kory nadnercza (ACA, adrenocortical adenoma), a u 12 (10,9%) - rozrost kory nadnercza. Atypię jądrową III lub IV stopnia stwierdzono w 8 guzach (7,3%), odsetek mitoz powyżej 5/50 HPF (high power field) - w 6 (5,4%), atypowe mitozy - w 5 (4,5%), odsetek komórek o jasnej cytoplazmie poniżej 25% - w 10 (9,1%), rozlany charakter zmiany - w 8 (7,3%), ogniska martwicy - w 16 (14,5%), naciekanie żył - w 4 (3,6%), naciekanie zatok - w 7 (6,3%), naciekanie torebki - w 5 (4,5%). W guzach ACC stwierdzono 4-9 opisywanych cech złośliwości, zaś w ACA - 0-3 cechy. W analizie statystycznej wykazano znamienną korelację między liczbą punktów w skali Weissa a największą wielkością guza w badaniach obrazowych (p < 0,05). Wnioski: Struktura i układ komórek w obrębie łagodnych guzów kory nadnerczy są heterogenne. Analiza morfologii guzów kory nadnercza w skali Weissa może stanowić podstawę do rozpoznania ich złośliwości.Introduction: A consequence of diagnosis of adrenocortical carcinoma (ACC) is introduction of pharmacological therapy, precise monitoring of the patients and in some cases re-operation. The aim of the study is to analyse morphology of adrenocortical tumours as regards their malignancy by use of criteria proposed by Weiss. Material and methods: 110 adrenocortical tumours in 107 patients were analysed (M 27.1%, F 72.9%; age 32 to 77 years, mean 55.2 &plusmn; 9.7). Conn syndrome was diagnosed in 16 patients (14.9%), Cushing syndrome in 12 (11.2%), and virilisation in 3 (2.8%). In 76 patients (71.0%) biochemical tests did not reveal hormonal hyperactivity of the tumour. Results: In routine histopatological examination ACC was diagnosed in 6 tumours (5.4%), adrenocortical adenoma (ACA) in 92 (83.6%) and adrenocortical hyperplasia in 12 (10.9%). Nuclear grade III or IV was observed in 8 tumours (7.3%), mitotic rate > 5/50 high power fields in 6 (5.4%), atypical mitoses in 5 (4.5%), clear cells constituting < 25% of the tumour in 10 (9.1%), diffuse architecture in 8 (7.3%), necrosis in 16 (14.5%), veins infiltration in 4 (3.6%), sinusoids infiltration in 7 (6.3%), and tumour capsule infiltration in 5 (4.5%). Among ACC tumours 4-9 features of malignancy were present, among ACA - 0-3 features. Statistical analysis revealed correlation between number of criteria proposed by Weiss and maximal tumour size (p < 0.05). Conclusion: The structure and cell arrangement in adrenocortical adenoma are heterogeneous. Application of criteria proposed by Weiss in histopathological examination of adrenocortical tumours can be useful in differentiating adrenocortical adenoma from carcinoma