Hepatocyte growth factor in exhaled breath and BAL fluid in sarcoidosis

Wstęp: Wątrobowy czynnik wzrostu (HGF) jest silnym mitogenem stymulującym wzrost komórek nabłonka pęcherzyków płucnych. Wyższe stężenia HGF w różnych materiałach biologicznych stwierdzono między innymi w zespole ostrej niewydolności oddechowej (ARDS), u chorych po przebytym zapaleniu płuc i po pneumonektomii. Niekorzystnym zejściem sarkoidozy jest włóknienie płuc. Wątrobowy czynnik wzrostu mógłby być przydatny jako marker pozwalający na rozpoznanie chorych obarczonych ryzykiem włóknienia płuc. Celem pracy była ocena: 1) czy HGF jest wykrywalny w popłuczynach oskrzelowo-pęcherzykowych (BAL) i kondensacie powietrza wydechowego (EBC); 2) czy stężenia HGF w BAL-u i kondensacie chorych na sarkoidozę różnią się od stężeń osób zdrowych; 3) czy istnieją korelacje z parametrami aktywności i wybranymi czynnikami rokowniczymi. Materiał i metody: Zebrano kondensat od 64 i popłuczyny oskrzelowo-pęcherzykowe od 30 chorych na sarkoidozę. Grupę kontrolną stanowiły osoby zdrowe (n = 15 dla EBC, n = 9 dla BAL). Wątrobowy czynnik wzrostu oznaczono immunoenzymatycznie. Wyniki: Stężenia HGF w kondensacie przekroczyły próg detekcji u 62% badanych (56% chorych i 87% zdrowych) i we wszystkich próbkach BAL. Nie stwierdzono różnic w stężeniach w EBC i BAL pomiędzy osobami chorymi i zdrowymi. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy HGF w EBC/BALF a stopniem radiologicznym, parametrami czynności płuc, czasem trwania choroby, liczbą nawrotów, odsetkiem limfocytów w BAL, stężeniem enzymu konwertującego angiotensynę i wapnia w surowicy, utratą dobową wapnia z moczem. Wnioski: Wątrobowy czynnik wzrostu jest wykrywalny w BAL i EBC. Jednak brak różnic pomiędzy chorymi na sarkoidozę i osobami zdrowymi oraz brak korelacji z markerami aktywności i czynnikami rokowniczymi uniemożliwiają jego zastosowanie w diagnostyce i monitorowaniu sarkoidozy.Introduction: Hepatocyte growth factor (HGF) is a strong mitogen stimulating lung epithelial cell growth. Elevated levels of HGF have been reported in various biological materials of patients with acute respiratory distress syndrome and in patients recovering from pneumonia or pneumonectomy. Sarcoidosis may be complicated by lung fibrosis. Consequently, HGF could be considered a new biomarker identifying patients with a higher risk of lung fibrosis. The aim of the study was to verify whether: 1. HGF is measurable in bronchoalveolar lavage fluid (BALF) and exhaled breath condensate (EBC); 2. HGF in BALF or EBC is impaired in sarcoidosis; and 3. HGF correlates with chosen activity and prognostic markers. Material and methods: Sixty-four EBC and 30 BALF of sarcoid patients, and 15 and 9 of healthy controls, respectively, were collected for the measurement of HGF using an ELISA test. Results: HGF was detectable in 62% of EBC samples (56% sarcoidosis and 87% of controls) and in all the BALF samples. EBC and BALF concentrations were not different in comparison to the controls. Moreover, no correlation was found between EBC/BALF concentrations and radiological stage, lung function tests, duration of disease, number of relapses, BALF lymphocytes, serum ACE, or serum and urine calcium concentrations. Conclusions: HGF is detectable in BAL and EBC. However, it does not distinguish sarcoidosis patients from healthy subjects. The above, as well as the lack of correlations with various parameters of disease activity and severity rule out EBC/ /BALF HGF as a biomarker for sarcoidosis monitoring

QuantiFERON-TB-GOLD In-Tube in patients with sarcoidosis

Introduction: Sarcoidosis and tuberculosis (TB) are the diseases that share many similarities. Mycobacterium tuberculosis (MTB) culture results are the gold standard for the diagnosis of TB, but false positive results are not rare. The aim was to evaluate the utility of QFT in detecting latent TB infection in a group of sarcoidosis patients with negative history of TB and negative culture/BACTEC results, and checking sarcoidosis activity influence on the QFT results. Additionally, we assessed if QFT negative result may strengthen the suspicion that positive culture/BACTEC results are false positive. Material and methods: 37 culture-negative and 6 culture-positive sarcoidosis patients were enrolled. On the basis of clinical and radiological data TB was considered unlikely (false-positive results). A control group consisted of age-matched subjects with excluded TB (n = 37). QuantiFERON-TB GOLD In-Tube (QIAGEN, USA) was used according to the manual. Test validity was checked basing on the results obtained from a low-risk (n = 21) and active TB group (n = 23). Results: The frequency of positive results tended to be higher in MTB(–) sarcoidosis (24.3% vs. 13.5% for the control group, p = 0.37), but was similar to the general population. None of culture-positive sarcoidosis patients was QFT-positive. The positive results were equally distributed among patients with active and inactive sarcoidosis. Conclusions: QFT has been found to be the useful test for the detection of latent TB infection in sarcoidosis patients. In addition, we confirm that sarcoidosis activity does not negatively influence the result of QFT. Moreover, QFT would be proposed as a cost-saving diagnostic test providing additional diagnostic information when false positive MTB culture result in the sarcoidosis patient is highly suspected. However, in each case clinical, radiological and epidemiological data should be considered before taking the therapeutic decision

The role of bronchoscopy in diagnosis of chronic cough in adults: a retrospective single-center study

Introduction: Cough is one of the most frequent symptoms reported to pulmonologists. The role of bronchoscopy in the diagnostic work-up of chronic cough is not clearly defined. The aim of this study was to evaluate the utility of fiberoptic bronchoscopy (FOB) and additional testing of samples collected during FOB in the differential diagnosis of chronic cough in adults.Material and methods: This was a single-center retrospective study. Out of 7115 conventional white light FOB examinations, we finally selected 198 with cough as the only indication.Results: In 40.9% of bronchoscopic examinations, no visible cause of cough was found. Visual signs of chronic bronchitis (CB) were detected in 57.6% of reports. Only in 3 cases (1.5%) bronchoscopy revealed a potential cause of chronic cough other than CB. Mycobacterium tuberculosis or other mycobacteria were spotted in none of the samples. In 91.1% of bronchoalveolar lavage (BAL) cytologic examinations, at least one cell count abnormality was detected, but only in case of increased percentage of eosinophils, it might be considered clinically relevant. In 53% of bacteriological culture results, at least one potentially pathogenic bacterium was isolated. Conclusions: The present study results strengthen the evidence that FOB combined with additional testing of airway specimens obtained during FOB is not a powerful tool in the differential diagnosis of chronic cough, and FOB as a diagnostic tool may be overused. The appropriate timing and decision regarding referral for FOB and additional testing of achieved material requires careful clinical consideration

Wątrobowy czynnik wzrostu w kondensacie powietrza wydechowego i popłuczynach oskrzelowo-pęcherzykowych w sarkoidozie

Wstęp: Wątrobowy czynnik wzrostu (HGF) jest silnym mitogenem stymulującym wzrost komórek nabłonka pęcherzyków płucnych. Wyższe stężenia HGF w różnych materiałach biologicznych stwierdzono między innymi w zespole ostrej niewydolności oddechowej (ARDS), u chorych po przebytym zapaleniu płuc i po pneumonektomii. Niekorzystnym zejściem sarkoidozy jest włóknienie płuc. Wątrobowy czynnik wzrostu mógłby być przydatny jako marker pozwalający na rozpoznanie chorych obarczonych ryzykiem włóknienia płuc. Celem pracy była ocena: (1) czy HGF jest wykrywalny w popłuczynach oskrzelowo-pęcherzykowych (BAL) i kondensacie powietrza wydechowego (EBC); (2) czy stężenia HGF w BAL-u i kondensacie chorych na sarkoidozę różnią się od stężeń osób zdrowych; (3) czy istnieją korelacje z parametrami aktywności i wybranymi czynnikami rokowniczymi. Materiał i metody: Zebrano kondensat od 64 i popłuczyny oskrzelowo-pęcherzykowe od 30 chorych na sarkoidozę. Grupę kontrolną stanowiły osoby zdrowe (n = 15 dla EBC, n = 9 dla BAL). Wątrobowy czynnik wzrostu oznaczono immunoenzymatycznie. Wyniki: Stężenia HGF w kondensacie przekroczyły próg detekcji u 62% badanych (56% chorych i 87% zdrowych) i we wszystkich próbkach BAL. Nie stwierdzono różnic w stężeniach w EBC i BAL pomiędzy osobami chorymi i zdrowymi. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy HGF w EBC/BALF a stopniem radiologicznym, parametrami czynności płuc, czasem trwania choroby, liczbą nawrotów, odsetkiem limfocytów w BAL, stężeniem enzymu konwertującego angiotensynę i wapnia w surowicy, utratą dobową wapnia z moczem. Wnioski: Wątrobowy czynnik wzrostu jest wykrywalny w BAL i EBC. Jednak brak różnic pomiędzy chorymi na sarkoidozę i osobami zdrowymi oraz brak korelacji z markerami aktywności i czynnikami rokowniczymi uniemożliwiają jego zastosowanie w diagnostyce i monitorowaniu sarkoidozy

Short-Term Reproducibility of the Inflammatory Phenotype in Different Subgroups of Adult Asthma Cohort

Inflammatory phenotype classification using induced sputum appears attractive as it can be applied to inflammation-based management of the patients with asthma. The aim of the study was to determine the reproducibility of inflammatory phenotype over time in patients with asthma. In 66 adults asthma was categorized as steroid-naïve (SN, n=17), mild to moderate (MMA, n=33), and refractory treated with oral corticosteroids (RA, n=16). Clinical assessment, skin prick testing, spirometry, and two sputum inductions in 4–6-week interval were done. Inflammatory phenotypes were classified as eosinophilic (EA), consisting of eosinophilic and mixed granulocytic phenotypes, and noneosinophilic (NEA) consisting of paucigranulocytic and neutrophilic phenotypes. During study asthma treatment remained constant. In SN group 25% of patients changed phenotype from EA to NEA and 44% changed phenotype from NEA to EA. In MMA group 26% of patients changed phenotype from EA to NEA and 50% changed phenotype from NEA to EA. In 29% of RA patients inflammatory phenotype changed from EA to NEA and in 22% it changed from NEA to EA. Inflammatory classification, using induced sputum, is not fully reproducible in adults with asthma in short-term evaluation. EA seems to be more stable phenotype across all subgroups whereas NEA remained stable only in RA group