Wstęp: Wątrobowy czynnik wzrostu (HGF) jest silnym mitogenem stymulującym wzrost komórek nabłonka pęcherzyków
płucnych. Wyższe stężenia HGF w różnych materiałach biologicznych stwierdzono między innymi w zespole ostrej niewydolności
oddechowej (ARDS), u chorych po przebytym zapaleniu płuc i po pneumonektomii. Niekorzystnym zejściem sarkoidozy
jest włóknienie płuc. Wątrobowy czynnik wzrostu mógłby być przydatny jako marker pozwalający na rozpoznanie chorych
obarczonych ryzykiem włóknienia płuc.
Celem pracy była ocena: 1) czy HGF jest wykrywalny w popłuczynach oskrzelowo-pęcherzykowych (BAL) i kondensacie
powietrza wydechowego (EBC); 2) czy stężenia HGF w BAL-u i kondensacie chorych na sarkoidozę różnią się od stężeń osób
zdrowych; 3) czy istnieją korelacje z parametrami aktywności i wybranymi czynnikami rokowniczymi.
Materiał i metody: Zebrano kondensat od 64 i popłuczyny oskrzelowo-pęcherzykowe od 30 chorych na sarkoidozę. Grupę kontrolną
stanowiły osoby zdrowe (n = 15 dla EBC, n = 9 dla BAL). Wątrobowy czynnik wzrostu oznaczono immunoenzymatycznie.
Wyniki: Stężenia HGF w kondensacie przekroczyły próg detekcji u 62% badanych (56% chorych i 87% zdrowych) i we
wszystkich próbkach BAL. Nie stwierdzono różnic w stężeniach w EBC i BAL pomiędzy osobami chorymi i zdrowymi. Nie
stwierdzono korelacji pomiędzy HGF w EBC/BALF a stopniem radiologicznym, parametrami czynności płuc, czasem trwania
choroby, liczbą nawrotów, odsetkiem limfocytów w BAL, stężeniem enzymu konwertującego angiotensynę i wapnia
w surowicy, utratą dobową wapnia z moczem.
Wnioski: Wątrobowy czynnik wzrostu jest wykrywalny w BAL i EBC. Jednak brak różnic pomiędzy chorymi na sarkoidozę
i osobami zdrowymi oraz brak korelacji z markerami aktywności i czynnikami rokowniczymi uniemożliwiają jego zastosowanie
w diagnostyce i monitorowaniu sarkoidozy.Introduction: Hepatocyte growth factor (HGF) is a strong mitogen stimulating lung epithelial cell growth. Elevated levels of
HGF have been reported in various biological materials of patients with acute respiratory distress syndrome and in patients
recovering from pneumonia or pneumonectomy. Sarcoidosis may be complicated by lung fibrosis. Consequently, HGF could
be considered a new biomarker identifying patients with a higher risk of lung fibrosis.
The aim of the study was to verify whether: 1. HGF is measurable in bronchoalveolar lavage fluid (BALF) and exhaled breath
condensate (EBC); 2. HGF in BALF or EBC is impaired in sarcoidosis; and 3. HGF correlates with chosen activity and
prognostic markers.
Material and methods: Sixty-four EBC and 30 BALF of sarcoid patients, and 15 and 9 of healthy controls, respectively, were
collected for the measurement of HGF using an ELISA test.
Results: HGF was detectable in 62% of EBC samples (56% sarcoidosis and 87% of controls) and in all the BALF samples.
EBC and BALF concentrations were not different in comparison to the controls. Moreover, no correlation was found between
EBC/BALF concentrations and radiological stage, lung function tests, duration of disease, number of relapses, BALF lymphocytes,
serum ACE, or serum and urine calcium concentrations.
Conclusions: HGF is detectable in BAL and EBC. However, it does not distinguish sarcoidosis patients from healthy
subjects. The above, as well as the lack of correlations with various parameters of disease activity and severity rule out EBC/
/BALF HGF as a biomarker for sarcoidosis monitoring
