Diagnostic and therapeutic guidelines for gastro-entero-pancreatic neuroendocrine neoplasms (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours)

Postęp w diagnostyce i leczeniu nowotworów neuroendokrynnych (NEN), opublikowanie wyników nowych randomizowanych badań klinicznych oraz powstanie nowych zaleceń ENETS skłoniło ekspertów skupionych w Polskiej Sieci Guzów Neuroendokrynnych do uaktualnienia opublikowanych w 2013 roku zaleceń dotyczących postępowania w nowotworach neuroendokrynnych. W niniejszym artykule przedstawiono zalecenia ogólne postępowania w NEN będące wynikiem ustaleń ekspertów uczestniczących w III Konferencji Okrągłego Stołu pt. „Diagnostyka i leczenie nowotworów neuroendokrynnych układu pokarmowego: rekomendacje polskie w świetle aktualnych zaleceń europejskich”, która odbyła się w Żelechowie koło Warszawy w grudniu 2016 roku. Korzystając z bogatego doświadczenia ośrodków zajmujących się tymi nowotworami, mamy nadzieję, że udało nam się wypracować najbardziej optymalny sposób postępowania u chorych z NEN, uwzględniający najnowsze osiągnięcia medycyny, który będzie mógł być skutecznie realizowany w naszym kraju. W kolejnych częściach tego opracowania przedstawiono zasady postępowania w: NEN żołądka i dwunastnicy (z uwzględnieniem gastrinoma), trzustki; jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego oraz jelita grubego.Progress in the diagnostics and therapy of gastro-entero-pancreatic (GEP) neuroendocrine neoplasms (NEN), the published results of new randomised clinical trials, and the new guidelines issued by the European Neuroendocrine Tumour Society (ENETS) have led the Polish Network of Neuroendocrine Tumours to update the 2013 guidelines regarding management of these neoplasms. We present the general recommendations for the management of NENs, developed by experts during the Third Round Table Conference — Diagnostics and therapy of gastro-entero-pancreatic neuroendocrine neoplasms: Polish recommendations in view of current European recommenda­tions, which took place in December 2016 in Żelechów near Warsaw. Drawing from the extensive experience of centres dealing with this type of neoplasms, we hope that we have managed to develop the optimal management system, applying the most recent achievements in the field of medicine, for these patients, and that it can be implemented effectively in Poland. These management guidelines have been arranged in the following order: gastric and duodenal NENs (including gastrinoma); pancreatic NENs; NENs of the small intestine and appendix, and colorectal NENs

The influence of Hypholoma fasciculare and Phlebiopsis gigantea on the growth of Heterobasidion annosum in vitro

The influence of two saprotrophes — isolates of Hypholoma fasciculare and Phlebiopsis gigantea on the growth of thirty three root pathogen strains — Heterobasidion annosum was analysed. Two methods were used. The different reaction in paired cultures among saprotrophe and pathogen isolates suggest, that one isolate of H. annosum is not enough to study the interaction between this pathogen and saprophytes in vitro irrespective of the method used

Resection of liver metastases from differentiated thyroid cancer: who might benefit? A report of 2 cases with review of literature

Background: Liver metastases of differentiated thyroid cancers (DTC) are uncommon. Surgery has proven to be effective in patients with 131I-negative hepatic lesions. Here, we present two patients who underwent liver resection for metastatic DTC. Case presentation: The first patient is a 36-year-old woman who reported with 70-mm hepatic metastases of papillary thyroid cancer. After primary treatment of cancer, she was disease-free for 8 years when the elevation of TSH levels resulted for the need to search for metastasis. Notably, the 131I SPECT did not show any lesions. The CT scan revealed an 80mm diameter mass in the liver. Histology confirmed metastasis of thyroid cancer. Lack of iodine uptake and the size of lesion excluded treatment with radioactive iodine. Radical resection of the metastasis was performed with good short- and long-term postoperative result. The second patient is a 65-year-old man previously treated for follicular thyroid cancer. When a iodine-negative 70mm diameter metastasis was detected within the liver, he was referred for surgery. Extended right hepatectomy was performed. In a 12-months follow-up, he remained stable, with no signs of recurrence. Conclusions: These two cases show that resection of hepatic metastases of DTC is an option even in the case of large lesions. Given the effectiveness and safety of liver surgery, we reckon that it should be the treatment of choice when possible. The decision to perform surgical treatment should be based on analysis of the ability to perform radical and safe resection

Resekcja wątroby u pacjentów z przerzutami zróżnicowanego raka tarczycy: kto może odnieść korzyści? Opis dwóch przypadków oraz przegląd literatury

Przerzuty zróżnicowanego raka tarczycy do wątroby występują rzadko. W przypadku guzów niewrażliwych na terapię jodem radioaktywnym, jedną z możliwych metod dążenia do poprawy zdrowia pacjenta jest leczenie chirurgiczne. W niniejszym tekście prezentujemy dwa przypadki resekcji wątroby z powodu przerzutów raka brodawkowatego i pęcherzykowego tarczycy. U 36-letniej chorej, pierwotnie leczonej z powodu brodawkowatego raka tarczycy, po ośmiu latach zaobserwowano wzrost TSH. Rutynowo wykonane 131I SPECT nie wykazało patologii. W TK jamy brzusznej uwidoczniono guz w wątrobie. Badanie histologiczne potwierdziło przerzutowy charakter zmiany. W związku z brakiem możliwości leczenia jodem radioaktywnym, kobietę zakwalifikowano do leczenia operacyjnego. Poddano ją radykalnej resekcji wątroby, uzyskując 60-miesięczne przeżycie bez wznowy. Drugi pacjent to 65-letni mężczyzna z pojedynczym przerzutem raka pęcherzykowego tarczycy do wątroby. Brak wrażliwości komórek wykrytego przerzutu na znakowany jod był powodem podjęcia leczenia chirurgicznego. W 12-miesięcznej obserwacji pozostał bez nawrotu choroby. Przedstawione przypadki pokazują, że resekcja przerzutów DTC do wątroby jest dobrym rozwiązaniem nawet w przypadku dużych zmian. Leczenie operacyjne, obok niepozbawionego działań niepożądanych leczenia systemowego, jest skuteczne i bezpieczne. Decyzja o chirurgicznym leczeniu powinna być oparta na analizie możliwości wykonania radykalnej resekcji

Comparison of Post-Transplantation Lymphoproliferative Disorder Risk and Prognostic Factors between Kidney and Liver Transplant Recipients

Post-transplantation lymphoproliferative disorder (PTLD) is a life-threatening complication of solid organ transplantation (SOT). Its development risk varies among organ graft recipients. In this study, retrospective data were analyzed to compare PTLD’s risk and prognostic factors between adult kidney and liver transplant recipients (KTRs and LTRs, respectively). Over 15 years, 2598 KTRs and 1378 LTRs were under observation at our center. Sixteen KTRs (0.62%) and twenty-three LTRs (1.67%) were diagnosed with PTLD. PTLD developed earlier in LTRs (p < 0.001), SOT patients > 45 years old (p = 0.002), and patients receiving tacrolimus (p < 0.001) or not receiving cyclosporin (p = 0.03) at diagnosis. Tacrolimus use, male sex, and age > 45 years old significantly affected the time of PTLD onset in KTRs (hazard ratio (HR) = 18.6, 7.9 and 5.2, respectively). Survival was longer in LTRs < 45 years old (p < 0.009). LTRs were more likely than KTRs to achieve complete remission (p = 0.039). Factors affecting PTLD development and outcome differ between KTRs and LTRs; thus, these populations should be separately evaluated in future studies

Comparison of Post-Transplantation Lymphoproliferative Disorder Risk and Prognostic Factors between Kidney and Liver Transplant Recipients

Post-transplantation lymphoproliferative disorder (PTLD) is a life-threatening complication of solid organ transplantation (SOT). Its development risk varies among organ graft recipients. In this study, retrospective data were analyzed to compare PTLD’s risk and prognostic factors between adult kidney and liver transplant recipients (KTRs and LTRs, respectively). Over 15 years, 2598 KTRs and 1378 LTRs were under observation at our center. Sixteen KTRs (0.62%) and twenty-three LTRs (1.67%) were diagnosed with PTLD. PTLD developed earlier in LTRs (p 45 years old (p = 0.002), and patients receiving tacrolimus (p p = 0.03) at diagnosis. Tacrolimus use, male sex, and age > 45 years old significantly affected the time of PTLD onset in KTRs (hazard ratio (HR) = 18.6, 7.9 and 5.2, respectively). Survival was longer in LTRs p p = 0.039). Factors affecting PTLD development and outcome differ between KTRs and LTRs; thus, these populations should be separately evaluated in future studies

Does transient elastography correlate with liver fibrosis in patients with PSC? Laennec score-based analysis of explanted livers

<p><b>Background and aims:</b> Previous studies demonstrated a close correlation between transient elastography (TE) and liver histology in chronic liver diseases. Data on the accuracy of TE in primary sclerosing cholangitis (PSC) remains scarce. Here, we investigated the association between TE, serum marker of liver injury and histology of explanted livers in PSC patients.</p> <p><b>Methods:</b> Thirty patients were prospectively recruited. TE (Fibroscan^®) and blood sampling were performed during evaluation for liver transplantation (LT); the second blood sampling was performed on the day of LT. Fibrosis of explanted livers according to the seven-point Laennec staging system and liver collagen contents were measured.</p> <p><b>Results:</b> TE correlated with Laennec stages of fibrosis (<i>p</i> = .001), collagen contents (<i>p</i> < .001) and with diameter of thickest septa (<i>p</i> = .034) in explanted livers. It also correlated with serum indices of liver injury, namely AST, bilirubin as well as FIB-4 and APRI scores (all <i>p</i> < .05). In a multivariate model, only liver fibrosis, according to either Laennec score (<i>p</i> = .035) or collagen contents (<i>p</i> = .005), was significantly associated with TE. Finally, patients with cirrhosis had increased liver stiffness (<i>p</i> = .002) and the TE cut-off of 13.7 kPa showed the best predictive value (AUC = .90, 95% CI: 0.80–1.00, <i>p</i> < .001) for detecting cirrhosis.</p> <p><b>Conclusions:</b> TE correlates with liver fibrosis and markers of liver injury in patients with PSC. However, liver fibrosis seems to be the strongest predictor of liver stiffness assessed with TE. Hence, we postulate that TE is a reliable tool for non-invasive monitoring of PSC.</p

Wytyczne postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w raku wątrobowokomórkowym

Rak wątrobowokomórkowy jest najczęstszym pierwotnym nowotworem wątroby. Częstość występowania raka wątrobowokomórkowego zwiększała się na świecie w ciągu ostatnich dekad. W Polsce rak wątrobowo komórkowy jest rozpoznawany u około 1500 chorych rocznie. Rokowanie chorych na raka wątrobowokomórkowego jest nadal niezadowalające. Chorobie można zapobiegać w znacznym stopniu przez skuteczniejszą kontrolę czynników ryzyka oraz nadzór nad osobami z marskością wątroby. Właściwe postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne może poprawić rokowanie chorych na raka wątrobowokomórkowego. Przedstawiamy aktualizowaną wersję wytycznych postępowania u osob z czynnikami ryzyka oraz rozpoznaniem raka wątrobowokomórkowego. Opracowanie zostało przygotowane przez przedstawicieli wszystkich specjalności medycznych zaangażowanych w postępowaniu u chorych na raka wątrobowokomórkowego