The Relationship Between Vitamin B12 and Telomere Length: A Systematic Review

Telomeres are natural nucleoprotein structures that cover the ends of chromosomes. The phenomenon of telomere shortening, which plays a crucial role in maintaining the stability of the genome, occurs gradually over time when cells undergo division due to the end replication issue. Multiple studies have demonstrated a correlation between telomere shortening and a range of illnesses, including diabetes, dyslipidemia, cardiovascular disease, cancer, and mortality. Diet and lifestyle can affect telomere length. There exists a beneficial association between telomere length and the Mediterranean diet, particularly with regards to the consumption of dietary fiber derived from whole grains and vegetables. Micronutrients such as vitamins and trace elements also play a role in cell metabolism.  Some micronutrients, such as vitamin D, folate, and vitamin B12, are associated with telomere biology and cellular aging. Vitamin B12 is essential for DNA synthesis and epigenetic methylation processes. The present systematic review examines the results from clinical trials conducted in humans evaluating the role of vitamin B12 on telomere length. Cellular senescence is a state characterized by inflammation, altered cellular metabolism, genomic instability, and telomere dysfunction, which can be induced by changes in methylation patterns and oxidative stress. Vitamin B12 maintains antioxidative defense. Through these pathways, sufficient amounts of vitamin B12 may potentially play a role in the restoration of DNA damage. Most of the evidence is based on very few randomized clinical trials. Therefore, more extensive prospective cohort studies and better-designed randomized clinical trials are required to validate the correlations outlined in this review

The effect of social media use on eating attitude and behavior in women

Yüksek Lisans TeziDijitalleşen günümüz dünyasında sosyal medyanın kullanımı da her geçen gün artmaktadır. Sağlık ile ilgili sosyal medya içerikleri oldukça yaygın hale gelmekte ve açık erişim imkânı sunmaktadır. Sosyal medyadaki beslenme ile ilişkili içeriğin artması da bireylerin yeme tutumlarına ve davranışlarına etki etmektedir. Bu çalışma kapsamında, sosyal medya kullanımının kadınlarda kişisel beslenme tercihleri ve alışkanlıkları ile yeme tutum ve davranışları üzerine etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. COVID-19 pandemisi nedeniyle tez anket formu 18-40 yaş aralığında, 359 kadın bireye çevirimiçi olarak uygulanmıştır. Katılımcılara demografik sorular, sağlık bilgileri soruları, sosyal medya kullanımı ile ilişkili sorular, besin seçimi ve beslenme alışkanlıkları ile ilgili sorular ile Bergen Sosyal Medya Bağımlılığı ölçeği ve Yeme Tutum Testi ölçeği uygulanmıştır. Elde edilen sonuçlara göre; kilo, beden kütle indeksi ve yeme tutum bozukluğu doktor tarafından konulmuş bir hastalığın olup olmaması hususunda etkili değişkenlerdir. Yaş, kilo, beden kütle indeksi değişkenleri arttıkça yeme bozukluğu oranları da artmaktadır. En az yeme bozukluğuna sahip meslek grubu sağlık personelleridir. Katılımcıların %81,3’ü yüksek düzeyde sosyal medya bağımlılığına sahiptir. Bergen Sosyal Medya Bağımlılığı ölçeğine göre yüksek sosyal medya bağımlılık skoruna sahip olan katılımcıların yaşları normal sosyal medya bağımlılık skoruna sahip olan katılımcılara göre anlamlı olarak daha küçüktür (p=0,022). Katılımcıların Yeme Tutum Testi skorları ile kilo (p=0,002), beden kütle indeksi (p<0,001) ve yaş(p=0,001) değişkenleri arasında anlamlı ilişkiler bulunmaktadır. Yeme Tutum Testi skorlarına göre yeme bozukluğu arttıkça sosyal medya bağımlılığı da artmaktadır (p=0,005). Sonuç olarak, çalışmamızda kadınların sosyal medya kullanımlarının yeme tutumları ve davranışları üzerinde etkili olduğu bulunmuştur.In today's digitalizing world, the use of social media is increasing day by day. Health-related social media content is becoming very common and offers open access. The increase in nutrition-related content in social media also affects the eating attitudes and behaviors of individuals. Within the scope of this study, it was aimed to investigate the effect of social media use on personal nutritional preferences and habits and eating attitudes and behaviors in women. Due to the COVID-19 pandemic, the thesis questionnaire was applied online to 359 female individuals between the ages of 18-40. Demographic questions, health information questions, questions about social media use, questions about food preference and eating habits and Bergen Social Media Addiction scale and Eating Attitudes Test scale were applied to the participants. According to the results obtained; weight, body mass index and eating attitude disorder are effective variables in terms of whether there is a disease diagnosed by the doctor. As the variables of age, weight, and body mass index increase, the rates of eating disorders also increase. The occupational group with the least eating disorders is health personnel. 81.3% of the participants have a high level of social media addiction. According to the Bergen Social Media Addiction scale, the age of the participants with a high social media addiction score is significantly younger than the participants with a normal social media addiction score (p=0,022). There are significant relationships between the Eating Attitude Test scores of the participants and the variables of weight (p=0,002), body mass index (p<0,001) and age (p=0,001). The Eating Attitude Test scores showed that, social media addiction increases as the eating disorder increase (p=0,005). As a result, in our study, it was found that women's social media use was effective on their eating attitudes and eating behaviors