Vision of international relations in islamist ideology

Islamism is one of the currents in the political thought of the Islamic world. It considers religion an ideology and uses it in political struggle. Its goal is to develop a model of socio-political development based on Islamic norms. Islamism is a socio-political thought deeply engraved in the minds of the inhabitants of the Near and Middle East and a very popular ideology due to the social order it envisages. For decades, in the Arab Middle East, Islamism as a political movement was pushed down into the political underground, but the events of 2011, referred to as the Arab Spring, have given to Islamist groups, new opportunities to take political action. Islamism presents its own vision of international relations

Slavery in the Gulf in the First of the 20th Century: a study based on records from the British Archives

This book is on slavery in the Persian Gulf in the early 20th century, as documented in the official reports of British officials as well as the slaves' statements made at the British Agencies. Giving a statement was a prerequisite of manumission the slaves were applying for in front of the British officials. In the course of the research 949 statements made between 1907 and 1949 were found and their analysis sheds a light on various aspects of the social, economic and political life in the Gulf in this period. Slavery was an important part of the socio-economic system of the region, which was based on pearl diving and the cultivation of palm trees. The system had existed for ages but it was threatened by a deep crisis in the 1920s and 1930s. This fact had significant implications for slavery.Grant 1 H016 048 30 of the Polish Ministry of Science and Higher Educatio

Islam - Zachód: jaka przyszłość?

Praca recenzowana / Peer-reviewed pape

Państwo na muzułmańskim Bliskim Wschodzie: procesy genezy i czynniki trwania

Bliski Wschód jest regionem o jednych z najstarszych tradycji państwowości. Sięgają one czwartego i trzeciego tysiąclecia przed naszą erą, kiedy to neolityczne wspólnoty osiadłe dały początek miastom-państwom związanym z ośrodkami kultu oraz imperialnym społecznościom rolniczo-miejskim. Procesy genezy państw na Bliskim Wschodzie należy wiązać z kilkoma czynnikami: segmentacją i integracją organizmów plemiennych, wzrostem produktywności we wspólnotach osiadłych, ruchami podboju połączonymi najczęściej z krzewieniem islamu, kolonializmem oraz narodzinami idei świeckiego narodu. Można mówić o kilku typach państwa: plemiennych szejkanatach, państwach-osadach, państwach imperialnych, państwach kolonialnych i państwach narodowych.Projekt badawczy NCN nr N N108 09414

Tragedia bliskowschodnich Chrześcijan – Mroczne oblicze Arabskiej Wiosny

The article refers to the problem of the extinction of Christianity and other religious minorities in the Middle East. This process began in the 19th century in the Balkans and continued with Jews in the Arab countries, Jews and Bahais in Iran, and the Chaldo-Assyrian Christians in Iraq and Syria. The events of 2011 provoked a new wave of anti-Christian feelings in the Arab world with the worst anti-Christian violence against Copts in Egypt. The other question discussed in the article is why the Western press and political elites have ignored or under-reported this persecution

Szyici w Al-Ahsie. Stosunki religijno-polityczne w Arabii Saudyjskiej

"Arabia Saudyjska jako państwo wyrosła z emiratu Nadżdu - struktury protopaństwowej utworzonej w centralnej części Półwyspu Arabskiego w XVIII w. przez ród Su’udów. Spoiwem ideologicznym tej struktury był wahhabizm, a właściwie tauhidyzm (dosł. jedynobóstwo), będący specyficzną interpretacją islamu dokonaną przez teologa Muhammada ibn Abd al-Wahhaba. Wahhabizm głosił konieczność powrotu do „pierwotnej postaci” islamu i wzywał do prostoty oraz ascetycznego trybu życia. Wahhabici występowali przeciwko mistycyzmowi muzułmańskiemu, zwalczali lokalne kulty świętych i opowiadali się za restrykcyjnym przestrzeganiem najbardziej surowej - hanbalickiej szkoły prawa muzułmańskiego. Cechowała ich też wrogość do niemuzułmanów oraz muzułmanów wszystkich innych - poza hanbalicką - szkół prawa muzułmańskiego. Szczególnie wrogo wahhabizm odnosił się do szyizmu."(...

The Middle East 2011 : high ideas and reality = Bliski Wschód 2011 : szczytne idee a rzeczywistość

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publicatio

Islam wobec wyzwań rozwoju cywilizacyjnego

Praca recenzowana / Peer-reviewed pape

Islamizm w polityce Egiptu w okresie monarchii (1922-1952)

Artykuł recenzowany / Peer-reviewed articl

Arabia w opisach europejskich podróżników i badaczy XVIII - XX w.

Ze wstępu: "Pierwsza europejska ekspedycja naukowa do Arabii wyruszyła z Danii w 1761 r. Po czterech latach z pięciu jej uczestników do Europy powrócił tylko jeden. Losy tej wyprawy były nie mniej dramatyczne niż historia wyprawy Livingstone’a do Afryki, ale przez długi czas pozostawała ona w cieniu europejskich ekspedycji do Afryki i Ameryki Południowej. Tymczasem początek odkrywania Półwyspu Arabskiego, leżącego na skrzyżowaniu dróg między światem śródziemnomorskim a Afryką Wschodnią, Indiami i Chinami, sięga czasów starożytnych Egipcjan, Fenicjan oraz Aleksandra Wielkiego. Wiadomo, że Sumerowie podróżowali wokół wybrzeży Maskatu w poszukiwaniu złota. Ówczesnych żeglarzy i kupców przyciągały najbardziej wonności Arabii oraz skupiska ludności na południowych i południowo-zachodnich krańcach Półwyspu Arabskiego. Sprzyjające warunki naturalne określiły powstanie w tej części Arabii ośrodków kultury i cywilizacji nie ustępujących pod względem rozwoju krajom basenu Morza Śródziemnego. Wzmianki 0 Arabii znajdujemy w dziełach autorów starożytnych, m.in. Strabona. Jednak generalnie Półwysep Arabski był zbyt ubogi i zbyt trudno dostępny, aby przyciągnąć zdobywców. Toteż najazdy na Arabię były rzadkie. W czasach Oktawiana Augusta do Arabii południowej wyprawiło się 11 tysięcy żołnierzy rzymskich pod wodzą Aeliusa Gallusa. Po 6 miesiącach marszu dotarli oni do Nadżranu, gdzie rozbili w 24 r. przed naszą erą miejscowe plemiona, ale mimo zwycięstwa zawrócili ze względu na ogromne trudności. W czasach nowożytnych wyprawę do Arabii podjął pasza Egiptu Muhammad Ali. Wojska egipskie dotarły przez piaski aż do Arabii centralnej i okupowały ten teren przez kilkanaście lat. Jednak w końcu Egipcjanie wycofali się, gdyż wobec ubóstwa kraju koszty okupacji okazały się bardzo wysokie."(...