Dobowy rytm ciśnienia a niedokrwienie mięśnia sercowego w chorobie wieńcowej z prawidłowym i podwyższonym ciśnieniem tętniczym

Wstęp: Brak nocnego spadku ciśnienia jest czynnikiem ryzyka powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego. Znaczenie tego zjawiska u osób normotensyjnych jest nieznane. Celem pracy była ocena wpływu braku nocnego spadku ciśnienia na niedokrwienie mięśnia sercowego w chorobie wieńcowej z prawidłowym i podwyższonym ciśnieniem tętniczym. Materiał i metody: Do badania włączono 98 pacjentów z potwierdzoną koronarograficznie chorobą wieńcową. Na podstawie 24-godzinnego automatycznego monitorowania ciśnienia tętniczego wyodrębniono 55 chorych z nadciśnieniem tętniczym (grupa I) i 43 normotensyjnych (grupa II). W każdej z grup znajdowali się chorzy, u których ciśnienie tętnicze w nocy było niższe o co najmniej 10% w stosunku do wartości rejestrowanych w ciągu dnia. Nazwano ich dippers w odróżnieniu od non-dippers — pacjentów bez nocnego spadku ciśnienia. Wszystkim chorym wykonano 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera oceniając liczbę epizodów obniżenia odcinka ST, ich charakter oraz rytm dobowy. Wyniki: W grupie I zarejestrowano 172, a w grupie II — 118 przemijających epizodów obniżenia odcinka ST (PEN). W obu grupach około 60% stanowiły epizody nieme. Całkowita liczba PEN w grupach dippers i non-dippers były podobna. Jednak chorzy bez nocnego spadku ciśnienia większość epizodów mieli w nocy, zaś chorzy z zachowanym rytmem dobowym ciśnienia — w ciągu dnia. U non-dippers istotnie częściej rejestrowano nieme PEN. Zależność ta dotyczyła non-dippers z nadciśnieniem oraz normotensyjnych. Wniosek: W chorobie wieńcowej niezależnie od obecności nadciśnienia tętniczego brak nocnego spadku ciśnienia wiąże się z częstszym występowaniem niemego niedokrwienia i modyfikacją dobowej zmienności niedokrwienia

Dobowy rytm ciśnienia a niedokrwienie mięśnia sercowego w chorobie wieńcowej z prawidłowym i podwyższonym ciśnieniem tętniczym

Wstęp: Brak nocnego spadku ciśnienia jest czynnikiem ryzyka powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego. Znaczenie tego zjawiska u osób normotensyjnych jest nieznane. Celem pracy była ocena wpływu braku nocnego spadku ciśnienia na niedokrwienie mięśnia sercowego w chorobie wieńcowej z prawidłowym i podwyższonym ciśnieniem tętniczym. Materiał i metody: Do badania włączono 98 pacjentów z potwierdzoną koronarograficznie chorobą wieńcową. Na podstawie 24-godzinnego automatycznego monitorowania ciśnienia tętniczego wyodrębniono 55 chorych z nadciśnieniem tętniczym (grupa I) i 43 normotensyjnych (grupa II). W każdej z grup znajdowali się chorzy, u których ciśnienie tętnicze w nocy było niższe o co najmniej 10% w stosunku do wartości rejestrowanych w ciągu dnia. Nazwano ich dippers w odróżnieniu od non-dippers — pacjentów bez nocnego spadku ciśnienia. Wszystkim chorym wykonano 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera oceniając liczbę epizodów obniżenia odcinka ST, ich charakter oraz rytm dobowy. Wyniki: W grupie I zarejestrowano 172, a w grupie II — 118 przemijających epizodów obniżenia odcinka ST (PEN). W obu grupach około 60% stanowiły epizody nieme. Całkowita liczba PEN w grupach dippers i non-dippers były podobna. Jednak chorzy bez nocnego spadku ciśnienia większość epizodów mieli w nocy, zaś chorzy z zachowanym rytmem dobowym ciśnienia — w ciągu dnia. U non-dippers istotnie częściej rejestrowano nieme PEN. Zależność ta dotyczyła non-dippers z nadciśnieniem oraz normotensyjnych. Wniosek: W chorobie wieńcowej niezależnie od obecności nadciśnienia tętniczego brak nocnego spadku ciśnienia wiąże się z częstszym występowaniem niemego niedokrwienia i modyfikacją dobowej zmienności niedokrwienia

Omecamtiv mecarbil in chronic heart failure with reduced ejection fraction, GALACTIC‐HF: baseline characteristics and comparison with contemporary clinical trials

Aims: The safety and efficacy of the novel selective cardiac myosin activator, omecamtiv mecarbil, in patients with heart failure with reduced ejection fraction (HFrEF) is tested in the Global Approach to Lowering Adverse Cardiac outcomes Through Improving Contractility in Heart Failure (GALACTIC‐HF) trial. Here we describe the baseline characteristics of participants in GALACTIC‐HF and how these compare with other contemporary trials. Methods and Results: Adults with established HFrEF, New York Heart Association functional class (NYHA) ≥ II, EF ≤35%, elevated natriuretic peptides and either current hospitalization for HF or history of hospitalization/ emergency department visit for HF within a year were randomized to either placebo or omecamtiv mecarbil (pharmacokinetic‐guided dosing: 25, 37.5 or 50 mg bid). 8256 patients [male (79%), non‐white (22%), mean age 65 years] were enrolled with a mean EF 27%, ischemic etiology in 54%, NYHA II 53% and III/IV 47%, and median NT‐proBNP 1971 pg/mL. HF therapies at baseline were among the most effectively employed in contemporary HF trials. GALACTIC‐HF randomized patients representative of recent HF registries and trials with substantial numbers of patients also having characteristics understudied in previous trials including more from North America (n = 1386), enrolled as inpatients (n = 2084), systolic blood pressure < 100 mmHg (n = 1127), estimated glomerular filtration rate < 30 mL/min/1.73 m2 (n = 528), and treated with sacubitril‐valsartan at baseline (n = 1594). Conclusions: GALACTIC‐HF enrolled a well‐treated, high‐risk population from both inpatient and outpatient settings, which will provide a definitive evaluation of the efficacy and safety of this novel therapy, as well as informing its potential future implementation

Chorzy trudni typowiJak pogodzić sprzeczności – udar krwotoczny u chorego wymagającego przewlekłego leczenia przeciwzakrzepowego. Opis przypadku

Hemorrhagic stroke is a frequent cause of morbidity and mortality in Poland. It results from disruption of intracranial vessel wall continuity. We report a case of 66-years-old man with prosthetic aortic valve after three ischemic strokes treated with acenocoumarol who was admitted to hospital with vertigo and motoric aphasia. Computed tomography confirmed a hemorrhagic stroke related to anticoagulant treatment. We discussed the principles of management and therapeutic options in patients requiring long-term anticoagulation suffering from severe hemorrhagic complications

Prognosis and long-term observation of a group of patients with acute coronary syndromes without ST-elevation (ACS-NSTEMI)

Introduction: The clinical assessment of patients with unstable angina is based not only on clinical symptoms, but also on concomitant diseases. The aim of this study was to investigate the adverse outcome in patients receiving successful treatment and discharged from the hospital. Material and methods: The study group consisted of 53 consecutive patients after an incident of unstable angina (62±11 years, 29 men, 55%), among whom 17 patients were diabetics (32%). On admission, 61 clinical, electrocardiographic, echocardiographic, angiographic and laboratory factors were taken into consideration. We analysed the frequency of recurrent myocardial infarctions, recurrent ischaemia, the need for revascularisation and deaths during the follow-up of 23±2 months. Results: The mortality rate was 9% and in 38% patients none of the above complications occurred. A univariate analysis revealed that age (p=0.005), diabetes mellitus (p=0.017), wall motion abnormalities in echocardiography (p=0.02), ST segment depressions on admission ECG (p=0.033), male gender (p=0.036) and the pattern of the mitral inflow (p=0.047) were predictors for adverse events. A multivariate analysis showed diabetes mellitus to be the strongest independent predictor of complicated outcomes (OR=9; p=0.008) beside a filling pattern of the mitral inflow (OR=1.9; p=0.03). The left ventricular end-diastolic diameter (p=0.016) was the only independent predictor of death. Conclusions: Diabetes is the strongest prognostic factor in patients after incidents of unstable angina. Therefore, such patients should be considered for more extensive medical care

Przetrwała żyła główna górna lewa

Persistent left superior vena cava - a case report: A case of a 72-year-old female admitted for pacemaker implantation is presented. During the procedure, persistent left superior vena cava was found. Pacemaker was inserted via right subclavicular vein

Continuous hands-free monitoring of echocardiographic exercise test using probe fixation device

Background: Stress echocardiography has been widely used in clinical practice for decades and has recently gained even more importance in diagnostic approaches to ischemic heart disease. However, it still has numerous limitations. Despite advantages of physical exercise as most physiologic stressor, it is impossible to continuously monitor the cardiac function during treadmill test and difficult to maintain an optimal acoustic window during cycle ergometer exercise tests. The aim herein, is to assess the feasibility of probe fixation for use during exercise echocardiography. Methods: Forty-eight subjects (47 men, mean age 42 ± 17 years, 25 healthy volunteers, 23 patients with suspected coronary artery disease) were included in this study. All subjects underwent exercise stress test on treadmill (32 cases) or cycle ergometer (16 cases). Both sector and matrix probes were used (in 17 and 31 tests, respectively). The semi-quantitative quality of acquired apical views were assessed at each stage using a four-point grading system. Results: The mean time required for probe fixation was 9 ± 2 min. At baseline, 10 patients had at least one apical window of quality precluding reliable analysis. Twenty-five patients required probe repositioning during exercise (more often on a treadmill). During peak exercise quality of images in all views declined, but for diagnostic purposes it remained sufficient in 29 patients. Thus, 76% of performed tests (60% study population) had sufficient image quality. Conclusions: Probe fixation offers the possibility of continuous acquisition of echocardiographic images during physical exercise. The device is suitable almost exclusively for male patients and in some patients requires repositioning