Storage and transport of chemical pesticides

W artykule omówione zostały magazynowanie i transport chemicznych środków ochrony roślin.The paper was discussed storage and transport of chemical pesticides

Zasady procesu sterowania systemami nawadniającymi w oparciu o teorię kolejkowania

Wielkość i stabilność plonów z hektara upraw rolnych w dużym stopniu zależy od warunków klimatycznych, temperatury, promieniowania słonecznego, ale przede wszystkim ilości i jakości opadów, które dla większości upraw rolnych są niewystarczające. Pomimo faktu, że sztuczne nawadnianie ma tendencję wzrostową w ostatnich latach, budowanie systemów nawadniających jest trudne pod względem inwestycji, jak również kosztowne. Jeśli pojemność systemu nawadniania, jest niewystarczające, koszty inwestycji są zbyt wysokie, a system nie zawsze będzie w stanie spełnić zapotrzebowanie na wymaganym prawdopodobieństwem aby sprostać wymaganiom wynikającym na dostawy dodatkowego nawadniania. Spowoduje to zmniejszenie wydajności upraw rolnych lub, w skrajnym przypadku może doprowadzić do uniknięcia szkód w uprawach. Jeśli pojemność obiektu nawadniania musi zostać zmieniona to będzie oznaczać niepotrzebnie wysokie koszty inwestycyjne i ilość urządzeń nawadniających nie zawsze będzie dostatecznie wykorzystywana. Te dwa przy padki graniczne nie dają optymalnego wykorzystania i budowy urządzeń do prac irygacyjnych. Roszczenia plonów często nie emanują z zestawu pewnych roszczeń z tytułu każdej z roślin, ale są tylko szacunki oparte na empirycznych doświadczeniach. Precyzyjne ustalenie tych danych jest bardzo trudne i bez użycia dokładnych metod matematycznych i informatyki byłoby praktycznie niemożliwe. Niniejszy artykuł poświęcony jest tworzeniu modeli, które pozwoliłyby na ustalenie optymalnej wydajności systemu nawadniania w odniesieniu do upraw i urządzeń nawadniających. Rozwiązanie na średnią i dużą skalę nawadniania nie jest możliwe efektywne i precyzyjne za pomocą tradycyjnych metod, bez użycia aparatu matematycznego, modelowania, metody symulacji rozdzielczości i oczywiście, bez wykorzystania nowoczesnej technologii komputerowej. Jeśli spojrzymy na proces nawadniania od systemowego punktu widzenia, cały system nawadniania można podzielić na dwie części – rośliny, które otrzymują nawadniania i system, który dostarcza nawadniania. System nawadniania i upraw nawadnianych są w procesie sztucznego nawilżania będącego dostawcą i klientem. Konieczność wilgotność dla roślin występuje jako wymogu określonego rodzaju operatora - dostaw koniecznych ilościach nawadniania uzupełniających. System nawadniania jest jak stacja paliw, która spełnia wymagania - nawadnianie zapewnia, lub nie, jeśli pojemność nie jest wystarczająco wysoka. W związku z tym, problem determinacji systemu pojemności nawadniania może być postrzegany jako problem teorii kolejek – podmiot ze środków wprowadzonych do systemu w odstępach stałych lub losowo. W naszym przypadku, przepisów wjazdowych rośliny są w przypadkowych odstępach czasu. Po wejściu do operatora systemu urządzenie pracuje na natychmiast, jeśli jest co najmniej jeden wolny kanał. W przeciwnym razie wniosek może zostać stracony. Do stworzenia modelu do wyznaczania optymalnej wydajności systemu nawadniania, musimy znaleźć odpowiedzi na te pytania: co to jest średnia długość kolejki, co jest oczekiwana średnia liczba jednocześnie nawadnianych akrów, co jest oczekiwana średnia liczba hektarów nie wymagają nawadniania, co jest spodziewane niewykorzystane moce systemów nawadniających, jaki jest średni czas oczekiwania w kolejce i to, co jest średnia liczba wymagań zawartych w systemie

Ocena szacowania potrzeb wodnych roślin na podstawie pomiarów meteorologicznych

Na podstawie pomiarów zarejestrowanych przez dwie automatycznestacje meteorologiczne, położone w Polsce i na Słowacji została obliczona ewapotranspiracja (ET0) według wzoru opracowanego przez Hargreavesa. Uzyskane wyniki porównano ze wzorem odniesienia zalecanego przez FAO, która przyjęła wzór Penmana-Monteitha (PM).Wysoka korelacja pomiędzy modelem odniesienia a wzorem uproszczonym Hergreavesa została pokazana. Różnice dotyczą poziomu ewapotranspiracji opracowanych na podstawie wzorów. Model Hargreaves daje wyższą wartość w porównaniu z formułą PM. W celu zastosowania modelu Penmana-Monteitha w praktyce potrzebne jest wiele parametrów meteorologicznych które są wymagane. Brak dostępu do szczegółowych danych meteorologicznych jest poważnym ograniczeniem. Metoda Hergreavesa może być używana, ale wymaga ona dalszych badań w zarówno w naszych jak i zagranicznych warunkach weryfikacji o czynniki empiryczne

Identyfikacja modelu systemu rozjaśniania i zaprojektowania regulatora PID w celu oszczędności energii przy wykorzystaniu programu MATLAB i funkcjonalności LabVIEW

System sterowany jest częścią pętli i konieczne jest rozważenie go jako osobnej części z konkretnej nieruchomości. Podczas wyboru właściwego regulatora PID ważne jest, aby zrozumieć dynamiczne właściwości kontrolowanego systemu. Na opis tego obiektu zostały opracowane różne metody bilansów energii i następnych modeli matematycznych korygujących przejęcie funkcji transferowych. W praktyce lepiej jest użyć metod, których obserwujemy zachowanie dla konkretnych warunków systemowych (na przykład odpowiedzi na jednostkowy skok na wejściu lub częstotliwość sygnału). Według Behaving wiemy jak matematycznie opisać systemu i następnie wybrać właściwy rodzaj regulatora PID z jego parametrami. Ten artykuł skupia się na identyfikacji systemu oświetlenia dla uprawy roślin szklarniowych oraz prawidłowego zaprojektowania parametrów regulatora PID do sterowania oświetleniem, tak aby zorientowany był on na oszczędności energii

Apixaban compared with warfarin in patients with atrial fibrillation and previous stroke or transient ischaemic attack: A subgroup analysis of the ARISTOTLE trial

Background: In the ARISTOTLE trial, the rate of stroke or systemic embolism was reduced by apixaban compared with warfarin in patients with atrial fibrillation (AF). Patients with AF and previous stroke or transient ischaemic attack (TIA) have a high risk of stroke. We therefore aimed to assess the efficacy and safety of apixaban compared with warfarin in prespecified subgroups of patients with and without previous stroke or TIA. Methods: Between Dec 19, 2006, and April 2, 2010, patients were enrolled in the ARISTOTLE trial at 1034 clinical sites in 39 countries. 18 201 patients with AF or atrial flutter were randomly assigned to receive apixaban 5 mg twice daily or warfarin (target international normalised ratio 2·0-3·0). The median duration of follow-up was 1·8 years (IQR 1·4-2·3). The primary efficacy outcome was stroke or systemic embolism, analysed by intention to treat. The primary safety outcome was major bleeding in the on-treatment population. All participants, investigators, and sponsors were masked to treatment assignments. In this subgroup analysis, we estimated event rates and used Cox models to compare outcomes in patients with and without previous stroke or TIA. The ARISTOTLE trial is registered with ClinicalTrials.gov, number NTC00412984. Findings: Of the trial population, 3436 (19%) had a previous stroke or TIA. In the subgroup of patients with previous stroke or TIA, the rate of stroke or systemic embolism was 2·46 per 100 patient-years of follow-up in the apixaban group and 3·24 in the warfarin group (hazard ratio [HR] 0·76, 95% CI 0·56 to 1·03); in the subgroup of patients without previous stroke or TIA, the rate of stroke or systemic embolism was 1·01 per 100 patient-years of follow-up with apixaban and 1·23 with warfarin (HR 0·82, 95% CI 0·65 to 1·03; p for interaction=0·71). The absolute reduction in the rate of stroke and systemic embolism with apixaban versus warfarin was 0·77 per 100 patient-years of follow-up (95% CI -0·08 to 1·63) in patients with and 0·22 (-0·03 to 0·47) in those without previous stroke or TIA. The difference in major bleeding with apixaban compared with warfarin was 1·07 per 100 patient-years (95% CI 0·09-2·04) in patients with and 0·93 (0·54-1·32) in those without previous stroke or TIA. Interpretation: The effects of apixaban versus warfarin were consistent in patients with AF with and without previous stroke or TIA. Owing to the higher risk of these outcomes in patients with previous stroke or TIA, the absolute benefits of apixaban might be greater in this population. Funding: Bristol-Myers Squibb and Pfizer. © 2012 Elsevier Ltd