Factors Affecting Burden of Psychopharmacological Medication in Patients with Autism Spectrum Disorder: The Importance of Early Diagnosis

Objective: The aim of the present study is to specify the frequency in psychopharmacological medication use in children with autism spectrum disorder (ASD) and determine their age range at diagnosis. Methods: Five hundred and twenty three children with ASD who applied to Dr. Sami Ulus Maternity and Children Research and Training Hospital between 2010 -2015 were reviewed retrospectively. Data has been obtained from computerized hospital information system. Individuals with the diagnosis of Autism (F84.0), Atypical Autism (F84.1) and Pervasive Developmental Disorder Not Other Specified (F84.9) were screened. Results: Psychotropic medication was recommended to 28.5% of the 523 children and adolescents diagnosed with ASD. Antipsychotics were the most common drugs of choice among psychotropic medications. The mean age at diagnosis of patients taking psychotropic medication was significantly higher than that of the patients who were not taking psychotropic medication (t=-3.064; p<0.01). The rate of psychotropic drug usage in female patients was significantly high than male patients (?²=6.675; p=0.01).Conclusion: The results of the present study suggest that the delay of diagnosis can be included as a factor for psychotropic medication need of patients with ASD. Nearly half of the patients have been diagnosed in the first three years of their life. For further benefits of studies in Turkey, evaluating the psychopharmacological drug prescription rate, age of diagnosis and related factors to determine the present situation of psychotropic medication in our country will be necessar

Dikkat Eksikliği/Hiperaktivite Bozukluğu Tanılı Çocuk ve Ergenlerde Yeme ve Uyku Alışkanlıklarının Değerlendirilmesi

Giriş ve Amaç: Bu çalışmanın amacı Dikkat Eksikliği/Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) tanılı 11-17 yaş arası çocukve ergenlerin yeme tutumları ve uyku paternlerinin sağlıklı kontrollerle karşılaştırılarak incelenmesidir.Gereç ve Yöntemler: 11-17 yaş arası 35 DEHB tanılı çocuk ve ergen ile yaş ve cinsiyet olarak eşleştirilmiş herhangibir psikopatolojisi olmayan 11-17 yaş arası 35 sağlıklı kontrol örneklemi oluşturdu. Her iki gruba sosyodemografikveri formu, Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Formu-Şimdi ve Yaşam boyu şekliTürkçe Uyarlaması (K-SADS-PL), Yeme Tutumu Testi (YTT), Düzey-2 Uyku Bozukluğu-6-17 Yaş Arası ÇocuğunEbeveyn Formu, Düzey-2 Uyku Bozukluğu-11-17 Yaş Arası Çocuk formu uygulandı.Bulgular: DEHB tanılı grup ve kontrol grubu arasında Düzey-2 Uyku Ölçeği Ebeveyn Formu ve YTT toplampuanlarında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p0,001). Ebeveynleri tarafından uyku sorunu yaşadığı belirtilençocukların yeme tutumları açısından da korele olacak şekilde sorun yaşadığı saptandı (p=0,018). Benlik saygısı çoksorunlu olan çocuklarda uyku ölçeği ebeveyn formu puanlarının istatistiksel olarak anlamlı olarak farklılaştığı saptandı(p=0,019).Sonuç: Çalışmamızın sonuçları uyku ve yeme sorunlarının DEHB tanılı çocuk ve ergenlerde sanıldığından yaygınolabileceğini, klinik değerlendirmelerde ayrıca göz önünde bulundurulması gerektiğini dü?ündürmektedir