Investigating the effect of a brief period of praying in emotional suppression situation on mood and ego depletion

For downloading the full-text of this article please click here.Background and Objective: According to the strength model, self-control is a finite resource that determines the capacity for effortful control over dominant responses and, once expended, leads to impaired self-control task performance, known as "ego depletion". The aim of the present study was to investigate the influence of a brief period of praying in situation of emotional suppression on ego depletion and mood in non-clinical samples.Method: To achieve this goal, an experimental study was conducted. A total number of 32 students were selected to participate in the experiments via multi-stage cluster sampling, and were randomly assigned to two emotional suppression/ prayer (experiment) and control/control (control) groups. Participants took part in individual sessions. First, they completed several questionnaires such the General Health (GHQ-12), Religious Attitude Scale-Revised (RAS-R), emotion regulation, Brunel Mood Scale (BRUMS-32) and stroop task (pre-tests). Then, each individual watched three negative clips while he/she was asked to suppress the emotions that might be elicited from clips (experimental group) or just watch them naturally (control group). Next, the experiment group was engaged in personal prayer manipulation, whereas the control group didn’t do anything. Finally, the mood (BRUMS-32) and self-control performance (stroop task) of all participants were measured again. All ethical issues were observed in this study and the researchers declared no conflict of interests.Results: After the end of the experiments, the results didn’t show any significant difference between the two groups in self-control performance. In addition, both groups reported similar levels of negative mood, but those who first suppressed their emotions and then prayed had greater positive mood compared to the control group.Conclusion: The results showed that individuals who used a combination of emotional suppression and prayer while being exposed to negative emotions showed higher positive mood, and had more vigor, calmness and happiness compared to those who behaved naturally.For downloading the full-text of this article please click here.Please cite this article as: Yarollahi N.A, Shairi M.R, Hasanzadeh Dastjerdi Z. Investigating the effect of a brief period of praying in emotional suppression situation on mood and ego depletion. J Res Relig Health. 2019; 5(1): 47- 63. doi:https://doi.org/10.22037/jrrh.v5i1.1843

بررسی تأثیر دوره‌ی کوتاه‌مدت دعاکردن در موقعیت سرکوب هیجان بر میزان خلق و تهی‌شدن من در نمونه‌ی غیربالینی

خلفية البحث وأهدافه: وفقا لنموذج القوة، يعتمد التحكم الذاتي على مصدر محدود للطاقة والذي اذا تم اخلاؤه جراء عملا شاقا من التحكم الذاتي، لا تبقي للشخص طاقة ومصدرا للقيام بممارسات التحكم الذاتي و التنظيم الذاتي اللاحق، وبالتالي ستزداد امكانية هزيمته. تسمى هذه الحالة منن القوة المتقلصة للتحكم الذاتي، النضوب النفسي. الهدف من هذه الدراسة، تحديد مدى تأثير الدعاء في فترة قصيرة في حالة الكبت العاطفي على المزاج والنضوب النفسي في عينة غير سريرية. منهجية البحث: لغرض تحقيق الهدف المذكور اعلاه، تم تصميم بحث شبه تجريبي، وتصميم المجموعة الضابطة ذات الإختبار القبلي والبعدي. تم اختيار 32 طالباً بشكل عشوائي ووضعهم في مجموعتي الكبت العاطفي/الدعاء (التجريبية) والضابطة. إن عملية البحث كانت بصورة فردية. وبعد ملء استمارات الصحة العامة والموقف الديني والتنظيم العاطفي، تم قیاس الحالة المزاجية وأداء التحكم الذاتي للشخص في اختبار ستروب (الاختبار القبلي). وبعد ذلك، تم عرض مقاطع فيديو موسيقية عاطفية سلبية وكان على أفراد المجموعة التجريبية (التحكم) أن يكبتوا عواطفهم أثناء ذلك (يشاهدوها كالمعتاد) وفي المرحلة التالية، قامت المجموعة التجريبية بالدعاء بينما لم يقم افراد مجموعة التحكم بأي عمل. وفي النهاية تم قياس الحالة المزاجية وأداء المهمة ستروب مرة اخرى. تمت مراعاة جميع الموارد الأخلاقية في هذا البحث؛ واضافة الى هذا فإن مؤلفي المقالة لم يشيروا الى اي تضارب في المصالح. الكشوفات: بعد انتهاء الإختبارات،لم تظهر النتائج اختلافًا كبيرًا بين المجموعتين في أداء التحكم الذاتي. بالإضافة إلى ذلك،لم تختلف المجموعتين بشكل كبير في المزاج السلبي، بيد أن المزاج الإيجابي في مجموعة الكبت/الدعاء، كان اكثر من مجموعة التحكم. الاستنتاج: أظهرت النتائج أن الأفراد الذين استخدموا مزيجًا من القمع العاطفي والدعاء في مواجهة المشاعر السلبية، أظهروا مزاجًا إيجابيًا أعلى، وكانوا أكثر نشاطًا وحيوية ويشعرون بالطمأنينة والسعادة اكثر مقارنةً بالذين يواجهون العواطف والمشاعر بشكل اعتيادي.   يتم استناد المقالة على الترتيب التالي: Yarollahi NA, Shairi MR, Hasanzadeh-Dastjerdi Z. Investigating the Effect of a Brief Period of Praying in Emotional Suppression Situation on Mood and Ego Depletion. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2019;5(1):47-63. https://doi.org/10.22037/jrrh.v5i1.18434Background and Objective: According to the strength model, self-control is a finite resource that determines the capacity for effortful control over dominant responses and, once expended, leads to impaired self-control task performance, known as "ego depletion". The aim of the present study was to investigate the influence of a brief period of praying in situation of emotional suppression on ego depletion and mood in non-clinical samples. Methods: To achieve this goal, an experimental study was conducted. A total number of 32 students were selected to participate in the experiments via multi-stage cluster sampling, and were randomly assigned to two emotional suppression/ prayer (experiment) and control/control (control) groups. Participants took part in individual sessions. First, they completed several questionnaires such the General Health (GHQ-12), Religious Attitude Scale-Revised (RAS-R), emotion regulation, Brunel Mood Scale (BRUMS-32) and stroop task (pre-tests). Then, each individual watched three negative clips while he/she was asked to suppress the emotions that might be elicited from clips (experimental group) or just watch them naturally (control group). Next, the experiment group was engaged in personal prayer manipulation, whereas the control group didn’t do anything. Finally, the mood (BRUMS-32) and self-control performance (stroop task) of all participants were measured again. All ethical issues were observed in this study and the researchers declared no conflict of interests. Results: After the end of the experiments, the results didn’t show any significant difference between the two groups in self-control performance. In addition, both groups reported similar levels of negative mood, but those who first suppressed their emotions and then prayed had greater positive mood compared to the control group. Conclusion: The results showed that individuals who used a combination of emotional suppression and prayer while being exposed to negative emotions showed higher positive mood, and had more vigor, calmness and happiness compared to those who behaved naturally.   Please cite this article as: Yarollahi NA, Shairi MR, Hasanzadeh-Dastjerdi Z. Investigating the Effect of a Brief Period of Praying in Emotional Suppression Situation on Mood and Ego Depletion. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2019;5(1):47-63. https://doi.org/10.22037/jrrh.v5i1.18434سابقه و هدف: بر اساس مدل توانش، خودکنترلی بر پایه‌ی منبع انرژی محدودی استوار است که در صورت تخلیه‌ی آن در اثر یک عمل خودکنترلی طاقت‌فرسا، برای فعالیت‌های خودکنترلی و خودتنظیمی بَعدی فرد انرژی/منبعی باقی نمی‌ماند و در نتیجه، احتمال شکست او افزایش می‌یابد. این حالت توانش کاهش‌یافته‌ی خودکنترلی، «تهی‌شدن من» نام دارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین تأثیر دوره‌ی کوتاه‌مدت دعاکردن در موقعیت سرکوب هیجان بر میزان خلق و تهی‌شدن من در نمونه‌ی غیربالینی است. روش کار: به‌منظور دستیابی به هدف فوق، پژوهشی نیمه‌آزمایشی طراحی؛ و از طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل استفاده شد. تعداد 32 دانشجو به‌صورت تصادفی انتخاب‌؛ و در دو گروه سرکوب هیجان/دعاکردن (آزمایش) و کنترل جایگزین شدند. فرایند پژوهش به‌صورت انفرادی بود. پس از تکمیل پرسش‌نامه‌های سلامت عمومی، نگرش‌سنج دینی و تنظیم هیجانی؛ میزان خلق و عملکرد خودکنترلی فرد در آزمون استروپ اندازه‌گیری شد (پیش‌آزمون‌ها). سپس، برای آزمودنی نماهنگ‌های هیجانی منفی پخش ‌شد و افراد گروه آزمایش (کنترل) می‌بایست طی آن هیجاناتشان را سرکوب کنند (آن را طبق روال عادی تماشا کنند). در مرحله‌ی بعد، گروه آزمایش به دعاکردن می‌پرداخت، درحالی‌که افراد گروه کنترل کار خاصی انجام نمی‌دادند. در آخر، خلق و عملکرد استروپ مجدداً ارزیابی شد. در این پژوهش همه‌ی مسائل اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: پس از پایان آزمایش‌ها، یافته‌ها تفاوت معناداری در عملکرد خودکنترلی دو گروه نشان نداد. همچنین، دو گروه در خلق منفی تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند؛ اما میزان خلق مثبت در گروه سرکوب/دعا نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد کسانی که در مواجهه با هیجانات منفی، تلفیقی از راهبرد سرکوب هیجان و دعا کردن را به کار گرفتند، در مقایسه با افرادی که طبق روال عادی با هیجانات روبه‌رو شدند، میزان خلق مثبت بالاتری گزارش دادند، سرزنده‌تر بودند و همچنین آرامش و شادکامی بیشتری داشتند.   استناد مقاله به این صورت است: Yarollahi NA, Shairi MR, Hasanzadeh-Dastjerdi Z. Investigating the Effect of a Brief Period of Praying in Emotional Suppression Situation on Mood and Ego Depletion. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2019;5(1):47-63. https://doi.org/10.22037/jrrh.v5i1.18434 &nbsp