THE AGGRESSION LEVELS OF STUDENTS AT SCHOOLS THAT ADMIT STUDENTS WITH THE SPECIAL TALENT EXAM

This study aimed to determine the aggression levels of the students studying at schools who admit the students with the Special Talent Exam and evaluate the changes. The universe of the study consisted of the schools who admit the students with the special talent exam, the sample group also consisted of total 413 students including 226 males, 187 females studying at the Faculty of Sport Sciences (SBF) (n=148), the Dilek Sabancı Conservatory (DSK) (n=112) and the Faculty of Fine Arts  (GSF) (n=153). In collection of data, the 7 point Likert Aggression questionnaire by Kiper (1984), for socio-demographical information, personal information forms were used. In our study, the Cronbach alpha value of aggression scale was found to be 0.79. By testing homogeneity and variances of data, the One Way ANOVA for multi comparisons and the Tukey test for the determination of difference resources were utilized while the Independent Sample t test was used for the gender factor in the determination of relevant data changes. The statistically significant differences were found out in the sub-dimensions of Impulsive, Destructive and Passive Aggressions among the students at the Faculty of Sport Sciences and the Dilek Sabancı Conservatory and the Faculty of Fine Arts (P<0.05). In accordance with gender, age and accommodation situations, there were meaningful differences in the aggression sub-dimensions between the schools (P<0.05). Gender-based passive aggression and general aggression differences may be explained with the roles attributed to male and female individuals by society, furthermore, the students at the Faculty of Sport Sciences had higher averages in the aggression sub-dimensions rather than the other school students, which may be related.   Article visualizations

HIGH SCHOOL STUDENTS’ VIOLENCE TENDENCIES

This paper aimed to compare the levels of violence tendency in three different types of high schools. The universe of the research consisted of the high school students in the province Konya, the sample group involved 280 male, 224 female students studying at the Vocational, Anatolian and Sport High Schools. In obtaining data, a personal information form and the Violence Tendency Scale (VTS) developed by Göka et al. (1995) were used. The scale was made up of a four-point Likert type with 20 questions, varying from (1) “absolutely inappropriate” to (4) “absolutely appropriate”. The highest point from the scale was “80”, the lowest point was “1”. A high point shows that the students’ aggressiveness and violence tendencies are more. In accordance with the students’ points from the scale, the point between 1-20 as “very poor”, the point between 21-40 as “poor”, the point between 41-60 as “good” and the point between 61-80 as “very good” were regarded in terms of violence tendency, the “Cronbach Alpha” reliability coefficient of the scale was found to be .88. By testing the homogenity and variance of data, in the determination of statistical differences Independent t-test, One Way Anowa, Tukey-HSD tests were utilised. In this paper, the male students’ violence tendency averages were higher rather than the female students and this difference was statistically significant (P<0.05). The values regarding the students doing sportive activities were lower than the students not doing sport and this difference was statistically significant (P<0.05). Depending on the factors of father and mother’s education level, income level and class, any statistical differences were not observed. The Sport High School students’ violence tendency averages were lower than two other school types, the difference between the sport high school and the vocational high school was statistically significant (P<0.05). In conclusion, the students who give importance to sportive activities in their lives and have sportive education, are considered to have lower violence tendency rather than the students at other schools.   Article visualizations

THE STYLES OF COPING WITH STRESS AMONG THE STUDENTS STUDYING AT THE SCHOOLS WHICH ADMIT THE STUDENTS WITH A SPECIAL TALENT EXAM

The purpose of the research was to determine the styles of coping with stress among the students studying at the schools which admit the students with a special talent exam. The scope of the research involved the schools which admit the students with a special talent exam, the sample group included total 413 students; 226 males, 187 females, having education at the Faculty of Sport Sciences (SBF), the Dilek Sabancı Conservatory (DSK) and the Faculty of Fine Arts (GSF) in Selçuk University. Firstly, a personal information form and the Ways of Coping Questionnaire (WCQ) developed by Folkman and Lazarus (1980) and created as a short form by Şahin and Durak (1995) were used. By testing the homogeneity and variance of data, the Independent Sample t-test for the gender factor, the One Way Anova for multiple comparisons, the Tukey test for the resources of differences were applied. The Cronbach alpha value was determined to be 0,76 for the Coping Questionnaire. Depending on the gender factor; statistically significant differences were observed in all of sub-dimensions to cope with stress among the SBF, DSK and GSF students (P<0.05). Given the school types, there was a lower point in the SBF student averages concerning the desperation dimension rather than the other two schools as there was a higher average in the Conservatory students’ optimism dimension rather than the other two schools, a lower average in their social support points, these differences were regarded to be statistically significant (P<0.05). In accordance with the school type, differences between active and passive coping strategies did not have stable changes and any specific situation was not observed in the school type. This situation can result from the specific exam criteria and the ability and measurement techniques of the schools which admit the students with a special talent exam.  Article visualizations

1 KASIM 2015 GENEL SEÇİMİNDE KULLANILAN SİYASAL AFİŞLERİN GÖSTERGEBİLİMSEL ANALİZİ

Günümüzde kitle iletişim araçlarının gelişmesi, Türkiye’de yaşanan siyasi gelişmeler paralelinde partilerin kurumsallaşamaması, partiler arasındaki farklılıkların azalması gibi nedenlerden ötürü siyasal reklamın önemi artmış ve seçmenleri bilgilendirme ve seçmenlere ulaşma işlevi daha güçlü hale gelmiştir. Bu amaç doğrultusunda çalışmada ilk önce siyasal reklam, siyasal reklamın amaçları ve araçları incelenmiştir. Ardından Siyasal reklam araçlarından afiş detaylı tartışılmış ve göstergebilimi bu doğrultuda ele alınmıştır. Çalışmanın son bölümünde siyasal reklam içerikli afişler göstergebilim çerçevesinde ela alınmıştır. Gösteren ve gösterge çerçevesinde iktidar, ana muhalefet ve muhalefet partiler olmak üzere üç partinin 1 Kasım 2015 genel seçim kampanyası sürecinde yer alan afişleri incelenmiştir. Siyasal afişlerin ve siyasal reklamların kitlelere ulaşabilme nedeniyle siyasal alanda önemli bir yerinin olduğu gözlemlenmiştir. Özellikle 1 Kasım seçimlerindeki partilerin bu yeni araçları sıkça kullandığı görülmektedir. Bu çalışma ile özellikle siyasal anlamda afişler ve yan anlam irdelenmeye çalışılmıştır. Göstergebilimsel analizde gösteren/gösterilen ayrımından yola çıkılarak, reklamların öncelikle görüntüsel anlatımı yapılmış, ardından gösterge çözümlemesine gidilmiştir. Çözümlemede CHP’nin özellikle afişlerinde lider fotoğrafı kullanmadığı ve daha çok farklı görseller kullandığı görülürken AK Parti ve MHP ‘nin lider fotoğraflarına yer verdiği göze çarpmaktadır. Ak Parti ve MHP’nin afişlerinde ki vurgu benzerlikleri ise dikkat çekmektedir

Hacettepe Dahiliye Ders Kitabı 2

Ondokuzuncu yüzyılın tıp literatürü, korku filmi gibidir. Hekimlerin, ellerine geçirdikleri her şeyi, akıllarına gelen her yöntemi tedavi için kullandıkları görülür. Bilgiye değil, kulaktan dolma duyumlara dayanan, “içten doğma” uydurma fikirlerle hastaların yelken kürek tedavi edilmeye çalışıldığı bir dönemdir. Litrelerce kan alınır, barsaklar yüksek basınçlı lavmanlarla delik deşik edilir, hastalar buzlu sulara yatırılıp uzuvlar gangren olana dek dondurulur, dondurmak işe yaramazsa kaynar kazanlara sokulur, deriyi kabartan bitkisel merhemlerle epidermis eritilir, terkibi ikinci kez asla tutturulamayan envai çeşit bitkisel karışımlarla organlar iflas ettirilirdi. Yirminci yüzyılın başında, modern tıbbın kurucusu sayılan Dr. William Osler öncelikle bu “palavra tıbba” rest çekmiş, yeni bir çağı aralamıştır. Çağdaşı olan bazı hünerli hekimlerle birlikte, önümüze gelen her hastayı, elimize geçirdiğimiz her şeyle, bu şekilde rastgele tedavi edemeyiz, öncelikle hastalıkları tanımamız gerekir diyerek, tıbbın önceliğini tanıya yöneltmişler, kendilerine kadar olan eski devirlerden miras iki ilaç (digoksin ve morfin) dışındaki tüm o ilkel tedavi yöntemlerini reddetmişlerdir. Akıldışı eski tedavileri reddederek, yerine henüz yeni bir tedavi seçenekleri de olmadığından; yalnızca (doğru) tanı koymaya çalışan ve hastanın prognozunu tayin etmeye odaklanmış, tepkisel ve aslında bir bakıma muhafazakar yeni bir tıbbı başlatmışlardır. Tıp eğitimini de bu doğrultuda değiştirip, çalakalem ilaç ve tedavi veren hekimler yerine; hastanın hastalığını kavramaya çalışan, doğru tanı koyan hekimler yetiştirmeye yönelmişlerdir. Tıp eğitimindeki “hasta başı vizitler” bizzat Dr. William Osler tarafından başlatılmıştır. Bu ekol, 1900’ların başında cesur bir kararla, neyi tedavi ettiğini bilmeyen eski hekimlik pratiğini kapatıp, öncelikle hastalıkları kavramaya, hastalarına titizlikle isabetli bir tanı koymaya odaklanmıştır. Bu devir, tıbbın rönesansı sayılır. Kuruluşundan itibaren çağdaşı modern tıp dünyasının bir takipçisi ve aktörü olan Hacettepe Tıp Fakültesi; hünerli hekimler, iyi klinisyenler yetiştirmeyi amaçlamıştır. Prof. Dr. Şeref Zileli’nin kurucusu olduğu İç Hastalıkları Anabilim Dalımız, mezuniyet öncesi tıp eğitiminde yatay ve dikey entegrasyon modeliyle klinik eğitim aşamasında, öğrencilerimize “dahiliye nosyonu” kazandırmayı hedeflemiştir. Dahiliye nosyonu, hastaya saçından tırnağına bir bütün olarak bakabilmeyi; hastanın sorunlarını rasyonel bir klinik denklem haline getirebilmeyi; semptomlarından başlayıp, fizik muayene ve isabetli tetkik seçimiyle en doğru tanıyı koyabilmeyi ve hastaya en az zarar verecek en uygun tedaviyi planlayabilmeyi gerektirir. Mezuniyet öncesi İç Hastalıkları Klinik Eğitim programımızın öğrenim hedefleriyle, içeriği ve ulusal çekirdek müfredatımız gözetilerek hazırlanan bu kitap; İç Hastalıkları, Kardiyoloji, Göğüs Hastalıkları, İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji anabilim dallarımız öğretim üyelerinin ortaklaşa titiz bir çalışmasıdır