227 research outputs found

    Rostral medial prefrontal dysfunctions and consummatory pleasure in schizophrenia: A meta-analysis of functional imaging studies

    Get PDF
    A large number of imaging studies have examined the neural correlates of consummatory pleasure and anticipatory pleasure in schizophrenia, but the brain regions where schizophrenia patients consistently demonstrate dysfunctions remain unclear. We performed a series of meta-analyses on imaging studies to delineate the regions associated with consummatory and anticipatory pleasure dysfunctions in schizophrenia. Nineteen functional magnetic resonance imaging or positron emission tomography studies using whole brain analysis were identified through a literature search (PubMed and EBSCO; januaiy 1990-February 2014). Activation likelihood estimation was performed using the GingerALE software. The clusters identified were obtained after controlling for the false discovery rate at p<0.05 and applying a minimum cluster size of 200 mm(3). It was found that schizophrenia patients exhibited decreased activation mainly in the rostral medial prefrontal cortex (rmPFC), the right parahippocampus/ amygala, and other limbic regions (e.g., the subgenual anterior cingulate cortex, the putamen, and the medial globus pallidus) when consummating pleasure. Task instructions (feeling vs stimuli) were differentially related to medial prefrontal dysfunction in schizophrenia. When patients anticipated pleasure, reduced activation in the left putamen was observed, despite the limited number of studies. Our findings suggest that the medial prefrontal cortex and limbic regions may play an important role in neural dysfunction underlying deficits in consummatory pleasure in schizophrenia. (C) 2015 Elsevier Ireland Ltd. All rights reserved

    Prospektywne, trwające 6 miesięcy badanie poświęcone ocenie skuteczności i bezpieczeństwa stosowania walproinianu o przedłużonym uwalnianiu oraz jakości życia chorych na padaczkę stosujących ten lek

    Get PDF
    Celem tego prospektywnego, wieloośrodkowego badania, przeprowadzonego metodą otwartej próby, była ocena skuteczności i bezpieczeństwa stosowania walproinianu o przedłużonym uwalnianiu(ER, extender-release) oraz jego wpływu na jakość życia u chorych na padaczkę. Do badania włączono osoby z potwierdzonym rozpoznaniem padaczki. Uczestnikom przez 6 miesięcy podawano walproinian ER jako pierwszy lek w monoterapii lub w połączeniu z dotychczas stosowanym lekiem. Ocenę skuteczności i bezpieczeństwa leczenia przeprowadzono po 1 (V1), 3 (V3) i 6 miesiącach (V6) od rozpoczęcia badania. Do oceny jakości życia przed terapią i po 6 miesiącach leczenia użyto kwestionariusza QOLIE-31. W analizie uwzględniono 958 chorych na padaczkę. Wyjściowa częstość napadów padaczkowych wynosiła 8,56 na miesiąc. Średnia dawka podtrzymująca walproinianu ER wynosiła 750 mg na dobę. Liczba napadów padaczkowych w miesiącu, oszacowana podczas ostatniej wizyty, zmniejszyła się o 88,3% w stosunku do wartości wyjściowych. Nastąpiła poprawa jakości życia w zakresie następujących kategorii: &#8222;obawa przed napadami&#8221; (p = 0,000), &#8222;ogólna jakość życia&#8221; (p = 0,000), &#8222;funkcjonowanie społeczne&#8221; (p < 0,01) i &#8222;pytanie 31.&#8221; (ocena ogólnego stanu zdrowia) (p = 0,000). Odnotowano pogorszenie w zakresie aktywności życiowej (p = 0,000). We wczesnej fazie leczenia najczęstszymi działaniami niepożądanymi były suchość w jamie ustnej, zawroty głowy i jadłowstręt. Po 6 miesiącach pacjenci najczęściej skarżyli się na zwiększenie masy ciała, łysienie plackowate i drżenie. Wyniki badania dowodzą, że stosowanie walproinianu ER w monoterapii lub w terapii skojarzonej przez 6 miesięcy wiąże się z istotnie większym procentowym ograniczeniem częstości wszystkich rodzajów napadów w stosunku do wartości wyjściowych i z istotnie większym odsetkiem odpowiedzi na leczenie oraz odsetkiem chorych bez napadów. Ponadto terapia była dobrze tolerowana przez chorych i powodowała poprawę jakości życia. Polski Przegląd Neurologiczny 2010; 6 (4): 212&#8211;21

    An Updated Search of Steady TeV γ\gamma-Ray Point Sources in Northern Hemisphere Using the Tibet Air Shower Array

    Full text link
    Using the data taken from Tibet II High Density (HD) Array (1997 February-1999 September) and Tibet-III array (1999 November-2005 November), our previous northern sky survey for TeV γ\gamma-ray point sources has now been updated by a factor of 2.8 improved statistics. From 0.00.0^{\circ} to 60.060.0^{\circ} in declination (Dec) range, no new TeV γ\gamma-ray point sources with sufficiently high significance were identified while the well-known Crab Nebula and Mrk421 remain to be the brightest TeV γ\gamma-ray sources within the field of view of the Tibet air shower array. Based on the currently available data and at the 90% confidence level (C.L.), the flux upper limits for different power law index assumption are re-derived, which are approximately improved by 1.7 times as compared with our previous reported limits.Comment: This paper has been accepted by hepn
    corecore