Screening for prostate cancer: current knowledge and arguments confi rming it’s value

Poprawa ochrony zdrowia w ostatnich dekadach powoduje wydłużenie życia i starzenie się społeczeństwa, jednak pociąga za sobą rosnące koszty leczenia. Częstość oznaczania poziomu PSA wpływa na wzrost wskaźnika wykrywalności zachorowań na raka stercza (RS). Był on drugim co do częstości zachorowań i szóstą przyczyną zgonów z powodu nowotworów złośliwych na świecie w 2008 roku. Przed wprowadzeniem PSA dominowały rozpoznania zaawansowanych przypadków RS. W USA w 1988 roku RS miejscowo zaawansowanego (T3-4) rozpoznano u 55,5% badanych, zaś w 2005 tylko u 8,4%. W USA skrining PSA jest często stosowany, i w chwili rozpoznania stwierdza się tylko 4% rozsianych raków stercza. Omówione badania kliniczne i metaanalizy dostarczają argumentów zarówno za, jak i przeciw skriningowi. Podstawowy cel skriningu, czyli wzrost wykrywalności RS i spadek śmiertelności z tego powodu najczęściej został osiągnięty, jednak okupiony nadwykrywalnością, nadmiernym leczeniem oraz wzrostem powikłań i kosztów z tego powodu. Ocena indywidualnego ryzyka i nomogramy pozwalają na indywidualny skrining. AUA rekomenduje skrining u dobrze poinformowanych mężczyzn, rozpoczynający się po 40 rż. Zalecenia EAU na rok 2013 dotyczące skriningu w raku stercza rekomendują skrining powszechny u bezobjawowych mężczyzn w wieku 50–70 lat oraz skrining oportunistyczny, który obejmuje indywidualne postępowanie i jest inicjowany przez pacjenta i/lub lekarza. Punktami końcowymi obu typów skriningu jest redukcja śmiertelności z powodu raka stercza. Aktualnie wyzwanie dla skriningu RS to zmniejszenie nadwykrywalności i ograniczenie nadmiernego leczenia oraz wynikających z tego powikłań

Classical variant of infiltrating lobular breast cancer seen in the Oncology Centre in Krakow: clinical characteristics, results of therapy and prognostic factors in patients treated 1980–2005

Wstęp. Naciekający zrazikowy (infiltrating lobular carcinoma — ILC) rak piersi stanowi 5%–10% wszystkich złośliwych nowotworów piersi. Celem pracy jest przedstawienie charakterystyki kliniczno-patologicznej chorych na klasyczną postać ILC (C-ILC) oraz ocena skuteczności leczenia. Materiał i metody. Analizą objęto grupę 220 chorych leczonych z powodu C-ILC w latach 1980–2005. W tej grupie dominował I–II stopień zaawansowania klinicznego (67,7% chorych). U 172 chorych (78,2%) średnica guza nie przekraczała 5 cm, a u 121 chorych (55%) nie stwierdzono przerzutów w węzłach chłonnych. Badania immunohistochemiczne wykazały obecność ekspresji receptorów: estrogenowego (80,9%), progesteronowego (72,7%) i HER2/neu (3,7%). Zmiany wieloogniskowe w piersi stwierdzono w 14 przypadkach (6,4%). U wszystkich chorych przeprowadzono leczenie chirurgiczne: mastektomia (189 chorych — 85,9%), leczenie oszczędzające (31 chorych — 14,1%). Adiuwantowe leczenie polegało na stosowaniu: radioterapii (141 chorych — 64,1%), chemioterapii (35 chorych — 15,9%) oraz horomonoterapii (120 chorych — 54,5%). Wyniki. W całej grupie 10-letnie przeżycie bez objawów nowotworu wynosiło 65%. Przeprowadzona wieloczynnikowa analiza wykazała, że niezależnym czynnikiem prognostycznym jest stan mikroskopowy węzłów chłonnych pachowych. W czasie obserwacji stwierdzono rozwój raka w drugiej piersi (19 chorych — 8,6%), przerzuty odległe wystąpiły u 55 chorych (25%). Wnioski. C-ILC wykazuje charakterystyczne cechy kliniczno-patologiczne, a przy zachowaniu właściwej kwalifikacji możliwe jest przeprowadzenie leczenia oszczędzającego. Niezależnym, niekorzystnym czynnikiem prognostycznym jest obecność przerzutów w węzłach chłonnych pachowych.  Introduction. Infiltrating lobular breast cancer (ILC) accounts for approximately 5–10% of all breast cancer types. The purpose of this study is to present the clinico-pathological characteristics and treatment results in patients treated for classical variant of ILC (C-ILC). Material and methods. The analysis was performed in group of 220 patients with C-ILC treated between 1980 and 2005. Stage I or II cancer was found in 67.7% patients, and in 172 patients (78.2%) the tumour diameter was lower than 5 cm (78.2%), 121 patients (55%) did not develop lymph node metastases. Immunohistochemical analysis showed estrogen receptor positivity (80.9%), progesterone receptor positivity (72.7%) and expression of HER2/neu (3.7%). The multifocal changes were present in 14 cases (6.4%). All patients received surgical treatment: mastectomy (189 — 85.9%) or breast-conserving therapy (31 — 14.1%). The adiuvant treatment consisted of radiotherapy (141 patients — 64.1%), chemotherapy (35 patients — 15.9%) and hormonotherapy (120 patients — 54.5%). Results. The 10-year disease-free survival rate was 65%. Multivariate analysis showed that an independent statistically significant prognostic factor was microscopic status of axillary lymph nodes. During follow-up the development of breast cancer in the second breast was observed in 19 patients ( 8.6%) and 55 patients (25%) developed distant metastases. Conclusions. The C-ILC has some specific clinico-pathological characteristics and it is possible to perform breast- -conserving treatment in these cases. The negative prognostic factor is the presence of lymph node metastases.