Surowicze stężenia cytokin proangiogennych (VEGF i bFGF) w zależności od rodzajów histopatologicznych chłoniaka Hodgkina u dzieci – doniesienie wstępne

BackgroundThe different histological types of classical Hodgkin Lymphoma (cHL) differ from other percentage share of the Reed-Sternberg cells (R-SC) in the affected lymphoid tissue In the Lymphocyte Depletion cHL (LDcHL) type are present almost only R-SC. In turn, in the Nodular Lymphocyte Predominant Hodgkin lymphoma (NLP-HL) in the structure lymphocytes, histiocytes ora “popcorn” cells are present. Angiogenesis, which is necessary for development neoplasma tissue, is stimulated by proangiogenic cytokines including Vascular-Endothelial Growth Factor (VEGF) and basic Fibroblast Growth Factor (bFGF). In HL these cytokines are produced mainly by the R-SC. The aim of the study was to assess the concentrations of VEGF and bFGF in the serum (sVEGF, sbFGF) in different histopathological types childhood HL.Procedure37 children with HL were studied: group A – 34 children with CHL and group B – 3 children with NCHL. In the control group there were 20 children. Using enzyme-linked immunosorbent assays we quantified VEGF and bFGF in the serum of the children with HL.ResultsThe median sVEGF in group A was 657.137 pg/ml (43.777–1210.52) and was significantly higher (pWstępTypy histopatologiczne w klasycznym chłoniaku Hodgkina (cHL) różnią się między innymi procentowym udziałem komórek Reed-Sternberga (R-SC) w utkaniu nowotworowym. W typie z deplecją limfocytów (LDcHL) w utkaniu nowotworu obecne są prawie wyłącznie R-SC. Z kolei w guzkowym typie chłoniaka Hodgkina z przewagą limfocytów (NLP-HL) w zajętej tkance węzłowej obecne są komórki limfocytowe i histiocytowe lub o typie „popcorn”. Angiogeneza, niezbędna do rozwoju tkanki nowotworowej stymulowana jest przez cytokiny proangiogenne: Vascular-Endothelial Growth Factor (VEGF) i basic Fibroblast Growth Factor (bFGF). Cytokiny te w HL produkowane są głównie przez R-SC. Celem pracy była ocena stężeń VEGF i bFGF w surowicy (sVEGF, sbFGF) w różnych typach histopatologicznych chłoniaków Hodgkina u dzieci.Materiał i metodyBadaniem objęto 37 dzieci z HL. Wyodrębniono dwie grupy: grupa A – 34 dzieci z cHL i grupa B – 3 dzieci z NLP-HL. Grupę kontrolną (grupa C) stanowiło 20 zdrowych dzieci. Za pomocą zestawów Human VEGF i Human FGF basic Quantikine Colorimetric Sandwich ELISA firmy R&D Systems oznaczono sVEGF i sbFGF u badanych dzieci i w grupie kontrolnej.WynikiMediana sVEGF w grupie A wynosiła 657,137 pg/ml (43,777–1210,52) i była znamiennie wyższa (

Serologic Investigations in Children with Inflammatory Bowel Disease and Food Allergy

The aim of the study was the evaluation of frequency and titre of IgA ASCA and IgG ASCA and p-ANCA, c-ANCA in children with IBD and occurrence of ASCA antibodies in relation to coexistence of FA. Patients and methods. The study comprised 95 children at the ages of 2 to 18 years. The diagnosis of IBD was established on the basis of Porto criteria. Tests of blood serum were performed in all children: IgA and IgG ASCA, p-ANCA, c-ANCA using ELISA method. Results. IgE-dependent FA was found in 32.5% children with UC and in 21% with CD. We did not observe any relation between the occurrence of FA and the frequency and ASCA titre. p-ANCA were significantly more frequent in the group of children with UC. The occurrence of ASCA antibodies was observed in 73.7% of children with CD, 17.5% with UC and almost 30% with allergic colitis. Conclusions. Patients with CD and the presence of ASCA revealed a significantly more frequent localization of lesions within the small bowel and a tendency towards older age. We observed a connection between the occurrence of antibodies and the examined mutations of gene NOD2/CARD15

The content of serotonin cells in duodenal biopsies of autistic patients

AbstractIntroductionAutistic spectrum disorders (ASD) don’t have the same etiology. Platelet hyperserotonemia remain the most common neurochemical abnormality in these patients. The main producer and storage of peripheral serotonin are enteric enterochromaffin cells – serotonin cells. Platelet hyperserotonemia may result from disorders in the synthesis and/or release of enteric serotonin. An increased number of people with ASD have gastrointestinal disorders. Some of them have a serotonergic background.AimThe aim was to assess the serotonin cells in the duodenal mucosa of patients with ASD.Material and methodsStudy group: 30 children with ASD, including 73% with duodenitis chronica. Control group (patients without ASD): 45 patients, 56% with duodenitis chronica. Immunohistochemical assessment of the number of serotonin cells was performed.’ResultsChildren with ASD and duodenitis have fewer serotonin cells than autistic children with a normal picture of the duodenum. Children with ASD and chronic duodenitis have fewer serotonin cells than patients from the control group. Patients from the control group, suffering from chronic duodenitis have an increased number of serotonin cells in relation to children without inflammatory lesions in the duodenum.ConclusionsThe serotonergic profiles of the GI tract of autistic patients and their peers without autistic symptoms are different. In the course of chronic duodenitis in patients with ASD the number of serotonin cells falls while in persons without autistic features it increases significantly. Chronic duodenitis contributes to an increase in the number of serotonin cells in persons without autistic features while decreasing it in patients with ASD

Hipertransaminazemia w przebiegu ostrej biegunki u dzieci

Najczęstszą przyczyną ostrych biegunek u dzieci w Polsce są wirusy, zwłaszcza rotawirusy. Zarówno wirusy, jak i bakterie wywołujące ostrą biegunkę mogą być czynnikami wtórnie hepatotropowymi. Celem pracy była ocena stężeń aminotransferaz u dzieci hospitalizowanych z powodu ostrej biegunki w Klinice Pediatrii SUM w Katowicach w latach 2008–2009. Badaniami objęto 579 dzieci, 307 chłopców (53%) oraz 272 dziewczynki (47%), w wieku od 1. miesiąca życia do 18. roku życia (śr. wiek 2,5 roku). U 226 dzieci (41%) rozpoznano zakażenie rotawirusem, u 158 zakażenie bakteryjne (27,3%), w tym zakażenie Salmonellą 48/579 (8,3%), patogenną Escherichia coli 79/579 (13,4%), Campylobacter jejuni 38/579 (6,6%). U wszystkich pacjentów oznaczono stężenia aminotransferazy asparaginianowej (AspAT) i alaninowej (AlAT) z uwzględnieniem wieku, płci, etiologii ostrej biegunki, parametrów stanu zapalnego, zaburzeń gospodarki wodno- elektrolitowej i kwasowo-zasadowej oraz współwystępowania innych schorzeń. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej. Podwyższone stężenie AspAT obserwowano u 268 dzieci (46,3%), jedynie u 13 dzieci (2,3%) wartości te przekraczały dwukrotną normę. Podwyższone stężenie AlAT obserwowano u 58 dzieci (10,1%). Jedynie u 6 dzieci (1%) stężenie AlAT było powyżej dwukrotnej wartości normy. Spośród wszystkich pacjentów z ostrą biegunką rotawirusową podwyższone stężenie aminotransferaz (głównie AspAT) obserwowano u 189/226 (83,6%). U wszystkich dzieci stężenia aminotransferaz znormalizowały się w ciągu miesięcznej obserwacji. Znamiennie statystycznie częściej podwyższone stężenia aminotransferaz obserwowano u dzieci w wieku poniżej 3. roku życia oraz ze znacznymi zaburzeniami gospodarki kwasowo-zasadowej. Wykonane badanie USG jamy brzusznej jedynie w pojedynczych przypadkach wykazało nieprawidłowości, głównie pod postacią powiększenia wątroby. Ze względu na obserwowaną podwyższoną przejściową hipertransaminazemię i szybką samoistną jej normalizację należy zastanowić się na celowością rutynowego oznaczania tych enzymów w przebiegu ostrej biegunki u dzieci. Wskazane wydaje się prowadzenie badań dążących do wyjaśnienia przyczyn hipertransaminazemii zwłaszcza u dzieci poniżej 3. roku życia. Forum Medycyny Rodzinnej 2011, tom 5, nr 6, 491–49

Polish statement on food allergy in children and adolescents

An adverse food reaction is defined as clinical symptoms occurring in children, adolescents or adults after ingestion of a food or chemical food additives. This reaction does not occur in healthy subjects. In certain individuals is a manifestation of the body hypersensitivity, i.e. qualitatively altered response to the consumed food. The disease symptoms observed after ingestion of the food can be triggered by two pathogenetic mechanisms; this allows adverse food reactions to be divided into allergic and non-allergic food hypersensitivity (food intolerance). Food allergy is defined as an abnormal immune response to ingested food (humoral, cellular or mixed). Non-immunological mechanisms (metabolic, pharmacological, microbiological or other) are responsible for clinical symptoms after food ingestion which occur in non-allergic hypersensitivity (food intolerance). Food allergy is considered a serious health problem in modern society. The prevalence of this disorder is varied and depends, among other factors, on the study population, its age, dietary habits, ethnic differences, and the degree of economic development of a given country. It is estimated that food allergy occurs most often among the youngest children (about 6-8% in infancy); the prevalence is lower among adolescents (approximately 3-4%) and adults (about 1-3%). The most common, age-dependent cause of hypersensitivity, expressed as sensitization or allergic disease (food allergy), are food allergens (trophoallergens). These are glycoproteins of animal or plant origine contained in: cow's milk, chicken egg, soybean, cereals, meat and fish, nuts, fruits, vegetables, molluscs, shellfish and other food products. Some of these allergens can cause cross-reactions, occurring as a result of concurrent hypersensitivity to food, inhaled or contact allergens. The development of an allergic process is a consequence of adverse health effects on the human body of different factors: genetic, environmental and supportive. In people predisposed (genetically) to atopy or allergy, the development of food allergy is determined by four allergic-immunological mechanisms, which were classified and described by Gell-Coombs. It is estimated that in approximately 48-50% of patients, allergic symptoms are caused only by type I reaction, the IgEmediated (immediate) mechanism. In the remaining patients, symptoms of food hypersensitivity are the result of other pathogenetic mechanisms, non-IgE mediated (delayed, late) or mixed (IgE mediated, non-IgE mediated). Clinical symptomatology of food allergy varies individually and depends on the type of food induced pathogenetic mechanism responsible for their occurrence. They relate to the organ or system in which the allergic reaction has occurred (the effector organ). Most commonly the symptoms involve many systems (gastrointestinal tract, skin, respiratory system, other organs), and approximately 10% of patients have isolated symptoms. The time of symptoms onset after eating the causative food is varied and determined by the pathogenetic mechanism of the allergic immune reaction (immediate, delayed or late symptoms). In the youngest patients, the main cause of food reactions is allergy to cow’s milk. In developmental age, the clinical picture of food allergy can change, as reflected in the so-called allergic march, which is the result of anatomical and functional maturation of the effector organs, affected by various harmful allergens (ingested, inhaled, contact allergens and allergic cross-reactions). The diagnosis of food allergy is a complex, long-term and time-consuming process, involving analysis of the allergic history (personal and in the family), a thorough evaluation of clinical signs, as well as correctly planned allergic and immune tests. The underlying cause of diagnostic difficulties in food allergy is the lack of a single universal laboratory test to identify both IgE-mediated and non-IgE mediated as well as mixed pathogenetic mechanisms of allergic reactions triggered by harmful food allergens. In food allergy diagnostics is only possible to identify an IgE-mediated allergic process (skin prick tests with food allergens, levels of specific IgE antibodies to food allergens). This allows one to confirm the diagnosis in patients whose symptoms are triggered in this pathogenetic mechanism (about 50% of patients). The method allowing one to conclude on the presence or absence of food hypersensitivity and its cause is a food challenge test (open, blinded, placebo-controlled). The occurrence of clinical symptoms after the administration of food allergen confirms the cause of food allergy (positive test) whereas the time elapsing between the triggering dose ingestion and the occurrence of clinical symptoms indicate the pathogenetic mechanisms of food allergy (immediate, delayed, late). The mainstay of causal treatment is temporary removal of harmful food from the patient’s diet, with the introduction of substitute ingredients with the nutritional value equivalent to the eliminated food. The duration of dietary treatment should be determined individually, and the measures of the effectiveness of the therapeutic elimination diet should include the absence or relief of allergic symptoms as well as normal physical and psychomotor development of the treated child. A variant alternative for dietary treatment of food allergy is specific induction of food tolerance by intended contact of the patient with the native or thermally processed harmful allergen (oral immunotherapy). This method has been used in the treatment of IgE-mediated allergy (to cow's milk protein, egg protein, peanut allergens). The obtained effect of tolerance is usually temporary. In order to avoid unnecessary prolongation of treatment in a child treated with an elimination diet, it is recommended to perform a food challenge test at least once a year. This test allows one to assess the body's current ability to acquire immune or clinical tolerance. A negative result of the test makes it possible to return to a normal diet, whereas a positive test is an indication for continued dietary treatment (persistent food allergy). Approximately 80% of children diagnosed with food allergy in infancy "grow out" of the disease before the age of 4-5 years. In children with non-IgE mediated food allergy the acquisition of food tolerance is faster and occurs in a higher percentage of treated patients compared to children with IgE-mediated food allergy. Pharmacological treatment is a necessary adjunct to dietary treatment in food allergy. It is used to control the rapidly increasing allergic symptoms (temporarily) or to achieve remission and to prevent relapses (long-term treatment). Preventive measures (primary prevention of allergies) are recommended for children born in a "high risk" group for the disease. These are comprehensive measures aimed at preventing sensitization of the body (an appropriate way of feeding the child, avoiding exposure to some allergens and adverse environmental factors). First of all, the infants should be breast-fed during the first 4-6 months of life, and solid foods (non milk products, including those containing gluten) should be introduced no earlier than 4 months of age, but no later than 6 months of age. An elimination diet is not recommended for pregnant women (prevention of intrauterine sensitization of the fetus and unborn child). The merits of introducing an elimination diet in mothers of exclusively breast-fed infants, when the child responds with allergic symptoms to the specific diet of the mother, are disputable. Secondary prevention focuses on preventing the recurrence of already diagnosed allergic disease; tertiary prevention is the fight against organ disability resulting from the chronicity and recurrences of an allergic disease process. Food allergy can adversely affect the physical development and the psycho-emotional condition of a sick child, and significantly interfere with his social contacts with peers. A long-term disease process, recurrence of clinical symptoms, and difficult course of elimination diet therapy are factors that impair the quality of life of a sick child and his family. The economic costs generated by food allergies affect both the patient's family budget (in the household), and the overall financial resources allocated to health care (at the state level). The adverse socio-economic effects of food allergy can be reduced by educational activities in the patient’s environment and dissemination of knowledge about the disease in the society

Medical personnel attitudes to the stay at hospital of children with their parents

Wstęp. Możliwość obecności rodziców w szpitalu podczas hospitalizacji dziecka jest zdobyczą ostatnich lat i stawia personel medyczny oddziałów pediatrycznych przed wieloma nowymi zadaniami organizacyjnymi. Należy tak zorganizować pracę na oddziale, aby rodzice mogli efektywnie opiekować się swoimi dziećmi, a personel medyczny mógł realizować swoje zadania. Pogodzenie interesów obu stron jest warunkiem dobrej współpracy i stawia dobro dziecka na pierwszym miejscu. Cel pracy. Celem pracy było poznanie opinii personelu medycznego, a w szczególności pielęgniarek zatrudnionych na oddziałach pediatrycznych na temat pobytu rodziców w szpitalu podczas hospitalizacji ich dziecka, a także poznanie czynników wpływających pozytywnie i negatywnie na przebieg współpracy personelu medycznego z rodzicami chorego dziecka oraz ustalenie, co można zmienić, aby ta współpraca dobrze się układała. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Szpitalu Pediatrycznym w Bielsku-Białej, w którym zatrudnionych jest około 85 pielęgniarek. W badaniu wzięło udział 41 pielęgniarek pracujących na oddziałach: pediatrycznym, niemowlęcym, laryngologii dziecięcej oraz chirurgii dziecięcej. Poproszono również o opinię 14 studentów II roku pielęgniarstwa, odbywających praktyki zawodowe w tym szpitalu. W badaniu posłużono się autorską ankietą, złożoną z pytań typu zamkniętego i otwartego. Wnioski. 1. Współczesna medycyna zwraca uwagę na konieczność hospitalizacji dzieci z towarzyszeniem rodziców. 2. Personel medyczny dostrzega wartości pozytywne oraz problemy związane z pobytem rodziców dziecka w szpitalu. 3. Czynniki pozytywne to otwartość personelu medycznego wobec rodziców oraz akceptacja przez rodziców zasad i regulaminu pobytu z dzieckiem w szpitalu. 4. Czynniki negatywne związane są z trudnościami lokalowymi oddziałów dziecięcych oraz z brakiem porozumienia między personelem a rodzicami hospitalizowanego dziecka.Introduction. The presence of parents at the hospital during their children’s hospitalisation is a phenomenon of the recent years and exposes the medical personnel at children’s departments to many new organisational challenges. Work at the department shall be organised such that parents could effectively care of their children and the medical personnel should be able to carry out their tasks. The reconciliation of the interests of both parties is the condition of good cooperation and makes the interest of the child most important. Aim. The objective of the paper was to learn the opinion of the medical personnel, and in particular the nurses employed at children’s wards, about parents’ stay at the hospitals during their children’s hospitalisation; plus learning of the factors that positively and negatively affect the course of the medical personnel cooperation with the parents of an ill child. Determination what may be changed so that the cooperation among the ill child, the parents and the medical personnel shall be streamlined. Material and methods. The research has been carried out at the Children’s Hospital in Bielsko-Biała employing about 85 nurses. 41 nurses employed at the paediatric, neonatal and children’s laryngology departments took part in the research. Also the opinions of 14 students of the second year of nursing studies serving their traineeships at the departments have been asked. In the research there has been used a proprietary questionnaire consisting of open and closed questions. Conclusions. 1. The contemporary medicine emphasises the necessity of ill children hospitalisation together with their parents. 2. Medical personnel see both the advantages and disadvantages of the parents’ stay at the hospital with their child. 3. The advantages are the openness of the medical personnel to the parents and acceptance by the parents of the principles and rules of staying at the hospital with their child. 4. The disadvantages are related to the space available at children’s departments and misunderstandings between the personnel and the parents of an ill child

Problems of children suffering of bronchial asthma in school environment

Wstęp. Astma oskrzelowa jest przewlekłą chorobą zapalną układu oddechowego, trwającą całe życie i stanowiącą obecnie ważny problem zdrowia publicznego. Choroba może rozwinąć się w każdym okresie życia, nawet u niemowląt. Sytuacja epidemiologiczna astmy oskrzelowej uzasadnia traktowanie tej choroby jako priorytetowego zagadnienia zdrowia publicznego. Głównym problemem jest rosnąca częstość występowania astmy u dzieci, szczególnie w wieku szkolnym, zwiększa się też liczba dzieci hospitalizowanych z tego powodu. Astma oskrzelowa należy do najczęstszych chorób przewlekłych układu oddechowego dzieci i młodzieży do 17. roku życia. Cel pracy. Przedmiotem niniejszej pracy jest poznanie jakości życia dzieci chorujących na astmę oskrzelową w środowisku szkolnym, w opinii ich nauczycieli i wychowawców. Ważne było także poznanie wiedzy nauczycieli dotyczącej problemów, z którymi może spotkać się dziecko chorujące na astmę w środowisku szkolnym oraz postaw nauczycieli wobec tych trudności i propozycji ich rozwiązania. Materiał i metody. Badaniem objęto grupę 113 nauczycieli zatrudnionych w szkołach podstawowych i gimnazjalnych w Bielsku-Białej. W badaniach posłużono się autorską, anonimową ankietą. Wyniki. Na podstawie informacji uzyskanych od nauczycieli stwierdzono, że: nauczyciele podczas swojej edukacji nie otrzymali informacji na temat najczęstszych chorób przewlekłych, z którymi mogą spotkać się u dzieci uczęszczających do szkoły. W badanej grupie 1/3 respondentów nie wie, czy wśród ich podopiecznych są dzieci chorujące na astmę oskrzelową. Pomimo tego większość ankietowanych podała prawidłowe objawy kliniczne występujące u dzieci chorujących na astmę oraz czynniki wyzwalające napady duszności. Nauczyciele obawiają się, że nie będą potrafili prawidłowo postępować w przypadku napadu duszności u dziecka w czasie zajęć szkolnych. Uważają, że problemem dla tych dzieci mogą być: wysiłek fizyczny podczas lekcji wychowania fizycznego, udział w wycieczkach szkolnych, nagromadzenie czynników alergicznych w środowisku szkolnym (na przykład eksponaty i żywe zwierzęta hodowane w pracowniach biologicznych) oraz kurz. Nauczyciele chcieliby poszerzyć swoje informacje o astmie poprzez zacieśnienie współpracy z pielęgniarką szkolną. Wnioski: 1. Na etapie przygotowywania nauczycieli do zawodu warto poszerzyć ich wiedzę na temat chorób przewlekłych mających związek z rozwojem współczesnej cywilizacji, z którymi mogą spotkać się u dzieci uczęszczających do szkoły i przedszkola. 2.W szkołach należy poprawić współpracę i przepływ informacji pomiędzy nauczycielami a rodzicami chorego dziecka. 3. Powinno się zaktywizować pielęgniarki szkolne jako osoby z przygotowaniem medycznym do roli koordynatora działań w opiece nad dzieckiem chorym na astmę oskrzelową. 4. Należy usunąć z klas szkolnych elementy, które mogą być źródłem reakcji alergicznych (niejednokrotnie pełnią one wyłącznie funkcję dekoracyjną i nie są potrzebne w edukacji). 5. W organizowaniu wycieczek szkolnych trzeba brać pod uwagę możliwości dzieci nie tylko zdrowych, ale i chorych, jeżeli wycieczki mają odgrywać rolę integracyjną wśród uczniów.Introduction. Bronchial asthma is a chronic respiratory system inflammatory condition lasting throughout the whole life of the patient, which is currently and important public health problem. The illness may develop at any stage of life, even in infants. The epidemiological badasituation of bronchial asthma justifies the treatment of the illness as a priority public health issue. The main problem is the growing frequency of asthma occurrence in children, particularly at school age. Therefore, the number of children hospitalised due to that reason increases. Bronchial asthma is one of the most frequently occurring chronic respiratory system illnesses in children and youths up to 17 years of age. Aim of the study. The objective of the paper was the recognition of the problems, the quality of life of children suffering of asthma in school environment in the opinion of their teachers and educators. Cognition of the knowledge of the teachers regarding problems that may be encountered by an asthmatic child in school environment and the attitudes of the teachers against those problems, as well as proposals for solving the problems. Material and methods. The research covered a group of 113 teachers employed at primary and secondary schools in Bielsko-Biała. An anonymous questionnaire developed by the authors was used in the research. Results. Based on the information received from the teachers, it was found out that the teachers were not informed during their education about the most frequent chronic illnesses they may meet with in children attending school. One third of the teachers did not know whether in the group of students under their charge there were children suffering of bronchial asthma. Despite the fact, most of the teachers properly listed the clinical symptoms present in children suffering of asthma and factors resulting in breathlessness. The teachers were afraid that they would not be able to react properly in the case of breathlessness in a child during school classes. They thought that the children might have problems with physical effort during physical education classes, participation in school trips, concentration of allergic factors in the school environment, e.g. biological exhibits or live animals raised at biological laboratories, or dust. The teachers would like to broaden their knowledge of asthma through better cooperation with a school nurse. Conclusions. 1. At the stage of preparing teachers to their profession their knowledge shall be broadened with regard to chronic diseases they may meet with in children attending schools and kindergartens, as a result of the development of modern civilization. 2. The cooperation and flow of information between the teachers and the parents of an ill child must be improved at schools. 3. School nurses, as the persons with medical background, should be encouraged to become coordinators in the care activities with regard to a child suffering of bronchial asthma. 4. Any elements that may cause allergic reactions, many times being only decorations unnecessary in the education process, must be removed from classrooms. 5. When organizing school trips, the capabilities of not only healthy but also ill children shall be taken into account if the trips are to be integration events for the students

Różne formy kontaktu rodziców z dzieckiem przed narodzeniem

The period of nine months of staying in the womb is the first important stage of human life — the time of intensive psychophysical development.The child in the mother’s womb can react to attempts of communication. When communicating with the child before birth the futureparents may teach and bring up the child. Communication in the pre-natal period forms basis for the development of a strong emotionalbond between the unborn child and the parents. It is a source of positive experience for the parents.The objective of this paper is to present various forms of parents’ communication with the child before birth and the foetus reaction to such behaviour.Conclusions.1. The parents knowledge about the pre-natal development of a child is a condition for attempts to communicate with the child.2. An unborn child is capable of reacting to stimuli produced by his or her parents.3. Modern imaging techniques, such as USG, as well as the medical personnel caring for the woman during pregnancy may help parents toestablish ties with an unborn child.Nursing Topics 2013; 21 (1): 137–140Okres dziewięciu miesięcy życia wewnątrzmacicznego jest pierwszym ważnym etapem życia człowieka, czasem intensywnego rozwojupsychofizycznego. Dziecko w łonie matki jest zdolne do reagowania na próby nawiązania kontaktu. Przyszli rodzice, komunikując sięz dzieckiem przed jego narodzeniem, mogą je uczyć i wychowywać. Komunikacja prenatalna stanowi podłoże do rozwoju silnej więziemocjonalnej pomiędzy nienarodzonym dzieckiem i jego rodzicami, jest dla rodziców źródłem pozytywnych przeżyć.Celem niniejszej pracy było przedstawienie różnych form kontaktu rodziców z nienarodzonym dzieckiem, reakcji płodu na te zachowania.Wnioski.1. Wiedza rodziców na temat okresu prenatalnego w życiu dziecka warunkuje próby nawiązania z nim kontaktu.2. Dziecko nienarodzone jest wyposażone w zdolność reagowania na bodźce skierowane do niego przez rodziców.3. Nowoczesne techniki obrazowania, takie jak USG oraz personel medyczny opiekujący się kobietą w ciąży mogą pomóc rodzicomw nawiązaniu więzi z nienarodzonym dzieckiem.Problemy Pielęgniarstwa 2013; 21 (1): 137–14

The attitudes of parents towards vaccination in the region of Upper Silesia in Poland

Vaccination provides the best protection against infectious diseases. Getting to know parents’ beliefs and opinions about vaccination allows one to undertake actions aiming to increase their confidence about vaccination and maintain vaccination coverage at an acceptable level. Aim of the study: The aim of the study was to analyse the attitudes of parents towards vaccination in Upper Silesia, Poland, by investigating the parents’ awareness of safety, efficacy and the need for vaccination in children, and to establish educational needs of parents in the area of vaccination. Material and methods: Six hundred parents of children at the age of 0–6 years were included in the study. The study was conducted in randomly selected kindergartens in Bielsko-Biała, in the Paediatric Hospital in Bielsko-Biała and in the Department of Paediatrics of the Medical University of Silesia in Katowice. The research was conducted through a diagnostic survey, using a self-constructed questionnaire. Results: The implementation of mandatory vaccination of children in the investigated group is at a high level. Less than a half of the surveyed parents received information about adverse effects of vaccines from a doctor or a nurse. After vaccination, children experienced adverse reactions, which were mild. In the study group, most parents expressed a negative opinion about safety and effectiveness of vaccination, or had no opinion on the subject. The parents usually derived information about vaccination from a doctor and the Internet. The parents believed that vaccinations were necessary but not free from risks. Conclusions: The study reveals that it is significant to make health care professionals more involved in the education of parents about safety and efficacy of vaccination and to have them provide information about adverse effects of vaccination.Najlepszą ochroną przeciwko chorobom zakaźnym są szczepienia ochronne. Poznanie poglądów i przekonań rodziców na temat szczepień pozwala na podjęcie działań zmierzających do zwiększenia ich zaufania wobec szczepień i utrzymania wyszczepialności dzieci na akceptowanym poziomie. Cel pracy: Celem pracy była analiza postaw rodziców wobec szczepień ochronnych dzieci na terenie Górnego Śląska poprzez zbadanie świadomości na temat bezpieczeństwa, skuteczności i konieczności ich stosowania oraz ustalenie potrzeb w zakresie edukowania rodziców w tej dziedzinie. Materiał i metody: Badaniem została objęta 600-osobowa grupa rodziców mających dzieci w wieku do 6. roku życia. Analizę przeprowadzono w losowo wybranych przedszkolach na terenie Bielska-Białej, w Szpitalu Pediatrycznym w Bielsku-Białej oraz w Klinice Pediatrii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Metodą badawczą był sondaż diagnostyczny z użyciem kwestionariusza ankiety konstrukcji własnej. Wyniki: Realizacja szczepień obowiązkowych dzieci w badanej grupie rodziców jest na wysokim poziomie. Mniej niż połowa badanych otrzymała informacje o możliwych niepożądanych działaniach szczepionek od lekarza czy pielęgniarki. Po szczepieniu wystąpiły u dzieci niepożądane odczyny, mające jednak łagodny charakter. W badanej grupie przeważali rodzice wyrażający negatywną opinię o bezpieczeństwie i skuteczności szczepień oraz nieposiadający zdania na ten temat. Badani najczęściej czerpali informacje o szczepieniach od lekarza i z internetu. Rodzice uważali, że szczepienia są potrzebne, ale niepozbawione ryzyka. Wniosek: Zobligowanie pracowników ochrony zdrowia do większego zaangażowania w edukację rodziców na temat bezpieczeństwa i skuteczności szczepień ochronnych oraz informowania o możliwości wystąpienia objawów niepożądanych po szczepieniu