Body size and shape changes and the risk of diabetes in the Diabetes Prevention Program

Prezentowane badanie przeprowadzono w celu sprawdzenia hipotezy, zgodnie z którą ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 zmniejsza się wraz z redukcją masy ciała i otyłości brzusznej. Do badania Diabetes Prevention Program (DPP) włączono osoby, u których rozpoznawano upośledzoną tolerancję glukozy, i zakwalifikowano je do grup otrzymujących placebo lub metforminę albo wprowadzono tylko modyfikację stylu życia. U uczestników badania określono wzrost, masę ciała oraz zmierzono tkankę tłuszczową na poziomie L2-L3 i L4-L5 za pomocą tomografii komputerowej na początku badania oraz po roku. Zastosowano modele proporcjonalnego ryzyka Coxa w celu oceny, zależnie od płci, wpływu zmiany tych parametrów w ciągu roku na rozwój cukrzycy w okresie dalszej obserwacji, którą prowadzono u 758 osób. Modyfikacja stylu życia doprowadziła do redukcji trzewnej tkanki tłuszczowej na poziomie L2-L3 (mężczyźni: -24,3%; kobiety: -18,2%) oraz na poziomie L4-L5 (mężczyźni: -22,4%, kobiety: -17,8%), tkanki tłuszczowej podskórnej na poziomie L2-L3 (mężczyźni: -15,7%, kobiety: -11,4%) i L4-L5 (mężczyźni: -16,7%, kobiety: -11,9%), do zmniejszenia masy ciała (mężczyźni: -8,2%, kobiety: -7,8%), wskaźnika masy ciała (mężczyźni: -8,2%, kobiety: -7,8%) oraz obwodu talii (mężczyźni: -7,5%, kobiety -6,1%). W grupie otrzymującej metforminę zaobserwowano redukcję masy ciała (-2,9%) i obniżenie wskaźnika masy ciała (-2,9%) u mężczyzn oraz zmniejszenie ilości podskórnej tkanki tłuszczowej (-3,6% na poziomie L2-L3 i -4,7% na poziomie L4-L5), masy ciała (-3,3%), wskaźnika masy ciała (-3,3%) oraz obwodu talii (-2,8%) u kobiet. Zmniejszenie ryzyka rozwoju cukrzycy poprzez zmianę stylu życia wiązało się z redukcją masy ciała, wskaźnika masy ciała oraz rozkładu tkanki tłuszczowej po skorygowaniu względem wieku oraz pochodzenia etnicznego (ustalano je na podstawie informacji uzyskanej od uczestników). Zmniejszenie ryzyka rozwoju cukrzycy poprzez zmianę stylu życia może nastąpić zarówno poprzez wpływ na całą tkankę tłuszczową, jak i brzuszną tkankę tłuszczową; wpływ metforminy wydawał się niezależny od zmian tkanki tłuszczowej.The researchers conducted this study to test the hypothesis that risk of type 2 diabetes is less following reductions in body size and central adiposity. The Diabetes Prevention Program (DPP) recruited and randomized individuals with impaired glucose tolerance to treatment with placebo, metformin, or lifestyle modification. Height, weight, waist circumference, and subcutaneous and visceral fat at L2-L3 and L4-L5 by computed tomography were measured at baseline and at 1 year. Cox proportional hazards models assessed by sex the effect of change in these variables over the 1st year of intervention upon development of diabetes over subsequent follow- up in a subset of 758 participants. Lifestyle reduced visceral fat at L2-L3 (men -24.3%, women -18.2%) and at L4-L5 (men -22.4%, women -17.8%), subcutaneous fat at L2-L3 (men -15.7%, women -11.4%) and at L4-L5 (men -16.7%, women -11.9%), weight (men –8.2%, women –7.8%), BMI (men -8.2%, women -7.8%), and waist circumference (men -7.5%, women -6.1%). Metformin reduced weight (-2.9%) and BMI (-2.9%) in men and subcutaneous fat (-3.6% at L2-L3 and -4.7% at L4-L5), weight (-3.3%), BMI (-3.3%), and waist circumference (-2.8%) in women. Decreased diabetes risk by lifestyle intervention was associated with reductions of body weight, BMI, and central body fat distribution after adjustment for age and self-reported ethnicity. Reduced diabetes risk with lifestyle intervention may have been through effects upon both overall body fat and central body fat but with metformin appeared to be independent of body fat

HbA 1c , fasting and 2 h plasma glucose in current, ex-and never-smokers: a meta-analysis

Abstract Aims/Hypothesis The relationships between smoking and glycaemic variables have not been well explored. We compared HbA 1c , fasting plasma glucose (FPG) and 2 h plasma glucose (2H-PG) in current, ex-and never-smokers. Methods This meta-analysis used individual data from 16,886 men and 18,539 women without known diabetes in 12 DETECT-2 consortium studies and in the French Data from an Epidemiological Study on the Insulin Resistance Syndrome (DESIR) and Telecom studies. Means of three glycaemic variables in current, ex-and never-smokers were modelled by linear regression, with study as a random factor. The I 2 statistic was used to evaluate heterogeneity among studies. Electronic supplementary material The online version of this article (doi:10.1007/s00125-013-3058-y) contains peer-reviewed but unedited supplementary material, which is available to authorised users