Ocena stanu ukrwienia mięśnia sercowego metodą tomografii emisyjnej pojedynczego fotonu (SPECT) u młodych chorych na cukrzycę typu 1

OBJECTIVE. Long history of diabetes and persistant positive microalbuminuria significantly increase the risk of cardio-vascular complications. Detection of patients with vascular changes before their clinical manifestation with the use of sensitive and specific diagnostic procedures might lead to decrease in early mortality from coronary heart disease in this group of patients. AIM OF STUDY. Was to evaluate the coronary blood flow with the use of single photon emission computer tomography (SPECT) in young patients, with diabetic history longer than 5 years, negative towards circulatory diseases, negative ECG exercise test, negative or persistant positive microalbuminuria. RESEARCH DESING. The study was entered by 8 patients with positive microalbuminuria (5 female, 3 male; aged 26,8 ± 4,7 years, diabetic history 15,8 ± ± 4,9 years and HbA1C 8,3 ± 2,3%) and 12 patients with negative microalbuminuria (9 female, 3 male; aged 26,4 ± 6,7 years, diabetic history 13,0 ± 3,9 years and HbA1C 8,8 ± 1,8%). MATERIAL AND METHODS. Myocardial perfusion was examined by single photon emission computer tomography (SPECT) with gamma-camera (Siemens) with the system ICON 6.0.3. The study was performed at rest and during ischaemia induced pharmacologically with dipiridamol (0.56 mg/kg body weight). We used MIBI (methoxy-isobutyl-isonitrile) marked with 99mTc in dose 2 x 20 mCi. Selected parameters of heart rate variability (SNN50, SDNN, RMSSD, trianale index) were also compared. RESULTS. In the SPECT analysis we observed significant changes in radioactivity after dipiridamol in 6 patients with positive microalbuminuria (75,0%) and in 2 patients without microalbuminuria (17,0%). The assessed parameters of heart rate variability did not show any significant differences (p > 0,05). Myocardial perfusion changes coexisted with diabetic retinopathy in 88% patients with positive microalbuminuria and in 100% with negative microalbuminuria. CONCLUSIONS. 1. Most patients with type 1 diabetes and positive microalbuminuria show significant, yet asymptomatic changes in myocardial blood flow. 2. Microalbuminuria appears as good early indicator of coronary heart disease in diabetic patients. 3. Diabetic retinopathy suggests presence changes of myocardial perfusion. 4. Patients with type 1 diabetic history longer than 5 years and microangipathy need an earlier and precise cardiological assessmentDługoletni wywiad w kierunku cukrzycy typu 1 oraz utrwalona dodatnia mikroalbuminuria istotnie zwiększają ryzyko rozwoju powikłań sercowo-naczyniowych. Wyodrębnienie za pomocą metod diagnostycznych charakteryzujących się dużą czułością i specyficznością grupy chorych ze zmianami naczyniowymi, zanim wystąpią objawy kliniczne, stanowi podstawę do zmniejszenia wczesnej śmiertelności z powodu choroby niedokrwiennej serca w tej populacji chorych. CEL PRACY. Ocena stanu ukrwienia mięśnia sercowego na podstawie tomografii emisyjnej pojedynczego fotonu (SPECT) u pacjentów poniżej 40 roku życia chorujących na cukrzycę typu 1 dłużej niż 5 lat, bez wywiadu w kierunku chorób układu krążenia, z ujemnym elektrokardiograficznym testem wysiłkowym (EKGWTest) i z ujemną lub dodatnią, utrwaloną mikroalbuminurią

Elektrokardiograficzny test wysiłkowy, echokardiograficzna próba z dobutaminą oraz scyntygrafia perfuzyjna Tc99mSPECT w rozpoznawaniu choroby wieńcowej u kobiet

Wstęp: Celem pracy jest ocena wartości diagnostycznej elektrokardiograficznego testu wysiłkowego (ExT), echokardiograficznej próby dobutaminowej (E-Dob) oraz scyntygrafii perfuzyjnej Tc99mSPECT w rozpoznawaniu choroby wieńcowej (CAD, coronary artery disease) u kobiet w wieku okołomenopauzalnym, z pośrednim i wysokim prawdopodobieństwem wystąpienia choroby. Materiał i metody: Badaniem objęto grupę 50 chorych w wieku 37-65 lat (średnia 50,7 &plusmn; 7,0) z bólami w klatce piersiowej, bez zawału serca w wywiadzie. Przeprowadzono badanie kliniczne, ze szczególnym uwzględnieniem charakteru i nasilenia dolegliwości dławicowych oraz czynników ryzyka. U wszystkich chorych wykonano: ExT - ograniczony objawami, według protokołu Bruce&#8217;a, E-Dob z podaniem dobutaminy w dawkach wzrastających 5-10-20-30-40 mg/kg/min, badanie SPECT z użyciem Tc99m w spoczynku i po podaniu dipirydamolu w dawce 0,56 mg/kg oraz koronarografię jako badanie referencyjne. Wyniki: Zmiany w naczyniach wieńcowych (> 50% światła) stwierdzono u 22 kobiet (44%), u 19 zmiany były ograniczone do jednego naczynia. Dokładność wykonanych testów ExT, E-Dob i SPECT wynosiła odpowiednio 58, 70 i 74%, przy najwyższej czułości badania SPECT (91%) i swoistości badania E-Dob (75%). Stwierdzono istotne statystycznie różnice między czułością E-Dob i SPECT (64% vs 91%) oraz swoistością i dokładnością ExT i pozostałych badań (46% vs 75% i 60% oraz 58% vs 70% i 74%, p < 0,05). Badanie SPECT charakteryzowała wysoka zdolność do lokalizacji zwężeń w poszczególnych tętnicach wieńcowych. Wykonanie u chorych wszystkich trzech testów podniosło czułość badania do 100%, swoistość do 92%, a dokładność do 96% Wnioski: Badania nieinwazyjne posiadają szczególną wartość diagnostyczną u chorych z pośrednim prawdopodobieństwem obecności CAD. Spośród tych badań ExT wykazuje nieodpowiednią dokładność, powodowaną niską swoistością badania. Badanie E-Dob oraz MIBI SPECT charakteryzują się zadowalającą dokładnością, przy wyższej czułości badania SPECT oraz swoistości E-Dob. Łączne stosowanie omawianych testów znacznie zwiększa możliwości rozpoznawania choroby wieńcowej

Effect of aliskiren on post-discharge outcomes among diabetic and non-diabetic patients hospitalized for heart failure: insights from the ASTRONAUT trial

Aims The objective of the Aliskiren Trial on Acute Heart Failure Outcomes (ASTRONAUT) was to determine whether aliskiren, a direct renin inhibitor, would improve post-discharge outcomes in patients with hospitalization for heart failure (HHF) with reduced ejection fraction. Pre-specified subgroup analyses suggested potential heterogeneity in post-discharge outcomes with aliskiren in patients with and without baseline diabetes mellitus (DM). Methods and results ASTRONAUT included 953 patients without DM (aliskiren 489; placebo 464) and 662 patients with DM (aliskiren 319; placebo 343) (as reported by study investigators). Study endpoints included the first occurrence of cardiovascular death or HHF within 6 and 12 months, all-cause death within 6 and 12 months, and change from baseline in N-terminal pro-B-type natriuretic peptide (NT-proBNP) at 1, 6, and 12 months. Data regarding risk of hyperkalaemia, renal impairment, and hypotension, and changes in additional serum biomarkers were collected. The effect of aliskiren on cardiovascular death or HHF within 6 months (primary endpoint) did not significantly differ by baseline DM status (P = 0.08 for interaction), but reached statistical significance at 12 months (non-DM: HR: 0.80, 95% CI: 0.64-0.99; DM: HR: 1.16, 95% CI: 0.91-1.47; P = 0.03 for interaction). Risk of 12-month all-cause death with aliskiren significantly differed by the presence of baseline DM (non-DM: HR: 0.69, 95% CI: 0.50-0.94; DM: HR: 1.64, 95% CI: 1.15-2.33; P < 0.01 for interaction). Among non-diabetics, aliskiren significantly reduced NT-proBNP through 6 months and plasma troponin I and aldosterone through 12 months, as compared to placebo. Among diabetic patients, aliskiren reduced plasma troponin I and aldosterone relative to placebo through 1 month only. There was a trend towards differing risk of post-baseline potassium ≥6 mmol/L with aliskiren by underlying DM status (non-DM: HR: 1.17, 95% CI: 0.71-1.93; DM: HR: 2.39, 95% CI: 1.30-4.42; P = 0.07 for interaction). Conclusion This pre-specified subgroup analysis from the ASTRONAUT trial generates the hypothesis that the addition of aliskiren to standard HHF therapy in non-diabetic patients is generally well-tolerated and improves post-discharge outcomes and biomarker profiles. In contrast, diabetic patients receiving aliskiren appear to have worse post-discharge outcomes. Future prospective investigations are needed to confirm potential benefits of renin inhibition in a large cohort of HHF patients without D

ARTYKUŁ ORYGINALNYHipercholesterolemie monogenowe &#8211; ocena polimorfizmów w genach apoproteiny B100 i receptora LDL

Introduction:Normally the N-terminal domain of the LDL receptor (LDLR) binds to low-density lipoprotein through apolipoprotein B100. Mutations within the LDL receptor and/or apolipoprotein B-100 genes compromising this process may lead to congenital monogenic hypercholesterolaemias known as familial hypercholesterolaemia or familial defective apolipoprotein B-100. These diseases are inherited as autosomal dominant traits. Aim: To search for LDLR and apoB100 gene mutations in a Polish population of patients with hypercholesterolaemia and to determine their types and locations. An attempt was also made to evaluate the influence of identified gene mutations on the modification of protein product sequence and the severity of its functional impairment. Methods: LDLR and apoB100 gene analyses using PCR, SSCP and automated sequencing techniques were performed in 190 hypercholesterolaemic patients. Flow cytometry was used to measure the influence of Cys152Trp mutation in the LDLR gene on ligand binding and internalisation. The OLA method was used for the preparation of adequate genetic markers allowing rapid detection of one of the most deleterious mutations of the apoB100 gene. Results and conclusions: Three brand new mutations, not reported so far, have been detected &#8211; Pro2712Leu and Ile3532 in the apoB100 gene, and Cys347Ser in the LDLR gene &#8211; and numerous changes in the nucleotide sequence of the LDL receptor gene have been confirmed. The observations of functionality of the mutated receptor gene with flow cytometry suggested the dysfunction of LDLR due to Cys152Trp polymorphism reported in many studies.Wstęp: W prawidłowych warunkach domena N-końcowa receptora LDL łączy się z pomocą apoproteiny B100 z lipoproteiną o małej gęstości. Mutacje w obrębie genów receptora LDL i/lub apoproteiny B-100, powodujące zaburzenia tego procesu, mogą prowadzić do wrodzonych hipercholesterolemii monogenowych określanych odpowiednio jako hipercholesterolemia rodzinna lub rodzinny defekt apoproteiny B-100. Choroby te dziedziczone są w sposób autosomalny dominujący. Cel: Poszukiwanie mutacji w genach LDLR oraz apoB100 w grupie chorych z hipercholesterolemią w populacji polskiej, a także określenie ich charakteru i lokalizacji. Podjęto próbę oceny wpływu stwierdzonych mutacji w genach na zmianę sekwencji aminokwasowej produktu białkowego oraz na stopień upośledzenia jego funkcji. Metody: Analizę genów LDLR oraz apoB100 z wykorzystaniem technik PCR, SSCP i automatycznego sekwencjonowania wykonano w grupie 190 pacjentów z hipercholesterolemią. W celu określenia wpływu mutacji Cys152Trp w LDLR na procesy wiązania i internalizacji liganda, przeprowadzono badania z użyciem cytometru przepływowego. Wykorzystując technikę OLA, przygotowano odpowiednie markery genetyczne pozwalające na szybką identyfikację jednej z najbardziej letalnych mutacji w genie apoproteiny B100. Wyniki i wnioski: Wykryto trzy nowe, dotychczas nieopisywane, mutacje: Pro2712Leu oraz Ile3532 dla genu apoB100 i Cys347Ser dla LDLR, a także potwierdzono występowanie szeregu zmian sekwencji nukleotydowych w obrębie genu receptora LDL. Przedstawiono również obserwacje dotyczące funkcjonalnej oceny zmutowanego receptora, uzyskane dzięki zastosowaniu cytometru przepływowego, które sugerują istnienie dysfunkcji LDLR, spowodowanej znanym z licznych doniesień polimorfizmem Cys152Trp

Elektrokardiograficzny test wysiłkowy, echokardiograficzna próba z dobutaminą oraz scyntygrafia perfuzyjna Tc99mSPECT w rozpoznawaniu choroby wieńcowej u kobiet

Wstęp: Celem pracy jest ocena wartości diagnostycznej elektrokardiograficznego testu wysiłkowego (ExT), echokardiograficznej próby dobutaminowej (E-Dob) oraz scyntygrafii perfuzyjnej Tc99mSPECT w rozpoznawaniu choroby wieńcowej (CAD, coronary artery disease) u kobiet w wieku okołomenopauzalnym, z pośrednim i wysokim prawdopodobieństwem wystąpienia choroby. Materiał i metody: Badaniem objęto grupę 50 chorych w wieku 37-65 lat (średnia 50,7 &plusmn; 7,0) z bólami w klatce piersiowej, bez zawału serca w wywiadzie. Przeprowadzono badanie kliniczne, ze szczególnym uwzględnieniem charakteru i nasilenia dolegliwości dławicowych oraz czynników ryzyka. U wszystkich chorych wykonano: ExT - ograniczony objawami, według protokołu Bruce&#8217;a, E-Dob z podaniem dobutaminy w dawkach wzrastających 5-10-20-30-40 mg/kg/min, badanie SPECT z użyciem Tc99m w spoczynku i po podaniu dipirydamolu w dawce 0,56 mg/kg oraz koronarografię jako badanie referencyjne. Wyniki: Zmiany w naczyniach wieńcowych (> 50% światła) stwierdzono u 22 kobiet (44%), u 19 zmiany były ograniczone do jednego naczynia. Dokładność wykonanych testów ExT, E-Dob i SPECT wynosiła odpowiednio 58, 70 i 74%, przy najwyższej czułości badania SPECT (91%) i swoistości badania E-Dob (75%). Stwierdzono istotne statystycznie różnice między czułością E-Dob i SPECT (64% vs 91%) oraz swoistością i dokładnością ExT i pozostałych badań (46% vs 75% i 60% oraz 58% vs 70% i 74%, p < 0,05). Badanie SPECT charakteryzowała wysoka zdolność do lokalizacji zwężeń w poszczególnych tętnicach wieńcowych. Wykonanie u chorych wszystkich trzech testów podniosło czułość badania do 100%, swoistość do 92%, a dokładność do 96% Wnioski: Badania nieinwazyjne posiadają szczególną wartość diagnostyczną u chorych z pośrednim prawdopodobieństwem obecności CAD. Spośród tych badań ExT wykazuje nieodpowiednią dokładność, powodowaną niską swoistością badania. Badanie E-Dob oraz MIBI SPECT charakteryzują się zadowalającą dokładnością, przy wyższej czułości badania SPECT oraz swoistości E-Dob. Łączne stosowanie omawianych testów znacznie zwiększa możliwości rozpoznawania choroby wieńcowej