Outcome of refractory and relapsed acute myeloid leukemia in children treated during 2005-2011 : experience of the Polish Pediatric Leukemia/Lymphoma Study Group (PPLLSG)

AIM OF THE STUDY: Recent studies showed relatively better outcome for children with refractory (refAML) and relapsed acute myeloid leukemia (relAML). Treatment of these patients has not been unified within Polish Pediatric Leukemia/Lymphoma Study Group (PPLLSG) so far. The goal of this study is to analyze the results of this therapy performed between 2005–2011. MATERIAL AND METHODS: The outcome data of 16 patients with refAML and 62 with relAML were analyzed retrospectively. Reinduction was usually based on idarubicine, fludarabine and cytarabine with allogenic hematopoietic stem cell transplant (alloHSCT) in 5 refAML and 30 relAML children. RESULTS: Seventy seven percent relAML patients entered second complete remission (CR2). Five-year OS and disease-free survival (DFS) were estimated at 16% and 30%. The outcome for patients after alloHSCT in CR2 (63%) was better than that of those not transplanted (36%) with 5-year OS of 34% vs. 2-year of 7% and 5-year DFS of 40% vs. 12.5%. Second complete remission achievement and alloHSCT were the most significant predictors of better prognosis (p = 0.000 and p = 0.024). The outcome of refAML children was significantly worse than relAML with first remission (CR1) rate of 33%, OS and DFS of 25% at 3 years and 53% at 2 years, respectively. All survivors of refAML were treated with alloHSCT after CR1. CONCLUSIONS: The uniform reinduction regimen of the documented efficacy and subsequent alloHSCT in remission is needed to improve the outcome for ref/relAML children treated within PPLLSG. The focus should be on the future risk-directed both front and second line AML therapy

The Influence of Nurse Education Level on Hospital Readmissions—A Cost-Effectiveness Analysis

Background: Readmissions are adverse, costly, and potentially preventable. The study aimed to evaluate the cost-effectiveness of reducing readmissions resulting from missed care, depending on the level of education of nurses, from the perspective of the service provider. Methods: We calculated missed care resulting in additional readmissions based on the longitudinal study conducted between 2012 and 2014, as well as readmissions that could have been potentially prevented by adding a 10% increase in hours of nursing care provided by BSN/MSc nurses for 2014. The cost-effectiveness analysis (CEA) was performed to calculate the cost-effectiveness of preventing one hospitalization in non-surgical and surgical wards by increasing the number of nursing hours provided by BSN/MSc nurses. Cost–benefit analysis (CBA) was performed, and the CBR (cost–benefit ratio) and BCR (benefit–cost ratio) were calculated. Results: Increasing the number of hours of nursing care (RN) by 10% decreased the chance for an unplanned readmission by 11%; (OR = 0.89; 95% CI: 0.78−1.01; p = 0.08) in non-surgical wards and 43% (OR = 0.57; 95% CI: 0.49−0.67; p < 0.001) in surgical wards. In non-surgical wards, the number of readmissions that were preventable with extra hours provided by BSN/MSc nurses was 52, and the cost-effectiveness ratio (CER) was USD 226.1. The number of preventable readmissions in surgical wards was 172, and the CER was USD 54.96. In non-surgical wards, the CBR was USD 0.07, while the BCR was USD 1.4. In surgical wards, the CBR was USD 0.02, and the BCR was USD 4.4. Conclusions: The results of these studies broaden the understanding of the relationship among nursing education, patient readmission, and the economic outcomes of hospital care. According to the authors, the proposed intervention has an economic justification. Hence, the authors recommend it for approval by the service provider

The laparoscopic gastric sleeve resection vs quality of life — case study

Wstęp. Otyłość jest chorobą przewlekłą, powodującą zaburzenia wielu procesów życiowych oraz negatywnie wpływającą na jakość i długość życia. Leczenie chirurgiczne to jedna z najskuteczniejszych metod leczenia otyłości. Udział pielęgniarki jako członka zespołu terapeutycznego może mieć znaczący wpływ na osiągnięcie pożądanego wyniku poprawy jakości życia chorych po operacjach bariatrycznych. Cel pracy. Ewaluacja wyników odległych pacjenta po laparoskopowej resekcji rękawowej żołądka (LSG) w zakresie oceny jakości życia; ocena udziału usług pielęgniarskich w poprawie jakości życia. Materiały i metody. Badanie — metodą studium przypadku — przeprowadzono w Szpitalu Specjalistycznym w Wejherowie. Do oceny jakości życia użyto kwestionariusza Moorehead-Ardelt QOL (M-A QOL) — specyficznego narzędzia dla tej grupy chorych. W celu oceny wpływu działań pielęgniarki na poprawę jakości życia zastosowano autorski kwestionariusz ankiety. Wyniki. Wyniki uzyskane w kwestionariuszu M-A QOL wykazały poprawę jakości życia badanego przypadku na poziomie średnio dobrym. Poprzez ocenę wpływu działań pielęgniarskich na wynik końcowy procesu terapeutycznego i poprawę jakości życia pacjenta uzyskano wyniki zadowalające w zakresie sprawowania opieki pielęgniarskiej podczas hospitalizacji w szpitalu, wykazano jednak brak satysfakcji w okresie przygotowującym do terapii oraz po wypisie ze szpitala. Wnioski. Chirurgia otyłości jest punktem wyjściowym do zmiany stylu życia. W przypadku operacji bariatrycznych wymagane są odpowiednie przygotowanie chorego przed zabiegiem operacyjnym oraz kontynuacja follow-up po operacji do końca życia. Analiza przypadku potwierdziła konieczność utworzenia zestandaryzowanego systemu postępowania terapeutycznego z udziałem pielęgniarki bariatrycznej jako członka zespołu wielodyscyplinarnego. Doświadczenia innych krajów uczą, że taki system zapewnia choremu poczucie bezpieczeństwa oraz wpływa korzystnie na poprawę oceny jakości życia.Introduction. Obesity is a chronic disease, which results in many life threatening disorders and leading to a negative influence on the quality and longevity of life. Surgery is one of the most effective methods of treating obesity. Nurse can have a significant impact on the achievement of the desired outcome to enhance the quality of life after bariatric surgery. The aim of the work. The evaluation of long term results after Laparoscopic Sleeve Gastrectomy (LSG), rating the quality of life and the influence of nursing practices to improve it. Material and methods. Research took place in Specialist Hospital in Wejherowo, using clinical study method. The quality of life was assessed by Moorehead-Ardelt QOL questionnaire (M-A QOL), which is a specific tool for bariatric patients. To evaluate the work of nursing for the improvement of the QOL, the authorship questionnaire was used. Results. The results in M-A QOL questionnaire showed an improvement on an average level. Evaluating the influence of the nursing practices on improvement of the QOL, satisfactory result was gained in case of nursing care during hospitalization, however unsatisfactory in the pre-surgical period as well as after post-hospitalization. Conclusions. Bariatric surgery is only the starting point of a new lifestyle, however requires adequate pre-surgery preparation and follow-up to the end of life. This clinical research showed that the establishment of a standardized therapeutic system, with bariatric nurse, as a member of multidisciplinary team, is necessary. This kind of system will ensure patients safety and will improve QOL

Studium przypadku kobiety rodzącej — poród fizjologiczny z zastosowaniem Międzynarodowej Klasyfikacji Praktyki Pielęgniarskiej (ICNP®)

  The competence of a midwife as regards the pregnancy care and delivery management result from the Bill on the nurse and midwife profession of July 15. 2011. The pregnant woman has the right to choose the midwife to cooperate with on the delivery plan to specify, among others, the preference on how the childbirth should be organised. The delivery plan can be modyfied by the person taking care of the woman in labour in line with her current health condition. The woman and her partner will expect of the midwife in the labour ward to be professional, which is synonymous with safety. The midwife has an extensive knowledge of delivery distortion factors and should focus on detecting and eliminating the risk factors, early danger detection and solving currently encountered problems. The main goal of midwife care, both during pregnancy as well as in labour and postpartum period, is to safeguard the mother and the child and to prevent from any distortion with their health. The aim can be achieved by the midwife through the nurturing process. The method not only conditions the supervision of the mother in childirth but also makes the regular readings evaluation easier, which influences the change in the supervisory care plan. According to the International Nursing Board Recommendation, a midwife can develop her care plan based on the International Classification for Nursing Practice (ICNP®), making use of standardised diagnoses and interventions. Research shows that making use of standards and reference terminology improves the care quality and treatment results, also through unification of document management. Nursing Topics 2015; 23 (4): 557–562    Kompetencje położnej w zakresie prowadzenia i przyjmowania porodu wynikają z ustawy o zawodzie pielęgniarki i położnej z dnia 15.07.2011 roku. Ciężarna ma prawo wyboru położnej, z którą przygotowuje plan porodu precyzujący między innymi jej preferencje przebiegu porodu. Plan porodu może być modyfikowany przez osobę sprawującą opiekę nad rodzącą, zgodny z jej aktualnym statusem zdrowotnym. Od położnej pracującej na sali porodowej rodząca i jej partner oczekują profesjonalizmu będącego synonimem bezpieczeństwa. Położna posiada wiedzę z zakresu czynników zaburzających przebieg porodu, dlatego powinna skupić się na wykrywaniu i eliminowaniu czynników ryzyka, wczesnym wykrywaniu zagrożeń oraz rozwiązywaniu aktualnie występujących problemów. Głównym celem opieki, w czasie porodu i połogu fizjologicznego, jest zagwarantowanie bezpieczeństwa matce oraz dziecku i nie dopuszczenie do zaburzenia ich zdrowia. Cel ten położna może osiągnąć, pracując metodą procesu pielęgnowania. Metoda ta nie tylko systematyzuje nadzór nad położnicą, ułatwia również regularną ewaluację jej wyników, wymuszającą zmianę planu opieki. Zgodnie z Rekomendacją Międzynarodowej Rady Pielęgniarek, położna może tworzyć plan opieki na podstawie Międzynarodowej Klasyfikacji Praktyki Pielęgniarskiej (ICNP®), posługując się wystandaryzowanymi diagnozami i interwencjami. Badania naukowe dowodzą, że korzystanie ze standardów i terminologii referencyjnej wpływa na jakość opieki i poprawę wyników leczenia, także dzięki ujednoliceniu sposobu prowadzenia dokumentacji. Problemy Pielęgniarstwa 2015; 23 (4): 557–562