Antidemocratische bewegingen in de Nederlandse democratie: een blik op Hizb ut-Tahrir

In de maatschappelijke discussie over antidemocratische bewegingen lijkt stelselmatig voorbij te worden gegaan aan de vraag die als eerste beantwoord zou moeten worden, namelijk: Wat is democratie (en hoe deze te beschermen)? Antwoorden op deze vra(a)g(en) kunnen gevonden worden in het debat over weerbare democratie. Dit artikel heeft daarom hoofdzakelijk tot doel om het debat over weerbare democratie en het debat over antidemocratische bewegingen dichter bij elkaar te brengen.Een van de bewegingen die centraal staat in het debat over antidemocratische bewegingen is Hizb ut-Tahrir. In het artikel ‘Eigen koers richting kalifaat, een beeld van Hizb ut-Tahrir in Nederland’, dat eerder in dit tijdschrift is gepubliceerd, hebben we een beeld geschetst van Hizb ut-Tahrir in Nederland. Deze in de jaren vijftig van de vorige eeuw opgerichte beweging is wereldwijd actief, manifesteert zich als politieke partij en streeft naar de heroprichting van een ‘islamitisch kalifaat’. Hoewel de beweging fel gekant is tegen de heersende politieke elite en overheden wereldwijd, en democratie in zijn algemeenheid, wijst ze het gebruik van geweld om politieke verandering te verwezenlijken af. Inmiddels is Hizb ut-Tahrir ook al enkele decennia actief in Nederland, waar de beweging, in tegenstelling tot in veel andere landen wereldwijd, waaronder Duitsland, niet verboden is. Echter, ook in Nederland pleitten politici de afgelopen jaren geregeld voor een stevige aanpak van of zelfs een verbod op de beweging.In dit artikel zullen we allereerst illustreren hoe het debat over Hizb ut-Tahrir zich de afgelopen decennia ontwikkelde, en laten we zien dat er parallellen te trekken zijn met de wijze waarop het debat over het salafisme wordt gevoerd. We zullen daarbij ook kort de relevante maatschappelijke context schetsen en enkele nuanceringen plaatsen met betrekking tot de (vermeende) gewelddadige aard van deze bewegingen. Vervolgens zullen we laten zien dat de moderne weerbare democratietheorie mogelijk een waardevolle rol kan spelen in de verdere ontwikkeling van dit debat.Security and Global Affair

Na de vrijlating: Een exploratieve studie naar recidive en re-integratie van jihadistische ex-gedetineerden

Wanneer een ex-gedetineerde de gevangenis verlaat, is het de taak van de overheid om erop toe te zien dat die persoon niet langer een bedreiging voor de openbare orde of veiligheid vormt. Daarom zijn de afgelopen decennia voor reguliere criminelen diverse instrumenten ontwikkeld om recidive te voorkomen en de exgedetineerde een 'zachtere landing' in de samenleving te laten maken en zo aan diens resocialisatie bij te dragen. Bij ex-gedetineerden met een extremistische of jihadistische achtergrond ligt dit anders; deze vorm van criminaliteit is relatief nieuw, lastiger te doorgronden en te monitoren, en re-integratie ligt gevoelig vanwege de grote politieke en publieke aandacht. Sinds 2004 is in Nederland een stroom bestuurlijke en wetgevende maatregelen op het vlak van de terrorismebestrijding op gang gekomen. Daardoor zijn er steeds meer personen die in aanraking zijn gekomen met contraterrorismebeleid, als verdachte of als veroordeelde. Een tendens die na aanslagen in Brussel, Kopenhagen en Parijs zal blijven bestaan. Hoe verloopt deze re-integratie? Welke kansen en obstakels vallen er te identificeren? Dergelijke vragen komen in de lezing aan bod.Security and Global Affair

Op Vrije Voeten: Herintreding van Maatschappelijk Gevoelige Ex-Gedetineerden

De rol van publieke belangstelling na de vrijlating van ex-gedetineerden is tot op heden veelal verwaarloosd in eerder wetenschappelijk onderzoek. Dit vormde het startpunt van deze verkennende studie. Aan de hand van een select aantal interviews hebben we een aantal aspecten van de problematiek van deze groep ex-gedetineerden in kaart proberen te brengen.Security and Global Affair

Daily Life in Syria

Security and Global Affair

Van ouder op kind: een verkennende studie naar de intergenerationele overdracht van jihadistisch gedachtegoed binnen de gezinscontext

Security and Global Affair

Health and prolonging working lives: an advisory report of the Health Council of The Netherlands

Objective This paper summarizes the main findings and recommendations of an advisory report on health and prolonging working life, which was requested by the Dutch Minister of Social Affairs and Employment. Methods The advisory report was compiled by a multidisciplinary committee of ten scientists appointed by the Health Council of The Netherlands. The committee's aims were to (i) describe the health of the ageing population, (ii) describe how prolonging working life influences health, (iii) describe determinants, besides health, for prolonging working lives, and (iv) review the literature on interventions aimed at retaining or improving employability of older workers. Results The report was presented to the Minister on 26 June 2018. As the likelihood of health problems increases with age, prolonging working life may be difficult. In general, life expectancy increases and gains in life years and health seem mainly attributable to people aged >75 years. Work is good for mental health. However, it may be beneficial for mental health to stop working around the retirement age. Besides health, financial factors, lifestyle, motivation to work, and working conditions play a role in prolonging working life. A systematic review of the evidence indicated that interventions such as worksite health promotion or career development workshops can support older workers in this matter. Conclusions The Health Council advised the Dutch Government to focus on worksite health promotion and career development interventions as well as the improvement of their implementation. This requires a tailored approach as there is a large diversity in health among older workers and particularly between low- and higheducated people. With this in mind, it was further recommended to explore whether flexible pension schemes might better suit this diversit

Antidemocratische bewegingen in de Nederlandse democratie: een blik op Hizb ut-Tahrir

In de maatschappelijke discussie over antidemocratische bewegingen lijkt stelselmatig voorbij te worden gegaan aan de vraag die als eerste beantwoord zou moeten worden, namelijk: Wat is democratie (en hoe deze te beschermen)? Antwoorden op deze vra(a)g(en) kunnen gevonden worden in het debat over weerbare democratie. Dit artikel heeft daarom hoofdzakelijk tot doel om het debat over weerbare democratie en het debat over antidemocratische bewegingen dichter bij elkaar te brengen.Een van de bewegingen die centraal staat in het debat over antidemocratische bewegingen is Hizb ut-Tahrir. In het artikel ‘Eigen koers richting kalifaat, een beeld van Hizb ut-Tahrir in Nederland’, dat eerder in dit tijdschrift is gepubliceerd, hebben we een beeld geschetst van Hizb ut-Tahrir in Nederland. Deze in de jaren vijftig van de vorige eeuw opgerichte beweging is wereldwijd actief, manifesteert zich als politieke partij en streeft naar de heroprichting van een ‘islamitisch kalifaat’. Hoewel de beweging fel gekant is tegen de heersende politieke elite en overheden wereldwijd, en democratie in zijn algemeenheid, wijst ze het gebruik van geweld om politieke verandering te verwezenlijken af. Inmiddels is Hizb ut-Tahrir ook al enkele decennia actief in Nederland, waar de beweging, in tegenstelling tot in veel andere landen wereldwijd, waaronder Duitsland, niet verboden is. Echter, ook in Nederland pleitten politici de afgelopen jaren geregeld voor een stevige aanpak van of zelfs een verbod op de beweging.In dit artikel zullen we allereerst illustreren hoe het debat over Hizb ut-Tahrir zich de afgelopen decennia ontwikkelde, en laten we zien dat er parallellen te trekken zijn met de wijze waarop het debat over het salafisme wordt gevoerd. We zullen daarbij ook kort de relevante maatschappelijke context schetsen en enkele nuanceringen plaatsen met betrekking tot de (vermeende) gewelddadige aard van deze bewegingen. Vervolgens zullen we laten zien dat de moderne weerbare democratietheorie mogelijk een waardevolle rol kan spelen in de verdere ontwikkeling van dit debat.</ul

Characteristics of Jihadist Terrorist Leaders: A Quantitative Approach

In June 2018 Mullah Fazlullah, the leader of the Taliban in Pakistan, was killed in a drone strike. This attack can be seen as part of a decapitation strategy, which is frequently used by states. Often being perceived as a symbol of their organisation, jihadist terrorist leaders take important positions in their groups and beyond. It is therefore not surprising that counter-terrorism strategies often target the leadership of terrorist organisations. However, open source data provide only limited information on these leaders and what sets them apart from other members of their organisation. This Research Note brings together the fragmented information on 66 jihadist terrorist leaders in a new dataset, suggesting the existence of a set of common characteristics of jihadist terrorist leaders. Furthermore, when comparing leaders and followers, this study argues that, on the one hand they differ from them when it comes to religious background and criminal records. On the other hand, they are quite similar when it comes to characteristics such as education and socio-economic backgrounds. The most important finding, however, is that leaders tend to have substantial battlefield experience. Many of them have fought in Afghanistan. This suggests that Syria may become (or perhaps already has become) the breeding ground for a new generation of jihadist terrorist leaders.  Security and Global Affair

Introduction: cyber terrorism and human rights from the international to the national, and back?

Cybersecurity en cybergovernanc

Terrorisme-gedetineerden: over scheiding, spreiding en reintegratie

Het aantal gedetineerden met een extremistische achtergrond vormt slechts een klein deel van de totale gevangenispopulatie. Desalniettemin kunnen zij voor aanzienlijke onrust binnen de muren van de gevangenis zorgen en kunnen hun acties serieuze gevolgen hebben. De Amerikaanse onderzoeker en oud-gevangenisbewaarder Mark Hamm (2013) spreekt dan ook treffend over ‘the Spectaculair Few’. In de discussie omtrent deze bijzondere groep gedetineerden is lange tijd de vraag geweest of zij gespreid dan wel geclusterd moeten worden vastgezet (Bovenkerk 2011b; Veldhuis e.a. 2010; Hamm 2011; Neumann 2010; Veldhuis & Kessels 2013; Veldhuis, Gordijn, Lindenberg & Veenstra 2010; Veldhuis 2015; Weggemans & De Graaf 2015). Naast het dilemma van spreiden of isoleren, staat ook hun resocialisatieproces tegenwoordig in het centrum van de aandacht (Weggemans & De Graaf 2015). In dit artikel wordt de detentie van (vermeende) terroristen verder besproken. Om te beginnen wordt, aan de hand van een korte terugblik, de huidige discussie van enig historisch perspectief voorzien.</p