Doustne bezpośrednio działające leki przeciwwirusowe w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C

W ostatnich dwóch latach obserwuje się przełom w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C. Stało się to za sprawą rejestracji kilku bardzo silnych, bezpośrednio działających doustnych inhibitorów replikacji HCV. Obecnie skuteczność leczenia anty-HCV zbliża się do 100%, a możliwe kojarzenie nowych cząstek w koktajle lekowe o różnych punktach uchwytu prawie całkowicie wyparło leczenie z wykorzystaniem interferonu. Należy liczyć się w najbliższej przyszłości z rejestracją nowych cząstek, w tym cząstek o odmiennym mechanizmie działania

Ocena kardiologiczna kandydatów do przeszczepienia wątroby

BACKGROUND: Liver transplantation (LT) is at high-risk for cardiovascular events. Therefore, candidates have pre-operative cardiological diagnostics to reduce risk of complications after surgery. The purpose of the study was to analyze a cohort of liver recipients from one transplant centre in Poland and to evaluate the accuracy of pretransplant cardiac assessment in the prediction of short and long-term outcomes and to investigate correlation of cardiovascular events with the patient’s characteristics. MATERIAL AND METHODS: This retrospective study was conducted among 141 consecutive patients evaluated for LT in 2017-1018. Recipients under 40 were excluded. All candidates had ECG, echocardiography and their functional capacity was assessed. Patients with MET < 4 or clinical indications were subjected to stress echocardiography. After transplantation, patients were re-screened for cardiovascular complications by December 2019. RESULTS: In 2017-2018 141 patients were evaluated, 116 patients were finally listed, 4 recipients were disqualificated for cardiological reasons, the remaining 21 were rejected for non-cardiological reasons. There were no early cardiovascular complications in 30-day follow-up. Late cardiovascular complications were observed in 4 transplanted patients. Diabetes increases cardiovascular complications (p=0,001). CONCLUSION: The applied cardiological diagnostics allowed to avoid early cardiovascular events. Very careful post-transplant monitoring is indicated, particularly in diabetes patients, due to the greater risk of long-term complications. Post-transplant immunosuppression and liver function recovery may contribute to this.BACKGROUND: Liver transplantation (LT) is at high-risk for cardiovascular events. Therefore, candidates have pre-operative cardiological diagnostics to reduce risk of complications after surgery. The purpose of the study was to analyze a cohort of liver recipients from one transplant centre in Poland and to evaluate the accuracy of pretransplant cardiac assessment in the prediction of short and long-term outcomes and to investigate correlation of cardiovascular events with the patient’s characteristics. MATERIAL AND METHODS: This retrospective study was conducted among 141 consecutive patients evaluated for LT in 2017-1018. Recipients under 40 were excluded. All candidates had ECG, echocardiography and their functional capacity was assessed. Patients with MET &lt; 4 or clinical indications were subjected to stress echocardiography. After transplantation, patients were re-screened for cardiovascular complications by December 2019. RESULTS: In 2017-2018 141 patients were evaluated, 116 patients were finally listed, 4 recipients were disqualificated for cardiological reasons, the remaining 21 were rejected for non-cardiological reasons. There were no early cardiovascular complications in 30-day follow-up. Late cardiovascular complications were observed in 4 transplanted patients. Diabetes increases cardiovascular complications (p=0,001). CONCLUSION: The applied cardiological diagnostics allowed to avoid early cardiovascular events. Very careful post-transplant monitoring is indicated, particularly in diabetes patients, due to the greater risk of long-term complications. Post-transplant immunosuppression and liver function recovery may contribute to this

Wpływ interferonu alfa na indukcję autoimmunologicznego zapalenia tarczycy u chorych leczonych z powodu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C

Background: Different forms of interferon alpha (IFN-&alpha;) have been used for several years in the treatment of chronic viral hepatitis type C (CVHC). Currently, pegylated forms of interferon alpha (PegIFN-&alpha;) in combination with ribavirin is the standard treatment. During therapy with IFN-&alpha;, side-effects occur, including thyroid diseases. The aim of this study was an evaluation of administered interferon&#8217;s impact on the frequency of autoimmune thyroiditis (ATI) occurrence among patients with CVH type C treated with INF-&alpha; and an assessment as to whether the type of interferon used is significant in ATI development. Material and methods: 149 patients aged 18&#8211;70 (mean 43.9 &#177; 2.3 years) with CVH type C participated in the study. The serum concentrations of thyrotrophin (TSH), free tyrosine (FT4), triiodothyronine (FT3), thyreoglobulin (Tg), antithyroid antibodies: antiperoxidase (TPOAb) and antithyreoglobulin (TgAb) were evaluated before, and after six and 12 months of treatment. Additionally, the thyroid echostructure was evaluated with ultrasonography. Sixty out of 149 patients received Peg-INF-&alpha;, and 89 patients were treated with recombinant IFN-&alpha;. Results: ATI was confirmed in nine patients (6.04%) with CVH type C before the introduction of interferon. Seven of them underwent an exacerbation of hypothyroidsm during therapy with interferon. In 24 patients (17.14%), who did not have the signs of ATI at baseline, an elevated concentration of antithyroid antibodies was detected during therapy with interferon. The mean concentrations of TPOAb before, and after six and 12 months of treatment were, respectively: 12.4; 310.4 and 141.3 IU/ml, and the mean concentrations of TgAb were, respectively: 17.40; 108.0; and 125.6 IU/ml. After six months of treatment in this group of patients, 11 had hypothyroidsm and six had hyperthyroidsm. After 12 months of therapy, four patients had hypertthyroidsm and four showed signs and symptoms of hypothyroidsm; the remaining patients were in a euthyroid state. In ultrasound examination, reduction of echogenicity among patients with ATI before treatment was revealed in 75% of cases at baseline, in 83.3% after six months and in 100% after 12 months of treatment. In the group of patients presenting with ATI during IFN-&alpha; therapy, in which no disorders were found in initial examination, after six months of treatment a reduction of echogenicity was found in 69.2%, and after 12 months in 75%, of patients. Conclusions: Among patients treated with interferon due to CVH type C, there is a risk of the development of ATI or the exacerbation of an existing one. There is no significant difference in ATI presentation in relation to the type of IFN-&alpha; used for treatment. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (6): 517&#8211;522)Wstęp: W leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (PWZWC) od kilkunastu lat stosuje się różne preparaty interferonu alfa (INF-&alpha;). Aktualnie standardem leczenia jest skojarzone zastosowanie pegylowanej formy interferonu alfa (PegINF-&alpha;) i rybawiryny. W trakcie leczenia INF-&alpha; występują działania niepożądane, wśród których znajdują się choroby tarczycy. Celem pracy jest ocena częstości występowania autoimmunologicznego zapalenia tarczycy (AZT) u pacjentów z PWZW C leczonych INF-&alpha; oraz ocena, czy na rozwój AZT ma wpływ rodzaj stosowanego INF. Materiał i metody: W badaniu uczestniczyło 149 chorych z PWZW typu C w przedziale wieku 18&#8211;70 lat (średnia 43,9 &#177; 2,3 roku). U chorych przed leczeniem oraz po 6 i 12 miesiącach leczenia oceniano stężenia w surowicy: tyreotropiny (TSH), wolnej tyroksyny (FT4), trijodotyroniny (FT3), tyreoglobuliny (Tg), przeciwciał przeciwtarczycowych: antyperoksydazowych (TPOAb) i antytyreoglobulinowych (TgAb). Dodatkowo oceniano echostrukturę tarczycy w USG. Wśród wszystkich 149 chorych u 60 stosowano pegylowany interferon alfa (PegINF-&alpha;), a u 89 INF-&alpha;. Wyniki: U badanych chorych z PWZW C przed włączeniem interferonu AZT stwierdzono u 9 chorych (6,04%), wśród których u 7 nastąpiło zaostrzenie niedoczynności tarczycy w trakcie leczenia interferonem. U 24 chorych (17,14%), u których początkowo nie stwierdzano cech AZT, w trakcie leczenia INF wykazano podwyższone stężenia przeciwciał przeciwtarczycowych. Średnie stężenia TPOAb przed, po 6 i 12 miesiącach leczenia wynosiły odpowiednio: 12,4; 310,4 i 141,3 IU/ml, a średnie stężenia TgAb odpowiednio: 17,40; 108,0 i 125,6 IU/ml. W tej grupie pacjentów po 6 miesiącach stwierdzono u 11 chorych hipertyreozę, a u 6 chorych hipotyreozę. Natomiast po 12 miesiącach u 4 badanych odnotowano hipertyreozę i u 4 hipotyreozę; pozostali pacjenci byli w stanie eutyreozy. W badaniu USG obniżenie echogeniczności wśród pacjentów z AZT przed leczeniem stwierdzono u 75% w badaniu wstępnym, u 83,3% po 6 miesiącach oraz u 100% po 12 miesiącach leczenia. W grupie chorych z AZT w trakcie leczenia INF-&alpha;, u których w badaniu wstępnym nie wykryto żadnych zmian, po 6 miesiącach leczenia obniżenie echogeniczności stwierdzono u 69,2%, a po 12 miesiącach u 75%. Wnioski: U chorych leczonych interferonem z powodu PWZW C istnieje ryzyko rozwoju świeżego lub nasilenia wcześniej występującego AZT. Rodzaj stosowanego INF-&alpha; nie wykazuje związku z występowaniem zaburzeń czynności gruczołu tarczowego. (Endokrynol Pol 2011; 62 (6): 517&#8211;522

Częstość wybranych polimorfizmów pojedynczych nukleotydów związanych z osteoporozą u Polaków zakażonych i niezakażonych HIV

Introduction: Osteoporosis poses significant risk for HIV infected subjects in the era of the long-term antiretroviral treatment. For this study frequency of the selected 11 single nucleotide polymorphisms (SNP single nucleotide polymorphism) previously associated with osteoporosis risk in HIV infected and uninfected cohorts was analysed. Association with the SNP variation and the risk of osteoporosis in the entire study and in HIV-infected cases was investigated. Material and methods: The study included 568 patients (226 women and 342 men): 315 HIV-infected patients and 253 anti-HIV negative cases. Osteoporosis was confirmed using dual energy absorptiometry ionizing radiation (DXA) in eight HIV infected patients and three controls [odds ratio (OR): 7.66, 95% CI: 1.98–29.6; p = 0.001; relative risk (RR): 7.04, 95% CI: 1.98–25.97, p = 0.0019]. SNP assays performed for collagen type 1 (COL1A1) rs1800012, parathyroid hormone (PTH) rs9630182, estrogen receptor gene (ER1) rs2077647, rs3020314 and rs1884051, Vitamin D receptor (VDR) rs1544410 and rs731236, Osteoprotegerin rs4355801, LDL receptor protein (LRP5) rs3736228, RANK rs3018362 and CYP19A1 (aromatase) rs700518 using TaqMan SNP Genotyping Assay (Applied Biosystems) according to the manufacturer’s protocol. For statistics Statistica 12 software was used. Results: Majority of allele frequencies for the studied polymorphisms were consistent with the Hardy-Weinberg equilibrium. CC homozygotes for ER1 rs2077647 were notably more common in HIV (+) cases compared to controls [OR: 2.29, 95%CI: 1.25–4.19, p = 0.003; RR: 2.11, 1.22–3.68, p = 0.0072]. Also GG homozygotes for ER1 rs1884051 were more common both in HIV(+) [OR: 2.57, 1.33–4.94, p = 0.0016; RR: 2.37, 1.29–4.36, p = 0.002] and in all patients with osteoporosis [OR 5.04, 1.24–20.4, p = 0.025; RR 3.94, 1.38–11.24, p = 0.043] . Additionally, in HIV (+) patients parathyroid hormone rs9630182 T allele was notably more common [OR: 1.4, 1.0–1.97, p = 0.024; RR: 1.15, 0.99–1.33, p = 0.029]. Conclusions: Genetic variability for the osteoporosis-associated SNPs was similar in HIV-infected patients and uninfected persons. ER1rs1884051 variants may be associated with the increased osteoporosis risk, but increased incidence of osteoporosis in HIV-infected compared to uninfected people seems to be weakly associated with investigated single nucleotide polymorphisms. Variation in the gene for the estrogen receptor ER1rs1884051 was significantly more frequent in patients with osteoporosis and more common in HIV infection.Wstęp: Osteoporoza staje się istotnym zagrożeniem dla pacjentów zakażonych HIV, szczególnie w erze długotrwałego leczenia antyretrowirusowego. W badaniu oceniono częstość wybranych 11 polimorfizmów pojedynczych nukleotydów (single nucleotide polymorphism, SNP) związanych z osteoporozą u pacjentów zakażonych HIV i bez tego zakażenia. Zbadano, czy zmienność genetyczna wybranych SNP wpływa na ryzyko osteoporozy w całej badanej populacji i u zakażonych HIV. Materiał i metody: Do badania włączono 568 osób (226 kobiet i 342 mężczyzn): 315 pacjentów zakażonych HIV i 253 osoby anty-HIV ujemne. Osteoporozę potwierdzono w badaniu za pomocą absorpcjometrii podwójnej energii promieniowania jonizującego (Dual-energy X-ray absorptiometry, DXA) u 8 pacjentów zakażonych HIV i 3 z grupy kontrolnej [iloraz szans (odds ratio, OR): 7,66; 95% Cl: 1,98–29,6; p = 0,0010; ryzyko względne (relative risk, RR): 7,04; 95% Cl: 1,98–25,97; p = 0,0019]. Zbadano SNP dla genów: kolagenu typu I (COLIA1) rs1800012, parathormonu (PTH) rs9630182, receptora estrogenów typu 1 (ER1) rs2077647 rs3020314 i rs1884051, receptora witaminy D (VDR) rs1544410 i rs731236, osteoprotegeryny (OPG) rs4355801, białka receptorowego dla LDL (LRP5) rs3736228, RANK rs3018362 i aromatazy (CYP19A1) rs700518 przy użyciu zestawów TaqMan SNP Genotyping Assay (AppliedBiosystems) zgodnie z protokołem producenta. Wyniki uzyskanych badań opracowano statystycznie w programie Statistica 12. Wyniki: Częstości alleli większości badanych polimorfizmów były zgodne z prawem Hardy-Weinberga. Analizując występowanie poszczególnych genotypów, stwierdzono istotnie częstsze wstępowanie u zakażonych HIV w porównaniu z grupą kontrolną homozygoty CC ER1 rs2077647 (OR: 2,29; 1,25–4,19; p = 0,003; RR: 2,11; 1,22–3,68; p = 0,0072). Także częściej występowała homozygota GG ER1 rs1884051 u zakażonych HIV (OR: 2,57; 1,33–4,94; p = 0,0016; RR: 2,37; 1,29–4,36; p = 0,002) oraz u pacjentów z osteoporozą (OR: 5,04; 1,24–20,4; p = 0,025; RR: 3,94; 1,38–11,24; p = 0,043). Dodatkowo u pacjentów zakażonych HIV istotnie częściej (p = 0,047) występował allel T genu parathormonu rs9630182 (OR: 1,4; 1,0–1,97; p = 0,024; RR: 1,15; 0,99–1,33; p = 0,029). Wnioski: Zmienność genetyczna pojedynczych nukleotydów związanych z występowaniem osteoporozy była podobna u pacjentów zakażonych HIV i osób niezakażonych. Warianty ER1 rs1884051 mogą mieć związek ze zwiększonym ryzykiem osteoporozy, ale wyższe ryzyko osteoporozy u pacjentów zakażonych HIV w porównaniu z osobami niezakażonymi wydaje się mieć niewielki związek z badanymi polimorfizmami pojedynczych nukleotydów. Zmienność w genie dla receptora estrogenów ER1rs1884051 istotnie częściej wystąpiła u pacjentów z osteoporozą i u zakażonych HIV

Lipemia poposiłkowa — problem kliniczny i potencjalne miejsce w algorytmach diagnostycznych Stanowisko polskich ekspertów

The following elaboration presents positions of experts from various, mainly European scientific societies regarding utility of postprandial hypertriglyceridemia (HTG) in predicting cardiovascular (CV) risk. New studies and different categories of patients have been included. The following text has been based mainly on 2019 European Society of Cardiology and European Atherosclerosis Society guidelines regarding the management of dyslipidemia, as well as the 2019 international expert panel document. The position of Polish experts on using oral fat tolerance test in clinical practice has also been presented. Remaining problem is to assess potential usefulness of postprandial HTG in estimation of CV risk and to determine whether performing the oral fat tolerance test, that involves consumption of a standard high-fat preparation followed by blood collection at indicated time intervals, can improve CV risk assessment. Although importance of postprandial HTG in the assessment of atherogenic risk is increasingly well documented, there is still need for further research.W poniższym opracowaniu przedstawiono stanowiska ekspertów z różnych towarzystw, głównie europejskich, dotyczące roli hipertriglicerydemii (HTG) poposiłkowej w przewidywaniu ryzyka sercowo-naczyniowego (CV). Uwzględniono nowe badania i różne kategorie pacjentów. Oparto się głównie na wytycznych European Society of Cardiology i European Atherosclerosis Society z 2019 roku, dotyczących postępowania w dyslipidemii, oraz panelu Postprandial hypertriglyceridaemia revisited in era of non-fasting lipid profile testing: a 2019 Expert Panel Statement, main text. Przedstawiono także stanowisko polskich ekspertów stosujących doustny test tolerancji tłuszczów w praktyce klinicznej. Problemem pozostaje ocena roli HTG w szacowaniu ryzyka CV oraz ustalenie, czy spożycie standardowego wysokotłuszczowego preparatu, a następnie pobranie krwi we wskazanym przedziale czasowym, czyli doustny test tolerancji tłuszczów, może poprawić ocenę ryzyka CV. Znaczenie HTG poposiłkowej w ocenie ryzyka aterogennego jest coraz lepiej udokumentowane, jakkolwiek istnieje potrzeba dalszych badań

Recommendations for the prevention of Herpes zoster in solid organ transplant recipients in Poland

Herpes zoster (i.e. shingles) is a widespread and common infectious disease caused by reactivation of the varicella zoster virus. Although the cutaneous manifestation of the disease is the most common, shingles is also associated with numerous complications, such as neurological, including postherpetic neuralgia. It is estimated that one-third of general population will develop herpes zoster during their lifetime and the incidence in the solid organ recipients group is even higher. What is more the transplant recipients are more likely to suffer from severe complications of the disease. The most effective method of preventing herpes zoster is vaccination. The only available in Poland and recommended vaccine is the recombinant, adjuvanted zoster vaccine. Its safety and effectiveness was proven in both general, adult population and solid organ recipients. In this article, we present the position of experts in transplantation and infectious diseases on herpes zoster prevention in solid organ transplant recipients population. The group includes kidney, liver, lung and heart recipients

Liver transplantation due to resistant to therapy bacterial biliary tract infection in the patient after kidney transplantation

W pracy przedstawiono rzadki przypadek pacjenta po transplantacji nerki, u którego wystąpiło niecharakterystyczne, zarówno klinicznie, jak i diagnostycznie, bakteryjne zapalenie wewnątrzwątrobowych dróg żółciowych. Zanim przeprowadzono przeszczepienie nerki, z powodu kamicy przewodowej założono choremu stent do dróg żółciowych, następnie wykonano cholecystektomię. Długotrwała celowana antybiotykoterapia nie przyniosła korzystnych efektów i pojawiło się bezpośrednie zagrożenie życia pacjenta, dlatego zdecydowano się na zabieg transplantacji wątroby. Dalszy przebieg choroby był pomyślny. Aktualnie obydwa przeszczepione narządy funkcjonują bardzo dobrze.The purpose of our paper is presenting a rare case of a patient after the kidney transplantation. He developed non-characteristic both clinical and diagnostic bacterial biliary tract infection. Before the transplantation because of the stones in his biliary tract he had introduced a stent and later he had cholecystectomy. Because of lack of positive results after prolonged and aimed antibiotic therapy as well as direct risk of death the transplantation of liver was performed. Further course of disease was successful. Currently the function of transplanted organs is good