Dancing Man's life based on chosen film heroes

Dancing Man’s life based on chosen film heroes.The aim of this paper is to analyse dancing film heroes and the influence of dance on the form and issues of a film The main theme concentrates on the role which dance plays in different life moments, begining from childhood, then youth, while building the relationship with others, starting job and learning how to express the emotions to the moment of death. The background of this analysys is based on cultural dance contexts and the way of presenting dance by the film medium. To show an image of dance in film the author used both dance films where dance is the main subject and films based on stories just related to dance theme. There are some films where there are a lot of dance movements and others where there are only few minutes of dance scenes. Among dance heroes which are taken into consideration in this thesis there are professional dancers, amateurs and people who are not interested in dance but in whose life dance plays a special role .Celem pracy jest analiza filmowych postaci praktykujących taniec oraz wpływ tańca na formę filmową i poruszane w kinie tematy. Poszczególne rozdziały poruszają temat roli tańca na różnych etapach życia człowieka, poczynając od dzieciństwa, przez okres młodości, tworzenia związku z drugim człowiekiem, podejmowanie pracy zawodowej, wyrabiania umiejętności wyrażania własnych emocji aż do chwili śmierci. W pracy uwzględniony zostanie zarówno kontekst kulturowy tańca w różnym czasie i kręgach kulturowych, jak również sposób obrazowania tańca za pomocą medium kina, wynikający z konwencji filmowych W celu uczynienia obrazu tańca w kinie jak najbardziej wyrazistym, wykorzystane zostały przykłady zarówno filmów stricte tanecznych, gdzie taniec staje się głównym tematem filmu, jak i fabuły osnute wokół wątków tanecznych. Pod uwagę wzięte zostały filmy, w których główni bohaterowie zajmują się tańcem zawodowo, są amatorami lub pasjonatami, jak również osobami kompletnie z tańcem niezwiązanymi, dla których taniec w pewnym momencie życia nabiera szczególnego znaczenia. Wśród omówionych filmów będą zatem zarówno takie, gdzie znajduje się bardzo wiele tańca, jak również filmy zawierające pojedyncze, kilkuminutowe sceny taneczne. Wybrane na potrzeby tej analizy dzieła to zarówno obrazy pełnometrażowe, należące do kina głównego nurtu, ale też krótkie metraże będące przykładem kina autorskiego, bowiem kryterium doboru stanowił sam taniec obecny w obrazach filmowych. W każdym z wybranych filmów otrzymujemy pewną wizję życia człowieka oraz roli, jaką pełni w nim taniec

Shared Space practices self-interviewing

Przestrzeń Wspólna jest non-profitową inicjatywą o charakterze seminaryjno-warsztatowym. Zapoczątkowana w maju 2020 roku rozwija się w niehierarchicznie współdzielonej przestrzeni online podczas spotkań raz na dwa tygodnie. Metoda naszej pracy opiera się na lekturze i moderowanej dyskusji wokół tekstów praktyczek i praktyków i badaczek i badaczy ruchu. Towarzyszą jej zaproponowane przez uczestniczki i uczestników autorskie praktyki choreograficzne, praca z wyobraźnią, rysunkiem, uważnością i słowem. Aktywność grupy jest dokumentowana w formie zbiorowych notatek. Kluczowe cele PW: budowanie pozainstytucjonalnej wspólnoty twórczyń i twórców opartej na trosce i zaufaniu; możliwość eksploracji indywidualnych i kolektywnych praktyk artystycznych; wytwarzanie języka teorii na styku z praktyką. Do powstania Przestrzeni Wspólnej przyczyniła się potrzeba środowiskowej solidarności i przejścia od jednostkowego do zespołowego poszukiwania narzędzi współpracy twórczej, wytwarzania wiedzy i dyskursu wokół tańca, sztuki performance i oddolnego organizowania się, co jest jedną z dobrych praktyk choreografii. Twórcza wymiana doświadczeń nienastawiona na uzyskanie materialnego dzieła sytuuje nas w opozycji do zjawiska nadprodukcji w kulturze i ma potencjał artystyczno-badawczy funkcjonujący również poza kontekstem pandemii. Inicjatywa skupia się na rozmowie, krytyce, inspiracji i konfrontacji różnych opinii. Towarzyszy nam przekonanie, że twórczość to również budowanie i podtrzymywanie więzi, które wymagają czasu, uwagi i energii. Sytuacja zamknięcia (lockdown) i narzuconego społecznego dystansu oraz przeniesienie aktywności do przestrzeni wirtualnej pozwoliła na spotkanie się poza dotychczasowymi strukturami. Konceptualna, kolektywna praca nad badaniem ruchu (movement research) w sytuacji pandemii umożliwia nam rozwój praktyk w okresie utrudnionego kontaktu i prekarnego funkcjonowania artystek i artystów. Różnorodność naszych wrażliwości, doświadczeń zdobywanych w wielu środowiskach twórczych i miejscach na świecie uważamy za atut wzbogacający dynamikę spotkań i samoorganizację grupy. Pięć słów kluczowych: budowanie relacji; choreografia; kolektyw; wspólnota; Zoom