Skuteczne przezskórne udrożnienie przewlekłej niedrożności trzech tętnic wieńcowych

Chronic total occlusions may be found in 20–30% of patients admitted to hospital and undergoing coronary catheterization. In last few years we observe a great progress in a field of those procedures and higher rate of successful interventions. In the current paper, case of successful percutaneous recanalization of triple chronic total occlusion was shown.Przewlekłe okluzje naczyń wieńcowych mogą wystąpić o 20-30% pacjentów przyjmowanych do Pracowni Hemodynamiki, u których wykonujemy diagnostykę inwazyjną. W ciągu ostatni kilku lat obserwujemy znaczny postęp na tym polu oraz większy odsetek skutecznych interwencji

Szmer skurczowo−rozkurczowy nad sercem u chorej po urazie komunikacyjnym klatki piersiowej

A case of a 33 year-old female with continuous murmur was admitted to the hospital for diagnostic purposes. TEE was inconclusive. Coronary angiography revealed an aneurysm of left anterior descending with the fistula to the right ventricle. The patient underwent implantation of inset of left internal mammary artery graft and ligation of fistula during open heart surgery

Mechanical circulatory support of the left ventricle with the use of Impella CP device in two patients with different clinical indications

Opis dotyczy przypadków dwóch pierwszych pacjentów, u których w naszym ośrodku użyto pompy do mechanicznego wspomagania lewej komory. Są one jednocześnie odzwierciedleniem dwóch głównych wskazań do jej zastosowania w pracowni hemodynamiki — zabiegu angioplastyki wysokiego ryzyka oraz ciężkiej postaci ostrej niewydolności lewokomorowej pod postacią wstrząsu kardiogennego, będącego powikłaniem zawału serca. Przypadek pierwszy to 77-letni pacjent po zawałach serca, po pomostowaniu aortalno-wieńcowym, z przewlekłą okluzją LAD i RCA oraz niedrożnością pomostów żylnych zaopatrujących te naczynia, po zabiegu PCI pomostu żylnego Ao-D1, z ciężką dysfunkcją skurczową lewej komory (EF 15–20%), który został zakwalifikowany do elektywnego zabiegu PCI krytycznych masywnie uwapnionych zwężeń w pniu lewej tętnicy wieńcowej oraz gałęzi Cx z użyciem rotablacji i zastosowaniem mechanicznego wspomagania lewej komory. W zabezpieczeniu pompą centryfugalną Impella CP wykonano zabieg zgodnie z pierwotną kwalifikacją. Przypadek drugi to 40-letnia pacjentka z chorobą Buergera, z rozległym zawałem serca ściany przedniej (STEMI), po kilkakrotnym zatrzymaniu krążenia i resuscytacji w okresie przedszpitalnym. Mimo optymalnego efektu angiograficznego zabiegu udrożnienia tętnicy dozawałowej i przywrócenia przepływu TIMI 3 utrzymywały się wykładniki pełnoobjawowego wstrząsu kardiogennego. Zdecydowano o ratunkowym założeniu pompy do mechanicznego wspomagania lewej komory.Description refers to the first two cases who were treated in our hospital with mechanical circulatory support (MCS) device. This is also reflection of two main indications for using MCS in cathlab — high-risk PCI and cardiogenic shock as a complication of acute myocardial infarction. The first case is 77-years old male with a history of myocardial infarctions and of coronary artery bypass surgery, with chronic total occlusion (CTO) of LAD and RCA, with occluded venous grafts to these arteries, previous PCI of venous graft to diagnonal branch, and severe left ventricle systolic dysfunction (EF 15–20%), which was qualified for elective high-risk PCI of LMCA and Cx with rotablation and mechanical circulatory support. The second case is 40-years old male with Buerger disease and anterior wall acute myocardial infarction (STEMI), after repeated resuscitations due to prehospital sudden cardiac arrest in whom coronary angiography showed massive clot in left main coronary artery and acute occlusion of LAD. Despite optimal angiographic result and restoration of TIMI 3 flow in the treated infarct related artery, symptoms of cardiogenic shock were maintained. Decision of the use of urgent mechanical circulatory support with Impella CP device was taken

Electrocardiography and prognosis of patients with acute pulmonary embolism

Background: To assess the influence of electrocardiographic (ECG) pattern on prognosis and complications of patients hospitalized with acute pulmonary embolism (APE). Methods: We performed a retrospective analysis of 292 patients who had confirmed APE. There were 183 females and 109 males, the age range was 17 to 89 years, and the mean age was 65.4 ± 15.5 years. Results: In our study group, there were 33 deaths (mortality rate, 11.3%), and 73 (25%) patients developed complications during hospitalization. Based on European Society of Cardiology risk stratification, we classified 75 (25.7%) patients as high risk, 163 (55.8%) patients as intermediate risk, and 54 (18.5%) patients as low risk. A comparison between patients with complicated APE and those with no complications during hospitalization indicated that the following ECG parameters were more common in patients who had complications: atrial fibrillation, S1Q3T3 sign, negative T waves in leads V2–V4, ST segment depression in leads V4–V6, ST segment elevation in leads III, V1 and aVR, qR in lead V1, complete right bundle branch block (RBBB), greater number of leads with negative T waves, and greater sum of the amplitude of negative T waves. In multivariate analysis, the sum of negative T waves (OR 0.88; p = 0.22), number of leads with negative T waves (OR 1.46; p = 0.001), RBBB (OR 2.87; p = 0.02) and ST segment elevation in leads V1 (OR 3.99; p = 0.00017) and aVR (OR 2.49; p = 0.011) were independent predictors of complications during hospitalization. In turn, in multivariate analysis, only the sum of negative T waves (OR 0.81; p = 0.0098), number of leads with negative T waves [OR 1.68; p = 0.00068] and ST segment elevation in lead V1 (OR 4.47; p = 0.0003) were independent predictors of death during hospitalization. Conclusions: In our population of APE patients, the sum of negative T waves, the number of leads with negative T waves and the ST segment elevation in lead V1 were independent predictors of death during hospitalization. In turn, the sum of negative T waves, the number of leads with negative T waves, and RBBB and ST segment elevation in leads V1 and aVR were independent predictors of complications during hospitalization. We conclude that ECG analysis may be a useful noninvasive method for risk stratification of patients with APE. (Cardiol J 2011; 18, 6: 648–653

Tight lesion in underexpanded stent: a contemporary approach based on delayed intravascular lithotripsy

W niniejszej publikacji opisano przypadek pacjenta z masywnymi zwapnieniami tętnic wieńcowych oraz nierozprężonym stentem wieńcowym. Ze względu na utrzymujące się dolegliwości dławicowe w klasie III według Kanadyjskiego Towarzystwa Kardiologicznego podjęto wiele prób leczenia wewnątrznaczyniowego, ale większość z nich okazała się nieskuteczna. Pełne rozprężenie uprzednio wszczepionego stentu oraz rezolucję zwężenia gałęzi okalającej lewej tętnicy wieńcowej udało się finalnie uzyskać z użyciem litotrypsji wewnątrzwieńcowej. Po skutecznym leczeniu pacjent znajduje się pod opieką poradni kardiologicznej i pozostaje bezobjawowy.A patient with massive calcification of the coronary arteries and an unexpanded coronary stent is reported. Due to the persistence of Canadian Cardiovascular Society class III angina, many endovascular treatment techniques were attempted, but most of them were ineffective. Full expansion of the previously implanted stent and resolution of the lesion in the circumflex artery was finally achieved with the use of intracoronary lithotripsy. After successful treatment, the patient is under the care of a cardiology clinic and remains asymptomatic

Multicenter registry of Impella-assisted high-risk percutaneous coronary interventions and cardiogenic shock in Poland (IMPELLA-PL)

Background: Impella is a percutaneous mechanical circulatory support device for treatment of cardiogenic shock (CS) and high-risk percutaneous coronary interventions (HR-PCIs). IMPELLA-PL is a national retrospective registry of Impella-treated CS and HR-PCI patients in 20 Polish interventional cardiological centers, conducted from January 2014 until December 2021.Aims: We aimed to determine the efficacy and safety of Impella using real-world data from IMPELLA-PL and compare these with other registries.Methods: IMPELLA-PL data were analyzed to determine primary endpoints: in-hospital mortality and rates of mortality and major adverse cardiovascular and cerebrovascular events (MACCE) at 12 months post-discharge.Results: Of 308 patients, 18% had CS and 82% underwent HR-PCI. In-hospital mortality rates were 76.4% and 8.3% in the CS and HR-PCI groups, respectively. The 12-month mortality rates were 80.0% and 18.2%, and post-discharge MACCE rates were 9.1% and 22.5%, respectively. Any access site bleeding occurred in 30.9% of CS patients and 14.6% of HR-PCI patients, limb ischemia in 12.7% and 2.4%, and hemolysis in 10.9% and 1.6%, respectively.Conclusions: Impella is safe and effective during HR-PCIs, in accordance with previous registry analyses. The risk profile and mortality in CS patients were higher than in other registries, and the potential benefits of Impella in CS require investigation

Znaczenie prognostyczne uniesienia odcinka ST w odprowadzeniu aVR u chorych z ostrą zatorowością płucną

Background: Electrocardiogram (ECG) in patients with acute pulmonary embolism (APE) presents many abnormalities. There are no data concerning prognostic significance of ST-elevation (STE) in lead aVR in patients with APE. Aim: To assess the prevalence of STE in aVR in patients with APE and its correlation with clinical course as well as other ECG parameters recorded at admission. Methods: The retrospective analysis of 293 patients with APE diagnosed according to the ESC guidelines (182 females, 111 males, mean age 65.4 &#177; 15.5 years). Results: The STE in lead aVR was observed in 133 (45.3%) patients. In comparison with patients without STE, patients with STE in lead aVR (STaVR[+]) had significantly more often systolic blood pressure < 90 mm Hg on admission (27% vs 10%, p < 0.001) and positive troponin level (64.8% vs 27.9%, p < 0.001). Thrombolytic therapy (14.3% vs 5.6%, p = 0.009) and catecholamines (29.3% vs 7.5%, p < 0.001) were more frequently used in patients with STaVR(+). The overall mortality (16.5% vs 6.9%, p = 0.009) and complication rates during hospitalisation (38.3% vs 12.5%, p < 0.001) were significantly higher in patients with STaVR(+). The STaVR(+) was significantly more frequent in patients with negative T-waves in inferior leads (59.4% vs 39.4%, p < 0.001), STE in lead III (24% vs 5.6%, p < 0.001), STE in lead V1 (46.6% vs 7.5%, p < 0.001), ST depression in lead V4&#8211;V6 (48.9% vs 7.5%, p < 0.001), right bundle branch block (15.8% vs 8.1%, p = 0.04), QR sign in lead V1 (18% vs 6.2%, p < 0.001) and SI-QIII-TIII (46.6% vs 21.2%, p < 0.001). Conclusions: The presence of STE in lead aVR in patients with APE is associated with poor prognosis. The presence of STE in lead aVR could be an easily obtainable and noninvasive ECG parameter, helpful in risk stratification of patients with APE. Kardiol Pol 2011; 69, 7: 649&#8211;654Wstęp: W EKG chorych z ostrym zatorem tętnicy płucnej można stwierdzić wiele różnych nieprawidłowości. Brakuje doniesień dotyczących znaczenia rokowniczego uniesienia odcinka ST w odprowadzeniu aVR. Cel: Celem pracy była ocena częstości występowania uniesienia odcinka ST w odprowadzeniu aVR w ostrym zatorze tętnicy płucnej oraz związku tego zjawiska z prezentacją kliniczną tej choroby w chwili przyjęcia do szpitala, przebiegiem klinicznym, obecnością markerów uszkodzenia mięśnia sercowego i występowaniem innych zmian w EKG. Metody: Do badania włączono 293 chorych (182 kobiety, 111 mężczyzn) w wieku 17&#8211;89 lat (średni wiek 65,4 &#177; 15,5 roku). Wyniki: Uniesienie odcinka ST w odprowadzeniu aVR stwierdzono u 133 (45,3%) chorych. U pacjentów z uniesieniem odcinka ST w odprowadzeniu aVR [STaVR(+)] w porównaniu z osobami bez uniesienia odcinka ST znamiennie częściej obserwowano skurczowe ciśnienie tętnicze < 90 mm Hg przy przyjęciu (27% v. 10%; p < 0,001), podwyższone stężenie troponiny (64,8% v. 27,9%; p < 0,001). U terapii chorych z STaVR(+) znamiennie częściej stosowano fibrynolizę (14,3% v. 5,6%; p = 0,009) i aminy katecholowe (29,3% v. 7,5%; p < 0,001). Śmiertelność całkowita (16,5% v. 6,9%; p = 0,009) i liczba powikłań w trakcie hospitalizacji (38,3% v. 12,5%; p < 0,001) była znamiennie większa u pacjentów z STaVR(+). STaVR(+) znamiennie częściej obserwowano u chorych z ujemnymi załamkami T w odprowadzeniach znad ściany dolnej (59,4% v. 39,4%; p < 0,001), uniesieniem odcinka ST w odprowadzeniu III (24% v. 5,6%; p < 0,001), uniesieniem odcinka ST w odprowadzeniu V1 (46,6% v. 7,5%; p < 0,001), obniżeniem odcinka ST w odprowadzeniach V4&#8211;V6 (48,9% v. 7,5%; p < 0,001), blokiem prawej odnogi pęczka Hisa (15,8% v. 8,1%; p = 0,04), objawem QR w odprowadzeniu V1 (18% v. 6,2%; p < 0,001) oraz objawem SI-QIII-TIII (46,6% v. 21,2%; p < 0,001). Wnioski: Obecność STaVR(+) u chorych z ostrym zatorem tętnicy płucnej wiąże się z niekorzystnym rokowaniem i może być nieinwazyjnym oraz łatwo dostępnym markerem pomocnym w stratyfikacji ryzyka chorych z ostrym zatorem tętnicy płucnej. Kardiol Pol 2011; 69, 7: 649&#8211;65

Znaczenie prognostyczne uniesienia odcinka ST w odprowadzeniu aVR u chorych z ostrą zatorowością płucną

Background: Electrocardiogram (ECG) in patients with acute pulmonary embolism (APE) presents many abnormalities. There are no data concerning prognostic significance of ST-elevation (STE) in lead aVR in patients with APE. Aim: To assess the prevalence of STE in aVR in patients with APE and its correlation with clinical course as well as other ECG parameters recorded at admission. Methods: The retrospective analysis of 293 patients with APE diagnosed according to the ESC guidelines (182 females, 111 males, mean age 65.4 &#177; 15.5 years). Results: The STE in lead aVR was observed in 133 (45.3%) patients. In comparison with patients without STE, patients with STE in lead aVR (STaVR[+]) had significantly more often systolic blood pressure < 90 mm Hg on admission (27% vs 10%, p < 0.001) and positive troponin level (64.8% vs 27.9%, p < 0.001). Thrombolytic therapy (14.3% vs 5.6%, p = 0.009) and catecholamines (29.3% vs 7.5%, p < 0.001) were more frequently used in patients with STaVR(+). The overall mortality (16.5% vs 6.9%, p = 0.009) and complication rates during hospitalisation (38.3% vs 12.5%, p < 0.001) were significantly higher in patients with STaVR(+). The STaVR(+) was significantly more frequent in patients with negative T-waves in inferior leads (59.4% vs 39.4%, p < 0.001), STE in lead III (24% vs 5.6%, p < 0.001), STE in lead V1 (46.6% vs 7.5%, p < 0.001), ST depression in lead V4&#8211;V6 (48.9% vs 7.5%, p < 0.001), right bundle branch block (15.8% vs 8.1%, p = 0.04), QR sign in lead V1 (18% vs 6.2%, p < 0.001) and SI-QIII-TIII (46.6% vs 21.2%, p < 0.001). Conclusions: The presence of STE in lead aVR in patients with APE is associated with poor prognosis. The presence of STE in lead aVR could be an easily obtainable and noninvasive ECG parameter, helpful in risk stratification of patients with APE. Kardiol Pol 2011; 69, 7: 649&#8211;654Wstęp: W EKG chorych z ostrym zatorem tętnicy płucnej można stwierdzić wiele różnych nieprawidłowości. Brakuje doniesień dotyczących znaczenia rokowniczego uniesienia odcinka ST w odprowadzeniu aVR. Cel: Celem pracy była ocena częstości występowania uniesienia odcinka ST w odprowadzeniu aVR w ostrym zatorze tętnicy płucnej oraz związku tego zjawiska z prezentacją kliniczną tej choroby w chwili przyjęcia do szpitala, przebiegiem klinicznym, obecnością markerów uszkodzenia mięśnia sercowego i występowaniem innych zmian w EKG. Metody: Do badania włączono 293 chorych (182 kobiety, 111 mężczyzn) w wieku 17&#8211;89 lat (średni wiek 65,4 &#177; 15,5 roku). Wyniki: Uniesienie odcinka ST w odprowadzeniu aVR stwierdzono u 133 (45,3%) chorych. U pacjentów z uniesieniem odcinka ST w odprowadzeniu aVR [STaVR(+)] w porównaniu z osobami bez uniesienia odcinka ST znamiennie częściej obserwowano skurczowe ciśnienie tętnicze < 90 mm Hg przy przyjęciu (27% v. 10%; p < 0,001), podwyższone stężenie troponiny (64,8% v. 27,9%; p < 0,001). U terapii chorych z STaVR(+) znamiennie częściej stosowano fibrynolizę (14,3% v. 5,6%; p = 0,009) i aminy katecholowe (29,3% v. 7,5%; p < 0,001). Śmiertelność całkowita (16,5% v. 6,9%; p = 0,009) i liczba powikłań w trakcie hospitalizacji (38,3% v. 12,5%; p < 0,001) była znamiennie większa u pacjentów z STaVR(+). STaVR(+) znamiennie częściej obserwowano u chorych z ujemnymi załamkami T w odprowadzeniach znad ściany dolnej (59,4% v. 39,4%; p < 0,001), uniesieniem odcinka ST w odprowadzeniu III (24% v. 5,6%; p < 0,001), uniesieniem odcinka ST w odprowadzeniu V1 (46,6% v. 7,5%; p < 0,001), obniżeniem odcinka ST w odprowadzeniach V4&#8211;V6 (48,9% v. 7,5%; p < 0,001), blokiem prawej odnogi pęczka Hisa (15,8% v. 8,1%; p = 0,04), objawem QR w odprowadzeniu V1 (18% v. 6,2%; p < 0,001) oraz objawem SI-QIII-TIII (46,6% v. 21,2%; p < 0,001). Wnioski: Obecność STaVR(+) u chorych z ostrym zatorem tętnicy płucnej wiąże się z niekorzystnym rokowaniem i może być nieinwazyjnym oraz łatwo dostępnym markerem pomocnym w stratyfikacji ryzyka chorych z ostrym zatorem tętnicy płucnej. Kardiol Pol 2011; 69, 7: 649&#8211;65