COVID-19 infection during treatment with pembrolizumab in combination with chemotherapy for the treatment of lung adenocarcinoma

The use of pembrolizumab with chemotherapy in first-line treatment of patients with advanced non-small cell lung cancer (NSCLC) is an opportunity for patients to suppress their disease and increase their chances of life extension. COVID-19 (Coronavirus Disease 2019) vaccination is an opportunity for cancer patients to reduce their risk of disease and have a benign disease course. In this report, we present a benign course of SARS-CoV-2 (Severe Acute Respiratory Syndrome Coronavirus 2) infection in 68-year-old patient with metastatic lung adenocarcinoma undergoing chemoimmunotherapy who had previously received full COVID-19 vaccination. The control CT scans performed after 3 months of treatment showed partial regression of the tumor mass. On control tomography after 6 months, an intensification of fibro-consolidative changes and ground glass opacities were described. The lesions were characteristic of a history of SARS-CoV-2 infection. The neoplastic lesions described on tomography showed stabilization. After 9 months, long-term stabilization of the disease was achieved. Patients undergoing immunotherapy or chemoimmunotherapy may be at risk of developing severe COVID-19. Therefore, vaccination against SARS-CoV-2 should be strongly recommended in lung cancer patients undergoing immunotherapy

Qualification for TKI-EGFR inhibitors treatment in a patient diagnosed with adenocarcinoma of the lung with activating mutation in EGFR gene

Polska należy do krajów o wysokiej zapadalności na raka płuca. Rak płuca zajmuje pierwsze miejsce wśród zgonów z powodu chorób nowotworowych zarówno wśród Polaków, jak i Polek. Rozpoznanie histopatologiczne raka gruczołowego nie kończy procesu diagnostycznego. W tych przypadkach standardem staje się zastosowanie metod biologii molekularnej w celu wykrywania aktywujących mutacji genu EGFR. Obecnie w praktyce laboratoryjnej zastosowanie mają techniki analizy mutacji o wysokiej czułości detekcji oparte na reakcji łańcuchowej polimerazy w czasie rzeczywistym (RT-PCR). Ocena mutacji EGFR warunkuje kwalifikację do wdrożenia leczenia celowanego z zastosowaniem inhibitorów kinazy tyrozynowej (TKI). Erlotynib jest skutecznym lekiem w pierwszej linii leczenia oraz terapii podtrzymującej, przede wszystkim u chorych z obecnością aktywujących mutacji EGFR w komórkach.Lung cancer is the leading cause of cancer death in Poland and other development counties both in females and males population. Histopathological diagnosis and immunochemistry examination of adenocarcinoma should not finish a diagnostic process, because in patients with adenocarcinoma, the detection of EGFR activating mutation become a diagnostic standard. Currently the sensitive methods based on real time PCR techniques for EGFR mutation analysis are used in laboratory practice. Evaluation of EGFR mutation determines the possibility of patients` qualification to molecularly targeted therapies. Erlotinib, the reversible tyrosine kinase inhibitor (TKI-EGFR) is effective agent both in first line of treatment and maintenance therapy in non-small cell lung cancer (NSCLC) patients, mainly with activating EGFR mutations in tumor cells

Possibilities of applying a combination of targeted molecular therapies and immunotherapy in NSCLC patients

Non-small cell lung cancer (NSCLC) advanced or metastatic with driver mutations (EGFR, ALK, ROS1) is treated with ty­rosine kinase inhibitors (TKIs), respectively anti-EGFR, anti-ALK or anti-ROS1. Immunotherapy with checkpoint inhibitors (anti-PD-1 or anti-PD-L1) alone or in combination with TKIs was considered as a treatment option in several studies, but results are not promising, furthermore the toxicity profile of such a combination is potentially unacceptable. The initial findings suggest that combination therapy has failed to demonstrate clinically meaningful efficacy and there are no strong signals of its future development

Exacerbation of symptoms of rheumatoid arthritis in the course of immunotherapy of non-small cell lung cancer - an analysis of medical cases and a review of the literature

Background: Lung cancer has been at the forefront of cancers with the highest incidence and mortality rates. Nowadays, there are available more effective forms of treatment such as immunotherapy. In the case of cancer cells expressing the PD-L1 receptor, pembrolizumab, atezolizumab and nivolmab are of particular use. While these drugs have the great benefit of stabilizing the disease, they are not without side effects, especially inflammatory changes in the joints. The aim of the study is to show the risk of immunotherapy in the form of exacerbation of inflammatory symptoms in patients with rheumatoid arthritis (RA) as a concomitant disease. Case report: Lung cancer (PD-L1 +) was diagnosed in three patients with a history of RA. After meeting the criteria of the drug program, the patients started molecularly targeted therapy with pembrolizumab and atezolizumab. The applied treatment brought a great benefit in the form of stabilization the neoplastic disease. Over time an exacerbation of inflammatory changes within the joints was noted, which significantly impeded everyday functioning in two patients. Due to this situation, immunotherapy was discontinued. Conlusions: Studies show that as many as 1/4 of patients treated with PD-L1 inhibitors experience side effects related to the autoimmune system. In the case of people suffering from RA, the use of immunotherapy may intensify inflammatory changes and increase pain, which significantly reduce the quality of life. Therefore, the risk of RA exacerbation as a side effect of biological therapy for lung cancer treatment should be popularized. This awareness will enable quick intervention and minimize the number of interrupted immunotherapies

Infekcja COVID-19 w trakcie leczenia pembrolizumabem skojarzonego z chemioterapią w leczeniu gruczołowego raka płuca

Zastosowanie pembrolizumabu z chemioterapią u chorych z zaawansowanym niedrobnokomórkowym rakiem płuca jest szansą dla pacjentów na zahamowanie choroby i zwiększa szanse na wydłużenie życia. Szczepienie na COVID-19 jest szansą dla pacjentów z chorobą nowotworową na zmniejszenie ryzyka zachorowania, jak również na łagodny przebieg choroby. W przedstawionym opisie zaprezentowano łagodny przebieg infekcji COVID-19 u 68-letniego pacjenta z przerzutowym, gruczołowym rakiem płuca w trakcie chemioimmunoterapii, pacjent wcześniej otrzymał pełne szczepienie przeciwko COVID-19. Kontrolna tomografia komputerowa wykonana po 3 miesiącach leczenia wykazała częściową regresję masy guzowatej. W kontrolnej tomografii komputerowej wykonanej po 6 miesiącach opisano intensyfikację zmian włóknisto-konsolidacyjnych oraz obszary zmleczeń z pogrubieniem rysunku śródmiąższowego. Zmiany były charakterystyczne dla przebytej infekcji COVID-19. Zmiany neoplastyczne opisane w tomografii wskazywały na stabilizację. Po 9 miesiącach osiągnięto długoterminową stabilizację choroby. Pacjenci, u których stosuje się immunoterapię lub chemoimmunoterapię mogą być narażeniu na ciężki przebieg COVID-19. Dlatego też szczepienie przeciwko COVID-19 powinno być zdecydowanie zalecane u pacjentów z rakiem płuca poddawanym immunoterapii

Długotrwała odpowiedź w trakcie leczenia chemioimmunoterapią u pacjentki z rakiem gruczołowym płuca ze zmianami o charakterze oligoprogresji poddanymi leczeniu radioterapią

Zastosowanie pembrolizumabu z chemioterapią u chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca jest szansą na uzyskanie poprawy klinicznej oraz zwiększa prawdopodobieństwo wydłużenia czasu całkowitego przeżycia chorych. U części chorych występuje jednak nabyta oporność na immunoterapię, która może ujawnić się pod postacią oligoprogresji (OPD, oligroprogression). Oligoprogresja oznacza anatomicznie ograniczoną progresję guza u chorych z kontrolowaną w inny sposób zaawansowaną chorobą. W oligoprogresji zastosowanie leczenia miejscowego, może przywrócić kontrolę choroby i tym samym przedłużyć korzyści z terapii systemowych i przeżycie pacjentów.  W przedstawionym opisie zaprezentowano długoczasową odpowiedź na leczenie u chorej z przerzutowym, gruczołowym rakiem płuca, z niską ekspresją PD-L1 (programmed death ligand 1) na poziomie 1% komórek nowotworowych, poddanej chemioimmunoterapii, u której w trakcie leczenia rozpoznano cechy oligoprogresji. Zastosowanie miejscowej radioterapii przywróciło kontrolę choroby i pozwoliło na kontynuowanie leczenia systemowego

Molecular diagnostic in a patient with adenocarcinoma of the lung treated with erlotinib

U chorych na gruczołowego raka płuca najczęstszą wykrywaną mutacją jest nieprawidłowość w obrębie genu dla naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR). Wykrycie mutacji somatycznych staje się standardem diagnostycznym i pozwala na zastosowanie terapii inhibitorami kinazy tyrozynowej (TKI) u chorych na gruczołowego raka płuca. Postęp w metodach diagnostycznych umożliwia wykorzystanie metod opartych na zwiększonej czułości detekcji mutacji oraz wykrywanie mutacji w materiałach tkankowych lub cytologicznych o dużej heterogenności. Potwierdzenie mutacji aktywującej genu EGFR i zastosowanie inhibitorów kinazy tyrozynowej u tych chorych pozwala na uzyskanie dłuższego okresu przeżycia wolnego od progresji choroby oraz na lepszą tolerancję leczenia. Szybka progresja choroby może być wynikiem rozwoju oporności w trakcie leczenia inhibitorami kinazy tyrozynowej.Activating mutations of epidermal growth factor receptor gene (EGFR) are most frequently detected in patients with adenocarcinoma histology. The detection of somatic mutations becomes a diagnostic standard and allows qualify non-small-cell lung cancer (NSCLC) patients, and especially adenocarcinoma patients with EGFR activating mutations for molecularly targeted therapy against EGFR tyrosine kinase (TKI-EGFR). Development of molecular biology techniques allows using sensitive methods for EGFR mutation analysis as well as detection of mutations in heterozygous materials (tumor tissue samples or cytology samples). Detection of EGFR activating mutation and treatment of patients with TKI-EGFR agents allows to expend a progression-free survival (PFS) as well as better tolerance of therapy. Unfortunately, the early progression of the disease may appears during treatment, what is caused by development of acquired resistance to TKI-EGFR therapy

Possibilities of applying a combination of targeted molecular therapies and immunotherapy in NSCLC patients

Non-small cell lung cancer (NSCLC) advanced or metastatic with driver mutations (EGFR, ALK, ROS1) is treated with ty­rosine kinase inhibitors (TKIs), respectively anti-EGFR, anti-ALK or anti-ROS1. Immunotherapy with checkpoint inhibitors (anti-PD-1 or anti-PD-L1) alone or in combination with TKIs was considered as a treatment option in several studies, but results are not promising, furthermore the toxicity profile of such a combination is potentially unacceptable. The initial findings suggest that combination therapy has failed to demonstrate clinically meaningful efficacy and there are no strong signals of its future development

Efficacy of Osimertinib in Lung Squamous Cell Carcinoma Patients with <i>EGFR</i> Gene Mutation–Case Report and a Literature Review

Non-small cell lung cancer (NSCLC) is the most common type of lung cancer and the leading cause of cancer-related mortality worldwide. It is responsible for 80–85% of lung cancer cases. NSCLC can be divided into several groups, led by adenocarcinoma (ADC)–40–50% and squamous cell carcinoma (SCC)–20–30%. The development of new molecular therapies targeting particular abnormalities such as mutations in the EGFR (Epidermal Growth Factor Receptor) gene or ROS1 or ALK genes rearrangements resolved in novel strategies in advanced NSCLC management. EGFR mutation occurs mostly in patients with ADC and those patients are mostly females with no or light smoking history. The hereby presented patient fitted the ADC characteristics, while they were diagnosed with SCC. The unusual diagnosis implied further genetic testing, which established the occurrence of L858R substitution in exon 21 in the EGFR gene. A 63-year-old female was admitted to the unit due to a dry cough, pain in the right chest area and dyspnoea. When diagnosed, the patient had a peripheral mass in the right lung superior lobe (55 × 40 mm), satellite nodules in the apex of the same lung and packets of disintegrating lymph nodes. Positron Emission Tomography (PET-CT) confirmed a diffuse neoplastic process qualified as stage IV on the TNM scale. Due to EGFR gene mutation, the woman was administered osimertinib, however, the treatment did not succeed, and other therapeutic solutions were undertaken. The patient died 10 months after diagnosis. Patients with advanced ADC harboring EGFR mutation can receive osimertinib, a third-generation tyrosine kinase inhibitor (TKI), however, the use of TKIs in SCC remains controversial. In some published cases, osimertinib treatment led to success, in others, the therapy did not result in the expected final effect. Small sample groups and diverse molecular backgrounds indicate the need for further research in this field. Thus, the treatment decision-making process in those patients overall remains extremely demanding and ambiguous

Abnormalities in the KRAS Gene and Treatment Options for NSCLC Patients with the G12C Mutation in This Gene—A Literature Review and Single-Center Experience

Mutations in the KRAS gene are among the most common mutations observed in cancer cells, but they have only recently become an achievable goal for targeted therapies. Two KRAS inhibitors, sotorasib and adagrasib, have recently been approved for the treatment of patients with advanced non-small cell lung cancer with the KRAS G12C mutation, while studies on their efficacy are still ongoing. In this work, we comprehensively analyzed RAS gene mutations’ molecular background, mutation testing, KRAS inhibitors’ effectiveness with an emphasis on non-small cell lung cancer, the impact of KRAS mutations on immunotherapy outcomes, and drug resistance problems. We also summarized ongoing trials and analyzed emerging perspectives on targeting KRAS in cancer patients