Liminality in Shakespeare's As You Like It, Hamlet and Troilus and Cressida

While the Elizabethan government exploited the theatre as a propagandist means, the Elizabethan stage was controlled by the regulations of patronage and censorship enacted on the playwrights in order to suppress oppositional voices. Yet the theatre’s power resided in its subversive nature so that the playwrights used it as a tool for criticism against the dominant ideologies and practices. In this period, acknowledging the rules of censorship and witnessing the punishment of his contemporaries, Shakespeare developed a cautious approach while problematising serious political issues such as factionalism, the succession crisis, rebellion and tyranny in his plays. In the analysis of Shakespeare’s various plays, Shakespearean scholars have widely recognised the playwright’s strategies to avoid punishment and censorship such as his use of other sources, distant settings and ambiguity. This dissertation aims to identify liminality as one of Shakespeare’s tools for criticism and contribute to such studies by discussing liminality in Shakespeare’s three plays in different genres, As You Like It (1599-1600), Hamlet (1599-1601) and Troilus and Cressida (1603). Written during the liminal time of the late Elizabethan period in an atmosphere of transition from one monarch to another, all of the three plays dominantly reveal an aspect of liminality, namely liminal place, character/action and time respectively, through which Shakespeare is observed to critically comment on the problematic politics of the late Elizabethan rule. While Shakespeare judges Elizabeth I’s failure in controlling her court and country, he exploits the different dynamics of liminality to implicitly voice his critical remarks, enabling him to avoid punishment. Therefore, Chapter I analyses the setting of As You Like It, the Forest of Arden, as a liminal place and contemplates on the liminal setting in relation to Shakespeare’s political criticism about Elizabeth’s methods of punishment of her opponents, such as banishment and exile. Then, Chapter II on Hamlet examines the liminal character Hamlet and his liminal actions through which Shakespeare’s critical approach to the issues of the succession crisis, tyranny and rebellion taking place during the late Elizabethan period is discussed. Next, Chapter III reconsiders the period of the Trojan War, syphilis time and the emphasis on the present time in Troilus and Cressida as liminal time and examines how Shakespeare uses this kind of liminality to censure the mechanics of factionalism and express his disillusionment with the period of transition during the late Elizabethan era in England. While the dissertation sets out to fill the gap between the analysis of Shakespeare’s strategies and the studies on liminality in his plays, it eventually provides an insight into the playwright’s political agenda and displays his scope of artistic creativity to avoid censorship and punishment.Elizabeth hükümeti tiyatroyu propaganda aracı olarak kendi çıkarına kullanmış, Elizabeth Dönemi sahnesi, muhalif sesleri bastırmak için oyun yazarlarına uygulanan himaye kuralı ve sansür uygulamaları aracılığıyla kontrol altına alınmaya çalışılmıştır. Ancak tiyatronun gücü, yıkıcı doğasında görülmektedir; öyle ki oyun yazarları egemen ideoloji ve uygulamalara karşı bir eleştiri aracı olarak tiyatroyu kullanmıştır. Bu dönemde sansür uygulamalarını bilen ve çağdaşlarının cezalandırıldığına şahit olan Shakespeare, oyunlarında hizipçilik, tahtın varisi krizi, ayaklanma ve baskı gibi ciddi siyasi konuları sorunsallaştırırken temkinli bir yaklaşım geliştirmiştir. Shakespeare’in farklı eserlerinin analizinde Shakespeare araştırmacıları, yazarın ceza ve sansürden kaçmak için geliştirdiği diğer kaynakları, uzak yer ile zamanı ve belirsizliği kullanma gibi stratejilerini genel olarak belirlemiştir. Bu tez, Shakespeare’in eleştiri araçlarından biri olarak eşikteliği tanımlamayı ve yazarın farklı türlerde yazılmış üç oyununda –Size Nasıl Geliyorsa (1599-1600), Hamlet (1599-1601) ve Troilus ve Cressida (1603) – eşikteliği irdeleyerek bu tür çalışmalara katkı sunmayı amaçlamaktadır. Geç Elizabeth Dönemi’nin eşikte, arada kalmış zamanında, bir hükümdardan diğerine geçiş ortamında yazılmış üç oyunun her biri, Geç Elizabeth yönetiminin sorunlu politikalarına eleştirel bir şekilde yorum yaptığı gözlenen Shakespeare’in kullandığı eşikteliğin bir yönünü, yani eşikte yer, karakter/eylem ve zamanı geniş ölçüde ortaya koymaktadır. Shakespeare, I. Elizabeth’in sarayını ve ülkesini yönetmedeki başarısızlığını yargılarken, üstü kapalı şekilde eleştirel fikirlerini duyurmak için cezadan kaçmasını sağlayan eşikteliğin farklı dinamiklerini kendi çıkarına kullanmaktadır. Bu bağlamda, Birinci Bölüm, Size Nasıl Geliyorsa adlı oyunun geçtiği yer olan Arden Ormanı’nı eşikte, arada kalmış bir mekân olarak incelemekte ve Shakespeare’in Elizabeth’in uzaklaştırma ve sürgün gibi muhaliflerini cezalandırma yöntemleri hakkındaki siyasi eleştirisine ilişkin eşikte, arada kalmış mekânı etraflıca tartışmaktadır. Hamlet oyunu hakkındaki İkinci Bölüm, Geç Elizabeth Dönemi süresince ortaya çıkan tahtın varisi krizi, baskı ve ayaklanma konularında Shakespeare’in eleştirel yaklaşımının tartışıldığı Hamlet’in eşikte, anlaşılmaz karakter ve eylemlerini incelemektedir. Üçüncü Bölüm, Troilus ve Cressida oyunundaki Truva Savaşı dönemini, frengi zamanını ve şimdiki zaman üzerindeki vurguyu eşikte, belirsiz zaman olarak yeniden ele almaktadır ve Shakespeare’in eşikteliğin bu türünü, hizipçiliğin işleyişini tenkit etmek ve İngiltere’de Geç Elizabeth Dönemi geçiş sürecindeki hayal kırıklığını ifade etmek için nasıl kullandığını incelemektedir. Tez, Shakespeare’in eleştirel stratejileriyle ilgili analizleri ve oyunlarındaki eşiktelik hakkındaki çalışmalar arasındaki boşluğu doldurmayı hedeflerken, sonuç olarak oyun yazarının siyasi gündemine ışık tutmakta ve onun sansür uygulamaları ve cezalandırılmaktan kaçmak için kullandığı sanatsal yaratıcılığını sergilemektedir

A Psychological Autopsy of Hester Swane in Marina Carr’s by the Bog of Cats...

Marina Carr (1964- ), a prominent contemporary Irish playwright, draws attention by pointing out the different experiences of women in her plays. Her Midlands trilogy, namely The Mai (1994), Portia Coughlan (1996) and By the Bog of Cats… (1998), is at the heart of her career since her unconventional mother portraits endowed with aggression and violence at different degrees in each play create a tremendous impression on the Irish reader/audience. The last play of Carr’s Midlands trilogy, By the Bog of Cats…, is also of success as it reaches more audience, exceeding the borders of Ireland. While this play denies the myth of perfect motherhood in the portrait of Hester Swane, Carr puts forward the individual troubles and desires of her mother character and confounds her reader/audience with Hester’s different shades of violence. This mother finds herself in trouble after her daughter’s father leaves her and decides to marry another woman. Waiting for her own mother who left her when she was seven and promised her to return to the bog of the Midlands, Hester does not want to depart from her land and separate from her daughter. This leads her to violence in different degrees in that she even murders her daughter and commits suicide. This paper sets out to analyse what lurks behind Hester’s violence and particularly her suicide and highlight the protagonist’s self-destruction in the context of psychological autopsy which refers to the process of examining one’s death in relation to the person’s problems, feelings and thoughts before the death

İngiliz Edebiyatında Toplumsal Cinsiyet

Bu kitabın oluşmasında özveriyle ve titizlikle çalışan katılımcı genç akademisyen arkadaşlara, baskıya hazırlayan Hacettepe Üniversitesi Basımevine ve kitabın yayımlanmasına izin ve destek veren Hacettepe Üniversitesi Rektörlüğüne teşekkürlerimizi sunarız