2 research outputs found

    Investigation project in granitic caves of Atlantic Islands

    Get PDF
    Traballo fin de grao (UDC.CIE). Bioloxía. Curso 2016/2017[Resumen] La costa gallega se caracteriza por su contorno recortado y la existencia en ella de numerosas cuevas (furnas). A pesar de su posición geográfica estas cavidades se deben considerar como pertenecientes a un medio continental. Sin embargo la posición del nivel del mar ha variado mucho a lo largo del Cuaternario, ya que durante las fases marinas regresivas cuaternarias descendió hasta 120 m por debajo del nivel actual transformando las cuevas en un medio subterráneo terrestre. Esto significa que desde hace 150.000 años, al comienzo de la última etapa glaciar, hasta el actual período interglaciar que comienza hace 15.000 años (Holoceno), los cambios en el nivel del mar han determinando que las furnas pasaran de ser un típico ecosistema subterráneo de agua dulce a otro, en regresión, en el que aun persistiendo condiciones propias de un pseudocárst continental de agua dulce está interferido ahora por el medio marino litoral estacionado a la entrada de la cueva. En las cuevas (graníticas en nuestro caso) se forman un tipo específico de depósitos que se conocen como espeleotemas. Poseen gran interés geológico y biológico y son los únicos registros de datos sedimentarios, ambientales, climáticos y microbiológicos propios de estas cavidades que se conservan desde hace 150.000 años. La formación y mineralogía de los espeleotemas están directamente relacionados con las infiltraciones desde la superficie hasta el interior de la cueva. La mineralogía y composición química de los espeleotemas es ópalo amorfo, pigotita y alofanos lo que permite su datación por radiocarbono, U/Th y OSL. Adicionalmente estos espeleotemas contienen restos de los macroorganismos (colémbolos, isópodos, tisanuros, arácnidos, lepidópteros) y microorganismos (bacterias, cianobacterias, actinobacterias, amebas testáceas, hongos) que forman la fauna troglobia del sistema subterráneo junto con otros macroorganismos de la cueva como anfibios, reptiles y quirópteros. Este estudio permitirá caracterizar los cambios producidos no solo en el microambiente de las cuevas sino también desde el comienzo de la última glaciación hasta la actualidad. El estudio de estos medios precisa de técnicas específicas que se detallan en el proyecto.[Resumo] A costa galega caracterízase polo contorno descrito e pola existencia de numerosas covas (furnas). A pesar da súa posición xeográfica, estas cavidades deben considerarse pertencentes a un medio continental. Con todo, a posición do nivel do mar variou moito ao longo do Cuaternario, como durante as fases mariñas regresivas cuaternarias que disminuíu a 120 m por baixo do nivel actual transformando as covas nun medio subterráneo terrestre. Isto quere dicir que dendefai 150.000 anos, ao comezo da última etapa glaciar, atao actual período interglaciar que comeza fai 15.000 años (Holoceno), os cambios no nivel do mar determinaron que as furnas pasaran de ser un típico ecosistema subterráneo de agua doce a outro, en regresión, no que a pesares de persistir condicións propias dun pseudocárst continental de agua doce está interferido agora polo medio mariño litoral estacionado á entrada da cova. Nas covas (graníticas no noso caso) se forman un tipo específico de depósitos que se coñecen como espeleotemas. Poseen gran interés xeolóxico e biolóxico e son os únicos rexistros de datos sedimentarios, ambientais, climáticos y microbiolóxicos propios de estas cavidades que se conservan dende fai 150.000 años. A formación e a mineraloxía dos espeleotemas están directamente relacionados coas infiltraciónsdende a superficie ata o interior da cova. A mineraloxía e composición química dos espeleotemas é ópalo amorfo pigotita e alofóns, o que permite a súa datación radiocarbono, U / Th e OSL. Adicionalmente estes espeleotemas conteñen restos dos macroorganismos (colémbolos, isópodos, tisanuros, arácnidos, lepidópteros) e microorganismos (bacterias, cianobacterias, actinobacterias, amebas testáceas, hongos) que forman a fauna troglobia do sistema subterráneo xunto con outros macroorganismos da cova como anfibios, réptiles e quirópteros. Este estudo permitirá caracterizaros cambios producidos no solo no microambiente das covas senón tamén dende o comezo da última glaciación ata a actualidade. O estudo destes medios precisa de técnicas específicas que se detallan no proxecto.[Abstract] The Galician coast is characterized by its irregular contour and the existence of numerous caves (furnas). Despite their geographical position these cavities are considered to belong to the continental medium. However, sea level has varied greatly throughout the Quaternary. During the quaternary regressive marine phases sea level descended up to 120 m below the current level, transforming the caves into a terrestrial underground enviroment. This means that from 150,000 years ago, at the beginning of the last glacial phase, up to the current interglacial period that began 15,000 years ago (Holocene), changes in sea level have determined that the furnas have evolved from being a typical underground fresh water ecosystem to one in regression where, even with the persistence of the typical conditions of a continental fresh water pseudokarst it interferes with the coastal marine environment at the entrance of the cave. In granitic caves a specific type of deposits are formed, which are called speleothems. They have great geological and biological interest and are the only records of sedimentary, environmental, climatic and microbiological data of these cavities that have been preserved for 150,000 years. The formation and mineralogy of speleothems are directly related to infiltrations from the surface to the interior of the cave. The mineralogy and chemical composition of the speleothems is amorphous opal, pigotite and allophane, which allows its radiocarbon dating, U/Th and OSL. These speleothems also contain remains of macroorganisms (collembola, isopoda, zygentoma, arachnida, lepidoptera) and microorganisms (bacteria, cyanobacteria, actinobacteria, amoebas, fungi) that form the troglofauna of the subterranean system along with other macroorganisms of the cave like amphibians, reptiles and chiroptera. This study will characterize the changes produced not only in the microenvironment of the caves but also from the beginning of the last glaciation to the present day. The study of these environments needs specific techniques that are depicted in the project

    Association of serum anti-centromere protein F antibodies with clinical response to infliximab in patients with rheumatoid arthritis: a prospective study

    No full text
    [Abstract] Background: One-third of rheumatoid arthritis (RA) patients demonstrate no clinical improvement after receiving tumor necrosis factor inhibitors (TNFi). The presence of serum autoantibodies is a hallmark in RA and may provide information on future response to treatment. The aim of this prospective study was to search for novel serum autoantibodies useful to predict clinical response to TNFi. Methods: The autoantibody repertoire was profiled on RA patients treated with TNFi as a first line of biologic therapy (N = 185), who were recruited in three independent cohorts. The presence and levels of autoantibodies in serum at baseline were analysed in association with the clinical response after 24 weeks follow-up. A multiplex bead array built using antigens selected from an initial untargeted screening was employed to identify the autoantibodies on a discovery cohort (N = 50) and to verify and validate the results on verification (N = 61) and validation (N = 74) cohorts. Non-parametric tests, meta-analysis and Receiver Operating Curves (ROC) were performed in order to assess the clinical relevance of the observed findings. Results: Novel autoantibodies were associated with the clinical response to TNFi, showing different reactivity profiles among the different TNFi. The baseline levels of IgG antibodies against Centromere protein F (CENPF), a protein related to cell proliferation, were significantly (p<0.05) increased in responders (N = 111) to infliximab (IFX) compared to non-responders (N = 44). The addition of anti-CENPF antibodies to demographic and clinical variables (age, sex, DAS28-ESR) resulted in the best model to discriminate responders, showing an area under the curve (AUC) of 0.756 (95% CI [0.639-0.874], p = 0.001). A further meta-analysis demonstrated the significant association of anti-CENPF levels with the patient's subsequent response to IFX, showing a standardized mean difference (SMD) of -0.65 (95% CI [-1.02;-0. 27], p = 0.018). Conclusions: Our study reveals for the first time the potential of circulating anti-CENPF antibodies to predict the clinical response to IFX before starting the treatment. This finding could be potentially useful to guide therapeutic decisions and may lead to further studies focusing on the role of CENPF on RA pathology.Instituto de Salud Carlos III; PI14/01707Instituto de Salud Carlos III; PI16/02124Instituto de Salud Carlos III; PI17/00404Instituto de Salud Carlos III; PI19/01206Instituto de Salud Carlos III; CIBER-CB06/01/0040Instituto de Salud Carlos III; RETIC-RIER-RD16/0012/0002Instituto de Salud Carlos III; PRB3-ISCIII-PT17/0019/0014)
    corecore