Parents' psychological adjustment in families of children with Spina Bifida: a meta-analysis

BACKGROUND: Spina Bifida (SB) is the second most common birth defect worldwide. Since the chances of survival in children with severe SB-forms have increased, medical care has shifted its emphasis from life-saving interventions to fostering the quality of life for these children and their families. Little is known, however, about the impact of SB on family adjustment. Reviewers have struggled to synthesize the few contradictory studies available. In this systematic review a new attempt was made to summarize the findings by using meta-analysis and by delimiting the scope of review to one concept of family adjustment: Parents' psychological adjustment. The questions addressed were: (a) do parents of children with SB have more psychological distress than controls? (b) do mothers and fathers differ? and (c) which factors correlate with variations in psychological adjustment? METHODS: PsycInfo, Medline, and reference lists were scanned. Thirty-three relevant studies were identified of which 15 were eligible for meta-analysis. RESULTS: SB had a negative medium-large effect on parents' psychological adjustment. The effect was more heterogeneous for mothers than for fathers. In the reviewed studies child factors (age, conduct problems, emotional problems, and mental retardation), parent factors (SES, hope, appraised stress, coping, and parenting competence), family factors (family income, partner relationship, and family climate), and environmental factors (social support) were found to be associated with variations in parents' psychological adjustment. CONCLUSION: Meta-analysis proved to be helpful in organizing studies. Clinical implications indicate a need to be especially alert to psychological suffering in mothers of children with SB. Future research should increase sample sizes through multi-center collaborations

Jeugdzorg met een plus: Wat we wel en nog niet weten over de meest intensieve vorm van jeugdhulp

Deze publicatie gaat over tien jaar JeugdzorgPlus: 2008-2017. Over jongeren met zeer complexe gedragsproblemen die zich aan hulp onttrekken of daaraan onttrokken worden. En over de manier waarop zij het beste geholpen kunnen worden. De jongeren om wie het gaat, zijn vaak geen ‘lieverdjes’; ze worstelen met veel negatieve invloeden uit hun omgeving. Daarom kunnen vrijheidsbeperkende maatregelen nodig zijn als onderdeel van de behandeling, maar alleen als er gevaar is en er geen alternatieven zijn. JeugdzorgPlus staat niet op zichzelf. Effectieve zorg gaat namelijk niet alleen over residentiële behandeling, maar ook over de periode daarvoor en daarna. Besluiten over deze jongeren en over JeugdzorgPlus mogen niet lichtzinnig worden genomen. Hulp aan hen is topsport. Kennis over deze jongeren is daarom belangrijk voor iedereen die met hen te maken heeft: van jeugd-/wijkteams, jeugdbeschermers en pedagogisch medewerkers tot studenten, gemeentelijk beslissers en kinderrechters. Vanuit persoonlijke betrokkenheid en ervaring met deze jongeren is de oproep van de auteurs: deel kennis met elkaar en maak er samen meer van