Zonder vertrouwen is het geploeter. Besluitvorming in de spreekkamer van de huisarts.

Besluitvorming in de eerstelijns gezondheidszorg is een complex samenspel tussen arts en patiënt, waarin het dominante discours van zelfbeschikking steeds meer een plaats lijkt in te nemen. Het is echter de vraag of de patiënt altijd de ‘klant’ is die wil, kan en mag kiezen. Deze kwalitatieve empirische studie onderzoekt de spanning die hierdoor wordt opgeroepen en is te typeren als een explorerend zorgethisch onderzoek. Een multiple casestudy in drie huisartsenpraktijken laat zowel huisartsen als patiënten aan het woord met een discoursanalyse als theoretische benadering. Wordt het besluit over een behandeling door patiënt en huisarts daadwerkelijk gezamenlijk genomen? Hoe spreken arts en patiënt, ieder vanuit het eigen perspectief, over het nemen van besluiten en wat zeggen zij daarmee over wat zij als goede zorg blijken te ervaren? In dit onderzoek is besluitvorming in de huisartsenpraktijk te typeren als een dialogisch proces van leren, onderzoeken en articuleren van steeds veranderende behoeften. Hiertoe vertellen patiënt en dokter elkaar (korte) verhalen die zijn ingebed in het grotere narratief van hun doorlopende behandelrelatie. Continue relationele afstemming voedt het vertrouwen in dit proces en maakt het mogelijk om tot een gezamenlijk gedragen besluit te komen. Patiënten zeggen eraan te hechten om een besluit samen met de dokter te nemen, onafhankelijk van hoe zij hun positie als patiënt invullen. De dokter blijft evenwel de dokter en patiënten verwachten van hem een voorstel en een deskundig besluit, waarover zij kunnen meedenken en waarmee zij kunnen instemmen. De nadruk ligt dan ook op het in dialoog vórmen van het besluit. Het némen van het besluit ligt meer in de handen van de dokter, die sterk de verantwoordelijkheid voelt om het goede besluit ook goed te nemen. Hij neemt daarbij reductie vanuit zijn medisch technische kader in beheer en zoekt vanuit zijn praktische wijsheid samen met de patiënt wat het goede is om te doen of te laten. Een op deze wijze gezamenlijk gevormd besluit onttrekt zich aan een star beeld van autonomie en zelfstandig kiezen. In dit discours van relationaliteit hoeft openlijke asymmetrie geen spanning op te roepen wanneer besluitvorming gelijk opgaat met erkenning als mens. De discoursen waardigheid, verantwoordelijkheid, relationaliteit en vertrouwen zijn ingebed in een groter discours van bekommernis. In deze studie komen drie huisartsen en acht patiënten aan het woord. In die zorgpraktijk is te vinden waar zij van spreken: ‘We kennen elkaar, we vertrouwen en we vertrouwen ons toe. Dat is de basis waarop we samen tot een besluit komen’

Ontwikkeling van een meetlat voor immuuncompetentie in varkens, vleeskuikens en vleeskalveren

Het doel van dit project is om een “meetlat” te ontwikkelen die de effecten van (voedings)interventies gericht op de verbetering van de immuuncompetentie van varkens, pluimvee en vleeskalveren kan vaststellen. Immuuncompetentie is binnen dit project gedefinieerd als het vermogen van dieren om effectieve responsen van het immuunsysteem te tonen op het moment dat de gezondheid van het dier onder druk wordt gezet. Een meetlat voor immuuncompetentie kan in de toekomst door de diervoedingssector gebruikt worden bij de ontwikkeling en evaluatie van nieuwe voerconcepten, ingrediënten en additieven gericht op de verbetering en ondersteuning van diergezondheid. Het is bekend dat de samenstelling van de voeding van jonge dieren invloed heeft op de functionele ontwikkeling van het maagdarmkanaal en op de samenstelling van de daarin aanwezige microbiota. De interacties tussen de microbiota en de weefsels van het darmkanaal (cross talk) hebben een belangrijke invloed op de ontwikkeling van immuuncompetentie. Daarom wordt in dit project gefocust op de effecten van (voedings)interventies op de microbiota, genexpressie veranderingen in darmweefsel, en morfologische en immunologische veranderen in de darm. De hier gepresenteerde meetlat voor immuuncompetentie is gebaseerd op de resultaten van onderzoek binnen het VDI programma van Feed4Foodure (projecten VDI-11; vleeskuikens, VDI-12; biggen, VDI- 13; gespeende biggen en kalveren) waarin m.b.v. model interventies de effecten van variatie in voersamenstelling op de microbiota samenstelling in het darmkanaal, de biologische responsen van darmweefsel en de zoötechnische dierprestaties zijn onderzocht. In de hier gepresenteerde meetlat worden gemeten effecten in deze studies aan elkaar gerelateerd en functioneel inzichtelijk gemaakt. Dit rapport beschrijft de ontwikkeling en totstandkoming van een eerste versie van de meetlat. Hierbij worden gemaakte keuzes, beperkingen en mogelijkheden van de meetlat bediscussieerd. Tenslotte wordt inzicht gegeven in de mogelijkheden tot verdere verfijningen en de toepasbaarheid van de meetlat

Impaired SARS-CoV-2 specific T-cell response in patients with severe COVID-19

Cellular immune responses are of pivotal importance to understand SARS-CoV-2 pathogenicity. Using an enzyme-linked immunosorbent spot (ELISpot) interferon-γ release assay with wild-type spike, membrane and nucleocapsid peptide pools, we longitudinally characterized functional SARS-CoV-2 specific T-cell responses in a cohort of patients with mild, moderate and severe COVID-19. All patients were included before emergence of the Omicron (B.1.1.529) variant. Our most important finding was an impaired development of early IFN-γ-secreting virus-specific T-cells in severe patients compared to patients with moderate disease, indicating that absence of virus-specific cellular responses in the acute phase may act as a prognostic factor for severe disease. Remarkably, in addition to reactivity against the spike protein, a substantial proportion of the SARS-CoV-2 specific T-cell response was directed against the conserved membrane protein. This may be relevant for diagnostics and vaccine design, especially considering new variants with heavily mutated spike proteins. Our data further strengthen the hypothesis that dysregulated adaptive immunity plays a central role in COVID-19 immunopathogenesis

A theory on the vertical dispersal of splash-borne pathogen units influenced by arable crop characteristics

An analytical mechanistic model was proposed to study the vertical spread of splash-borne spores in arable crop canopies. Three crop types were considered, with different LAI distributions. The influences of crop characteristics and rain properties on vertical spread were investigated. The LAI affected the amount of rain being intercepted by the canopy and the vertical displacement of splashed spores. Splash dispersal was concentrated in the upper canopy layers in a crop having LAI constant or increasing with height. Splash probabilities were greatest and most spores were intercepted in the layers just beneath the upper layers in a crop having LAI decreasing with height

Treatment of somatosensory tinnitus: A randomized controlled trial studying the effect of orofacial treatment as part of a multidisciplinary program

Background: Tinnitus, or ringing in the ears, is a perception of sound in the absence of overt acoustic stimulation. In some cases, tinnitus can be influenced by temporomandibular somatosensory input, then called temporomandibular somatosensory tinnitus (TST). It is, however, not entirely known if orofacial treatment can decrease tinnitus severity. The purpose of this study was to evaluate the effect of orofacial treatment on tinnitus complaints in patients with TST. Methods: Adult patients with TST were included, and all patients received information and advice about tinnitus and conservative orofacial treatment consisting of physical therapy, and, in case of grinding, occlusal splints were applied. Included patients were randomly assigned to an early start group and a delayed start group according to our delayed treatment design. Results: In total, 40 patients were included in each group. The treatment effect on tinnitus severity was investigated using the tinnitus questionnaire (TQ) and Tinnitus Functional Index (TFI). Regarding the TQ score, no clinically relevant reductions were observed, and no significant differences in the decrease were observed between the early start group and delayed start group. Contrarily, a significantly higher percentage of patients showed a decrease in the TQ degree in the early start group compared to the delayed start group (30.0% versus 2.8%, p = 0.006). The TFI score did show a significantly greater and clinically relevant reduction in the early start group compared to the delayed start group (p = 0.042). Conclusion: A multidisciplinary non‐invasive orofacial treatment was able to reduce tinnitus severity in patients with temporomandibular related somatosensory tinnitus

Treatment of somatosensory tinnitus : a randomized controlled trial studying the effect of orofacial treatment as part of a multidisciplinary program

Background: Tinnitus, or ringing in the ears, is a perception of sound in the absence of overt acoustic stimulation. In some cases, tinnitus can be influenced by temporomandibular somatosensory input, then called temporomandibular somatosensory tinnitus (TST). It is, however, not entirely known if orofacial treatment can decrease tinnitus severity. The purpose of this study was to evaluate the effect of orofacial treatment on tinnitus complaints in patients with TST. Methods: Adult patients with TST were included, and all patients received information and advice about tinnitus and conservative orofacial treatment consisting of physical therapy, and, in case of grinding, occlusal splints were applied. Included patients were randomly assigned to an early start group and a delayed start group according to our delayed treatment design. Results: In total, 40 patients were included in each group. The treatment effect on tinnitus severity was investigated using the tinnitus questionnaire (TQ) and Tinnitus Functional Index (TFI). Regarding the TQ score, no clinically relevant reductions were observed, and no significant differences in the decrease were observed between the early start group and delayed start group. Contrarily, a significantly higher percentage of patients showed a decrease in the TQ degree in the early start group compared to the delayed start group (30.0% versus 2.8%, p = 0.006). The TFI score did show a significantly greater and clinically relevant reduction in the early start group compared to the delayed start group (p = 0.042). Conclusion: A multidisciplinary non‐invasive orofacial treatment was able to reduce tinnitus severity in patients with temporomandibular related somatosensory tinnitus

Brainstem evoked auditory potentials in tinnitus : a best-evidence synthesis and meta-analysis

Introduction: Accumulating evidence suggests a role of the brainstem in tinnitus generation and modulation. Several studies in chronic tinnitus patients have reported latency and amplitude changes of the different peaks of the auditory brainstem response, possibly reflecting neural changes or altered activity. The aim of the systematic review was to assess if alterations within the brainstem of chronic tinnitus patients are reflected in short- and middle-latency auditory evoked potentials (AEPs). Methods: A systematic review was performed and reported according to the PRISMA guidelines. Studies evaluating short- and middle-latency AEPs in tinnitus patients and controls were included. Two independent reviewers conducted the study selection, data extraction, and risk of bias assessment. Meta-analysis was performed using a multivariate meta-analytic model. Results: Twenty-seven cross-sectional studies were included. Multivariate meta-analysis revealed that in tinnitus patients with normal hearing, significantly longer latencies of auditory brainstem response (ABR) waves I (SMD = 0.66 ms, p < 0.001), III (SMD = 0.43 ms, p < 0.001), and V (SMD = 0.47 ms, p < 0.01) are present. The results regarding possible changes in middle-latency responses (MLRs) and frequency-following responses (FFRs) were inconclusive. Discussion: The discovered changes in short-latency AEPs reflect alterations at brainstem level in tinnitus patients. More specifically, the prolonged ABR latencies could possibly be explained by high frequency sensorineural hearing loss, or other modulating factors such as cochlear synaptopathy or somatosensory tinnitus generators. The question whether middle-latency AEP changes, representing subcortical level of the auditory pathway, are present in tinnitus still remains unanswered. Future studies should identify and correctly deal with confounding factors, such as age, gender and the presence of somatosensory tinnitus components. Systematic review registration: https://www.crd.york.ac.uk/prospero/display_record.php?ID=CRD42021243687, PROSPERO [CRD42021243687]