Predicting homeless people’s perceived health after entering the social relief system in The Netherlands

Objectives: We explored whether changes in the perceived health of homeless people after entering the social relief system (SRS) in The Netherlands were predicted by housing, income, hours of work, social support, unmet care needs, arrests, physical and mental health, substance use, and experiences of autonomy, competence and relatedness, in addition to perceived health at baseline, demographics, suspected intellectual disability, the duration of homelessness and the company of children in the shelter facility. Methods: A hierarchical regression analysis was used to explore the significant predictors of the perceived health of 344 homeless persons 18 months after entering the social relief system. Results: A decrease in psychological distress and an increase in hours of (paid/voluntary) work as well as competence predicted a better perceived health. Conclusions: Perceived health is not only influenced by objective circumstances related to work and mental health, but also self-determination, as shown by the influence of competence. Services should aim to reduce psychological distress of homeless people, support them in increasing their working hours and focus on strengthening their competence

Changes in Social Exclusion Indicators and Psychological Distress Among Homeless People Over a 2.5-Year Period

Although homelessness is inherently associated with social exclusion, homeless individuals are rarely included in conventional studies on social exclusion. Use of longitudinal survey data from a cohort study on homeless people in four major Dutch cities (n = 378) allowed to examine: changes in indicators of social exclusion among homeless people over a 2.5-year period after reporting to the social relief system, and associations between changes in indicators of social exclusion and changes in psychological distress. Multinomial logistic regression analysis was applied to investigate the associations between changes in indicators of social exclusion and changes in psychological distress. Improvements were found in various indicators of social exclusion, whereas financial debts showed no significant improvement. Changes in unmet care needs, health insurance, social support from family and relatedness to others were related to changes in psychological distress. This study demonstrated improvements in various indicators of social exclusion among homeless people over a period of 2.5 years, and sheds light on the concept of social exclusion in relation to homelessness

Differences in housing transitions and changes in health and self-determination between formerly homeless individuals

Background: To reduce homelessness, it is important to gain a better understanding of the differences between homeless people who remain in institutions and those who gain and can sustain independent housing. This longitudinal study explores differences in housing transitions and differences in changes in health and selfdetermination between formerly homeless people still living in institutions 2.5 years later and those now living in independent housing in the Netherlands. Methods: This study mapped the housing transitions of 263 participants from when they entered the social relief system (SRS) to 2.5 years later when they were in independent housing or institutions. These individuals were compared at the 2.5-year mark in terms of gender, age and retrospectively in terms of duration of homelessness. They were also compared with regard to changes in psychological distress, perceived health, substance use and self-determination. Results: Two and a half years after entering the SRS, 81% of participants were independently housed and 19% still lived in institutions. People in institutions had a longer lifetime duration of homelessness, were more often men, and their number of days of alcohol use had decreased significantly more, whereas independently housed people had shown a significant increase in their sense of autonomy and relatedness. Conclusion: Formerly homeless people living in independent housing and in institutions show few health-related differences 2.5 years after entering the SRS, but changes in autonomy and relatedness are distinctly more prevalent, after the same period of time, in those who are independently housed. ...................

Neem de tijd om dakloze mensen hun eigen doelen te laten opstellen

Sinds kort is passende huisvesting hoofdprioriteit bij hulp aan dakloze mensen. Waar nodig moet tevens passende begeleiding geboden worden. Maar wat is dat? Een overzicht opstellen van doelen op verschillende leefdomeinen bij de start van een traject lijkt de plank mis te slaan. Hoe kan het dan wel

Geef ex-dakloze mensen wat tijd om te wennen

Eerst een huis. Dat is het credo van het kabinet om de dakloosheid aan te pakken. Maar goede begeleiding blijft nodig. Ook dakloze mensen zelf willen graag begeleiding, vooral bij de overstap naar zelfstandig wonen. De vraag is: wat is geschikte begeleiding

Quantitative analysis of wellbeing and personal goals

In this paper we present data on 407 homeless adults who have just entered the Dutch social relief system. We examined their personal goals of homeless adults and the association between their perceived goal related self-efficacy and their quality of life. Based on a hierarchical regression analysis we analyzed the association between quality of life and goal related self-efficacy, relative to factors contributing to quality of life, such as demographic characteristics, socio-economic resources, health and service use. We found that the majority of homeless adults entering the social relief system have personal goals regarding socio-economic resources and their goal related self-efficacy is positively related to quality of life. Based on these findings we argue that it is important to take the personal goals of homeless people as the starting point of integrated service programs and to promote their goal related self-efficacy by strengths-based interventions

Schuldenvrij: de weg naar werk?: een onderzoek naar de vraag wat het volgen van een schuldregeling doet met het zoeken en vinden van betaald werk.

Het hebben van schulden kan het maatschappelijk participeren en succesvol re-integreren flink belemmeren. Wat doen mensen als de last van hun schulden door toelating tot de schuldsanering plaatsmaakt voor de zekerheid van een gedurende drie jaar maandelijks te betalen vast bedrag? En maakt het daarbij uit of de finale kwijting via een sanering (vooraf) of een schuldbemiddeling (achteraf) verloopt? Het lectoraat Armoede en Participatie van de Hogeschool van Amsterdam legde de gemeentes Amsterdam en Almere deze vragen voor. Het onderhavige vraagstuk raakt de kern van het lectoraat: de combinatie van schulddienstverlening en re-integratie. Het niet hebben van werk en het leven in armoede zijn immers voor veel mensen twee kanten van dezelfde medaille. Hoe kunnen we bereiken dat burgers en hen ondersteunende professionals armoede/schulden en werk meer met elkaar verbinden

Schuld geregeld: op weg naar werk?

Werken en het hebben van problematische schulden gaan slecht samen. Schulden leiden tot verhoogd ziekteverzuim en in uiterste geval tot ontslag. Maar is het omgekeerde ook waar? Gaan mensen wier problematische schulden worden geregeld en die weer perspectief krijgen, ook weer op weg naar werk (naar werk zoeken)

Hoe te bevorderen dat uitkeringsgerechtigden in een schuldregeling gaan werken?: uit de schulden, aan het werk?

Momenteel blijkt slechts een fractie van de bijstandsgerechtigden die in een wettelijke of minnelijke schuldregeling zitten, te gaan werken. Voor betrokkenen, schuldeisers, uitkeringsverstrekker (veelal de gemeente) en de samenleving als geheel zou het veel beter zijn wanneer dat wel het geval zou zijn. Wij pleiten er voor dit langs twee wegen sterk te bevorderen. Allereerst zouden schuldeisers sneller akkoord moeten gaan met een schuldregeling voor bijstandsgerechtigden, bij voorkeur d.m.v. een minnelijke regeling met inzet van een saneringskrediet. Daarnaast zouden schuldenaren direct na toekennen van een dergelijke schuldregeling werk gerichte coaching en/of training moeten krijgen gericht op weer gaan werken