Expanding Documentation, or making the most of the cracks in the wall

Performance in the digital age has undergone a radical shift in which a once ephemeral art form can now be relived, replayed and repeated. Until now, much scholarship has been devoted to the nature of live performance in the digital age; Documenting Performance is the first book to provide a collection of key writings about the process of documenting performance, focused not on questions of liveness or the artistic qualities of documents, but rather on the professional approaches to recovering, preserving and disseminating knowledge of live performance. Through its four-part structure, the volume introduces readers to important writings by international practitioners and scholars on: * the contemporary context for documenting performance * processes of documenting performance * documenting bodies in motion * documenting to create In each, chapters examine the ways performance is documented and the issues arising out of the process of documenting performance. While theorists have argued that performance becomes something else whenever it is documented, the writings reveal how the documents themselves cannot be regarded simply as incomplete remains from live events. The methods for preserving and managing them over time, ensuring easy access of such materials in systematic archives and collections, requires professional attention in its own right. Through the process of documenting performance, artists acquire a different perspective on their own work, audiences can recall specific images and sounds for works they have witnessed in person, and others who did not see the original work can trace the memories of particular events, or use them to gain an understanding of something that would otherwise remain unknown to them and their peers

Sjiek is mich dat. Visie op taal als erfgoed. Notitie voor de provincie Limburg

Item does not contain fulltex

Preserving and exhibiting media art: challenges and perspectives

This important and first-of-its-kind collection addresses the emerging challenges in the field of media art preservation and exhibition, providing an outline for the training of professionals in this field. Since the emergence of time-based media such as film, video and digital technology, artists have used them to experiment with their potential. The resulting artworks, with their basis in rapidly developing technologies that cross over into other domains such as broadcasting and social media, have challenged the traditional infrastructures for the collection, preservation and exhibition of art. Addressing these challenges, the authors provide a historical and theoretical survey of the field, and introduce students to the challenges and difficulties of preserving and exhibiting media art through a series of first-hand case studies. Situated at the threshold between archival practices and film and media theory, it also makes a strong contribution to the growing literature on archive theory and archival practices

‘Sjiek is miech dat!’ Visie op taal als erfgoed

Wat vinden Limburgers: 82% van de respondenten in de grote Limburg-enquête1 wil dat kinderen in het dialect worden opgevoed, 70% geeft aan dat er op radio en televisie meer Limburgs te horen moet zijn, 64% laat weten dat er structurele aandacht voor het dialect in het onderwijs moet komen en dat het dialect in zoveel mogelijk situaties gebruikt moet worden (60%). Rond de 40% vindt bevordering van het Limburgs schrijven en publiceren belangrijk, evenals het ontwikkelen van websites over de Limburgse taal en taalgebruik, en het propageren van liedteksten in het Limburgs. Limburgers hechten veel waarde aan streektaal/dialect en gebruiken het dagelijks. Nieuwkomers en Limburgse ‘laatsprekers’ laten de diverse taalorganisaties weten het dialect te willen leren spreken. Meer dan de helft van de Limburgse jongeren communiceert met elkaar in hun dialect op sociale media, maar het Nederlands is nog steeds de belangrijkste taal waarin Limburgers zich literair en poëtisch uiten. Meertaligheid is in Limburg dus onder andere besloten in het naast elkaar gebruiken van de streektaal/ het dialect en het Nederlands in creatieve talige uitingen als literatuur, poëzie, taal- en volkscultuur. Visie: Taal is een mobiliserende kracht die individuen een gevoel van eigenwaarde, zelfbewustzijn en zelfredzaamheid geeft. Taal is in Limburg economisch en maatschappelijk onmisbaar: ze geeft Limburg een regionale identiteit, ze leidt tot processen van sociale binding en is inzetbaar in de branding van Limburg als geheel en van de diverse subregio’s. Huidige situatie – krachten en uitdagingen: Door processen van globalisering is identiteitsvorming door taal cruciaal voor houvast in een complex gevoelde samenleving. Streektaal- en literatuurorganisaties zetten zich daarvoor in, gesteund door 75% van de Limburgers. Het Limburgs is officieel als regionale taal (streektaal) erkend. De bevolking en de politiek zien het belang van streektaal/dialect en literatuur uit Limburg dus in. De aansluiting met jongeren en de digitale communicatiecultuur moet echter beter. Ongegronde en hardnekkige vooroordelen over het dialect (slecht voor de talige ontwikkeling van het kind in het Nederlands) moeten we bestrijden. Doel 2020: Een stimulerend taalklimaat dat maatschappelijk, cultureel en economisch vernieuwend is en waarin streektaal en literatuur floreren. Het bereiken en betrekken van jongeren heeft een absolute prioriteit. Een innovatieve digitale infrastructuur en open organisaties moeten naadloos aansluiten op de vragen en behoeften van alle generaties Limburgers. Daarvoor is nodig: (1) een diversiteit aan podia waar Limburgers zich talig en cultureel kunnen manifesteren, (2) toegankelijke digitale taalmiddelen, te ontwikkelen met jongeren, (3) een intensief netwerk tussen organisaties ter bevordering van samenwerking en (4) een vernieuwend beleid dat de unieke Limburgse taal, literatuur en volkscultuur promoot

Reflections on the artist interview and the conservator's point of view by example of Ger van Elk

Ger van Elk is regarded as a conceptual artist, although the relationship between the material execution and the concept contributes significantly to the final work of art. He creates painterly or sculptural artworks and installations in which photography, film and video are incorporated in an unconventional way. His work became internationally known when he participated in high-profile exhibitions, such as Op losse schroeven and When Attitude Becomes Form in 1969. Soon after this he worked in Los Angeles, together with Bas Jan Ader, where he took up the medium of photography for the first time in order to visualise his ideas. The significance of his work lies in a visual play involving the relationship between artwork and reality, in which the traditions and the mechanism of representation in art are examined. The quality of the image must be perfect to obtain the intended effect, but due to the degradation of the photographic material this is often no longer the case. Therefore, the core of the conservation problem of his work is whether photographic components should be replaced and if so, in which manner this should be done. This is problematic since the photographs are incorporated in three-dimensional structures and have been painted on as well, which makes it clear that these are unique works that cannot simply be reproduced