Ortaokul Öğretmenlerinin Acil Uzaktan Eğitim Sürecinde Karşılaştıkları İnsan İlişkileri Sorunları

Bu araştırmanın amacı, pandemi nedeniyle uygulanan acil uzaktan eğitim sürecinde ortaokul öğretmenlerinin okul toplumunun üyeleri (öğrenciler, veliler, diğer öğretmenler, okul yöneticileri) ile yaşadıkları insan ilişkileri sorunlarını, bu sorunların nedenlerini ve çözüm önerilerini incelemektir. Nitel araştırma yaklaşımıyla desenlenen araştırmada olgubilim yöntemi kullanılmıştır. Katılımcılar, maksimum çeşitlilik örnekleme yöntemi ile belirlenmiş farklı dallardaki 35 ortaokul öğretmenindenoluşmaktadır. Görüşme formu kullanılarak elde edilen veriler, içerik analizi tekniği ile çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda, katılımcıların okul toplumu üyeleri ile acil uzaktan eğitimsürecinde insan ilişkileri sorunları yaşadıkları görülmüştür. Bu süreçte katılımcılar, çoğunluklaöğrencileri ve velileri ile sorunlar yaşamıştır. Diğer öğretmenler ve okul yöneticileri ile yaşadıkları sorunlar ise daha azdır. Katılımcıların öğrencileriyle yaşadıkları sorunlar, derslerde öğrencilerle etkili iletişim kurulamaması, gerginlik yaşanması ve etkileşimin genel olarak azalmasıdır. Veli ile öğretmen arasındaki iletişimin kopuk olması ve çatışma, katılımcıların velilerle yaşadıkları insan ilişkileri sorunlarıdır. Katılımcılar, diğer öğretmenlerle derslerin planlanması ile ilgili sorunlar yaşarken; okul yöneticileriyle karar alma süreçlerine katılamamaktan kaynaklanan sorunlar yaşamışlardır. Katılımcılar, sorunların çoğunlukla öğrencilerin ve velilerin olumsuz tutum ve davranışlarından, velilerin görevlerini yapmamasından, maddi yetersizliklerden, teknolojik engellerden ve acil uzaktan eğitim sisteminin yapısından kaynaklandığını düşünmektedirler. Bu sorunların çözümü, büyük oranda ulusal ve okul ölçeğinde yapılması gereken düzenlemelere bağlıdır. Mevcut araştırma sonuçlarına göre sorunların çözümü için öğrencilerin ve öğretmenlerin derslere erişim olanakları geliştirilmeli, ölçme ve değerlendirme ve eğitim programları üzerinde düzenlemeler yapılmalı, öğrencilere ve öğretmenlere psikolojik destek sağlanmalı ve okul yönetim süreçleri iyileştirilmelidir

ÇELİK LAMALAR VE KORNİYERLER İLE GÜÇLENDİRİLMİŞ BETONARME ÇERÇEVELERİN YATAY YÜK TAŞIMA KAPASİTESİNİN İNCELENMESİ

ÇELİK LAMALAR VE KORNİYERLER İLE GÜÇLENDİRİLMİŞ BETONARME ÇERÇEVELERİN YATAY YÜK TAŞIMA KAPASİTESİNİN İNCELENMESİÖzetÜlkemiz büyük çoğunluğu deprem kuşağında yer alan bir ülkedir. Geçmiş yıllarda yaşanan depremlerden dolayı çok fazla can ve mal kaybı yaşanmıştır. Depremlerin oluşturduğu yıkıcı etki ile çağımız yapım tekniklerinden uzak, güncel yönetmeliklerin kriterlerini taşımayan yapılarda ciddi hasarlar oluşmaktadır. Yönetmelik kriterlerini sağlamayan bu tür binalar ülkemizin yapı stoğunda önemli bir bölüm oluşturmaktadır. Bu yapıların gelecek yıllarda yaşanabilecek olası depremlerde can kayıplarına neden olmaması için günümüz yönetmelik kriterlerini sağlayacak şekilde deprem performanslarının artırılması gerekmektedir. Yapılarda güçlendirmenin esas hedefi yapının yatay yük taşıma kapasitesini artırmak, sünekliği artırmak, rijitliği artırmak olarak sıralanabilir. Yapılan güçlendirmelerde bu temel kriterlerden hangisine yapıda ihtiyaç duyulduğunu belirlemek ve yapıya uygun güçlendirme tekniğine karar vermek oldukça önemlidir. Son yıllarda yapıların güçlendirilmesi ve deprem performanslarının iyileştirilmesi üzerine çok fazla çalışma yapılmaktadır. Bu çalışma da 3 tane betonarme çerçeve numunesi hazırlanmıştır. Bunlardan birisi mevcut yapı stoğundaki hataları yansıtacak şekilde üretilmiş betonarme çerçevedir. Diğer numuneler ise çelik lamalar ve korniyerler ile güçlendirilmiştir. Yatay yük uygulanan numunelerin yatay yük taşıma kapasiteleri elde edilmiştir. Güçlendirme yöntemlerinin yatay yük taşıma kapasitesi üzerinde etkili olduğu görülmüştür.Anahtar Kelimeler: Çelik Lamalar ve Korniyerler, Deprem Davranışı, Güçlendirme, Betonarme ÇerçevelerINVESTIGATION OF THE SEİSMİC LOAD CARRYING CAPACITY OF REINFORCED CONCRETE FRAMES STRENGTHENED WITH STEEL ANGLE AND FLAT STEELAbstractThe majority of our country is located in the earthquake zone. There has been much loss of life and property due to earthquakes in the past years. Due to the devastating effect of earthquakes, serious damage to structure which do not build with the criteria of current regulations and modern construction techniques. Such structure which do not build the criteria of the current regulation constitute an important part of the structure stock of our country. In order to prevent the loss of life in the earthquakes that may occur in the coming years, earthquake performance should be increased in order to upgrade to the criteria of current regulations. The main objective of strengthening structures is increasing the seismic load carrying capacity of the structure, the ductility and the stiffness. It is very important to determine which of these basic criteria are needed in the reinforcements and decide the appropriate reinforcement technique. In recent years, a lot of studies has been performed on strengthening structures and improving earthquake performances. In this study, 3 reinforced concrete frame samples were prepared. One of them is the reinforced concrete frame which is produced to reflect the general faults in the existing building stock. Other samples are reinforced with steel angle and flat steel. Seismic load carrying capacity of the samples are obtained by loading as quasi-static. Strengthening methods have been found to be effective on seismic load carrying capacity.Keywords: Steel Angle and Flat, Earthquake Behavior, Strengthening, Reinforced Concrete Fram

BETONARME ÇERÇEVELERİN GÜÇLENDİRİLMESİ VE DEPREM PERFORMASININ İYİLEŞTİRİLMESİ

BETONARME ÇERÇEVELERİN GÜÇLENDİRİLMESİ VE DEPREM PERFORMASININ İYİLEŞTİRİLMESİÖzetYapıların deprem etkisi altındaki davranışları deprem mühendisliği için önemli bir çalışma alanıdır. Deprem etkisi altında yapılardan beklenen en önemli unsurlar yeterli rijitlik, yeterli dayanım ve sünekliktir. Yapıların bu temel kriterleri sağlaması deprem etkisi altında ağır hasarlar görmesini önleyecektir. Ancak ülkemizde bulunan yapıların önemli bir kısmı yapım kusurları ve proje hataları nedeniyle bu kriterleri sağlamamaktadır. Bu nedenle geçmiş yıllarda yaşanan depremlerde çok fazla can ve mal kaybı yaşanmıştır. Deprem performansı yetersiz yapıların depremlerde ağır hasar alması nedeniyle yapıların güçlendirilmesi konusu son yıllarda büyük önem kazanmıştır. Deprem performansı yetersiz yapılar için birçok güçlendirme tekniği geçmiş yıllardaki çalışmalar doğrultusunda ortaya atılmıştır. Bu çalışmada iki farklı güçlendirme yöntemi denenmiştir. Bir tanesi referans numunesi olmak üzere üç tane betonarme çerçeve numune hazırlanarak yatay yük altındaki davranışları incelenmiştir. Numunelerde yapılarda görülen genel kusurlara yer verilmiştir. Seçilen yöntemlerin yatay yük taşıma kapasitesini artırması yanında deplasman yapabilme kabiliyetini de artırması göz önüne alınmıştır. Bu sayede çerçevelerin sünekliğinin artırılması amaçlanmıştır. Seçilen güçlendirme teknikleri sayesinde hem yatay yük taşıma kapasitesinde artış hem de süneklik yani çerçevenin yaptığı deplasmanda artış sağlanmıştır.  Anahtar Kelimeler: Güçlendirme Teknikleri, Deprem Performansı, Çelik Çapraz ile Güçlendirme, Betonarme ÇerçevelerSTRENGTHENING THE REINFORCED CONCRETE FRAMES AND ENHANCING THE EARTHQUAKE PERFORMANCEAbstractBehavior of buildings under earthquake is an important area for earthquake engineering. The most important elements expected from the structures under earthquakes are adequate stiffness, strength and ductility. The fact that the structures meet these basic criteria will prevent the heavy damage under the earthquake effect. However, a significant part of the buildings in our country have the construction defects and project errors. Therefore, many life and property losses were experienced in the earthquakes in the past years. Strengthening the structures has gained importance due to insufficient structures of earthquake performance damaged in past earthquakes. Many strengthening techniques for inadequate structures of earthquake performance have been put forward in line with previous studies. In this study, two different strengthening methods were tried. Three reinforced concrete frame samples, one of which is a reference sample, were prepared and their behavior under lateral load was examined. General defects seen in the existing structures are given in the samples. In addition to increasing the seismic load carrying capacity of the selected methods, it is also considered to increase the displacement characteristics. In this way, it is aimed to increase the ductility of the frames.  Through the selected reinforcement techniques, obtained both the increase in the seismic load carrying capacity and the ductility.Keywords: Strengthening Techniques, Seismic Performance, Strengthening with Steel Brace, Reinforced Concrete Fram

A Comprehensive Coronal and Axial Bone Dimension and Cartilage Thickness Evaluation of the Distal Humerus: Age and Sex Differences

Objective: There are limited data on bone dimension and cartilage thickness of the distal humeral articular surface. This study aimed to evaluate sex- and age-related bone dimension and cartilage thickness differences and assess the effect of cartilage thickness on distal humeral shape. Design: Elbow magnetic resonance images of 180 healthy participants were evaluated. Cartilage thicknesses of the trochlea and capitellum were measured at 19 points using coronal and axial images. In addition, bone diameters were measured from the flexion-extension axis to the 19 points on the coronal and axial magnetic resonance images. Sex differences were evaluated, and the correlation between age and measurement parameters was assessed. Results: Significant sex differences regarding the diameters of the axial trochlear bone, coronal lateral trochlear bone, and medial capitellar bone, cartilage thickness at the apex of the lateral trochlear ridge in the axial and coronal plane and at the most lateral point of the capitellar articular surface in the axial plane were observed. A negative correlation was observed between age and axial plane trochlear bone dimensions and between age and coronal plane lateral trochlear and medial capitellar bone dimensions. No significant correlation was found between cartilage thickness and bone dimensions. Conclusions: Bone dimension and cartilage thickness at the distal humerus vary according to sex and age. The data could be used in the donor site selection and graft preparation while osteochondral autograft transfer and allograft transplantation, and in the development of gender-compatible hemiarthroplasty implants. © The Author(s) 2020

Evaluation of radiological contribution to patient management: the orthopedist's point of view

Background Orthopedists prefer imaging studies for the diagnosis, treatment, and follow-up of patients. Purpose To determine the effect of orthopedists' characteristics, including subspecialty, age, education, and professional experience, in collaboration with radiologists and the usefulness of radiology reports for orthopedists in diagnosis and patient management. Material and Methods Questionnaires, consisting of 21 questions investigating the orthopedists' characteristics, their behavior with radiology reports, their thoughts on communication, and collaboration with radiologists, were distributed to 205 orthopedists. Descriptive analysis was performed, and the effects of orthopedist characteristics on the outcomes was evaluated. Results In total, 161 out of 205 enrolled participants were included in the analysis. A total of 156 (96.9%) participants stated that they reviewed at least one official radiology report, with MRI receiving the highest rate (92.4%). The main reason provided for not reviewing the radiology reports and requests regarding changes to radiology report formats seemed to be mostly related to time pressure. Despite a significant portion of the participants stating that clinical and surgical findings were inconsistent with radiology reports, less than half were inclined to contact the radiologist most of the time or always. Increasing age (P = 0.005), experience (P = 0.016), and university hospital specialization (P = 0.007) increased the tendency to form multidisciplinary team meetings. Communication with radiologists increased with age (P < 0.001), while more experience reduced the impact of radiology reports on decision-making (P = 0.035). Conclusion Increasing cooperation between orthopedists and radiologists will make a significant contribution to decision-making and treatment processes. Orthopedists' characteristics are influential factors in establishing this communication