Entomological research in Greece – a brief account

Μετά από μνεία των πρώτων ερευνών ξένων επιστημόνων που αφορούσαν τη συλλογή. προσδιορισμό και καταγραφή των εντόμων και συγγενών τους αρθροπόδων της Ελλάδας τον περασμένο αιώνα, αναφέρονται οι πρώτες προσπάθειες και η σχετική νομοθεσία για την ίδρυση των ιδρυμάτων στα οποία ξεκίνησε η εντομολογική έρευνα στην Ελλάδα.Ακολουθούν οι τομείς που κυρίως κάλυψε η έρευνα αυτή πριν και μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι πηγές χρηματοδότησης της έρευνας αυτής, τα περιοδικά όπου κυρίως δημοσιεύτηκαν και δημοσιεύονται τα αποτελέσματα της έρευνας που αφορά έντομα και, τέλος, τα ερευνητικά και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα όπου γίνεται εντομολογική έρευνα σήμερα, με μνεία των ειδικευμένων σ' αυτά ερευνητών και των κυριότερων τομέων ερευνητικής δραστηριότητας του κάθε ερευνητή.After mentioning the first research work by foreign scientists on the collection, identification and recording of insects and related arthropods of Greece during the last century, the first attempts and legislature for the foundation of the institutes where entomological research started in Greece are given. The fields covered by that research before and after World War 11 are given, as well as the financing agencies, the periodicals where research papers have been published and, finally, the research and university institutions where entomological research is being done today, with the names and main fields of activity of Greek entomologists

Mathematical modeling clarifies the paracrine roles of insulin and glucagon on the glucose-stimulated hormonal secretion of pancreatic alpha- and beta-cells

IntroductionBlood sugar homeostasis relies largely on the action of pancreatic islet hormones, particularly insulin and glucagon. In a prototypical fashion, glucagon is released upon hypoglycemia to elevate glucose by acting on the liver while elevated glucose induces the secretion of insulin which leads to sugar uptake by peripheral tissues. This simplified view of glucagon and insulin does not consider the paracrine roles of the two hormones modulating the response to glucose of α- and β-cells. In particular, glucose-stimulated glucagon secretion by isolated α-cells exhibits a Hill-function pattern, while experiments with intact pancreatic islets suggest a ‘U’-shaped response.MethodsTo this end, a framework was developed based on first principles and coupled to experimental studies capturing the glucose-induced response of pancreatic α- and β-cells influenced by the two hormones. The model predicts both the transient and steady-state profiles of secreted insulin and glucagon, including the typical biphasic response of normal β-cells to hyperglycemia.Results and discussionThe results underscore insulin activity as a differentiating factor of the glucagon secretion from whole islets vs. isolated α-cells, and highlight the importance of experimental conditions in interpreting the behavior of islet cells in vitro. The model also reproduces the hyperglucagonemia, which is experienced by diabetes patients, and it is linked to a failure of insulin to inhibit α-cell activity. The framework described here is amenable to the inclusion of additional islet cell types and extrapancreatic tissue cells simulating multi-organ systems. The study expands our understanding of the interplay of insulin and glucagon for pancreas function in normal and pathological conditions

Records of Thysanoptera from Northern Greece

Δίνονται τα ονόματα 22 ειδών Θυσανοπτέρων που βρέθηκαν σε 29 είδη αυτοφυών και καλλιεργούμενων φυτών στις περιοχές Μίκρας και Βασιλικών Θεσσαλονίκης, Πολυγύρου και Γερακινής Χαλκιδικής και Νάουσας Ημαθίας. Τα δύο τρίτα των ειδών αυτών αναφέρονται για πρώτη φορά στην περιοχή αυτή και τέσσερα, τα: Aeolothrips versicolor Uzel f. similis Priesner, Kakothrips dentatus Knechtel, Stenothrips graminum Uzel και Thrips fuscipennis Haliday είναι νέα για την Ελληνική πανίδα.Twenty two species of Thysanoptera found on 29 species of plants in three counties of Northern Greece are listed. For two thirds of them these are the first records for the region. Four of them: Aeolothrips versicolor Uzel f. similis Priesner, Kakothrips dentatus Knechtel, Stenothrips graminurn Uzel and Thrips fuscipennis Haliday are new for the Greek fauna

Sites and Time of Oviposition of Euphyllura phillyreae Foerster on Olive Trees and on Phillyrea latifolia

Σε κλαδίσκους ελαιοδενδρων και Phillyrea latifolia L. διαφόρων τοποθεσιών των νομών Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής, εγινε καταγραφή της κατανομής των αυγών του Euphyllura phillyreae Foerster (Homoptera. Aphalaridae). Σε ελαιόδενδρα. τα πρώτα αυγά παρατηρήθηκαν το τελευταίο δεκαήμερο του Μαρτίου και η ωοτοκία εντάθηκε μόνον όταν ο κορυφαίος και οι πλάγιοι φυλλοφόροι ή ανθοφόροι οφθαλμοί άρχισαν να φουσκιόνουν. Μόνο σε φουσκωμε'νους οφθαλμούς και σε αναπτυσσόμενες ανθοταξίες διαπιστώθηκαν αυγά. Τα θηλυκά απεθεσαν λίγα μόνο αυγά σε μη φουσκωμε'νους οφθαλμούς, δηλαδή σε οφθαλμούς των οποίων δεν είχε αρχίσει η εκπτυξη. Η προτίμηση για οωτοκία είχε σχε'ση με το στάδιο ανάπτυξης του οφθαλμού και όχι μετη θεση του στον κλαδίσκο. Στους φουσκωμένους οφθαλμούς, τα πλείστα αυγά αποτεθηκαν στην εσωτερική (άνω) επιφάνεια του μεσαίου (δεύτερου) ζεύγους των αναπτυσσόμενων φύλλων και νλιγότερα στην εσωτερική επιφάνεια του πρώτου (εξωτερικού) ζεύγους και στο εσωτερικό (τρίτο) ζεύγος. Στη Phillyrea. τα αυγά αποτεθηκαν πολύ ενωρίτερα από ότι στα ελαιόδενδρα. σε εκπτυσσόμενες ανθοταξίες.Σε εργαστηριακά πειράματα με επιλογή και χωρίς επιλογή, περισσότερα αυγά αποτεθηκαν σε κλαδίσκους ελιάς που είχαν αναπτυγμε'να φύλλα του προηγούμενου έτους και αναπτυσσόμενες (εκπτυσσόμενες) ανθοταξίες, λιγότερα σε κλαδίσκους που είχαν φύλλα και φουσκοψε'νους ακραίο ή πλάγιους οφθαλμούς και κανε'να σε κλαδίσκους που είχαν μόνο αναπτυγμε'να φύλλα.The distribution of eggs of Euphyllura phillyreae Foerster (Homoptera: Aphalaridae) was recorded on twigs of olive trees and of Phillyrea latifolia L. in various locations of the Thessaloniki and Halkidiki prefectures of coastal northern Greece. On olive, the first eggs were observed in the last ten days of March and oviposition was intensified and became abundant only when the apical bud and the axillary leaf and flower buds started to swell. Eggs were laid mostly on swollen buds and on developing inflorescences. Oviposition preference was related to the stage of development of a bud and not to its location on the olive twig. On swollen leaf buds, most eggs were laid on the inner (upper) surface of the middle (second) pair of developing leaves, and fewer on the inner surface of the outer (first) pair and on the innermost (third) pair of leaves. On Phillyrea, eggs were deposited much earlier than on olive, on developing inflorescences. In choice and no-choice laboratory experiments, more eggs were laid on olive twigs bearing developing inflorescences, fewer eggs on twigs bearing only swollen terminal or axillary buds, and no eggs at all on twigs with only fully developed leaves of the previous year

Larval development and timeliness of pupation in the laboratory of the navel orangeworm, Amyelois transitella (Walker) (Lepidoptera: Phycitidae), on certain diets, under various Ρhοtoperiοd, tempera­ture, aeration and humidity conditions

To Amyelois transitella, ενώ είναι κυρίως σαπροφάγο, αποτελεί και σοβαρό εχθρό των αμυγδάλων, καρυδιών και φιστικιών στην Καλιφόρνια και ορισμένες άλλες περιοχές της γης. Διαχειμάζει ως προνύμφη διαφόρων ηλικιών στους μουμιοποιημένους καρπούς που μένουν στα δέντρα ή που έχουν πέσει στο έδαφος. Την άνοιξη, τα ενήλικα ωοτοκούν σε μουμιοποιημένους καρπούς και αργότερα σε καρπούς της νέας εσοδείας όταν το μεσοκάρ- πιό τους σχίζεται και αρχίζει να αποκολλάται από το ενδοκάρπιο. Ορισμένοι ερευνητές συμπεραίνουν ότι το έντομο δεν παρουσιάζει διάπαυση στην Καλιφόρνια, ενώ άλλοι τοαντίθετο.Με σκοπό να προκαλέσουμε διάπαυση, μελετήσαμε την ανάπτυξη προνυμφών του εντόμου σε διάφορες φωτοπεριόδους, θερμοκρασίες και τροφές. Αυγά που ήταν έτοιμα να εκκολαφθούν ή νεαρές προνύμφες, τοποθετήθηκαν σε διαφανή κυλινδρικά δοχεία που είχαν ως τη μέση τους τροφή. Μετά την πλήρη ανάπτυξη τους, όσες προνύμφες δεν νυμφώθηκαν μέσα σε 14 ημέρες σε 26,7°C και φωτοπερίοδο (L:D) 16:8 ωρών θεωρήθηκε ότι ήταν σε διάπαυση. Όταν οι προνύμφες έφαγαν τεχνητές τροφές που περιείχαν πίτουρα σιταριού, ζυθοζύμη και βιταμίνες, και που ενισχύθηκαν ή όχι με πλούσιο σε πρωτεΐνη σπόρο δημητριακών και κρόκο αυγού, καμιά από τις συνθήκες που δοκιμάστηκαν δεν προκάλεσε διάπαυση σε αξιόλογο ποσοστό προνυμφών είτε της εργαστηριακής αποικίας είτε του άγριου πληθυσμού που είχαμε πρόσφατα συλλέξει από το ύπαιθρο. Οταν οι προνύμφες αναπτύχθηκαν τρώγοντας ξερή ψύχα καρυδιών, η ανάπτυξη τους ήταν βραδύτερη και η επιβίωση μικρότερη από ότι με τεχνητές τροφές. Με καρυδόψυχα, όταν τα αυγά του εντόμου επωάστηκαν σε 32,2° και L:D 0:24, τα ακόλουθα ποσοστά αναπτυγμένων προνυμφών της εργαστηριακήςαποικίας εκδήλωσαν διάπαυση, όταν οι προνύμφες αναπτύχθηκαν στις εξής συνθήκες: 40% σε 21° και L:D 12:12, 17% σε 21° και L:D 0:24,19% σε 26,7°και L:D 16:8. Επίσης, 22% των προνυμφών διέπαυσε όταν αναπτύχθηκαν σε 26,7° και L:D 0:24 τις πρώτες 14 ημέρες και στη συνέχεια 21" και L:D 8:16 την υπόλοιπη προνυμφική ζωή. Όταν και τα έμβρυα και οι προνύμφες αναπτύχθηκαν σε 21° και L:D 0:24, 17% των προνυμφών εκδήλωσαν διάπαυση. Εν τούτοις, ο σχετικά μικρός αριθμός αναπτυγμένων προνυμφών στιςομάδες που έφαγαν καρυδόψυχα, δείχνει ότι χρειάζεται περαιτέρω έρευνα πριν αποδειχτεί η ύπαρξη διάπαυσης στο έντομο αυτό. Καμμιά προνύμφη δεν αναπτύχθηκε σε σκέτη κονιοποιημένη ζυθοζύμη. Σκέτο σογιάλευρο, ή μίγματα του με ζυθοζύμη σε αναλογίες 9:1 και 7:3 επέτρεψαν την παραγωγή αναπτυγμένων προνυμφών, νυμφών και ενηλίκων που φαίνονταν κανονικά. Η ταχύτητα ανάπτυξης των προνυμφών στα μίγματα σογιάλευρου: ζυθοζύμης ήταν σημαντικά μικρότερη από ότι στην τεχνητή τροφή αναφοράς. Για εκτροφή σε 26,7°, φωτοπερίοδος L:D 16:8 ήταν εξ ίσου καλή με 14:10. Συνεχές σκοτάδι έδωσε σημαντικά μικρότερη απόδοση σε ενήλικα και βραδύτερη προνυμφική ανάπτυξη. Υψηλή σχετική υγρασία στην επιφάνεια της τροφής, επέτρεψε υπερβολική ανάπτυξη μυκήτων επάνω και μέσα στα μίγματα σογιάλευρου: ζυθοζύμης και έδωσε πολύ ταχύτερη ανάπτυξη των προνυμφών. Οι προνύμφες αναπτύχθηκαν καλά σε ξερή καρυδόψυχα και μέσα σε σπασμένα ξερά  μουσκεμένα καρύδια. Μέσα στα καρύδια, η ταχύτητα ανάπτυξης των προνυμφών ήταν ανομοιόμορφη. Ορισμένες προνύμφες ήταν ακόμα σχετικά μικρές την 53η ημέρα ανάπτυξης σε 26,7°, ενώ οι πλείστες είχαν συμπληρώσει την ανάπτυξη τους ή είχαν ήδη νυμφωθείDevelopment of larvae of the navel orangeworm, Arn.ielois transitella (Walker) (Lepidoptera: Phycitidae), was studied under various photoperiods, temperatures and larval diets, in an effort to induce dormancy. Ready – to – batch eggs or neonate larvae were placed in transparent vials half – full of diet. Fully grown larvae not pupating within 14 days at 26.7oC and L:D 16:8 were considered as being in dormancy. With artificial larval diets containing bran, yeast, vitamins, and fortified or not with a high protein cereal and egg yolk, none of the treatments induced dormancy to a substantial percentage of laboratory stock or wild larvae. With dry walnut meats, larval growth was slower and survival much lower than with the artificial diets. With walnut meats, when eggs were incubated at 32.2oC and L:D 0:24, a certain percentage of grown larvae of the laboratory stock underwent dormancy when grown as larvae under the conditions that follow: 40% at 21oC and L:D 12:12, 17% at 21oC and L:D 0:24, 19% at 26.7oC and L:D 16:8, and 22% at 26.7oC and L:D 0:24 for the first 14 days than at 21oC and L:D 8:16 for the rest of larval life. When both embrya and larvae developed at 21oC and L:D 0:24, 17% of the larvae underwent dormancy. Yet, the relatively small number of grown larvae in the groups fed walnut meats suggests further work for the occurrence of dormancy in this insect to be proven. No larvae developed on straight brewers’ yeast powder. Straight soybean flour or 9:1 and 7:3 mixtures of it with yeast powder allowed the production of grown larvae, pupae and adults of normal appearance. The rate of larval growth on the soy:yeast diets was significantly slower than on a reference diet. At 26.7oC, a L:D 16:8 photoperiod was as good as a 14:10 one. Continuous darkness resulted in significantly reduced yield in adults and rate of larval growth. High relative humidity on the surface of the diet allowed excessive growth of fungi on and in the soy:yeast diets and resulted in a much faster larval growth. Larvae developed well on dry walnut meats and in cracked dry and water-soaked walnuts. Inside the walnuts the rate of larval growth was uneven, some larvae being still fairly small on the 53rd day at 26.7oC, while the majority was fully grown or had already pupated

Optogenetic modulation of insulin function in pancreatic beta-cells

Diabetes is characterized by elevated blood glucose (BG) due to autoimmune destruction of insulin-producing β- cells (type 1; T1D) or extensive β-cell apoptosis owed to insulin resistance (type 2; T2D). Over 29 million people in the US suffer from diabetes and its complications including blindness, kidney failure and stroke making this the single most expensive disease with total costs of $327 billion in 2017. Pharmacological interventions are linked to serious side effects, are incompatible with abnormal kidney or liver function and their molecular targets have low tissue specificity (e.g. sulfonylurea-targeted ATP-dependent K+ channels). Daily administration of insulin is essential for the survival of T1D and advanced T2D patients but imposes significant lifestyle restrictions, may cause hypoglycemia, and does not reverse the long-term crippling effects of the disease. Additionally, agents promoting pancreatic endocrine cell regeneration remain elusive. Therefore, novel strategies to achieve BG homeostasis in a glucose-dependent fashion without side effects are highly desirable. Optogenetic technologies allow the drug-free manipulation of diverse cellular functions through modulation of molecular moieties with unique spatiotemporal precision. One such moiety is cyclic AMP (cAMP), which is an amplifier of glucose-stimulated insulin secretion (GSIS) in β-cells. To this end, we engineered pancreatic β-cells and primary islets to express a photoactivatable adenylyl cyclase (PAC)1. PAC-expressing cells exhibited a greater than 5 times rise in cAMP within 5 min of photoactivation and a rapid drop (~12 min) upon termination of illumination. This led to a 2- to 3-fold increase of GSIS in PAC-positive β- cells or islets exposed to blue light vs. those kept in dark (Fig. 1A). Cells exhibited consistently enhanced GSIS over multiple rounds of photoactivation without changes in viability. The pronounced response was comparable to that by β-cells treated with known secretagogues including adenylyl cyclase activators or phosphodiesterase inhibitors1. No difference was observed in insulin release with or without illumination in the absence of glucose, further justifying the optogenetic targeting of cAMP, which augments but does not induce hormone secretion. The dependence of GSIS on Ca2+ signaling remained intact in engineered β-cells. Light-stimulated secretion of insulin was an order of magnitude greater when PAC-expressing β-cells formed clusters (termed ‘pseudoislets’; PIs). The function of PIs carrying PAC was tested in vivo. Encapsulated PIs were delivered subcutaneously to mice, which were rendered diabetic upon treatment with streptozotocin (STZ; Fig. 1B). The animals were subjected to a glucose tolerance test (GTT) following a 6-h fasting and intraperitoneal injection of glucose. Blood was sampled before (0 min) and after glucose injection (30, 60, 90 and 120 min) and BG was determined using a glucometer. The mice were exposed to blue light for 3 h starting 1 h before the GTT (Fig. 1C). Animals receiving PAC-expressing β-cells exhibited impaired glucose tolerance in the absence of illumination while the BG returned to baseline in mice with engineered cells undergoing photostimulation. Please click Additional Files below to see the full abstract

Development and reproduction of Lobesia botrana on vine and olive inflorescences

Έγιναν πειράματα τόσο στην ύπαιθρο όσο και στο εργαστήριο, με σκοπό να διευκρινιστεί ο ρόλοςτης ελιάς ως ξενιστή του Lobesia botrana (Dennis και Schiffermueller) σε σχέση με την άμπελο.Στα πειράματα υπαίθρου παρατηρήθηκε η ανάπτυξη της προνύμφης σε ανθοταξίες αμπέλουκαι ελιάς σε 3 διαφορετικά στάδια ανάπτυξης της ανθοταξίας, πρώιμο, ενδιάμεσο, αναπτυγμένο.Για το σκοπό αυτό εγκλωβίστηκαν 7 ανθοταξίες αμπέλου σε σάκκους από οργαντίνα αφούπροηγουμένως τοποθετήθηκαν 15 νεοεκκολαφθείσες προνύμφες σε κάθε ανθοταξία. Στην ελιάεγκλωβίστηκαν με τον ίδιο τρόπο κλαδίσκοι που έφεραν 5 ζεύγη ανθοταξιών, αφού αφαιρέθηκαντα φύλλα από τους κόμβους που έφεραν τις ανθοταξίες. Δύο φορές την εβδομάδα γινόταν έλεγχος της εξέλιξης των προνυμφών και της κατάστασης των ανθοταξιών. Οι προνύμφες νυμ-φώνονταν στις πτυχές του σάκκου. Οι νύμφες μαζεύονταν 2 φορές την εβδομάδα και μεταφέροντανστο εργαστήριο όπου διατηρούνταν σε χώρο με φωτοπερίοδο L:D 16:8 ωρών και θερμοκρασία24°:22°C. Ζυγίζονταν σε ηλικία 7-10 ημερών. Τα ενήλικα τοποθετούνταν ανά 5 ζεύγησε πλαστικά διαφανή κύπελλα με διαστάσεις 5 χ 7.5 x 9.2 cm σκεπασμένα με χαρτοπετσέτα. Γιατροφή τους είχαν βαμβάκι εμποτισμένο με διάλυμα ζάχαρης 5%. Στα πειράματα εργαστηρίουτοποθετήθηκε μέσα σε τρυβλίο Petri μία ανθοταξία αμπέλου ή ένας βλαστός ελιάς με 2 ζεύγη ανθοταξιώνκαι 15 νεοεκκολαφθείσες προνύμφες. Οι ανθοταξίες αντικαθιστούνταν όταν μαραίνονταν.Και στην περίπτοιση αυτή χρησιμοποιήθηκαν 3 στάδια ανάπτυξης των ανθοταξιών. Ηεκτροφή του εντόμου έγινε στις πιο πάνω συνθήκες.Τα πειράματα προτίμησης ωοτοκίας έγιναν στο εργαστήριο σε L:D 16:8 και 25°:23"C, σε μικράμεταλλικά κλουβιά, που στο καθένα τοποθετήθηκαν 4 θηλυκά. Ως υποστρώματα ωοτοκίαςτοποθετούνταν ανθοταξίες και φύλλα ελιάς ή αμπέλου. Όλα τα πειράματα εκτός από ένα ήταντου τύπου διπλής επιλογής.Τα πειράματα υπαίθρου έδειξαν ότι η ανάπτυξη των προνυμφών στα 3 διαφορετικά στάδιαεξέλιξης των ανθοταξιών στην ελιά ήταν βραδύτερη από εκείνη στα στάδια Η και Ι της αμπέλου,αλλά όχι σημαντικά, αλλά σημαντικά ταχύτερη από του σταδίου G. Οι νύμφες που προήλθαναπό άνθη ελιάς ήταν βαρύτερες, χωρίς η διαφορά να είναι σε όλες τις περιπτώσεις στατιστικάσημαντική. Η νυμφική θνησιμότητα ήταν χαμηλή σ' όλες τις περιπτώσεις, ενώ αντίθετα, η προ-νυμφική θνησιμότητα ήταν υψηλή.Τα πειράματα εργαστηρίου έδειξαν ότι η ανάπτυξη της προνύμφης ήταν σημαντικά ταχύτερηστις ανθοταξίες της ελιάς απ' ότι της αμπέλου σε αντίστοιχα στάδια εξέλιξης των ανθοταξιών.Οι νύμφες από ανθοταξίες ελιάς ήταν σημαντικά βαρύτερες από εκείνες που προήλθαν από αν-Οοταξίες αμπέλου σ' όλες τις περιπτώσεις. Η απόδοση σε ενήλικα ήταν μεγαλύτερη και η νυμφικήθνησιμότητα μικρότερη στις ανθοταξίες ελιάς απ' ό,τι στης αμπέλου.Ο αριθμός αυγών ανά θηλυκό και ο συντελεστής αυξήσεως του πληθυσμού από γενεά σε γενεάήταν μεγαλύτεροι στα άτομα που αναπτύχθηκαν σε ανθοταξίες ελιάς απ' ό,τι σ' εκείνα που αναπτύχθηκανσε ανθοταξίες αμπέλου, τόσο στην ύπαιθρο όσο και στο εργαστήριο.Όσον αφορά την προτίμηση ωοτοκίας, τα πειράματα διπλής επιλογής έδειξαν ότι οι ανθοταξίεςαμπέλου προτιμούνται ως υπόστρωμα ωοτοκίας από εκείνες της ελιάς και από τα φύλλαελιάς ή αμπέλου. Τα φύλλα αμπέλου προτιμούνται από τα φύλλα και τα άνθη ελιάς σταδίου Fαλλά όχι από εκείνα σταδίου Ε. Τα φύλλα ελιάς προτιμούνται από τα άνθη σταδίου F αλλά όχιαπό εκείνα σταδίου Ε. Στο πείραμα χωρίς επιλογή γεννήθηκαν σημαντικά λιγότερα αυγά σε ανθοταξίεςελιάς στο στάδιο F απ' ό,τι στο στάδιο Ε, ή σε ανθοταξίες αμπέλου ή σε φύλλα ελιάς ήαμπέλου.Συμπεραίνουμε ότι τα φύλλα και οι ανθοταξίες ελιάς, σε ορισμένα στάδια ανάπτυξης, απουσίαανθοταξιών αμπέλου, γίνονται δεκτά ως υπόστρωμα ωοτοκίας του L. botrana. Οι προνύμφεςαναπτύσσονται εξίσου γρήγορα και υπό ορισμένες συνθήκες γρηγορότερα σε άνθη ελιάς και δίνουνενήλικα που έχουν υψηλή ωοπαραγωγική ικανότητα. Συνεπώς, ελαιώνες που βρίσκονταικοντά σε αμπέλια μπορεί να αποτελέσουν εστίες παραγωγής αξιόλογων πληθυσμών του εντόμουστην πρώτη γενεά. Αυτό πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη όταν προγραμματίζονται μέτρακαταπολέμησης του εντόμου αυτού.Grape vine (Vilis vinifera F.) inflorescences were caged in a bag of organdy in the field, and artificially infested with 15 neonate larvae of Lohesia botrana (Denis and Schiffermueller) (Lepidoptera: Tortricidae). Olive twigs, each bearing 5 pairs of inflorescences were caged likewise. In laboratory experiments 15 neonate larvae were placed in each Petri dish containing one vine inflorescence or an olive twig bearing two pairs of inflorescences. Three stages of inflorescence development were used, an early, an intermediate and a late one. Larvae, pupae and adults were maintained at L:D 16:8 and 24″:22°C. In the field, when comparing inflorescences of the earliest developmental stage, the rate of larval development was significantly faster on olive than on vine inflorescences. In the laboratory, when comparing inflorescences of similar developmental stages, the rate of larval development on olive inflorescences was significantly faster than that on vine inflorescences. Pupae of both sexes were significantly heavier on olive inflorescences in all the cases in the laboratory, but in only some cases in the field. In the field the number of eggs per female and the coefficient of multiplication of the insect’s population from generation to generation were greater on olive (102.6 and 3.8 respectively) than on vine inflorescences (81.7 and 2.9). In the laboratory, the respective values were 118.5 and 12.3 on olive, and 90.2 and 4.9 on vine inflorescences. In two-choice tests in the laboratory, vine inflorescences were preferred for oviposition to olive inflorescences and to vine or olive leaves. In no-choice tests, vine leaves, vine inflorescences, olive leaves and olive inflorescences in the least advanced stage, were all equally accepted for oviposition