Det beste for mennesket

Eg skriv om Auguste Comte sin altruisme og Ayn Rand sin egoisme, og reflekterer rundt kva desse filosofane meinar er det beste for mennesket. Mitt spørsmål er: finst det ein gylden middelveg mellom det å kun ta vare på andre og det å kun ta vare på seg sjølv? To moralske ytterpunkt. Nokon vil til og med seie at det å være egoist nettopp ikkje er å være moralsk. Spørsmålet om du skal prioritere dei rundt deg, eller deg sjølv meinar eg er viktig å avklare før me går vidare med noko som helst innan filosofien. Det er eit spørsmål som ligg til grunn bak all moral. Eg brukar Aristoteles når eg diskuterer middelvegen, og Henrik Ibsen når eg diskuterer korleis orda har vorte misforstått. Til slutt forsøker eg å argumentere for at middelvegen er det å ta vare på seg sjølv samtidig som ein tek vare på sine medmennesker