Risk factors for cardiac arrhythmias in children with congenital heart disease after surgical intervention in the early postoperative period

ObjectiveEarly postoperative arrhythmias are a recognized complication of pediatric cardiac surgery.MethodsDiagnosis and treatment of early postoperative arrhythmias were prospectively analyzed in 402 consecutive patients aged 1 day to 18 years (mean 29.5 months) who underwent operation between January and December 2005 at our institute. All children were admitted to the intensive care unit, and continuous electrocardiogram monitoring was performed. Risk factors, such as age, weight, Aristotle Basic Score, cardiopulmonary bypass time, aortic crossclamp time, and use of deep hypothermia and circulatory arrest, were compared. Statistical analysis using the Student t test, Mann–Whitney U test, or Fisher exact test was performed. Multivariate stepwise logistic regression was used to assess the risk factors of postoperative arrhythmias.ResultsArrhythmias occurred in 57 of 402 patients (14.2%). The most common types of arrhythmia were junctional ectopic tachycardia (21), supraventricular tachycardia (15), and arteriovenous block (6). Risk factors for arrhythmias, such as lower age (P = .0041⁎), lower body weight (P = .000001⁎), higher Aristotle Basic Score (P = .000001⁎), longer cardiopulmonary bypass time (P = .000001⁎), aortic crossclamp time (P = .000001⁎), and use of deep hypothermia and circulatory arrest (P = .0188⁎), were identified in a univariate analysis. In the multivariate stepwise logistic regression, only higher Aristotle Basic Score was statistically significant (P = .000003⁎) compared with weight (P = .62) and age (P = .40); in the cardiopulmonary bypass group, only longer aortic crossclamp time was statistically significant (P = .007⁎).ConclusionLower age, lower body weight, higher Aristotle Basic Score, longer cardiopulmonary bypass time, aortic crossclamp time, and use of deep hypothermia and circulatory arrest are the risk factors for postoperative arrhythmias. Junctional ectopic tachycardia and supraventricular tachycardia were the most common postoperative arrhythmias

Napadowy częstoskurcz nadkomorowy u dzieci z zespołem Ebsteina

Wstęp: Zespół Ebsteina jest stosunkowo rzadką wadą wrodzoną serca (< 1%). Celem pracy była analiza częstoskurczów u dzieci z zespołem Ebsteina. Materiał i metody: Badaniami objęto 30 dzieci (20 dziewczynek, 10 chłopców) w wieku od 1 doby życia do 12 lat (śr. 16 miesięcy) w chwili postawienia diagnozy. U 23 dzieci stwierdzono inne wady serca: ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu drugiego (12 pacjentów), atrezja, hipoplazja, bądź zwężenia pnia i tętnic płucnych (7 osób), ubytki w przegrodzie międzykomorowej (2 chorych), skorygowane przełożenie wielkich pni tętniczych (1 pacjent), niedomykalność tętnicy płucnej (1 osoba). U 11 chorych stwierdzono zespół preekscytacji Wolffa-Parkinsona- White&#8217;a (WPW), u 10 - blok przedsionkowo-komorowy I°. Wyniki: Czas obserwacji wynosił od 5 dób do 18 lat (śr. 8 lat). U 2 osób wykonano plastykę balonową tętnicy płucnej lub tętnic płucnych. Jednemu pacjentowi założono stent do tętnic płucnych. U pozostałych chorych wykonano następujące typy operacji kardiochirugicznych: zespolenie systemowo płucne typu Blalock-Taussig, plastykę tętnic płucnych, zespolenie Glena, plastykę zastawki trójdzielnej z wszczepieniem homograftu aortalnego, dwukierunkowe zespolenie Glena, zamknięcie ubytków w przegrodzie międzykomorowej i międzyprzedsionkowej. Częstoskurcz nadkomorowy występował u 10 pacjentów: u 8 chorych częstoskurcz ortodromowy, u 2 osób częstoskurcze orto- i antydromowe. U wszystkich dzieci napadom częstoskurczu towarzyszyły zaburzenia hemodynamiczne z obniżeniem ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi. W leczeniu profilaktycznym częstoskurczów stosowano propafenon, sotalol i amiodaron. Dwóch pacjentów poddano zabiegowi ablacji dodatkowych dróg przewodzenia z bardzo dobrym wynikiem końcowym. Wnioski: Z zespołem Ebsteina często współistnieje zespół WPW, a napady częstoskurczu leczy się trudno. Zespołowi WPW w zespole Ebsteina zazwyczaj towarzyszy blok przedsionkowo-komorowy I°. (Folia Cardiol. 2003; 10: 683-688

Wczesne przesiewowe wykrywanie krytycznych wad wrodzonych serca u bezobjawowych noworodków w województwie mazowieckim: doświadczenia Programu Pulsoksymetrii w ramach POLKARD 2006&#8211;2008

Background: Early diagnosis of critical congenital heart defects (CCHD) may be missed both during prenatal echocardiography and the short stay in the neonatal nursery, leading to circulatory collapse or death of the newborn before readmission to hospital. Aim: To assess the usefulness of pulse oximetry as a screening test in early diagnosis of CCHD in newborns. Methods: A prospective screening pulse oximetry test was conducted in 51 neonatal units in the Mazovia province of Poland as part of the POLKARD 2006&#8211;2008 programme between 16 January, 2007 and 31 January, 2008. Newborns with no circulatory symptoms or coexisting diseases, and no prenatal diagnosis, were enrolled. The test was performed between the 2nd and 24th hours of life in stable newborns. A double arterial oxygen saturation (SpO2) reading < 95% on a lower extremity led to cardiovascular evaluation and echocardiography. Results: From a population of 52,993 newborns (14.2% of births in Poland), a group of 51,698 asymptomatic infants was isolated. CCHD was diagnosed solely by pulse oximetry in 15 newborns, which constituted 18.3% of all CCHD; 14 (0.026%) false positives were obtained and there were four false negative results. The sensitivity of the test was 78.9% and specificity 99.9%. The positive predictive value was 51.7% and negative 99.9%. Conclusions: Pulse oximetry fulfilling the screening test criteria, performed on a large population of newborns in Poland, proved useful in supporting prenatal diagnostics and postnatal physical examination in the early detection of initially asymptomatic CCHD. Good sensitivity and specificity results of the pulse oximetry test have allowed it to be recommended for use in neonatal units nationwide.Wstęp: Brak wczesnego rozpoznania krytycznej wady wrodzonej serca zarówno w diagnostyce prenatalnej, jak i w czasie krótkiego pobytu na oddziale noworodkowym może prowadzić do zapaści krążeniowej lub zgonu noworodka przed ponownym przyjęciem do szpitala. Cel: Celem pracy była ocena przydatności i wiarygodności testu pulsoksymetrycznego we wczesnym wykrywaniu krytycznych wad wrodzonych serca u noworodków. Metody: W 51 oddziałach noworodkowych województwa mazowieckiego w ramach programu POLKARD 2006&#8211;2008 w okresie 15.01.2007&#8211;31.01.2008 przeprowadzono prospektywne przesiewowe badanie pulsoksymetryczne. Wyodrębniono grupę noworodków bez objawów krążeniowych, wad towarzyszących, bez diagnostyki prenatalnej. Pomiar wykonywano w > 2&#8211;24 godz. życia u noworodka w stanie stabilnym. Dwukrotna wartość saturacji < 95% na stopie powodowała przeprowadzenie diagnostyki kardiologicznej. Wyniki: Z populacji 52 993 noworodków (14,2% urodzeń w Polsce) wyodrębniono grupę 51 698 bez objawów, wśród których wyłącznie za pomocą pulsoksymetrii rozpoznano krytyczne wady wrodzone serca u 15 noworodków, co stanowiło 18,3% wszystkich tych wad. Uzyskano 14 (0,026%) wyników fałszywie dodatnich. U 4 noworodków nie rozpoznano wady serca w okresie przed wystąpieniem objawów. Czułość badania wynosiła 78,9%, swoistość 99,9%, wartość predykcyjna wyniku dodatniego 51,7%, a ujemnego 99,9%. Wnioski: Przeprowadzony w dużej populacji noworodków w Polsce test pulsoksymetryczny spełniający kryteria testu przesiewowego okazał się przydatny jako wspomagający diagnostykę prenatalną i badanie lekarskie moduł diagnostyczny we wczesnym wykrywaniu początkowo bezobjawowych krytycznych wad wrodzonych serca w populacji polskich noworodków. Uzyskane dobre wyniki czułości i swoistości badania pulsoksymetrycznego pozwoliły na rekomendowanie go do zastosowania na oddziałach noworodkowych w całym kraju

The usefulness of scintigraphy with 99mTc&#8722;Anti&#8722;Granulocyte antibody for diagnosis and follow&#8722;up in children with myocarditis

Wstęp: Rozpoznanie zapalenia mięśnia sercowego (ZMS) u dzieci jest trudne ze względu na różny przebieg kliniczny &#8212; od przypadków bezobjawowych do ostrej niewydolności serca. Cel: Celem pracy była ocena przydatności scyntygrafii mięśnia sercowego z użyciem przeciwciał antygranulocytarnych znakowanych technetem (99mTc-AGA) w rozpoznaniu i monitorowaniu przebiegu ZMS u dzieci oraz określenie korelacji tej metody z wynikami biopsji endomiokardialnej (EMB) i objawami klinicznymi. Metody: Analizą objęto 11 dzieci (śr. wiek 13 lat), z klinicznym podejrzeniem ZMS, u których badania kardiologiczne i scyntygrafię z oceną wychwytu przeciwciał antygranulocytarnych wykonano w momencie rozpoznania choroby oraz po 6, 12 i 24 miesiącach; EMB wykonano u 10 dzieci w momencie początkowej prezentacji klinicznej ZMS oraz u 8 pacjentów po 6 miesiącach. Wyniki: U 10 (91%) dzieci stwierdzono dodatni wychwyt przeciwciał antygranulocytarnych, u 8 z nich w EMB potwierdzono ZMS. W scyntygrafii wykonanej po 6 miesiącach dodatni wynik zanotowano u 9 (82%) dzieci, EMB przeprowadzona u 8 pacjentów wykazała u nich przetrwałe ZMS. W kontrolnej scyntygrafii po 12 miesiącach stwierdzono dodatni wynik u 7 (64%), a po 24 miesiącach tylko u 4 (36%) pacjentów. Wnioski: 1. U 80% pacjentów z dodatnim wynikiem scyntygrafii EMB potwierdziła obecność ZMS. 2. Dodatni wychwyt przeciwciał antygranulocytarnych korelował z objawami klinicznymi w momencie rozpoznania choroby i w okresie obserwacji. 3. Kontrolna scyntygrafia wykonana po 6, 12 i 24 miesiącach umożliwia rozpoznanie przetrwałego procesu zapalnego. 4. Wyniki scyntygrafii wskazują na istotne ustępowanie procesu zapalnego w mięśniu sercowym dopiero po 12 miesiącach od początku choroby. 5. Scyntygrafia z użyciem 99mTc-AGA wydaje się być przydatną metodą diagnostyczną w ZMS, ale należy przeprowadzić dalsze badania w celu ustalenia jej czułości i specyficzności.Background and aim: The aim of this study was to investigate whether scintigraphy with 99mTc-Anti-Granulocyte antibody is useful for diagnosis and follow-up in children with myocarditis, and to determine its correlation with endomyocardial biopsy (EMB) and clinical features. Methods: A total of 11 children, mean age 13 years and presenting with symptoms of myocarditis, were evaluated at the time of initial presentation and 6, 12 and 24 months after the first study. In all patients, myocardial scintigraphy was performed with estimation of antigranulocyte antibody uptake. EMB was done in 10 patients at the time of initial presentation and in 8 patients after 6 months. Results: In 10 (91%) patients, positive antigranulocyte uptake was observed, with EMB confirming myocarditis in 8 children. In scintigraphy after 6 months, positive uptake was found in 9 (82%) patients, with EMB performed in 8 patients showing persistent myocarditis; after 12 months, scintigraphy indicated positive uptake in 7 (64%), and after 24 months only in 4 (36%) patients. Conclusions: 1. In 80% of patients with positive scintigraphy results, biopsy-proven myocarditis was observed. 2. The positive antigranulocyte uptake correlated with clinical features at diagnosis and in follow-up. 3. The control scintigraphy performed in follow-up after 6, 12, and 24 months allowed the evaluation of resolved or persistent myocarditis. 4. Myocardial scintigraphy results indicate that the inflammatory process in the myocardium decreases significantly after 12 months from the onset of the disease. 5. Scintigraphy with 99mTc-Anti-Granulocyte antibody seems to be a useful diagnostic method in myocarditis, but further studies are needed to establish its sensitivity and specificity

Zmienność rytmu zatokowego u dzieci zdrowych - doniesienie wstępne

Cel pracy: Ocena HRV analizy czasowej u dzieci zdrowych. Materiał i metody: Badaniami objęto 175 dzieci (89 chłopców, 88 dziewczynek) w wieku 4&#8211;18 lat (śr. 11 lat + 3,65). W zależności od wieku wyodrębniono 4 grupy pacjentów: grupa 1: 27 dzieci w wieku 4&#8211;7 lat, grupa 2: 64 dzieci w wieku 7&#8211;11 lat, grupa 3: 58 dzieci od 11 do 15 lat, grupa 4: 26 dzieci od 15 do 18 lat. U wszystkich dzieci wykonano 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera sprzętem firmy Oxford. Badania oceniano w systemie Medilog Oxford Excel 2. Oceniano następujące parametry analizy czasowej: średni odstęp RR (mRR), SDNN, SDNNI, SDANN, rMSD oraz pNN50. Uzyskane wyniki poddano wieloczynnikowej analizie wariancji. Przy stwierdzeniu wartości znamiennych, weryfikowano wyniki testem Neumana-Keulsa. Wyniki: Pomiędzy poszczególnymi grupami wiekowymi stwierdzono istotne różnice w wartościach mRR, SDNN, SDANNI. Parametry odzwierciedlające wpływ układu przywspólczulnego (rMSSD, pNN50) nie różniły się znamiennie. Wnioski: 1.Parametry analizy czasowej mRR, SDNN, SDANNI wykazują znamienne różnice w zależności od wieku. 2.Parametry odzwierciedlające wpływ układu przywspółczulnego (rMSSD, pNN50) w materiale własnym były niezależne od wieku