Evaluations of Laparoscopic Proctocolectomy Versus Traditional Technique in Patients With Rectal Cancer

These authors conclude that laparoscopic surgery for rectal cancer can be performed safely with a reduced rate of postoperative complications, need for blood transfusions, infection, and hospital stay

Cochlear involvement in patients with autoimmune rheumatic diseases: a clinical and laboratory comparative study

Systemic rheumatic diseases are responsible for poor quality of life of affected patients, even on early stages, with head and neck symptoms like sensorineural hearing loss. Object of the study was to calculate the prevalence of sensorineural hearing loss in patients with diagnosed autoimmune systemic rheumatic diseases so as the correlation with human cochline autoantibodies in their sierra. In this progressive research project were included 133 patients of both sexes, older than 18 year old that examined in the Rheumatology outpatient clinic of the University Hospital of Ioannina. According the criteria of American College of Rheumatology, 60 patients had Rheumatoid Arthritis (RA), 41 Systemic Lupus Erythematosus (SLE), 24 Sjogren’s syndrome (SS) and 8 had Systemic Sclerosis (SSc). Complete head and neck clinical examination performed, including otoscopy with surgical microscope, nasendoscopy and hearing investigation with pure tone audiometry (250Hz – 8000Hz) and impedence audiometry (tympanometry and recording of acoustic reflex thresholds), while medical treatment has been meticulously documented. An average tone loss was calculated, taking as a starting point the loss in dB at various frequencies, according the American Committee on Hearing and Equilibrium Guidelines for Meniere’s disease and also recommendation 02/1 of “Bureau International d’ Audiophonologie” (BIAP). All patients had a blood sample for testing presence of IgG for human cochline (COCH-IgG). The results were compared with those of 133 sex and age-matched healthy subjects. The prevalence of sensorineural hearing loss was increased in patients affected by RA, SEL, SS and SSc in comparison to the healthy control (66.6%, 31.71%, 54.17% and 75% respectively). Average hearing thresholds (AHT) calculated using both methods, for patients with RA, SEL and SS was increased in comparison to healthy control and the difference was statistically significant (p0.05). There was statistically significant correlation with disease’s activity index DAS28 in RA, but no correlation with disease’s activity index SLEDAI in SEL. There were no statistical significant correlation of the calculated AHT with disease duration, rheumatoid factor, ESR, complements factors C3/C4, antinuclear antibodies (ANA), anti-cardiolipin antibodies (ACA), antibodies to Ro(SSA), La(SSB) and anti-cyclic citrullinated peptide (anti-CCP) antibody. Drug therapy was not correlated with the calculated AHT and use of disease-modifying anti-rheumatic drugs (DMARDs) didn’t improve the calculated thresholds. Hearing loss was caused by cochlear lesion with unknown mechanism and was not the result of ototoxicity. Two samples were positive for human cochlin IgG (COCH). In conclusion inner ear cochlea could be affected during autoimmune process in RA, SEL, SS and SSc. Cochlin has been shown to have a stronger link to autoimmune hearing loss, but our study concluded no correlation of hearing loss with human cochlin IgG (COCH). Mechanism of ear damage remains unknown; thus, additional prospective studies are needed to elucidate its pathogenesis.Σκοπός της παρούσης μελέτης ήταν να μελετηθεί ο επιπολασμός νευροαισθητηριακής βαρηκοΐας σε ασθενείς με διαγνωσμένη αυτοάνοση νόσο, αλλά και σχέση της με την παρουσία αυτοαντισωμάτων για την κοχλίνη στον ορό τους. Στη μελέτη που ήταν προοπτική, περιλήφθηκαν 133 ασθενείς αμφοτέρων των φύλων, ηλικίας άνω των 18 ετών που προσέρχονταν για εξέταση στα Εξωτερικά Ιατρεία της Πανεπιστημιακής Ρευματολογίας Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων. Αναλυτικότερα 60 με διαγνωσμένη Ρευματοειδή αρθρίτιδα (ΡΑ), 41 με Συστηματικό Ερυθυματώδη Λύκο (ΣΕΛ), 24 με Σύνδρομο Sjorgren (ΣΣ) και 8 με Συστηματική Σκλήρυνση (ΣΣκ), σύμφωνα με τα κριτήρια του American College of Rheumatology, αρχικά υποβλήθηκαν σε πλήρη ωτο-ρινο-λαρυγγολογική εξέταση, συμπεριλαμβανομένης ωτομικροσκόπησης και ενδοσκόπησης, σε βασική ακοομετρία καθαρών τόνων (τονική ακοομετρία) κατά συχνότητες από 250Hz μέχρι 8000Hz,σε ακοομετρία ακουστικής αντίστασης (τυμπανομετρία και μέτρηση του αντανακλαστικού του αναβολέα), ενώ έγινε και καταγραφή της ακολουθούμενης φαρμακευτικής αγωγής. Ο μέσος όρος του ουδού ακοής υπολογίστηκε χρησιμοποιώντας τα κριτήρια του “American Committee on Hearing and Equilibrium Guidelines for Meniere’s disease” αλλά και του “Bureau International d’ Audiophonologie (BIAP)”. Ακολούθως υποβλήθηκαν σε αιμοληψία για τον προσδιορισμό της ανοσφαιρίνης IgG (COCH-IgG) έναντι της ανθρώπινης κοχλίνης στο ορό τους. Τα αποτελέσματα της ανωτέρω ομάδας ασθενών συγκρίθηκαν με αυτά ομάδας υγιών ατόμων αφού προηγήθηκε εξομοίωση ηλικίας (+/-3 έτη) και φύλου (age and sex matched). Οι ασθενείς με ΡΑ, ΣΕΛ, ΣΣ, και ΣΣκ είχαν μεγαλύτερο επιπολασμό νευροαισθητηριακής βαρηκοΐας (66,6%, 31,71%, 54,17% και 75% αντίστοιχα) σε σχέση με το υγειές δείγμα. Ο μέσος όρος του ουδού ακοής κατά ΒΙΑΡ και κατά Meniere στους ασθενείς με ΡΑ, ΣΕΛ και ΣΣ, ήτανε στατιστικά σημαντικά αυξημένος σε σχέση με το υγειές δείγμα ελέγχου, και για τα δύο αυτιά. Μεγαλύτερος μέσος όρος του ουδού ακοής κατά ΒΙΑΡ και κατά Meniere και στα δύο αυτιά, παρατηρήθηκε και στους ασθενείς με ΣΣκ, αλλά η διαφορά αυτή δεν ήτανε στατιστικά σημαντικά σε σχέση με το υγειές δείγμα ελέγχου. Οι ασθενείς με ΡΑ εμφάνιζαν, μεγαλύτερου βαθμού νευροαισθητηριακή βαρηκοΐα, στατιστικά σημαντική, σε σχέση με τους ασθενούν με ΣΕΛ, ενώ οι ασθενείς με ΡΑ και δευτεροπαθές ΣΣ κατέγραψαν εμφανώς μεγαλύτερο μέσο όρο του ουδού ακοής σε σχέση με τους ασθενείς που έπασχαν μόνο από ΡΑ. Στους ασθενείς με ΡΑ παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση του αυξημένου μέσου όρου ουδού ακοής κατά ΒΙΑΡ και Meniere με τον DAS28, σφαιρικό δείκτη ενεργότητας της νόσου, ενώ στους ασθενείς με ΣΕΛ, δεν παρατηρήθηκε συσχέτιση του αυξημένου μέσου όρου ουδού ακοής με τον δείκτη ενεργότητας της νόσου SLEDAI. Σε κανένα νόσημα δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση του μέσου όρου του ουδού ακοής με τη διάρκεια της νόσου, το ρευματοειδή παράγοντα, την ταχύτητα καθίζησης ερυθρών αιμοσφαιρίων, τους παράγοντες συμπληρώματος C3/C4, τα αντιπυρηνικά αντισώματα ΑΝΑ, τα αντισώματα έναντι τα καρδιολιπίνης, τα αντισωμάτων αντι-Ro ή τα αντισώματα έναντι κιτρουλλινιωμένων πολυπεπτιδίων (antiCCP). Η φαρμακευτική αγωγή δεν σχετίζονταν στατιστικά με τον παρατηρούμενο αυξημένο μέσο όρο του ουδού ακοής, σε κανένα από τα τέσσερα νοσήματα, ενώ δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ της λήψης βιολογικών παραγόντων τροποποιητικών της νόσου και του μέσου όρου ουδού ακοής. Κατά την ELISA ανίχνευσης IgG έναντι της ανθρώπινης κοχλίνης in vitro, δύο δείγματα ήταν ελαφρώς θετικά

Seromucinous Hamartoma of the Lateral Nasal Wall with Infiltration of the Orbit: A Rare Case Report and Review of the Literature

Seromucinous hamartoma is a rare benign glandular proliferation arising from the respiratory epithelium of the sinonasal tract and nasopharynx. It was described for the first time in 1974 by Baillie and Batsakis. Since then, few cases have been reported in the literature with most of them occurring in the posterior nasal septum. We report the case of a 52-year-old woman that presented to our department with left periorbital edema, pain, and dacryorrhea due to seromucinous hamartoma arising from the left inferior turbinate and extending through the lateral nasal wall into the maxilla, the nasolacrimal duct, and the orbit. Endoscopic medial maxillectomy and endoscopic transnasal orbital tumor resection were performed. The patient remains symptom-free for 16 months, till her most recent follow-up. Seromucinous hamartoma of the nasal cavity is an exceedingly rare diagnosis, especially in the lateral nasal wall. It should be included in the differential diagnosis of nasal tumors. According to the literature review, this is the first case report of seromucinous hamartoma with orbit infiltration. Endonasal endoscopic resection is the treatment of choice