Inhibin B and FSH as markers of Sertoli cell function in impaired spermatogenesis

Introduction: The relationships between inhibin B, FSH and sperm count have never been fully elucidated. Our aim was to search for associations between serum concentrations of inhibin B/FSH and the impairment of spermatogenesis. Material and methods: In an observational study, we compared sperm count, serum levels of inhibin B and FSH in men with oligozoospermia (n = 46) and in normozoospermic, fertile controls (n = 38). Results: Concentration of FSH was 10.27 &#177; 11.24 IU/L in the oligozoospermic and 3.84 &#177; 2.76 IU/L in the normospermic group (p < 0.01). Although the concentration of inhibin B was higher in the oligozoospermic group (424 &#177; 443 v. 297 &#177; 219 pg/mL), the difference was statistically insignificant. Conclusions: Our results suggest that there is a tendency toward increased serum inhibin B levels in subjects with altered sperm count and increased serum FSH. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (6): 695-698)Wstęp: Związki między inhibiną B, FSH i obrazem nasienia nie zostały dotąd w pełni wyjaśnione. Celem pracy było poszukiwanie zależności między stężeniem inhibiny B i FSH a zaburzeniami spermatogenezy. Materiał i metody: W badaniu o charakterze obserwacyjnym oceniano spermiogramy, osoczowe stężenie inhibny B i FSH u pacjentów z oligozoospermią (n = 46) i w grupie mężczyzn normospermicznych, płodnych (n = 38). Wyniki: Stężenie FSH wynosiło 10,27 &#177; 11,24 jm./l w grupie oligozoospermii i 3,84 &#177; 2,76 jm./l w grupie normospermii (p < 0,01). Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy pomiędzy stężeniem inhibiny B, które wyniosło w grupie normospermii i oligozoospermii odpowiednio: 297 &#177; 219 i 424 &#177; 443 pg/ml (ns). Wnioski: Uzyskane wyniki sugerują, że stężenie inhibiny B może być podwyższone u pacjentów z zaburzeniami spermatogenezy i podwyższonym stężeniem FSH. (Endokrynol Pol 2010; 61 (6): 695-698

Terapia z wykorzystaniem statyn a stężenie testosteronu u mężczyzn

Introduction: Statins belong to the most commonly used medicines worldwide. They affect cholesterol synthesis and thus they may suppress steroidogenesis. Our aim was to evaluate whether the use of statins is associated with the concentration of sex hormones.Material and methods/Results: In a population sample of men (n = 237) we found that subjects receiving statins had significantly lower concentrations of: total testosterone (14.9 vs. 16.35 nmol/L, p = 0.008 after correction for body mass), free testosterone (32 vs. 39 pmol/L, p = 0.004), calculated free testosterone (0.32 vs. 0.36 nmol/L, p &lt; 0.001) and bioavailable testosterone (6.10 vs. 7.56 nmol/L, p &lt; 0.001) than age-matched controls.Conclusions: We conclude that the use of statins may have an impact on the diagnosis of age-related testosterone deficiency in men. (Endokrynol Pol 2014; 65 (6): 464–468) Wstęp: Statyny są jednymi z najpowszechniej stosowanych leków na świecie. Środki te wpływają na syntezę cholesterolu i pośrednio mogą oddziaływać na steroidogenezę. Celem badań była weryfikacja hipotezy o występowaniu związku między stosowaniem statyn a stężeniami hormonów płciowych.Materiał i metody/Wyniki: W grupie mieszkańców Dolnego Śląska (n = 237) stwierdzono, że w porównaniu z dobranymi pod względem wieku mężczyznami z grupy kontrolnej, mężczyźni leczeni statynami mieli znacząco niższe stężenia: testosteronu całkowitego (14,9 vs. 16,35 nmol/l, p = 0.008 po korekcji na masę ciała), wolnego testosteronu (32 vs. 39 pmol/l, p = 0.004), kalkulowanego wolnego testosteronu (0,32 vs. 0,36 nmol/l, p &lt; 0.001) i testosteronu biodostępnego (6,10 vs. 7,56 nmol/l, p &lt; 0.001).Wnioski: Uzyskane wyniki sugerują, że stosowanie statyn może mieć wpływ na diagnozowanie niedomogi androgennej u starzejących się mężczyzn. (Endokrynol Pol 2014; 65 (6): 464–468

Polimorfizm genu receptora androgenowego, a obraz kliniczny zespołu niedoboru androgenów w procesie starzenia się populacji mężczyzn wrocławskich

Introduction: One of the changes observed in the ageing process is the progressive reduction in androgen levels, which may be associated with the development of the clinical syndrome of androgen deficiency. The androgen receptor gene polymorphism may also contribute to the development of the above syndrome of clinical manifestations. To assess the relationship between CAG androgen receptor gene polymorphism and the development of manifestations of androgen deficiency syndrome in men aged 45 to 65. Material and methods: A total of 268 men aged 45-65, randomly selected from the population of Wroclaw, Poland, were included in the study. The subjects completed the Heinemann questionnaire, followed by blood sampling for determination of the CAG androgen receptor gene polymorphism by polymerase chain reaction (PCR). The PCR reaction products for all the subjects were separated by capillary electrophoresis (ABI PRISM 310) and the number of CAG repeats was determined using the previously constructed standard curve: (CAG) n = 0.5*M[bp]-101. Results: The minimum number of CAG repeats was 52 with the mean of 24. Based on the total score in the Heinemann questionnaire in all of the study subjects we found no or slight manifestations of androgen deficiency syndrome in 68 (25%) subjects, mild manifestations consistent with the andropause syndrome in 93 (35%) subjects, moderate manifestations in 88 (33%) subjects and severe manifestations in 19 (7%) subjects. The numbers of subjects with specific severities of androgen deficiency manifestations across the specific subscales were as follows: a) Psychological manifestations subscale: 111 subjects with no or very mild manifestations, 117 with mild manifestations, 33 with moderate manifestations and 7 with severe manifestations; b) Somatic manifestations subscale: 17 subjects with no or very mild manifestations, 72 with mild manifestations, 120 with moderate manifestations and as many as 59 with severe manifestations; c) Sexual dysfunction subscale: 26 subjects with no or very mild manifestations, 45 with mild manifestations, 80 with moderate manifestations and 117 with severe manifestations. In all the study men (n = 268) we found 76 with a low ( 23) number of CAG repeats. Conclusions: 1. In the entire study group (n = 268) we found a positive correlation between the number of CAG repeats and the severity of psychological manifestations. We also found that in men with a higher number of CAG repeats (> 23 repeats) the somatic and psychological manifestations associated with signs of androgen deficiency are more common during the ageing period and that these patients score higher on the overall Heinemann scale. 2. We found no correlation between the number of CAG repeats in men divided into 4 subgroups with respect to their scores (hence the severity) on the overall Heinemann scale and its three subscales (psychological, somatic and sexual dysfunction subscales) and their scores.Wstęp: W procesie starzenia się stwierdza się między innymi obniżanie stężenia androgenów, co może wiązać się z powstaniem klinicznego zespołu niedoboru androgenów. Być może również polimorfizm genu receptora androgenowego wpływa na rozwój wyżej wymienionego zespołu objawów klinicznych. Celem niniejszej pracy była ocena związku polimorfizmu genu receptora androgenowego CAG z występowaniem objawów zespołu niedoboru androgenów u mężczyzn w wieku 45-65 lat. Materiał i metody: W badaniach wzięło udział 268 mężczyzn w wieku 45-65 lat, losowo wybranych z populacji wrocławskiej. Uczestnicy wypełniali kwestionariusz Heinemanna, a następnie pobrano u nich krew w celu oznaczenia polimorfizmu genu receptora androgenowego CAG, który określono z wykorzystaniem łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR, polymerase chain reaction). Produkty reakcji PCR wszystkich pacjentów zostały rozdzielone za pomocą elektroforezy kapilarnej (ABI PRISM 310), a liczbę powtórzeń CAG określono za pomocą wyznaczonej wcześniej krzywej standardowej: (CAG) n = 0,5*M[bp]-101. Wyniki: Minimalna liczba powtórzeń w całej grupie badanych mężczyzn wynosiła 6, a maksymalna - 52 powtórzenia, natomiast średnia - 24 powtórzenia. Na podstawie sumy punktów w skali Heinemanna wśród ogółu badanych mężczyzn stwierdzono, że u 68 badanych (25%) nie występowały lub były nieznaczne objawy zespołu niedoboru androgenów, u 93 mężczyzn (35%) występowały lekkie objawy cechujące zespół andropauzalny, u 88 (33%) były umiarkowane dolegliwości, natomiast u 19 (7%) występowały ciężkie. W poszczególnych podskalach liczba badanych mężczyzn z określonym stopniem nasilenia objawów niedoboru androgenów przedstawiała się następująco: - w podskali dotyczącej objawów psychologicznych stwierdzono, że u 111 mężczyzn nie występowały dolegliwości lub były bardzo nieznaczne, u 117 występowały łagodne dolegliwości, u 33 były umiarkowane i u 7 ciężkie; - w podskali dotyczącej objawów somatycznych stwierdzono, że u 17 mężczyzn nie występowały dolegliwości lub były bardzo nieznaczne, u 72 były łagodne z objawami niedoboru androgenów, u 120 umiarkowane i aż u 59 wstępowały ciężkie objawy; - w podskali dotyczącej dysfunkcji seksualnych stwierdzono, że u 26 mężczyzn nie występowały lub były bardzo nieznaczne zaburzenia, u 45 - łagodne, u 80 - umiarkowane i u 117 występowały ciężkie zaburzenia. Wśród badanych mężczyzn (n = 268) 76 było z małą ( 23). Wnioski: 1. W całej badanej grupie (n = 268) wystąpiła pozytywna korelacja pomiędzy liczbą powtórzeń CAG a nasileniem objawów psychologicznych. Stwierdzono także, że u mężczyzn z większą liczbą powtórzeń CAG (> 23) częściej występują objawy somatyczne i psychologiczne związane z oznakami niedoboru androgenów w czasie starzenia się mężczyzn, jak również w ogólnej skali Heinemanna mają oni więcej punktów. 2. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy liczbą powtórzeń CAG u mężczyzn podzielonych na 4 podgrupy ze względu na ilość punktów (a więc nasilenie objawów) w skali ogólnej Heinemanna i jego trzech podskalach (psychologicznej, somatycznej i dotyczącej zaburzeń funkcji seksualnych), a osiąganymi przez nich ocenami punktowymi

Występowanie polimorfizmu sekwencji trójnukleotydowej CAG genu receptora androgenowego w populacji wielkomiejskiej polskich mężczyzn

Background: The activity of androgen receptor (AR) is modulated by a polymorphic region located within exon 1 its gene and characterizing a variable number of trinucleotide CAG repeats. The length of polymorphic region is inversely correlated with the transactivation function of AR gene. It was showed an ethnic differences existence in the length CAG repeats of AR gene. The aim of the study was determined of the number CAG repeats AR gene occurrence in the population Polish men. Material and methods: In the population-based cross-sectional study participated a population-based sample randomly selected 466 men aged 25-65 years - residents of Wroclaw, Poland. The CAG polymorphism was amplified by PCR method. Results: The range of androgen receptor CAG repeats was from 1 to 57 with a mean 24 &#177; 7,68. The most frequent repeat was 21. It was indicated in 34 (7,3%) of examined subjects. The number of triplets &#8804; 20 had 137 (29,4%) men and > 20 329 (70,6%) men. There were no differences in the length of CAG repeats among the age groups. Both the distribution of small (&#8804; 20) and large (> 20) number CAG repeats and age structure in men groups with the longer and shorter alleles were statistically all the same. Conclusions: The average number of AR gene CAG repeats and its range in the population Polish men were larger in comparison to the west European populations and more reminded the number repeats distribution meeting among Asians. This ethnic differences might explain the biological variabilities among different populations and another risk of hormone-dependent diseases occurrence.Wstęp: Aktywność receptora androgenowego (AR, androgen receptor) modulowana jest przez region polimorficzny zlokalizowany w obrębie egzonu 1 jego genu i charakteryzujący się zmienną liczbą powtórzeń trójnukleotydu (CAG, cytosine&#8211;adenine&#8211;guanine). Długość regionu polimorficznego jest odwrotnie skorelowana z funkcją transaktywacyjną genu AR. Wykazano istnienie różnic etnicznych w długości powtórzeń CAG genu AR. Celem badań było określenie występowania liczby powtórzeń CAG genu AR w populacji polskich mężczyzn. Materiał i metody: W badaniach o charakterze populacyjnym i przekrojowym wzięła udział losowo wybrana populacja próbna 466 mężczyzn - mieszkańców Wrocławia w wieku 25-65 lat (średnia wieku 46,9 &#177; 12,4 lat). Polimorfizm CAG genu AR określono metodą reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR, polymerase chain reaction).Wyniki: Zakres liczby powtórzeń CAG zawierał się od 1 do 57 ze średnią liczbą powtórzeń wynoszącą 24 &#177; 7,68. Liczbą tripletów pojawiającą się najczęściej w badanej populacji było 21. Stwierdzono ją u 34 (7,3%) badanych. Grupa 137 (29,4%) mężczyzn posiadała liczbę powtórzeń &#8804; 20, a 329 (70,6%) > 20. Poszczególne grupy wiekowe mężczyzn nie różniły się istotnie między sobą długością powtórzeń CAG. Zarówno rozkład małej (&#8804; 20) i dużej (> 20) liczby powtórzeń CAG genu AR, jak i struktura wiekowa w grupach mężczyzn z dłuższymi i krótszymi allelami były statystycznie takie same. Wnioski: Średnia liczba powtórzeń CAG genu AR oraz jej zakres w populacji mężczyzn polskich były większe w porównaniu z populacją zachodnioeuropejską i bardziej przypominały dystrybucję liczby powtórzeń spotykaną wśród Azjatów. Te różnice etniczne mogłyby wyjaśnić odmienności biologiczne między populacjami i różne ryzyko występowania schorzeń hormonozależnych

Wpływ polimorfizmu genu receptora endokanabinoidowego 1 na parametry antropometryczne i metaboliczne u kobiet z zespołem wielotorbielowatych jajników

Introduction: Polycystic ovary syndrome (PCOS) is associated with an increasing number of metabolic comorbidities. About 50% of PCOS patients are obese, and insulin resistance affects up to 70% of these women. The endocannabinoid system contributes to human energy homeostasis. CNR1 is a biological candidate for human obesity and related metabolic disorders. The aim of this study was to determine the relationships between CNR1 polymorphisms and anthropometric and metabolic parameters in PCOS women.Material and methods: 130 women diagnosed with PCOS according to the Rotterdam criteria were recruited. The control group consisted of 70 healthy women. Medical history was taken, and physical examination as well as assessment of anthropometric (body mass, height, waist and hip circumference, BMI, waist-to-hip ratio [WHR]) and metabolic parameters (glucose and insulin, the insulin resistance index HOMA, lipid profile) was carried out. Genetic studies to detect six CNR1 gene polymorphisms were performed.Results: The total cholesterol and low-density lipoprotein (LDL) cholesterol levels in PCOS women carrying T/T genotype of rs2023239CNR1 polymorphism were higher than in those with C/T and C/C. There were no statistical differences in other metabolic parameters or in the value of BMI and WHR between the variants of rs2023239 CNR1 polymorphism. The other studied polymorphisms of the CNR1 gene were not associated with anthropometric or metabolic parameters in PCOS women. There were no differences in anthropometric or metabolic parameters between the variants of studied polymorphisms of the CNR1 gene in control women.Conclusions: On the basis of our study, it seems that CNR1 polymorphisms are not associated with obesity and metabolic disorders, including insulin resistance, in PCOS women.Wstęp: Zespół wielotorbielowatych jajników wiąże się z licznymi zaburzeniami metabolicznymi. Około 50% kobiet z PCOS jest otyłych, a insulinooporność wykazuje do 70% kobiet z tym zespołem. Układ endokanabinoidowy odgrywa rolę w regulacji równowagi energetycznej organizmu. Gen CNR1 jest genem kandydatem związanym z otyłością i zaburzeniami metabolicznymi. Celem badania była ocena wzajemnych powiązań między polimorfizmami genu CNR1 a parametrami antropometrycznymi i metabolicznymi u pacjentek z PCOS.Materiał i metody: Do badania włączono 130 kobiet, u których w oparciu o kryteria rotterdamskie postawiono rozpoznanie PCOS. Grupę kontrolną stanowiło 70 zdrowych kobiet. U wszystkich badanych przeprowadzono wywiad lekarski, badanie fizykalne z oceną parametrów antropometrycznych (masa i wysokość ciała, obwód talii i bioder, indeks masy ciała, wskaźnik talia–biodra), wykonano badania biochemiczne (ocena stężeń glukozy i insuliny, wskaźnika insulinooporności HOMA, lipidogramu). Przeprowadzono również badania genetyczne oceniające sześć polimorfizmów genu CNR1.Wyniki: Stężenie cholesterolu całkowitego i cholesterolu frakcji LDL było wyższe u kobiet z PCOS i genotypem T/T polimorfizmu rs2023239 genu CNR1 w porównaniu z pacjentkami z genotypami C/T i C/C. Nie było istotnych statystycznie różnic dotyczących innych parametrówmetabolicznych (stężenia glukozy, insuliny, wskaźnik HOMA) ani wskaźników masy ciała i talia–biodra między poszczególnymi genotypami polimorfizmu rs2023239. Nie wykazano zależności pomiędzy innymi badanymi polimorfizmami genu CNR1 a parametrami antropometrycznymi i metabolicznymi u pacjentek z PCOS. Nie stwierdzono również takich zależności u kobiet z grupy kontrolnej.Wnioski: Na podstawie przedstawionego badania wydaje się, że polimorfizmy genu CNR1 nie są związane z otyłością ani zaburzeniami metabolicznymi, w tym insulinoopornością, u kobiet z PCOS

Polimorfizm CAG genu receptora androgenowego a występowanie wybranych parametrów zespołu metabolicznego u mężczyzn w wieku 45-65 lat w populacji wrocławskiej

Introduction: The activity of androgen receptor (AR) is modulated by a polymorphic CAG trinucleotide repeat in receptor gene. There are suggestion, that there are association between polymorphism androgen receptor gene and the occurrence typical features of metabolic syndrome in men. The metabolic syndrome is more frequent with aging. We knows, that polymorphism androgen receptor gene is associated with risk of prostate cancer and with occurrence Kennnedy&#8217;s syndrome. However the association of this polymorphism for occurrence of hypertension, obesity and lipid and glucose concentration disturbance is not examined. Material and methods: The original study population consisted 268 randomly selected wroclaw population men aged 45-65. The physician examination include mensuration of blood pressure and antropometrical analysis. The men were coming on an empty stomach between 8.00 and 10.00 am for blood taken. The blood were taken for biochemical measurements and for genetic analysis CAG repeat in androgen receptor gene. Results: There is statistical significant differences between number of CAG repeat in men with normal and higher concentration of cholesterol LDL. There were no significant differences between number of CAG repeat in men in dependent of value of blood pressure and concentration of insulin, glucose, cholesterol HDL, total cholesterol and triglicerides. Conclusions: The investigation results are not unambiguous with regard to influence of polymorphism androgen receptor gene for occurrence of metabolic syndrome in men. We found only association between number of CAG repeat an androgen receptor gene and concentration of cholesterol LDL (which it is as we knows atherogenic factor).Wstęp: Aktywność receptora androgenowego (AR) jest modulowana przez polimorficzny region trinukleotydów CAG w genie receptora. Wielu autorów sugeruje, że istnieje związek pomiędzy polimorfizmem genu receptora androgenowego a występowaniem u mężczyzn cech typowych dla zespołu metabolicznego. Wraz ze starzeniem się zwiększa się częstość występowania zespołu metabolicznego. Wiadomo, że polimorfizm genu receptora androgenowego wpływa na ryzyko zachorowania na raka prostaty oraz na wystąpienie choroby Kennedy&#8217;ego. Natomiast dotychczas nie zbadano jednoznacznie wpływu tego polimorfizmu na występowanie nadciśnienia tętniczego, otyłości czy też zaburzeń gospodarki lipidowej lub węglowodanowej. Materiał i metody: Z populacji wrocławskiej losowo wybrano mężczyzn do badań. Przebadano 268 mężczyzn w wieku 45-65 lat. Badanie lekarskie obejmowało między innymi pomiar ciśnienia tętniczego oraz pomiary antropometryczne. Mężczyźni zgłaszali się na czczo w godzinach 8.00-10.00 na pobranie krwi, na oznaczenia biochemiczne oraz w celu oznaczenia polimorfizmu genu receptora androgenowego. Wyniki: Stwierdzono istotną statystycznie różnicę w liczbie powtórzeń CAG u mężczyzn z prawidłowym i podwyższonym stężeniem cholesterolu frakcji LDL. Nie stwierdzono żadnych istotnych różnic w liczbie powtórzeń CAG u mężczyzn w zależności od wysokości ciśnienia tętniczego, stężeń insuliny, glukozy, cholesterolu frakcji HDL, cholesterolu całkowitego oraz triglicerydów. Wnioski: W przypadku wpływu polimorfizmu genu receptora androgenowego na występowanie cech zespołu metabolicznego u mężczyzn wynik badań nie jest jednoznaczny. Stwierdzono jedynie związek między liczbą powtórzeń CAG a stężeniem cholesterolu frakcji LDL (który jak wiadomo jest czynnikiem aterogennym)

Cannabinoid Receptor 1 Gene Polymorphisms and Nonalcoholic Fatty Liver Disease in Women with Polycystic Ovary Syndrome and in Healthy Controls

Context. Polycystic ovary syndrome (PCOS) is frequently associated with nonalcoholic fatty liver disease (NAFLD). The endocannabinoid system may play a crucial role in the pathogenesis of NAFLD. Polymorphism of the cannabinoid receptor 1 gene (CNR1) may be responsible for individual susceptibility to obesity and related conditions. Objective. To determine the role of genetic variants of CNR1 in the etiopathology of NAFLD in women with PCOS. Design and Setting. Our department (a tertiary referral center) conducted a cross-sectional, case-controlled study. Subjects. 173 women with PCOS (aged 20–35) and 125 healthy, age- and weight-matched controls were studied. Methods. Hepatic steatosis was assessed by ultrasound evaluation. Single nucleotide polymorphisms of CNR1 (rs806368, rs12720071, rs1049353, rs806381, rs10485170, rs6454674) were genotyped. Results. Frequency of the G allele of rs806381 (P<0.025) and the GG genotype of rs10485170 (P<0.03) was significantly higher in women with PCOS and NAFLD than in PCOS women without NAFLD. Frequency of the TT genotype of rs6454674 was higher in PCOS women with NAFLD (not significantly, P=0.059). In multivariate stepwise regression, allele G of rs806381 was associated with PCOS + NAFLD phenotype. Conclusion. Our preliminary results suggest the potential role of CNR1 polymorphisms in the etiology of NAFLD, especially in PCOS women