2 research outputs found
Osmanlı İslami Politik Düşüncesi ve İdari Tecrübesinin Machiavelli Üzerindeki Etkileri
Bu çalışmanın amacı, Niccolo Machiavelli’nin İtalya’nın başında görmek istediği
“Prens” tipiyle kendi merceğinden görüp değerlendirdiği “sultan” karakteri arasındaki örtüşmelere dikkat çekmektir. Çalışmada, devlet adamlığı vasfı da bulunan
Floransalı yazarın Osmanlı’nın en satvetli ve kudretli zamanını idrak eden bir düşünür olarak bu güce kayıtsız kalamayacağı varsayılmıştır. Öncelikle yazarın, Osmanlı
İslam düşüncesi ile açık ya da muhtemel teması çeşitli araştırmalara işaret edilerek
ispatlanmaya çalışılmıştır. Sonrasında Machiavelli’nin “Prens” eserini kurgularken
İslam Osmanlı tecrübesinin entelektüel, siyasi, idari, askeri ve dini yapısından neler
almış olabileceği tartışılarak, Prens ile Machiavelli’nin muhayyilesindeki sultan arasındaki benzerliklere işaret edilmiştir. Sonuç olarak Prens’in bir anlamda Osmanlı
sultanının İtalya koşullarına uyarlanmış şekli olabileceği iddia edilmiştirThis study aims to draw attention to the overlaps between the “Prince” type that
Niccolo Machiavelli wanted to see in charge of Italy, and the “Sultan” character he
saw and evaluated through his own outlook. In the study, it was assumed that the
Florentine writer, who was also a statesman, as a thinker who understood the most
saturated and powerful time of the Ottoman Empire, could not remain indifferent
to this power. First of all, the author’s obvious or possible contact with the Ottoman
Islamic thought was tried to be proven by pointing to various studies. Afterwards, it
was discussed what might have taken from the intellectual, political, administrative,
military, and religious structure of the Islamic Ottoman experience while setting
up Machiavelli’s “Prince” and the similarities between the prince and the sultan in
Machiavelli’s imagination are pointed out. As a result, it was claimed that the Prince
could in a sense be the Ottoman sultan’s adaptation to Italian conditions
Prens’teki Sultan: İslam/Osmanlı Politik Düşüncesi ve İdari Tecrübesinin Machiavelli Üzerindeki Etkileri
Bu çalışmanın amacı, Niccolo Machiavelli’nin İtalya’nın başında görmek istediği
“Prens” tipiyle kendi merceğinden görüp değerlendirdiği “sultan” karakteri arasındaki örtüşmelere dikkat çekmektir. Çalışmada, devlet adamlığı vasfı da bulunan
Floransalı yazarın Osmanlı’nın en satvetli ve kudretli zamanını idrak eden bir düşünür olarak bu güce kayıtsız kalamayacağı varsayılmıştır. Öncelikle yazarın, Osmanlı
İslam düşüncesi ile açık ya da muhtemel teması çeşitli araştırmalara işaret edilerek
ispatlanmaya çalışılmıştır. Sonrasında Machiavelli’nin “Prens” eserini kurgularken
İslam Osmanlı tecrübesinin entelektüel, siyasi, idari, askeri ve dini yapısından neler
almış olabileceği tartışılarak, Prens ile Machiavelli’nin muhayyilesindeki sultan arasındaki benzerliklere işaret edilmiştir. Sonuç olarak Prens’in bir anlamda Osmanlı
sultanının İtalya koşullarına uyarlanmış şekli olabileceği iddia edilmiştirThis study aims to draw attention to the overlaps between the “Prince” type that
Niccolo Machiavelli wanted to see in charge of Italy, and the “Sultan” character he
saw and evaluated through his own outlook. In the study, it was assumed that the
Florentine writer, who was also a statesman, as a thinker who understood the most
saturated and powerful time of the Ottoman Empire, could not remain indifferent
to this power. First of all, the author’s obvious or possible contact with the Ottoman
Islamic thought was tried to be proven by pointing to various studies. Afterwards, it
was discussed what might have taken from the intellectual, political, administrative,
military, and religious structure of the Islamic Ottoman experience while setting
up Machiavelli’s “Prince” and the similarities between the prince and the sultan in
Machiavelli’s imagination are pointed out. As a result, it was claimed that the Prince
could in a sense be the Ottoman sultan’s adaptation to Italian conditions