Przypadek 81-letniej pacjentki z zespołem tachykardia–bradykardia po obustronnej mastektomii z infekcją loży stymulatora w wywiadzie

The case report presents a history of an 81-year-old woman with paroxysmal atrial fibrillation, treated with apixaban at a reduced dose, who has a DDD pacemaker implanted in March 2018 due to tachycardia-bradycardia syndrome. In the interview were left-hand mastectomy in 2012 and right-hand mastectomy in October 2022 caused by breast cancer. In November 2022 the patient was admitted to the Department of Cardiology to stimulate system removal because of a pacemaker pocket infection. Then, according to the interview of sick sinus syndrome, the electrocardiogram Holter monitoring was made and due to its results the patient was qualified for repeated electrotherapy. Considering the general clinical view it was decided to implant the leadless MICRA pacemaker.W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 81-letniej pacjentki z wywiadem napadowego migotania przedsionków, leczonej przeciwkrzepliwie apiksabanem w dawce zredukowanej, po implantacji stymulatora typu DDD w marcu 2018 roku z powodu zespołu tachykardia–bradykardia. W wywiadzie stan po zabiegu mastektomii lewostronnej w 2012 roku, a w październiku 2022 roku — mastektomii prawostronnej z powodu raka piersi. W listopadzie 2022 roku chora została przyjęta do Kliniki Kardiologii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Białymstoku w celu usunięcia układu stymulującego ze względu na zakażenie loży stymulatora. Ze względu na wcześniejszy wywiad zespołu chorego węzła po usunięciu układu wykonano badanie elektrokardiograficzne metodą Holtera i ponownie zakwalifikowano pacjentkę do elektroterapii. Z uwagi na całokształt obrazu klinicznego zdecydowano o implantacji stymulatora bezelektrodowego typu Micra

Przydatność kliniczna tomografii komputerowej w diagnostyce ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu sinus venosus

We present a case of 51-year-old patient after surgical closure of atrial septal defect several years ago. Enlarged right ventricle, right atrium and pulmonary hypertension were found on routine transthoracic echocardiography. Transesophageal echocardiography revealed sinus venosus atrial septal defect. Partial anomalous pulmonary venous drainage was suspected. Only the computed tomography with contrast agent let us establish final diagnosis

Management of patients with valvular and non-valvular atrial fibrillation in Poland: Results from Reference Cardiology University Center

Background: Information on epidemiology of atrial fibrillation (AF) in Middle European Countries such as Poland is limited. Methods: We studied 1,556 patients with AF. We focused on different types of AF in terms of clinical features and management. Results: CHA2DS2-VASc score was 3.5 ± 1.7 and HAS-BLED score — 2.4 ± 1.1. In-hospital mortality was 2%. The CHA2DS2-VASc score was the highest in permanent AF (p < 0.001) and the HAS-BLED score was the highest in paroxysmal and permanent AF (p < 0.001). The CHA2DS2-VASc score ≥ 2 was found in the majority of non-valvular AF patients. Permanent AF was associated with the highest thromboembolic risk (p < 0.001). Valvular AF was more commonly observed in patients with permanent AF (p = 0.004). Seventy-one percent of pa­tients who had CHA2DS2-VASc > 2 received antithrombotic therapy. Acetylsalicylic acid alone was most common in paroxysmal AF (p < 0.001). Patients with valvular AF had more often permanent AF (p < 0.004). Valvular AF patients were more often prescribed antithrombotic therapy (p = 0.001). The in-hospital mortality did not differ between patients with valvular and non-valvular AF (p = 0.3). In multivariate logistic regression, odds of in-hospital death were higher for patients > 75 years old (OR = 6.26, p = 0.001, 95% CI 2.06–19.02) and with ejection fraction < 35% (OR = 5.25, p < 0.001, 95% CI 2.24–12.32). Conclusions: Our population with AF have similar risk of stroke and bleeding as in Euro­pean registries. The need for anticoagulation in AF patients is well established in daily medical care in Poland similarly to Western Europe. Patients with valvular AF are more frequently prescribed antithrombotic therapy than patients with non-valvular AF. In-hospital mortality is relatively low in both valvular and non-valvular AF patients and is connected with old age and diminished ejection fraction

Dializy ratują życie, ale niszczą serce

W ciągu ostatnich 20 lat obserwuje się stały wzrost liczby chorych poddawanych leczeniu nerkozastępczemu, ratującemu życie chorych z przewlekłą, schyłkową chorobą nerek. Chorzy dializowani umierają 3-krotnie częściej z powodu powikłań sercowo-naczyniowych niż w wyniku bezpośrednich następstw samej choroby podstawowej oraz 15-krotnie częściej niż osoby z populacji ogólnej. Do najczęstszych przyczyn zgonu należą: nagłe zatrzymanie krążenia, zawał serca, udar mózgu oraz ostra niewydolność serca, które stanowią 50% wszystkich przyczyn zgonów. Mimo wielkiego postępu, jaki w ostatnich latach dokonał się w technice dializ, wciąż stwierdza się niezwykle wysoką śmiertelność, szczególnie z przyczyn sercowo-naczyniowych

Czy rozpoznanie ropnia w przebiegu infekcyjnego zapalenia wsierdzia pozostaje nadal trudne?

We report the case of 42-year-old male, who developed infective endocarditis on bicuspid aortic valve due to infection of the central line with Staphylococcus aureus MSSA. The patient was hospitalised several times in district hospitals because of worsening of heart failure. He had a few transthoracic (TTE) and one transesophageal (TEE) echocardiography which did not reveal early stages of perivalvular abscess and was disqualified from surgical procedures due to bad left ventricular systolic function. The second TEE done a month after the first one showed an abscess with perforation to the right ventricle. The patient died disqualified again from surgical procedure due to multiorgan failure.We report the case of 42-year-old male, who developed infective endocarditis on bicuspid aortic valve due to infection of the central line with Staphylococcus aureus MSSA. The patient was hospitalised several times in district hospitals because of worsening of heart failure. He had a few transthoracic (TTE) and one transesophageal (TEE) echocardiography which did not reveal early stages of perivalvular abscess and was disqualified from surgical procedures due to bad left ventricular systolic function. The second TEE done a month after the first one showed an abscess with perforation to the right ventricle. The patient died disqualified again from surgical procedure due to multiorgan failure

What is a bigger problem in teenagers overweight or underweight?

WSTĘP. Nadwaga i otyłość jest jednym z istotnych problemów zdrowotnych w każdej grupie wiekowej. Według wielu autorów niniejszej pracy, to jedno z najczęściej występujących zaburzeń rozwojowych u dzieci i młodzieży. Cele opracowania to ocena częstości występowania nadwagi i otyłości w grupie osiemnastolatków oraz określenie czynników ryzyka nadwagi i otyłości w badanej grupie. MATERIAŁ I METODY. Badaniami metodą sondażu diagnostycznego objęto 201 osiemnastolatków — uczniów klas trzecich liceum ogólnokształcącego. Podczas badań wykorzystano kwestionariusz ankiety oraz wykonano pomiary obwodów talii i bioder. WYNIKI. Na podstawie wskaźnika BMI nadwagę stwierdzono u 10,9% osób, otyłość u 2,0%. U około 13% badanych dziewcząt stwierdzono niedowagę. Istotnie częściej nadwaga i otyłość występowały u chłopców niż u dziewcząt (8,1% v. 15,4%, p = 0,034). Czynnikami ryzyka występowania nadwagi i otyłości u badanych nastolatków były uwarunkowania rodzinne (42,3%), niska aktywność fizyczna (39,8%) oraz błędy żywieniowe. U ponad połowy osiemnastolatków stwierdzono nieregularność odżywania, 75% badanych jadało słodycze między głównymi posiłkami, 86,6% młodzieży późno spożywało ostatni posiłek, 17,9% badanych sięgało po posiłki typu fast-food. W badanej populacji co piąty uczeń nie uczęszczał na lekcje wychowania fizycznego, 34,8% uczniów nie uprawiało żadnych sportów, 58,7% młodzieży spędzało swój wolny czas przed komputerem, a 24,9% — oglądając telewizję. WNIOSKI. Znaczny odsetek młodzieży szkolnej cierpi na nadwagę i otyłość. Z drugiej strony istotna grupa dziewcząt ma niedowagę. Duża część młodzieży popełnia błędy żywieniowe i nie uprawia żadnych sportów. Wolny czas młodzi ludzie spędzają w sposób bierny. Należy zwrócić większą uwagę na edukację dzieci i młodzieży oraz motywowanie ich do przestrzegania zasad zdrowego stylu życia.INTRODUCTION. Overweight and obesity belong to the most important health problems at every age. According to many authors they are the most frequent growth disturbances in youngsters. The aim of the study was to assess frequency of overweight and obesity in the group of eighteens and evaluation of the risk factors of overweight and obesity. MATERIAL AND METHODS. We enrolled 201 eighteens — pupils of high school who answered the questions from the survey on a diet and physical activity. Measurements of weight, waist and hips were taken in the whole group. RESULTS. According to BMI there were 10,9% overweight persons and 2,0% obese young people. In 12,2% of the girls we observed underweight. Significantly more boys were overweight and obese than the girls (8,1% v. 15,4%, p = 0,034). Following risk factors of overweight and obesity were found: family circumstances (42,3%), low physical activity (39,8%) and inappropriate diet. About 50% of eighteens ate irregularly, 75% ate sweets between the main meals, 86,6% had their last meal late at night, 17,9% ate „fast-foods”. In our population very fifth pupil did not attend physical education, 34,8% of the pupils did not practice any sports, 58,7% of the eighteens spent their leisure time using computer and 24,9% watching television. CONCLUSIONS. Significant percentage of teenagers are overweight or obese. On the other hand big group of the girls are malnourished. Substantial group of eighteens are on inappropriate diet and do not practice any sport. Young people spent their leisure time passively using computer and watching television. More attention should be focused on education of school children and youth on healthy life style

Vitamin D deficiency and anemia is highly prevalent and dependent on the etiology of heart failure: A pilot study

Background: Anemia and vitamin D deficiency are common factors in chronic heart failure (CHF). The aim of this study was to assess vitamin D levels as well as its binding protein and anemia in relation to a cause of CHF: coronary heart disease, valvular disease and cardiomyopathy.Methods: One hundred and sixteen consecutive patients (36 females and 80 males) with CHF were admitted for percutaneous coronary interventions (PCI). Hemoglobin concentration, serum creatinine, B-type natriuretic peptide (BNP), 25-hydroxyvitamin D [25(OH)D] and its binding protein-VDBP were measured.Results: The prevalence of anemia was 22%. BNP was the highest in the group with coronary artery disease. Ejection fraction was the lowest in cardiomyopathy group. 25(OH)D was lowest in valvular disease group, significantly lower than in the coronary artery group. A similar pattern of change showed vitamin D binding protein. The prevalence of vitamin D deficiency (level below 20 ng/mL) in the whole group was 95%, in 49% of the patients 25(OH)D was below 10 ng/mL. In univariate analysis 25(OH)D correlated with hemoglobin, red blood cell count, hematocrit, mean corpuscular volume and BNP in patients with CHF in the whole group. In multiple regression analysis, predictors of 25(OH)D were estimated, glomerular filtration rate, BNP and valvular disease.Conclusions: 25(OH)D deficiency is common in CHF patients. Valvular disease is associated the most severe vitamin D deficiency and worsened kidney function. A higher prevalence of anemia in CHF due to coronary heart disease may be associated with wider use of angiotensin converting enzyme inhibitors and acetylsalicylic acid. Heart and kidney function are predictors of 25(OH)D level in the patients of this study

Zator płucny i guz lewego przedsionka u pacjentki z nowotworem płuca — trudności diagnostyczno-terapeutyczne

A 64 year-old female with a history of hypertension and chronic obstructive pulmonary disease after radical treatment (radiotherapy and chemotherapy) of squamous cell carcinoma of the right lung in 2016, was admitted to the Depart- ment of Cardiology due to pulmonary embolism, confirmed in an angio-CT. Moreover, cancer recurrence on the right lung and a mass spreading through the right upper pulmonary vein to the left atrium (LA) that might be considered to be a thrombus, were demonstrated.  The patient, for the week before admission, had suffered from exercise dyspnoea, pain in the lower limbs, and syncope. On admission, the patient presented in a serious general condition. In laboratory tests, elevated D-dimer and NT-proBNP (450 pg/ml) concentrations as well as mild normocytic anaemia were revealed. Echocardiography showed preserved systolic (ejection fraction = 55%) and impaired diastolic left ventricle function, without signs of valvular heart disease. In transoesophageal echocardiography (TEE) in the LA an additional echo of 18 × 12 mm, spreading through the right upper pulmonary vein that might be considered to be a thrombus was revealed. However, due to the location of neo- plastic lesions in the right lung, a cancerous tumour spreading throughout could not be excluded. An abdominal and pelvis CT did not reveal any metastasis.  Low molecular weight heparin in a therapeutic dose and acetylsalicylic acid were incorporated into the therapy. A mul- tidisciplinary consultation (oncologist, cardiac surgeon, cardiologist, anaesthesiologist) was conducted and the mass in the LA was initially qualified for surgical resection. Prior to surgery, spirometry and the exclusion of thromboembolic material in the lower limb veins were required. Spirometry demonstrated moderate bronchial obstruction. In ultrasound of the lower limb, deep vein thrombosis was excluded, but a few hypoechal nodules in the shank muscles of the right lower limb were visualised. A suspicion of metastases was confirmed using angio-CT.  In the TEE performed after five days of low molecular weight heparin therapy, the previously described mass in the LA reduced its echogenicity and dimensions (to 10 × 8 mm). The patient’s general condition improved slightly. The patient was re-consulted by the cardiac surgeon and, due to presence of distant metastases, was disqualified from surgery. Another oncologist consultation was performed, and further diagnostic and therapeutic aims were established. The therapeutic dose of heparin was maintained. Pacjentkę w wieku 64 lat, po przebytym w 2016 roku leczeniu radykalnym (radioterapia i chemioterapia) raka płasko- nabłonkowego prawego płuca, z wywiadem nadciśnienia tętniczego i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, przyjęto do kliniki kardiologii z rozpoznaniem zatorowości płucnej potwierdzonej w badaniu angiografii tomografii komputerowej (angio-CT). Ponadto w badaniu angio-CT opisano cechy wznowy nowotworowej prawego płuca, a także wysunięto podej- rzenie obecności skrzepliny wychodzącej z prawej żyły płucnej górnej do lewego przedsionka (LA).  W wywiadzie stwierdzono narastającą od około tygodnia duszność wysiłkową, zasłabnięcia oraz bóle kończyn dolnych. Przy przyjęciu pacjentka była w dość ciężkim stanie. W badaniach laboratoryjnych wykazano podwyższone stężenie D-dimeru, łagodną niedokrwistość normocytarną i podwyższone wartości N-końcowego fragmentu propeptydu natriure- tycznego typu B (450 pg/ml). W przezklatkowym badaniu echokardiograficznym ujawniono lewą komorę o zachowanej funkcji skurczowej (frakcja wyrzutowa 55%) i upośledzonej rozkurczowej, bez cech wady zastawkowej serca. W badaniu przezprzełykowym w LA uwidoczniono dodatkowe echo o wymiarach 18 × 12 mm wychodzące z górnej prawej żyły płucnej, odpowiadające prawdopodobnie uszypułowanej skrzeplinie. Jednak, ze względu na lokalizację zmiany nowotwo- rowej we wnęce prawego płuca, nie można było wykluczyć, że nie jest to guz nowotworowy szerzący się przez ciągłość. Obraz CT jamy brzusznej i miednicy nie ujawnił obecności zmian przerzutowych.  W terapii zastosowano heparynę drobnocząsteczkową (LMWH) w dawce leczniczej oraz kwas acetylosalicylowy. W trybie pilnym chorą konsultowano w ramach konsylium (onkolog, kardiochirurg, kardiolog, anestezjolog) i wstępnie zakwalifiko- wano do operacyjnej resekcji guza z LA po kontroli spirometrycznej wydolności płuc oraz ocenie naczyń kończyn dolnych pod kątem obecności materiału zakrzepowo-zatorowego. W badaniu spirometrycznym stwierdzono cechy obturacji oskrzeli umiarkowanego stopnia. W ultrasonografii naczyń kończyn dolnych układ żył głębokich i powierzchownych nie było cech zakrzepicy, natomiast widoczne były dość liczne hipoechowe guzki w obrębie mięśni podudzia prawej kończyny dolnej — wysunięto podejrzenie przerzutów, potwierdzone w badaniu angio-CT.  W wykonanym po 5 dniach terapii heparyną kontrolnej echokardiografii przezprzełykowej opisano, że uprzedni twór w LA zmniejszył swoje wymiary (do ok. 10 × 8 mm) oraz echogeniczność. Stan pacjentki nieznacznie się poprawił. Chorą ponownie konsultowano kardiochirurgicznie i, biorąc pod uwagę obecność przerzutów odległych do kończyn dolnych, zdyskwalifikowano z leczenia kardiochirurgicznego. Pacjentka była ponownie konsultowana przez onkologa — ustalono dalszy plan postępowania diagnostyczno-leczniczego. Utrzymano terapeutyczną dawkę LMWH.