A 64 year-old female with a history of hypertension and chronic obstructive pulmonary disease after radical treatment (radiotherapy and chemotherapy) of squamous cell carcinoma of the right lung in 2016, was admitted to the Depart- ment of Cardiology due to pulmonary embolism, confirmed in an angio-CT. Moreover, cancer recurrence on the right lung and a mass spreading through the right upper pulmonary vein to the left atrium (LA) that might be considered to be a thrombus, were demonstrated.
The patient, for the week before admission, had suffered from exercise dyspnoea, pain in the lower limbs, and syncope. On admission, the patient presented in a serious general condition. In laboratory tests, elevated D-dimer and NT-proBNP (450 pg/ml) concentrations as well as mild normocytic anaemia were revealed. Echocardiography showed preserved systolic (ejection fraction = 55%) and impaired diastolic left ventricle function, without signs of valvular heart disease. In transoesophageal echocardiography (TEE) in the LA an additional echo of 18 × 12 mm, spreading through the right upper pulmonary vein that might be considered to be a thrombus was revealed. However, due to the location of neo- plastic lesions in the right lung, a cancerous tumour spreading throughout could not be excluded. An abdominal and pelvis CT did not reveal any metastasis.
Low molecular weight heparin in a therapeutic dose and acetylsalicylic acid were incorporated into the therapy. A mul- tidisciplinary consultation (oncologist, cardiac surgeon, cardiologist, anaesthesiologist) was conducted and the mass in the LA was initially qualified for surgical resection. Prior to surgery, spirometry and the exclusion of thromboembolic material in the lower limb veins were required. Spirometry demonstrated moderate bronchial obstruction. In ultrasound of the lower limb, deep vein thrombosis was excluded, but a few hypoechal nodules in the shank muscles of the right lower limb were visualised. A suspicion of metastases was confirmed using angio-CT.
In the TEE performed after five days of low molecular weight heparin therapy, the previously described mass in the LA reduced its echogenicity and dimensions (to 10 × 8 mm). The patient’s general condition improved slightly. The patient was re-consulted by the cardiac surgeon and, due to presence of distant metastases, was disqualified from surgery. Another oncologist consultation was performed, and further diagnostic and therapeutic aims were established. The therapeutic dose of heparin was maintained. Pacjentkę w wieku 64 lat, po przebytym w 2016 roku leczeniu radykalnym (radioterapia i chemioterapia) raka płasko- nabłonkowego prawego płuca, z wywiadem nadciśnienia tętniczego i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, przyjęto do kliniki kardiologii z rozpoznaniem zatorowości płucnej potwierdzonej w badaniu angiografii tomografii komputerowej (angio-CT). Ponadto w badaniu angio-CT opisano cechy wznowy nowotworowej prawego płuca, a także wysunięto podej- rzenie obecności skrzepliny wychodzącej z prawej żyły płucnej górnej do lewego przedsionka (LA).
W wywiadzie stwierdzono narastającą od około tygodnia duszność wysiłkową, zasłabnięcia oraz bóle kończyn dolnych. Przy przyjęciu pacjentka była w dość ciężkim stanie. W badaniach laboratoryjnych wykazano podwyższone stężenie D-dimeru, łagodną niedokrwistość normocytarną i podwyższone wartości N-końcowego fragmentu propeptydu natriure- tycznego typu B (450 pg/ml). W przezklatkowym badaniu echokardiograficznym ujawniono lewą komorę o zachowanej funkcji skurczowej (frakcja wyrzutowa 55%) i upośledzonej rozkurczowej, bez cech wady zastawkowej serca. W badaniu przezprzełykowym w LA uwidoczniono dodatkowe echo o wymiarach 18 × 12 mm wychodzące z górnej prawej żyły płucnej, odpowiadające prawdopodobnie uszypułowanej skrzeplinie. Jednak, ze względu na lokalizację zmiany nowotwo- rowej we wnęce prawego płuca, nie można było wykluczyć, że nie jest to guz nowotworowy szerzący się przez ciągłość. Obraz CT jamy brzusznej i miednicy nie ujawnił obecności zmian przerzutowych.
W terapii zastosowano heparynę drobnocząsteczkową (LMWH) w dawce leczniczej oraz kwas acetylosalicylowy. W trybie pilnym chorą konsultowano w ramach konsylium (onkolog, kardiochirurg, kardiolog, anestezjolog) i wstępnie zakwalifiko- wano do operacyjnej resekcji guza z LA po kontroli spirometrycznej wydolności płuc oraz ocenie naczyń kończyn dolnych pod kątem obecności materiału zakrzepowo-zatorowego. W badaniu spirometrycznym stwierdzono cechy obturacji oskrzeli umiarkowanego stopnia. W ultrasonografii naczyń kończyn dolnych układ żył głębokich i powierzchownych nie było cech zakrzepicy, natomiast widoczne były dość liczne hipoechowe guzki w obrębie mięśni podudzia prawej kończyny dolnej — wysunięto podejrzenie przerzutów, potwierdzone w badaniu angio-CT.
W wykonanym po 5 dniach terapii heparyną kontrolnej echokardiografii przezprzełykowej opisano, że uprzedni twór w LA zmniejszył swoje wymiary (do ok. 10 × 8 mm) oraz echogeniczność. Stan pacjentki nieznacznie się poprawił. Chorą ponownie konsultowano kardiochirurgicznie i, biorąc pod uwagę obecność przerzutów odległych do kończyn dolnych, zdyskwalifikowano z leczenia kardiochirurgicznego. Pacjentka była ponownie konsultowana przez onkologa — ustalono dalszy plan postępowania diagnostyczno-leczniczego. Utrzymano terapeutyczną dawkę LMWH.
