Clinical data analysis with the use of artificial neural networks (ANN) and principal component analysis (PCA) of patients with endometrial carcinoma

AimSatisfactory performance of modern data processing methods, namely principal component analysis (PCA) and artificial neural network (ANN) analysis, has been demonstrated in the prediction of the results of surgical treatment for endometrial carcinoma.Materials/MethodsThe data from 121 patients treated and observed in one oncology unit was retrospectively evaluated. 26 subject and treatment variables were determined for each patient. A matrix of 121×26 data points was subjected to PCA and ANN processing.ResultsThe properly trained ANN was used to predict whether patients belonged to the group of those who survived, or to the group of those who did not survive, a 5-year period. It was found that the prognostic capability of the ANN, regarding the tested set of patients, was very high. Additionally, using the principal component analysis (PCA) method, two principal components, PC1 and PC2 were extracted and accounted, cumulatively, for 23% of the variance in the data analyzed. An apparent clustering of the variables and a clear cut clustering of the patients was observed, which has been interpreted in terms of similarity, or dissimilarity, of the variables and of the patients.ConclusionsIt has been concluded that ANN analysis offers a promising alternative to established methods for the statistical analysis of multivariate data in cancer patients. Also, PCA has been recommended as a new and promising alternative to classical regression analysis of multivariate clinical data. By means of PCA, practically useful systematic information may be extracted from large sets of data, which is otherwise hardly interpretable in comprehensive physical terms. Such information can be of value for general prognosis and for making appropriate adjustments in treatment

Evaluation of the effectiveness of the Quadratus Lumborum Block type I using ropivacaine in postoperative analgesia after a cesarean section — a controlled clinical study

Objectives: Quadratus Lumborum Block in contrast to Transversus Abdominis Plane Block contains a unique component which not only stops somatic pain but also inhibits visceral pain by spreading the local anesthetic to the paravertebral space. This study was designed to determine whether performing the Quadratus Lumborum Block type I in patients un­dergoing cesarean section would be associated with both decreased morphine consumption and decreased pain levels in the postoperative 48-hour period. Material and methods: Sixty patients undergoing caesarean section under spinal anesthesia were randomly and equally assigned to one or other of two groups: QLB I (who received Bilateral Quadratus Lumborum Block type I with the use of 24 mL 0.375% ropivacaine per side) or a Control group. In both groups, on-demand morphine analgesia was administered postoperatively within the first 48 hours. The following were measured: the morphine consumption; the time elapsed from the C-section until the first dose of morphine; and the levels of pain intensity among patients in rest (numeral pain rating scale). Results: There were no statistically significant demographic data differences between the QLB I and Control groups. The following significant differences were observed in the 48-hour postoperative period: morphine consumption was higher in the Control group (p = 0.000); the time elapsed from the C-section until the first dose of morphine was longer in QLB I group (p < 0.05); and the median of the pain numeric rating scale was higher in the Control group (p < 0.05). Conclusions: Quadratus Lumborum Block type I significantly reduces morphine consumption and pain levels up to 48 hours postoperatively

Stała elektrostymulacja u dorosłych pacjentów z wadami wrodzonymi serca

Wstęp: Coraz większa grupa chorych obarczonych wrodzonymi wadami serca dożywa wieku dorosłego. U pacjentów tych występują groźne dla życia zaburzenia bodźcotwórczości i przewodzenia. U części z nich konieczność implantacji stałego układu stymulującego pojawia się w dzieciństwie, u części zaś w wieku dojrzałym. Materiał i metody: Przeanalizowano dane 30 pacjentów (14 mężczyzn, 16 kobiet) w średnim wieku 29,83 roku, u których zastosowano stałą stymulację serca; 22 z nich (w wieku śr. 26,09 roku) poddano operacji w wieku 10,05 roku, czyli 15,9 roku temu. W grupie pozostałych 8, którzy nie wymagali w przeszłości zabiegu kardiochirurgicznego, średnia wieku wynosiła 40,12 roku. Celem pracy była analiza przyczyn i sposobów stałej elektrycznej stymulacji u dorosłych pacjentów z wadami wrodzonymi serca. Wyniki: Pośród badanych byli pacjenci z wieloma różnymi wadami wrodzonymi serca, a średni wiek pierwszej implantacji wynosił 21 lat. Przyczyną wszczepienia stałego układu stymulującego u większości był całkowity lub zaawansowany blok przedsionkowo-komorowy, u części zaś blok występujący bezpośrednio po zabiegu operacyjnym. Pierwotnie u 50% chorych był to układ nasierdziowy. U 14 osób implantację wykonano 2-krotnie, u 7 - 3-krotnie, u 4 - 4-krotnie. Wnioski: U pacjentów z wadami wrodzonymi serca konieczność implantacji układu stymulującego może zaistnieć w każdym wieku. Często wymagana jest wielokrotna wymiana układu stymulującego, pojawia się więc populacja ludzi uzależniona od tego systemu przez większość swojego życia. Populacja dorosłych z wadami wrodzonymi serca różni się istotnie od populacji, którą lekarze, zajmujący się stałą stymulacją elektryczną, opiekują się w swojej codziennej praktyce. Od zespołu implantującego oczekuje się doskonałej znajomości anatomii wady i sposobu przeprowadzonej w przeszłości operacji kardiochirurgicznej. (Folia Cardiol. 2004; 11: 299–307

Stała elektrostymulacja u dorosłych pacjentów z wadami wrodzonymi serca

Wstęp: Coraz większa grupa chorych obarczonych wrodzonymi wadami serca dożywa wieku dorosłego. U pacjentów tych występują groźne dla życia zaburzenia bodźcotwórczości i przewodzenia. U części z nich konieczność implantacji stałego układu stymulującego pojawia się w dzieciństwie, u części zaś w wieku dojrzałym. Materiał i metody: Przeanalizowano dane 30 pacjentów (14 mężczyzn, 16 kobiet) w średnim wieku 29,83 roku, u których zastosowano stałą stymulację serca; 22 z nich (w wieku śr. 26,09 roku) poddano operacji w wieku 10,05 roku, czyli 15,9 roku temu. W grupie pozostałych 8, którzy nie wymagali w przeszłości zabiegu kardiochirurgicznego, średnia wieku wynosiła 40,12 roku. Celem pracy była analiza przyczyn i sposobów stałej elektrycznej stymulacji u dorosłych pacjentów z wadami wrodzonymi serca. Wyniki: Pośród badanych byli pacjenci z wieloma różnymi wadami wrodzonymi serca, a średni wiek pierwszej implantacji wynosił 21 lat. Przyczyną wszczepienia stałego układu stymulującego u większości był całkowity lub zaawansowany blok przedsionkowo-komorowy, u części zaś blok występujący bezpośrednio po zabiegu operacyjnym. Pierwotnie u 50% chorych był to układ nasierdziowy. U 14 osób implantację wykonano 2-krotnie, u 7 - 3-krotnie, u 4 - 4-krotnie. Wnioski: U pacjentów z wadami wrodzonymi serca konieczność implantacji układu stymulującego może zaistnieć w każdym wieku. Często wymagana jest wielokrotna wymiana układu stymulującego, pojawia się więc populacja ludzi uzależniona od tego systemu przez większość swojego życia. Populacja dorosłych z wadami wrodzonymi serca różni się istotnie od populacji, którą lekarze, zajmujący się stałą stymulacją elektryczną, opiekują się w swojej codziennej praktyce. Od zespołu implantującego oczekuje się doskonałej znajomości anatomii wady i sposobu przeprowadzonej w przeszłości operacji kardiochirurgicznej. (Folia Cardiol. 2004; 11: 299–307

Umiejętności z zakresu kardiologii interwencyjnej ułatwiają osiągnięcie sukcesu w elektroterapii

Background: Cardiac resynchronisation therapy is a therapeutic method with documented effectiveness improving outcomes both in prolong longevity, reducing hospitalization and improving quality of life. Left ventricular lead implantation in vast majority of cases is relatively easy but in some cases of anatomic conditions, turtuosity and stenosis of epicardial veins procedure requires customized techniques and tools. Material and methods: The case report presents a patient with persistent left superior vena cava in whom cardiac resynchronization therapy pacemaker was successfully implanted. Results: Fifty nine years old male with a history of dual-chamber (DDD) pacemaker implantation in 2007 due to atrio-ventricular block III° underwent coronary artery by-pass surgery (LIMA->LAD) in 2016 with simultaneous aortic valve replacement was admitted to hospital for pacemaker exchange due to battery exhaustion. Because of decrease of left ventricular ejection fraction to 30% decision to up-grade system to resynchronization one was taken. In patient the presence of isolated persistent left superior vena cave has been confirmed by peripheral venogram. Because of expected difficulties in extraction of former right ventricular pacing lead and implantation of right ventricular defibrillation form left side access the decision to up-grade system to resynchronisation pacemaker from the left side was made. Left ventricular lead implantation was possible through application of various tools and techniques which required experience in invasive cardiology. The paper describe in details the tools and techniques used. Conclusion: Broad knowledge of techniques and tools commonly used in invasive cardiology can facilitate implantation of left ventricular lead in difficult cases.Wstęp: Stymulacja resynchronizująca jest metodą terapeutyczną o udowodnionej skuteczności klinicznej poprawiającej rokowanie zarówno w zakresie wydłużenia przeżycia jak i zmniejszenia liczby hospitalizacji oraz poprawy komfortu życia. Implantacja elektrody lewokomorowej w większości przypadków nie sprawia istotnych trudności jednak, u niektórych pacjentów ze względu na warianty anatomiczne, krętość oraz zwężenia żył nasierdziowych zabieg wymaga zastosowania niestandardowych technik i narzędzi. Materiał i metody: Przedstawiono opis przypadku chorego z izolowaną przetrwałą żyłą główną lewą, u którego skutecznie wszczepiono układ kardiowertera-defibrylatora z funkcją stymulacji resynchronizującej. Wyniki: Mężczyna 59-letni po implantacji stymulatora dwujamowego (DDD) w 2007 roku z powodu bloku przedsionkowo-komorowego III⁰, który w 2016 przebył zabieg wszczepienia pomostu aortalno-wieńcowego (LIMA- > LAD) oraz jednoczasowo wszczepienia protezy zastawki aortalnej, został skierowany do wymiany stymulatora z powodu wyczerpania baterii. Ze względu na spadek frakcji wyrzutowej lewej komory do 30% podjęto decyzję o rozbudowie układu do resynchronizującego. U chorego potwierdzono istnienie izolowanej przetrwałej żyły głównej górnej lewej. Ze względu na możliwe trudności z usunięciem elektrody stymulującej prawokomorowej oraz wszczepieniem prawokomorowej elektrody defibrylującej z dostępu po stronie lewej, podjęto decyzję o rozbudowie układu do stymulatora resynchronizującego (CRTP). Implantacja elektrody lewokomorowej była możliwa dzięki zastosowaniu różnych narzędzi i technik wymagających doświadczenia w zakresie kardiologii inwazyjnej. W pracy szczegółowo przedstawiono technikę zabiegu. Wnioski: Znajomość technik i narzędzi stosowanych w kardiologii inwazyjnej umożliwia implantację elektrody lewokomorowej w trudnych przypadkach klinicznych

Ciągliwość i redystrybucja sił wewnętrznych w belkach wykonanych z betonu lekkiego kruszywowego

Lightweight Aggregate Concrete (LWAC) is typically defined as concrete having a density smaller than or equal to 2200kg/m3 and can be obtained by mixing natural or artificial lightweight aggregates. There is a general scepticism regarding the use of lightweight aggregate concrete (LWAC) for structural applications. This concern is attached to the more brittle material behaviour which leads to lower ductility. This article presents a numerical parametric analysis of the behaviour of the reinforced LWAC cross-sections under the immediate load taking into account the density of the LWAC concrete, concrete strength and tensile reinforcement ratio. Numerical analysis of  the beams was conducted in OpenSees, an open–source nonlinear finite element method framework. One-dimensional elements, with three degrees of freedom at each end, were used. Bending stiffness in the integration points was calculated based on the sectional moment – curvature relationship. The analysis showed that there is a relationship between the ductility of the cross-sections made of lightweight concrete and its density class. It is associated with limited compressive strains and the brittle behavior of LWAC. The limited rotation capacity of the reinforced concrete sections made of LWAC also affects the ability of redistribution of internal forces in statically indeterminate beamsBeton lekki kruszywowy (LWAC) jest zwykle definiowany jako beton o gęstości mniejszej lub równej 2200 kg / m3 i można go otrzymać na bazie naturalnych lub sztucznych kruszyw. Istnieje ogólny sceptycyzm co do użycia lekkiego betonu kruszywowego (LWAC) do zastosowań konstrukcyjnych. Obawa ta jest związana z bardziej kruchym zachowaniem się tego betonu, co może prowadzić do mniejszej ciągliwości. W artykule przedstawiono numeryczną analizę parametryczną zachowania się przekrojów wykonanych z betonu lekkiego z uwzględnieniem gęstości betonu, wytrzymałości na ściskanie i stopnia zbrojenia rozciąganego. Analiza numeryczna belek została przeprowadzona w systemie OpenSees, przy użyciu nieliniowej metody elementów skończonych. Do analizy użyto elementów jednowymiarowych z trzema stopniami swobody na każdym końcu. Sztywność giętna była wyznaczana na podstawie przekrojowych relacji moment zginający - krzywizna. Analiza wykazała, że ​​istnieje zależność między ciągliwością przekrojów wykonanych z betonu lekkiego a jego gęstością. Jest to związane z ograniczeniami odkształceń ściskających i kruchym zachowaniem betonu lekkiego. Ograniczona zdolność do obrotu przekrojów krytycznych wykonanych z betonu lekkiego wpływa również na stopień redystrybucji sił wewnętrznych w belkach statycznie niewyznaczalnych

Nieliniowa analiza słupów z lekkiego betonu kruszywowego

The paper presents a numerical analysis of deformability and load-bearing capacity of lightweight aggregate concrete (LWAC) elements subjected to bending with axial force. The nonlinear material model of LWAC presented in Eurocode 2 (EC2) was assumed. Several different densities and compressive strengths of concrete were taken into account. The investigations included the comparison of the sectional capacity and the behaviour of slender elements made with normal and lightweight aggregate concrete. It was observed that density-dependent mechanical properties of concrete affect the obtained values of the maximum axial force and the bending moment despite the same mean compressive strength. In every case, the capacity of the RLWAC section was lower than the one of normal weight, which was caused by a linear characteristic of the LWAC. Other important factors were the modulus of elasticity and the ultimate strain of concrete. LWAC with the higher density and the lower ultimate strain gave greater stiffness to slender columns but reduced the cross-sectional capacity. It was concluded that the elastic modulus and the peak strain of LWAC which are applied in columns calculations should be verified experimentally.W artykule przedstawiono analizę numeryczną odkształcalności i nośności elementów żelbetowych z betonu lekkiego kruszywowego (LWAC) poddanych działaniu siły osiowej oraz momentu zginającego. Przyjęto nieliniowy model materiałowy LWAC przedstawiony w Eurokodzie 2. Uwzględniono kilka różnych gęstości i wytrzymałości betonu na ściskanie. Analiza obejmowały porównanie nośności przekroju i zachowania smukłych elementów wykonanych z betonu o różnych gęstościach. Zaobserwowano, że właściwości mechaniczne betonu zależne od gęstości wpływają na uzyskiwane wartości maksymalnej siły osiowej i momentu zginającego pomimo tej samej średniej wytrzymałości na ściskanie. W każdym przypadku nośność przekroju z LWAC była niższa od tej uzyskanej przy zastosowaniu parametrów betonu normalnego. Było to związane z przyjęciem prawie liniowej charakterystyki wytrzymałościowej LWAC. Innymi ważnymi czynnikami był moduł sprężystości i graniczne odkształcenie betonu. Zastosowanie LWAC o większej gęstości i niższym granicznym odkształceniu oznaczało redukcję nośności przekroju poprzecznego, ale jednocześnie ograniczenie przemieszczeń drugiego rzędu i stosunkowo mniejszy spadek maksymalnej sił w elementach smukłych. W związku z tym stwierdzono, że moduł sprężystości i odkształcenie graniczne LWAC stosowane w obliczeniach słupów należy weryfikować eksperymentalnie

Flexural Behaviour and Internal Forces Redistribution in LWAC Double-Span Beams

This research study aimed to investigate the effect of the lightweight aggregate concrete and steel reinforcement interaction on the behaviour of continuous beams compared to the normal concrete of the same strength. This paper presents six full-scale, double-span beams with a rectangular cross-section made of both lightweight and normal concrete. The study confirmed that beams made of lightweight aggregate concrete achieve comparable flexural capacities to those made of NWC but their deformability and ductility are lower. Although the redistribution of internal forces depends mainly on the longitudinal reinforcement ratio, the influence of ultimate compressive strains of concrete is also noticeable. The ultimate compressive strains in LWAC are generally lower than in NWC. The lower rotational capacity of LWAC results in smaller degrees of moment redistribution in beams made of this concrete compared to normal concrete beams

Evaluation and Analysis of the Implementation Process of the Use of Rail Transport in Military Transport Using Flexsim Software

In the realities of modern battlefield, training of soldiers is crucial, therefore it is so important to develop an optimal concept of moving troops by rail transport, for exercises and training in peacetime. Using the simulation of the implementation of rail and road transport, it is possible to analyse and meet the needs of the selected relationship of individual stages of the process studied. Simulation model allows to state that it serves as an illustrative, training element and an element showing some results with changeable situations, therefore it can be a solution for training and making critical decisions for competent commanders

Understanding Intra- and Inter-Species Variability in Neural Stem Cells’ Biology Is Key to Their Successful Cryopreservation, Culture, and Propagation

Although clinical trials on human neural stem cells (hNSCs) have already been implemented in the treatment of neurological diseases and they have demonstrated their therapeutic effects, many questions remain in the field of preclinical research regarding the biology of these cells, their therapeutic properties, and their neurorestorative potential. Unfortunately, scientific reports are inconsistent and much of the NSCs research has been conducted on rodents rather than human cells for ethical reasons or due to insufficient cell material. Therefore, a question arises as to whether or which conclusions drawn on the isolation, cell survival, proliferation, or cell fate observed in vitro in rodent NSCs can be introduced into clinical applications. This paper presents the effects of different spatial, nutritional, and dissociation conditions on NSCs’ functional properties, which are highly species-dependent. Our study confirmed that the discrepancies in the available literature on NSCs survival, proliferation, and fate did not only depend on intra-species factors and applied environmental conditions, but they were also affected by significant inter-species variability. Human and rodent NSCs share one feature, i.e., the necessity to be cultured immediately after isolation, which significantly maintains their survival. Additionally, in the absence of experiments on human cells, rat NSCs biology (neurosphere formation potential and neural differentiation stage) seems closer to that of humans rather than mice in response to environmental factors