Coronary artery bypass graft in a patient with Von Willebrand disease type 1

Von Willebrand disease (VWD), is the most common hereditary bleeding disorder (HBD) and affects approximately 1–2% of the population. Type 1 accounts for 70–80% of all cases and involves partially reduced levels of functional VWF. It is usually manifested by mild to moderate mucocutaneous bleeding. A 63-yearold patient with multivessel coronary artery disease and diagnosed with Von Willebrand’s disease type 1 after a previous NSTEMI infarction (10 days earlier) was admitted to the cardiac surgery department for a planned CABG procedure. The coagulation factor values on admission to the ward were successively (VIII 15%; VWF: Ag 12%). Coronary angiography revealed MV CAD. The patient was consulted with the HEART Team. The decision was made to qualify the patient for CABG using the OPCAB technique. A detailed plan for securing the haemostasis was established. Haemate P 500/1200 and 1000/2400, a lyophilized concentrate of humans VIII and von Willebrand Factors, were secured. During surgery, LITA- LAD and Ao- RCA bridges were performed using Medtronic Starfish® Heart Positioners. In the post-operation period, no complications were noted. Plasma levels of VIII and VW factors were measured daily and antihemorrhagic prophylaxis was given accordingly to measured values. The patient was discharged on the eighth day after surgery in good condition, with the haematological recommendations. Currently, there are no guidelines for the management of patients with Von Willebrand’s disease undergoing cardiac surgery. Incorrectly conducted pharmacotherapy may result in an elevated level of VW factor and additional exposure to the occurrence of acute coronary syndromes and heart attacks

Hybrid Revascularization for Multivessel Coronary Artery Disease

AbstractObjectivesThe aim of this study was to assess the feasibility of hybrid coronary revascularization (HCR) in patients with multivessel coronary artery disease (MVCAD) referred for standard coronary artery bypass grafting (CABG).BackgroundConventional CABG is still the treatment of choice in patients with MVCAD. However, the limitations of standard CABG and the unsatisfactory long-term patency of saphenous grafts are commonly known.MethodsA total of 200 patients with MVCAD involving the left anterior descending artery (LAD) and a critical (>70%) lesion in at least 1 major epicardial vessel (except the LAD) amenable to both PCI and CABG and referred for conventional surgical revascularization were randomly assigned to undergo HCR or CABG (in a 1:1 ratio). The primary endpoint was the evaluation of the safety of HCR. The feasibility was defined by the percent of patients with a complete HCR procedure and the percent of patients with conversions to standard CABG. The occurrence of major adverse cardiac events such as death, myocardial infarction, stroke, repeated revascularization, and major bleeding within the 12-month period after randomization was also assessed.ResultsMost of the pre-procedural characteristics were similar in the 2 groups. Of the patients in the hybrid group, 93.9% had complete HCR and 6.1% patients were converted to standard CABG. At 12 months, the rates of death (2.0% vs. 2.9 %, p = NS), myocardial infarction (6.1% vs. 3.9%, p = NS), major bleeding (2% vs. 2%, p = NS), and repeat revascularization (2% vs. 0%, p = NS) were similar in the 2 groups. In both groups, no cerebrovascular incidents were observed.ConclusionsHCR is feasible in select patients with MVCAD referred for conventional CABG. (Safety and Efficacy Study of Hybrid Revascularization in Multivessel Coronary Artery Disease [POL-MIDES]; NCT01035567)

PCI wysokiego ryzyka w przebiegu ostrej niedokrwiennej niewydolności serca na wsparciu ECMO oraz IABP

Percutaneous coronary interventions (PCI) in patients with complex coronary lesions are associated with the higher risk of complications during the procedure. Cardiogenic shock, severe heart failure or ventricular arrhythmias are the most common clinical factors that additionally increase the risk. To improve prognosis, during high risk PCI procedures mechanical circulatory system can be used. We present a case of multivessel percutaneous coronary intervention in high-risk acute ischemic heart failure in 72-year-old woman with complex coronary artery lesions. Due to the high risk, PCI procedure was performed with the ECMO support on the top of intra-aortic balloon pump treatment. A case report was supplemented by a discussion on the use of mechanical circulatory support during high-risk PCI procedures.Zabiegi przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) u pacjentów ze złożonymi zmianami tętnic wieńcowych obarczone są dużym ryzykiem powikłań okołozabiegowych. Klinicznymi czynnikami zwiększającymi ryzyko najczęściej są wstrząs kardiogenny, zaawansowana niewydolność serca oraz komorowe zaburzenia rytmu. Poprawa rokowania pacjentów poddawanych zabiegom PCI wysokiego ryzyka możliwa jest dzięki zastosowaniu systemów do mechanicznego wspomagania krążenia. Przedstawiono przypadek wielonaczyniowej przezskórnej interwencji wieńcowej wysokiego ryzyka w przebiegu ostrej niedokrwiennej niewydolności serca u 72-letniej chorej ze złożonymi zmianami w tętnicach wieńcowych. Z uwagi na wysokie ryzyko zabiegu, zabieg wykonano w zabezpieczeniu ECMO wraz ze stosowaną u pacjentki od kilku dni kontrapulsacją wewnątrzaortalną. Opis przypadku uzupełniono omówieniem zastosowania wspomagania krążenia podczas zabiegów PCI wysokiego ryzyka

Odległe wyniki chirurgicznej rewaskularyzacji serca u chorych z kardiomiopatią niedokrwienną

Wstęp: Zachowawcze leczenie kardiomiopatii niedokrwiennej obarczone jest dużą śmiertelnością. Uznaną metodą leczenia choroby wieńcowej jest chirurgiczna rewaskularyzacja serca. Celem pracy była ocena odległych wyników pomostowania naczyń wieńcowych (CABG) u pacjentów z kardiomiopatią niedokrwienną. Materiał i metody: Badaniem objęto 61 chorych operowanych z powodu choroby wieńcowej z frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF) mniejszą lub równą 25%. Wśród 61 chorych było 8 (13,1%) kobiet i 52 (86,9%) mężczyzn, średnia wieku wynosiła 58,1 ± 7,7 roku. Przynajmniej jeden zawał serca przebyło przed zabiegiem 59 (96,7%) chorych. Trzecią lub IV klasę dolegliwości według klasyfikacji CCS stwierdzono u 52 (85,2%) pacjentów, a u 47 (77,1%) odnotowano III lub IV stopień dolegliwości według klasyfikacji NYHA. Zabieg z wykorzystaniem tylko pomostów żylnych przeprowadzono u 6 (9,8%) chorych, u 3 (4,9%) zastosowano wyłącznie zespolenia tętnicze, a u 52 (85,2%) wykonano rewaskularyzację z użyciem pomostów tętniczych i żylnych. Wyniki: W średnim okresie obserwacji (52,8 ± 30,6 miesiąca) u 37 (60,6%) nie występowały dolegliwości, u 7 (11,5%) stwierdzono nawrót dolegliwości wieńcowych lub niewydolności serca, 17 (27,9%) osób zmarło. Odnotowano istotne zmniejszenie skali dolegliwości według klasyfikacji CCS z 3,3 ± 0,8 przed zabiegiem do 1,4 ± 0,7 w okresie obserwacji (p = 0,0001). Znamienną różnicę stwierdzono także w średnich wartościach dolegliwości związanych z niewydolnością serca: 3,2 ± 0,8 vs. 1.8 ± 0,9 (p = 0,0001). Odnotowano istotny wzrost średniej wartości LVEF przed operacją w porównaniu z okresem obserwacji (odpowiednio: 23,3 ± 2,7% vs. 32,5 ± 7,2%; p = 0,0001). Wnioski: Chorzy z ciężką kardiomiopatią niedokrwienną odnoszą istotne korzyści (zmniejszenie dolegliwości wieńcowych, poprawa wydolności) po zabiegu CABG w okresie obserwacji odległej. Pomostowanie aortalno-wieńcowe prowadzi w tej grupie chorych do poprawy czynności lewej komory serca. (Folia Cardiol. 2003; 10: 751–758

Odległe wyniki chirurgicznej rewaskularyzacji serca u chorych z kardiomiopatią niedokrwienną

Wstęp: Zachowawcze leczenie kardiomiopatii niedokrwiennej obarczone jest dużą śmiertelnością. Uznaną metodą leczenia choroby wieńcowej jest chirurgiczna rewaskularyzacja serca. Celem pracy była ocena odległych wyników pomostowania naczyń wieńcowych (CABG) u pacjentów z kardiomiopatią niedokrwienną. Materiał i metody: Badaniem objęto 61 chorych operowanych z powodu choroby wieńcowej z frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF) mniejszą lub równą 25%. Wśród 61 chorych było 8 (13,1%) kobiet i 52 (86,9%) mężczyzn, średnia wieku wynosiła 58,1 ± 7,7 roku. Przynajmniej jeden zawał serca przebyło przed zabiegiem 59 (96,7%) chorych. Trzecią lub IV klasę dolegliwości według klasyfikacji CCS stwierdzono u 52 (85,2%) pacjentów, a u 47 (77,1%) odnotowano III lub IV stopień dolegliwości według klasyfikacji NYHA. Zabieg z wykorzystaniem tylko pomostów żylnych przeprowadzono u 6 (9,8%) chorych, u 3 (4,9%) zastosowano wyłącznie zespolenia tętnicze, a u 52 (85,2%) wykonano rewaskularyzację z użyciem pomostów tętniczych i żylnych. Wyniki: W średnim okresie obserwacji (52,8 ± 30,6 miesiąca) u 37 (60,6%) nie występowały dolegliwości, u 7 (11,5%) stwierdzono nawrót dolegliwości wieńcowych lub niewydolności serca, 17 (27,9%) osób zmarło. Odnotowano istotne zmniejszenie skali dolegliwości według klasyfikacji CCS z 3,3 ± 0,8 przed zabiegiem do 1,4 ± 0,7 w okresie obserwacji (p = 0,0001). Znamienną różnicę stwierdzono także w średnich wartościach dolegliwości związanych z niewydolnością serca: 3,2 ± 0,8 vs. 1.8 ± 0,9 (p = 0,0001). Odnotowano istotny wzrost średniej wartości LVEF przed operacją w porównaniu z okresem obserwacji (odpowiednio: 23,3 ± 2,7% vs. 32,5 ± 7,2%; p = 0,0001). Wnioski: Chorzy z ciężką kardiomiopatią niedokrwienną odnoszą istotne korzyści (zmniejszenie dolegliwości wieńcowych, poprawa wydolności) po zabiegu CABG w okresie obserwacji odległej. Pomostowanie aortalno-wieńcowe prowadzi w tej grupie chorych do poprawy czynności lewej komory serca. (Folia Cardiol. 2003; 10: 751–758

Hybrid room — the new standard for cooperation of cardiosurgeon, anaesthesiologist and invasive cardiologist in treating difficult, complex cardiovascular patients

The concept of hybrid room is to combine capabilities of cardiosurgery operating room and fully equipped cathlab. Since May 2011, an ultramodern hybrid room has been working, in our center. The cases reported in this article show the possibilities of cooperation of cardiosurgeons, anaesthesiologists and invasive cardiologists in performing difficult, complex cardiovascular interventions. In near future the capabilities of hybrid room will allow to perform simultaneously a number of complex cardiovascular procedures. It should not only shorten the time of hospitalisation but also substantially improve the patients comfort. Kardiol Pol 2012; 70, 1: 104–10

Off-pump versus on-pump coronary artery surgery in octogenarians (from the KROK Registry)

BackgroundAccording to the medical literature, both on-pump and off-pump coronary artery surgery is safe and effective in octogenarians.ObjectivesThe aim of our study was to examine the epidemiology, in-hospital outcomes and long-term follow-up results in octogenarians undergoing off-pump and on-pump coronary artery surgery utilizing nationwide registry data.MethodsAll octogenarians (≥ 80 years) enrolled in the Polish National Registry of Cardiac Surgical Procedures (KROK Registry), who underwent isolated coronary surgery between January 2006 and September 2017 were identified. Preoperative data, perioperative complications, hospital mortality and long-term mortality were analyzed. Unadjusted and propensity-matched comparisons were performed between octogenarians undergoing off-pump and on-pump coronary artery bypass surgery.ResultsOctogenarians accounted for 4.1% of the total population undergoing coronary artery surgery in Poland during the analyzed period (n = 152,631) and this percentage is increasing. Among 6,006 analyzed patients, 2,744 (45.7%) were operated on-pump and 3,262 (54.3%) were operated off-pump. Propensity-matched analysis revealed that patients operated on-pump were more often reoperated due to postoperative bleeding and their in-hospital mortality was higher (6.6% vs 4.5%, p = 0.006 and 8.7% vs 5.8%, p = 0.001, respectively). Long-term all-cause mortality was lower among patients operated off-pump (p = 0.013).ConclusionOn the basis of our findings we suggest that off pump technique should be considered as perfectly acceptable in octogenarians

REVIEW OF MODERN NON‐SURGICAL TOOLS APPLIED IN CARDIAC SURGERY

Surgical intervention is commonly associated with the use of hardware that facilitates invasive medical treatment. Nowadays surgeons apply a new set of tools that help them anticipate the outcome of the intervention and define potential risk factors. Increasing patient migration inspired healthcare professionals to introduce universal standards of care, supported by medical guidelines and checklists. Today, prior to skin incision, every modern cardiac surgeon is enabled in the whole range of tools that are designed to increase patient safety and provide thorough information to the whole medical team

Assessment of Anti-Human Leukocyte Antigen (HLA)-Antibody-Dependent Humoral Response in Patients before and after Lung Transplantation

Background and Objectives: Testing for anti-human leukocyte antigen (HLA) antibodies both before and after transplantation is of fundamental significance for the success of lung transplantation. The aim of this study was the evaluation of anti-HLA immunization of patients before and after lung transplant who were subjected to qualification and transplantation. Materials and Methods: Prior to the transplantation, patients were examined for the presence of IgG class anti-HLA antibodies (anti-human leukocyte antigen), the so-called panel-reactive antibodies (PRA), using the flow cytometry method. After the transplantation, the class and specificity of anti-HLA antibodies (also IgG) were determined using Luminex. Results: In the group examined, the PRA results ranged from 0.1% to 66.4%. Low (30%) and average (30–80%) immunization was found in only 9.7% of the group examined. Presence of class I anti-HLA antibodies with MFI (mean fluorescence intensity) greater than 1000 was found in 42.7% of the patients examined, while class II anti-HLA antibodies were found in 38.4%. Immunization levels before and after the transplantation were compared. In 10.87% of patients, DSA antibodies (donor-specific antibodies) with MFI of over 1000 were found. Conclusions: It seems that it is possible to confirm the correlation between pre- and post-transplantation immunization with the use of the two presented methods of determining IgG class anti-HLA antibodies by increasing the size of the group studied and conducting a long-term observation thereof