Specific Management of Ischemic Stroke: Guidelines Of Turkish Society Of Cerebrovascular Diseases – 2015

In this section, in parallel with the recent developments in acute stroke treatment, latest developments including rapidly developing intraarterial (ia) treatments and interventional treatments as well as iv thrombolytic treatment were updated and presented based on recent evidences

A Case of Possible Cerebral Amyloid Angiopathy Presenting with Diffuse Cerebellar Hemosiderosis

Cerebral amyloid angiopathy (CAA) is caused by deposition of beta-amyloid protein on the walls of cortical, subcortical and leptomeningeal arteries and it is one of the causes of lobar intracerebral hemorrhage. The beta-amyloid protein deposits can be found in the cerebellum as well as the cerebrum. Cerebellar hematomas do not exclude the diagnosis of CAA. Definitive diagnosis of CAA is established by pathological examination at autopsy, however its diagnosis may be suggested by subarachnoid or superficial cortical hemosiderosis in blood sensitive MRI sequences. This case with an intense cerebellar hemosiderosis typical for superficial siderosis (SS) of the central nervous system is reported as a rare example of CAA as the underlying caus

Recurrent Miller-Fisher syndrome: a case report

İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi.Miller-Fisher sendromu (MFS) klasik triadı ataksi, arefleksi, oftalmopleji olan bir Guillain-Barre sendromu varyantıdır. Genelde monofazik olmakla birlikte çok nadiren rekürrens görülmektedir. Bu olguda sekiz senelik asemptomatik bir dönem sonrasında atak tekrarlamıştır. Tekrarlama eğilimi olan nadir olgularda predispozan faktör henüz tanımlanmamıştır. MFS geçiren olgularda rekürrens ihtimali akılda bulundurulmalıdır.Miller-Fisher syndrome (MFS) is a rare variant of Guillain-Barre syndrome characterized by the triad of ataxia, ophtalmoplegia and areflexia. Recurrences are exceptional with MFS. Herein, we present the case of a patient with MFS who developed a recurrence after an asymptomatic interval of eight years. Since there is no known predisposing factor, keeping the possibility of recurrence in mind would be important for the follow-up of patients with MFS

Transtentoryal herniasyondaki hastalarda dekompresif hemikranyektomi

İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi.Objective: To present the results, technique and indications of decompressive hemicraniectomy in patients with unilateral transtentorial herniation. Methods: Ten consecutive patients with intracranial hypertension refractory to medical management and transtentorial herniation were treated with decompressive hemicraniectomy over a 3-year period with the following diagnoses: malignant infarction (3 patients), subarachnoid hemorrhage and vasospasm (2 patients), traumatic brain injury (3 patients), spontanous intracerebral hemorrhage, and venous thrombosis. Neurological status was assessed by the Glasgow Coma Scale (GCS) and by the modified Rankin Scale (mRS) on admission, and by the mRS on discharge, and on follow-up examinations. Computerized tomography (CT) scans performed preoperatively, and on the first, 7th postoperative days, and at one month were assessed for trastentorial herniation and midline shift. A decompressive hemicraniectomy, at least 14 by 11 cm was performed in all patients.Amaç: Unilateral transtentoryal herniasyonu olan hastalarda dekompresif hemikranyektominin sonuçlarını, tekniğini ve endikasyonlarını ortaya koymak. Yöntem: Üç yıl içinde, medikal tedaviye dirençli intrakranyal hipertansiyonlu ve transtentoryal herniasyonda, habis infarct (3 olgu), subaraknoid kanama ve vazospazm (2 olgu), travmatik beyin hasarı (3 olgu), spontan intraserebral kanama ve venöz tromboz tanıları olan 10 ardışık hastaya dekompresif hemikranyektomi yapıldı. Nörolojik durum girişte Glasgow Koma Skalası (GKS) ve modifiye Rankin Skalası (mRS) ile, çıkışta ve kontrollerde mRS ile değerlendirldi. Operasyon öncesinde, 1. ve 7. postoperatif günlerde ve 1.ayda yapılan bilgisayarlı tomografi (BT) incelemeleri değerlendirildi. Hastaların hepsinde en az 14x11 cm’lik dekompresif hemikranyektomi yapıldı

Geçici global amnezi’ye neden olan vasküler iskemi: Hasta serisi

İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi.Introduction: Epileptic, migrainous, and vascular pathologies may cause transient global amnesia (TGA); however, the mechanism of causation remains unclear. We investigated possible vascular causes of TGA. Methods: We retrospectively evaluated the clinical and radiologic studies of 13 patients with TGA. On admission, patients underwent diffusionweighted imaging (DWI) and intra- and extracranial magnetic resonance angiography (MRA); vascular risk factor profiles for diabetes, hypertension, and hyperlipidemia; electroencephalography; and neuropsychological tests. Seven patients underwent control DWIs 24 h after symptom onset.Amaç: Geçici global amnezi (GGA) etyolojisinde, mekanizmaları tam bilinmemekle beraber epileptik, migrenöz ve vasküler patolojilerin sorumlu olabileceği düşünülmektedir. Bu çalışmamızda, GGA’nın vasküler nedenlerini araştırmayı amaçladık. Yöntem: GGA anamnezi ile başvuran 13 hastanın klinik ve radyolojik bilgileri retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların difüzyon MR, intra ve ekstrakranyal MRanjiografi incelemeleri, vasküler risk faktörlerine yönelik tetkikleri, elektroensefalografi ve nöropsikolojik testleri yapıldı. Yedi hastanın semptomların başlangıcından 24 saat sonra kontrol difüzyon MR incelemesi yapıldı

Akut iskemik inmede damar okluzyonu, NIHSS skoru (National Institues of Healt Stroke Scale Scores) ile tutulan hemisfer arasındaki ilişki

İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi.Introductıon: The NIH Stroke Scale (NIHSS) is used to assess acute ischemic stroke severity and outcome, however, it can award more points for tests of presumed left-hemisphere function, such as language, than for tests of right-hemisphere function, such as neglect. This difference may be important if a low NIHSS score is used to exclude patients with right-hemisphere stroke from clinical trials or established treatments. High NIHSS scores are usually associated with arterial occlusion but it is unknown what the effect of side of stroke lesion to clinical evaluation in this association is. We tested the NIHSS scores as an instrument to determine arterial occlusion within 12 hours of stroke onset. The aim of this study was to investigate whether the relationship between acute NIHSS score and arteral occlusion as determined by acute MR angiography differs between right- and left-sided stroke. Methods: This was a retrospective study of 139 patients with acute stroke seen at Florence Nightingale Stroke Center who underwent an MRI examination and NIHSS within 12 hours of stroke onset. NIHSS score was recorded prospectively by the admitting stroke fellow at the time of acute presentation, immediately preceding imaging. Computerized volumetric analysis of the MRI lesions, intracranial MR anjiography evaluation was performed by investigators blinded to clinical data. Results: Mean (±SD) NIHSS score was 9,7 ± 6,7 Receiver operating characteristic curves showed that the validity of NIHSS in predicting arterial occlusion was smilar in patients between left and right-sided stroke. The best cut-off point in patients evaluated with left-sided stroke was an NIHSS of 8 (83 % sensitivity, specificity 84 %), while in patients evaluated after with right-sided stroke best cut-off point was 9 (sensitivity 72 %, specificity 72 %).Giriş Ve Amaç: Amaç: Ulusal İnme Sağlık Ölçeği Skalası (NIHSS) akut iskemik inmenin şiddetini belirlemede kullanılır. Ancak dil fonksiyonu gibi sol hemisfer fonksiyonlarının, ihmal gibi sağ hemisfer fonksiyonlarına göre daha yüksek NIHSS skoru teşkil ettiği bilinmektedir. Bu durum sağ hemisfer inmeli düşük NIHSS skorlu hastaların tedaviden dışlanmasına sebep olabilir. Yüksek NIHSS skoru genellikle intrakranyal arter okluzyonu ile ilişkilidir, ancak tutulan hemisferin (Sağ ya da sol hemisfer inmesi) damar okluzyonunu ön gördüren NIHSS skoruna etkisi bilinmemektedir. Çalışmamızda inmenin ilk 12 saatinde başvuran hastaların NIHSS skoru ve arteriyel okluzyon varlığı değerlendirildi. Bu çalışmanın amacı akut intrakranyal MR anjiografi ile belirlenen damar okluzyonunun, NIHSS skoru ile ilişkisinin sağ ve sol taraflı inmeli hastalar arasında farklı olup olmadığının araştırmaktır. Yöntem ve Gereçler: Yöntemler: Bu çalışma, 2006-2009 yılları arasında Florence Nigtingale İnme Merkezi’ne inme başlangıcından 12 saat içinde başvuran ve DWI MR ve İntrakranyal MR anjiografi yapılmış olan 139 hastanın verilerinden retrospektif olarak yapıldı. NIHSS skoru görüntülemenin hemen öncesinde bir Nöroloji hekimi tarafından kaydedildi. İntrakranyal MR anjiografi incelemeleri hastaların klinik verilerinden habersiz bir Nörolog ve Nöroradyolog tarafından yapıldı. Bulgular: Mean (± SD) NIHSS skoru 9,7 ± 6,7 idi. ROC Eğrisi ile arter tıkanıklığını ön gördüren NIHSS Cut-Off değeri sağ ve sol taraflı inme arasında hastalarda benzerdi. Sol taraf inmeli hastalarda damar okluzyonunu ön gördüren Cut-off noktası 8 (duyarlılık % 83, özgüllük % 84) idi. Sağ taraf inmeli hastalarda damar okluzyonunu ön gördüren Cutoff noktası 9 (Duyarlılık % 72, özgüllük % 72) idi