Zapalenie błony naczyniowej oka u psa i kota

  W skład błony naczyniowej oka wchodzi: tęczówka, ciało rzęskowe oraz naczyniówka. Proces zapalny dotyczyć może całej błony naczyniowej jak też tylko ich fragmentów np. tęczówki, ciała rzęskowego lub naczyniówki. Na odpowiedź immunologiczną oka wpywają liczne struktury gałki ocznej. Klasyfikacja zapaleń błony naczyniowej oka opiera się na podstawie zmian anatomicznych, obrazu klinicznego oraz etiologii. Na podstawie tego wyróżniamy ; zapalenie odcinka przedniego,  zapalenie części pośredniej, zapalenie odcinka tylnego lub zapalenie całej błony naczyniowej. Zapalenie może mieć charakter ostry lub przewlekły. najczęstsze przyczyny zapaleń błony naczyniowej oka  to; towarzyszące chorobom układowym, infekcje, inwazje pasożytnicze, pierwotniakowe, urazy mechaniczne, nowotwory, czynniki immunologiczne. Często ustalenie etiologii jest niemożliwe i określane jest terminem zapalenia idiopatycznego. objawem zapalenia jest zaczerwienienie gałki ocznej, bolesność, silnie zwężona źrenica, niskie ciśnienie płynu wewnątrzocznego oraz zmętnienie cieczy w przedniej komorze oka. W leczeniu stosuje się kilka grup leków. Są to leki rozszezrzające źrenicę, steroidy, niesterydowe leki przeciwzapalne, antybiotyki oraz leki immunosupresyjne. Im silniejsza reakcja zapalna, tym terapia powinna być prowadzona mocniejszymi lekami, które też należy stosować ze zwiększoną częstotliwością

Choroby oczu występujące często u kotów

Wiele chorób oczu kotów różni się od tych które spotykamy u inny gatunków zwierząt. Typowo kocim schorzeniem jest sequestrum czyli martwak rogówki. Ogólne objawy ze strony oczu kota są zwykle powiązane z istnieniem choroby systemowej, toczącej się w całym organizmie (choroby tła wirusowego, pasożytnicze, grzybice, nadciśnienie). Oczy kotów wrażliwe są na niedobory tauryny  czy też tiaminy, które to powodują zmiany chorobowe dna oka prowadzące do ślepoty. Bardzo często spotykamy u kotów nowotwory, które są zwykle bardziej agresywne niż u innych gatunków zwierząt. Ponadto występują też schorzenia o podłożu genetycznym i wady rozwojowe

Effects of intramuscular chlorpromazine alone and chlorpromazine-morphine combination on Schirmer tear test results in clinically normal dogs

The objective of this study was to evaluate effects of intramuscularly administered chlorpromazine alone and chlorpromazine-morphine combination on Schirmer tear test (STT) results in clinically normal dogs. Fourteen dogs free of clinically relevant ocular abnormalities were used in this study. STTs were performed and the dogs were injected intramuscularly with chlorpromazine alone (group C) and chlorpromazine-morphine combination (group CM). STTs were repeated 15, 25, 60, and 120 mins later. Aqueous tear production in dogs, measured by STT, was significantly reduced in both treatment groups 60 and 120 min after injection of the drugs. The mean ± SD STTs for the baseline time for chlorpromazine alone (group C) and chlorpromazine-morphine (group CM) were 19. 4 ± 4.4 and 15. 7 ± 4. 0 wetting per minute, respectively. For group C, the subsequent mean ± SD STT levels were 18. 78 ± 2. 49 (15 min), 16. 35 ± 4. 79 (25 min), 13. 71 ± 4. 66 (60 min), and 14. 14 ± 4. 42 (120 min). For the CM group, the subsequent mean ± SD STT levels were 13. 50 ± 6. 09 (15 min), 11. 57 ± 5. 29 (25 min), 10. 00 ± 4. 16 (60 min), and 9. 42 ± 5. 23 (120 min). In conclusion, a single intramuscular dose of chlorpromazine alone or chlorpromazine-morphine combination significantly reduces tear production rates as measured by the STT in normal dogs. © 2010 Springer-Verlag London Limited