Design of the Dutch Obesity Intervention in Teenagers (NRG-DOiT): systematic development, implementation and evaluation of a school-based intervention aimed at the prevention of excessive weight gain in adolescents

BACKGROUND: Only limited data are available on the development, implementation, and evaluation processes of weight gain prevention programs in adolescents. To be able to learn from successes and failures of such interventions, integral written and published reports are needed. METHODS: Applying the Intervention Mapping (IM) protocol, this paper describes the development, implementation, and evaluation of the Dutch Obesity Intervention in Teenagers (DOiT), a school-based intervention program aimed at the prevention of excessive weight gain. The intervention focussed on the following health behaviours: (1) reduction of the consumption of sugar-sweetened beverages, (2) reduction of energy intake derived from snacks, (3) decrease of levels of sedentary behaviour, and (4) increase of levels of physical activity (i.e. active transport behaviour and sports participation). The intervention program consisted of an individual classroom-based component (i.e. an educational program, covering 11 lessons of both biology and physical education classes), and an environmental component (i.e. encouraging and supporting changes at the school canteens, as well as offering additional physical education classes). We evaluated the effectiveness of the intervention program using a randomised controlled trial design. We assessed the effects of the intervention on body composition (primary outcome measure), as well as on behaviour, behavioural determinants, and aerobic fitness (secondary outcome measures). Furthermore, we conducted a process evaluation. DISCUSSION: The development of the DOiT-intervention resulted in a comprehensive school-based weight gain prevention program, tailored to the needs of Dutch adolescents from low socio-economic background

2022 reference framework for the distribution and availability of ambulance care

Het RIVM berekent elk jaar hoeveel ambulances in Nederland in het volgende jaar nodig zijn. In 2023 zijn dat er op werkdagen overdag 692; 40 meer dan in 2022. Ook op zaterdagen en zondagen zijn overdag meer ambulances nodig dan dat er voor 2022 was berekend met het referentiekader-2021, respectievelijk 40 en 35. Dat komt omdat ambulances er langer over deden om hun bestemming te bereiken. Ook vragen mensen de laatste jaren steeds vaker om een ambulance. Het RIVM berekent deze aantallen ambulances in Nederland met het ‘referentiekader spreiding en beschikbaarheid ambulancezorg’. Dit model is gebaseerd op een aantal uitgangspunten voor de Nederlandse ambulancezorg. Een voorbeeld is de tijd na een melding waarbinnen een ambulance ter plaatse moet zijn. Het model schat het benodigde aantal ambulances in op basis van het aantal ambulanceritten en de duur daarvan in het jaar ervoor. Om de duur van een rit goed te kunnen berekenen, wordt een rijtijdenmodel gebruikt dat om de vier jaar wordt ge?pdatet. Dit jaar is met een geactualiseerd rijtijdenmodel gewerkt, dat goed blijkt aan te sluiten op de praktijk. In opdracht van het ministerie van VWS heeft het RIVM het referentiekader in 2022 geactualiseerd met cijfers over het gebruik van ambulancezorg in Nederland in 2021.Every year, RIVM calculates how many ambulances will be needed in the Netherlands in the following year. In 2023, some 692 ambulances will be needed in the daytime hours on working days – 40 more than in 2022. More ambulances will likewise be needed on Saturdays and Sundays during daytime hours than had been calculated for 2022 using the 2021 reference framework, i.e. 40 compared to 35 respectively. This is due to the fact that ambulances took longer to reach their destination. Recent years have also seen an increase in the number of ambulance requests made by the general public. The ambulance numbers in the Netherlands are calculated by RIVM using the ‘reference framework for the distribution and availability of ambulance care’. This model is based on a number of key principles for Dutch ambulance care, one of which being the response time within which an ambulance must arrive on site after a call has come in. The model estimates the required number of ambulances based on the number of ambulances rides and their duration in the previous year. A driving time model is used to calculate the duration of a ride accurately – the model is updated every four years. This year’s reference framework relied on an updated driving time model, which appears to be in line with practice. On behalf of the Ministry of Health, Welfare and Sport, RIVM has updated the reference framework for 2022 with figures on the use of ambulance care in the Netherlands in 2021

Overview of A&E care use

Het RIVM heeft onderzocht hoe vaak gebruikt is gemaakt van de spoedeisende hulp (SEH(Spoedeisende Hulp)) in Nederland tussen 2017 en 2020. De SEH is een afdeling van een ziekenhuis waar mensen terecht kunnen voor acute medische zorg. Van 2017 tot en met 2019 is het aantal bezoeken aan de SEH elk jaar met gemiddeld 0,9 procent gedaald. In 2019 waren er 2,3 miljoen SEH-bezoeken. Dat zijn bijna 135 bezoeken per 1.000 inwoners. In 2020 was dat aantal bijna 12 procent lager dan in 2019. Dat kwam waarschijnlijk doordat mensen vanwege de coronapandemie en de maatregelen die toen golden meer thuis bleven. Hierdoor waren er minder ongelukken in het verkeer en op het werk. In het RIVM-onderzoek is ook gekeken hoe vaak mensen de SEH bezochten voor de volgende klachten en aandoeningen: pijn op de borst, beroerte, aandoeningen aan de onderste luchtwegen, acuut lichamelijk letsel en pijn in buik of bekken. Bij ruim 68 procent van het totaal aantal bezoeken zijn deze aandoeningen geregistreerd. Het aantal SEH-bezoeken van patiënten met deze klachten per 1.000 inwoners verschilt per veiligheidsregio. Zo zijn er in Zeeland veel minder aandoeningen aan de onderste luchtwegen geregistreerd dan in de regio Haaglanden. Het RIVM heeft de oorzaak van deze regionale verschillen niet onderzocht. Daarnaast zijn vier behandelingen bekeken die op de SEH worden uitgevoerd: traumaopvang (bij verwondingen na ongevallen, geweld of zelfbeschadiging), dotterprocedure (bij ernstige vernauwing van bloedvaten van het hart), trombectomie (bij beroertes) en operatie voor een heupfractuur. Opvallend is de sterke stijging van het aantal gevallen van traumaopvang in Nederland: in 2019 was dat 23 procent meer dan in 2017. Ook hiervan is de oorzaak niet onderzocht. De vier behandelingen zijn in 2019 in totaal 66.630 keer uitgevoerd. Voor sommige behandelingen verschilt het aantal sterk tussen mannen en vrouwen. Zo is het totaal aantal dotterbehandelingen in 2019 voor mannen ruim 2,5 keer zo hoog als voor vrouwen. Ook zijn de aantallen per regio anders. Dit onderzoek kan worden gebruikt voor verder onderzoek naar regionale verschillen in de spoedeisende zorg.IVM has studied the frequency of Accident & Emergency (A&E) care use in the Netherlands between 2017 and 2020. A&E is a hospital ward that people can go to for urgent medical care. In the period from 2017 until 2019, the number of A&E visits dropped by an average of 0.9% each year. In 2019, the number of A&E visits was 2.3 million – almost 135 visits per 1,000 inhabitants. As a consequence of the coronavirus measures, the number of visits in 2020 was almost 12% less than in 2019. The RIVM study also looked at how often people visited A&E with the following conditions: chest pain, stroke, lower respiratory system complaints, injuries and abdominal/pelvic pain. More than 68% of the total number of visits involved one of the conditions above. The number of A&E visits by patients presenting with such symptoms differed per security region. In Zeeland, for example, far fewer lower respiratory system conditions were registered than in the Haaglanden region. RIVM did not investigate the reason for these regional differences. In addition, RIVM looked at four treatments performed in A&E: trauma treatment (in the case of injuries caused by accidents or incidents of violence), percutaneous angioplasty (in the case of serious constriction of blood vessels connected to the heart), thrombectomy (in the case of a stroke) and surgery for hip fractures. A notable finding was the significant rise in the number of trauma treatments, up 23% in 2019 from 2017. The reason for this was not investigated either. In 2019, the 4 treatments above were performed a total of 66,630 times. For some treatments, there was a stark difference between the number of men and women who underwent treatment. As an example, the number of percutaneous angioplasties performed on men in 2019 was more than 2.5 times as high as the number for women. Again, these numbers differed between regions. This study may be used for further research into regional differences in A&E care

Capacity model for ambulance dispatch centres 2022

Het RIVM heeft een model ontwikkeld dat kan inschatten hoeveel centralisten op een meldkamer voor ambulancezorg nodig zijn. Centralisten beantwoorden verzoeken van mensen die naar het alarmnummer 112 bellen met een acute medische vraag. Op basis van dit gesprek beoordelen de centralisten of een ambulance nodig is en hoe snel die ter plaatse moet zijn. Voor heel Nederland is het benodigde aantal centralisten op een meldkamer ambulancezorg op werkdagen overdag 122. Het model is ontwikkeld om bij de berekening van het nodige aantal centralisten beter rekening te houden met hun werkdruk. Het model houdt namelijk rekening met werkzaamheden met en zonder spoed, de werkdruk bij pieken en met hersteltijd na emotionele gesprekken. Het RIVM heeft dit model in opdracht van het ministerie van VWS ontwikkeld, samen met de Ambulancezorg Nederland (AZN) en Zorgverzekeraars Nederland (ZN).RIVM has developed a model to assess the number of operators required per ambulance dispatch centre. Dispatch centre operators handle calls from people who contact the 112 emergency number to request urgent medical assistance. Based on the information in the call, the operators determine whether an ambulance needs to be dispatched and how quickly it needs to be on site. The total number of operators required during the daytime on working days in all ambulance dispatch centres in the Netherlands is 122. The model was developed to better account for work pressure when calculating the required number of operators. It does so by taking into account the difference between urgent and non-urgent calls, as well as peak periods and recovery time after distressing calls. RIVM developed this model in cooperation with the Dutch Ambulance Sector Association (Ambulancezorg Nederland, AZN) and the Association of Dutch Health Insurers (Zorgverzekeraars Nederland, ZN)

2020 Client Support Monitor: figures and experiences

Onafhankelijke cliëntondersteuning is ingevoerd om met mensen mee te denken over zorg en ondersteuning. Een cliëntondersteuner geeft informatie, advies en korte tijd ondersteuning om de cliënt op weg te helpen bij hulpvragen. Het gaat hierbij om vragen over bijvoorbeeld maatschappelijke ondersteuning, zorg, jeugdhulp, onderwijs, wonen, werk en inkomen. Het doel van cliëntondersteuning is de zelfredzaamheid en participatie van mensen te versterken. Als mensen eenmaal een cliëntondersteuner aan hun zijde hebben, zijn ze daarmee goed geholpen. Het ontlast hen dat er iemand meekijkt en weet welke wetten en regels er gelden, zeker bij complexe zorgvragen. Alleen weten veel mensen niet dat ze een cliëntondersteuner kunnen krijgen en hoe ze ermee in contact kunnen komen. Dit blijkt uit de eerste Monitor cliëntondersteuning van het RIVM. Het RIVM heeft in kaart gebracht hoe het er voor staat met de vraag, het aanbod, de bekendheid en kwaliteit van cliëntondersteuning in Nederland. De Monitor cliëntondersteuning is in opdracht van het ministerie van VWS ontwikkeld. De monitor bevat cijfers uit onderzoeken en ervaringen uit interviews met onder andere cliëntondersteuners en cliënten. Gemeenten en zorgkantoren zijn wettelijk verplicht om cliëntondersteuning aan te bieden. Toch zijn er mensen die ervoor in aanmerking zouden komen (potentiële cliënten) en er gebruik van hadden willen maken, maar dat niet hebben gedaan. Vaak komt dat omdat ze niet weten dat cliëntondersteuning bestaat (50 procent van de potentiële cliënten). Ook zijn niet alle professionals die mensen op cliëntondersteuning kunnen wijzen, zoals huisartsen en wijkverpleegkundigen, ermee bekend (46 procent van deze ‘toeleiders’). Uit gesprekken met cliëntondersteuners, cliënten en gemeenten blijkt dat een aantal zaken rond cliëntondersteuning onduidelijk zijn. Zo is het niet altijd duidelijk wat de rol van de cliëntondersteuner precies is en hoe die zich verhoudt tot andere partijen in de zorg. Bovendien komt de onafhankelijkheid van de cliëntondersteuner soms in het geding. Bijvoorbeeld als zijzelf ook besluiten of ondersteuning wordt toegekend, of bij een organisatie werken die zelf zorg aanbiedt.Independent client support was introduced in order to share ideas with people about care and support. A client adviser provides information, advice and short-term support to help the client with care-related questions, for example questions about social support, care, youth care, education, accommodation, work and income. The aim of client support is to increase people's resilience and participation. Once engaged, a client adviser can provide very effective assistance. People are relieved to have someone helping them who knows which laws and rules apply, certainly in the context of complex carerelated issues. The problem is that a lot of people do not know that they can get support from a client adviser, nor how they can contact them. This was revealed by RIVM's first Client Support Monitor. RIVM assessed the situation in terms of the demand, supply, awareness and quality of client support in the Netherlands. This Client Support Monitor was commissioned by the Ministry of Health, Welfare and Sport and contains data from studies and experiences from interviews with, for example, client advisers and clients. Municipalities and healthcare administration offices are legally obliged to provide client support. Nevertheless there are people who would be eligible (potential clients) and would have wanted to use it, but have not done so. Often this is because they do not know that client support exists (50 percent of potential clients). Indeed, the same can be said of 46 percent of professionals who could draw people's attention to client support, such as GPs and community nurses. Discussions with client advisers, clients and municipal representatives have revealed that a number of issues relating to client support are unclear. For example, it is not always clear what the role of client adviser exactly is and how it relates to other parties in the care sector. Furthermore, the independence of client advisers is sometimes compromised, for example if they themselves also decide whether support should be granted, or work for an organisation that itself offers care.ministerie van VW