Relationship between primary aldosteronism and obstructive sleep apnoea, metabolic abnormalities and cardiac structure in patients with resistant hypertension

Wstęp: Celem analizy była ocena związku pomiędzy pierwotnym hiperaldosteronizmem (PA) i obturacyjnym bezdechem sennym (OBS)w relacji do nasilenia zaburzeń metabolicznych i zmian struktury i funkcji lewej komory (LV) serca u chorych z prawdziwie opornymnadciśnieniem tętniczym (OPNT) włączonych do badania RESIST-POL.Materiał i metody: Badaniem objęto 204 chorych (123 M, 81 K, średni wiek 48,4 lat) z OPNT, eGFR > 60 ml/min/1,73 m2 i bez rozpoznanejwcześniej cukrzycy. Istotny klinicznie OBS zdefiniowano, jako wskaźnik bezdechów i oddechów spłyconych (AHI) > 15/h. Ocenionoskładowe zespołu metabolicznego (MS). W badaniu echokardiograficznym oceniono: przerost LV (LVH), koncetnryczną przebudowę LV(RWT > 0,45), prędkość fali E’, wskaźnik E/E’ i globalne odkształcenie włókien podłużnych (GLS).Wyniki: PA rozpoznano u 32 chorych (15,7%). OBS występował częściej u chorych z PA (59,4 v. 42,4%; p = 0,058). Chorych podzielonona cztery grupy: PA+ OBS+ , PA+ OBS-, PA-OBS+ and PA– OBS–. Świeżo wykryta cukrzyca, podwyższone stężenie glukozy na czczoi podwyższone stężenie glukozy po obciążeniu glukozą występowały najczęściej w grupie PA+ OBS +. OBS związany był z częstszymwystępowaniem koncentrycznej przebudowy LV, podczas gdy PA związany był z wyższą masą LV i częstszym występowaniem LVH.W grupach PA+ OBS+ I PA+ OBS – najczęstszymi typami geometrii LV były odpowiednio: przerost koncentryczny (68,4%) i przerostekscentryczny (54,5%). Prędkość fali E’ była najniższa i wskaźnik E/E’ był najwyższy w grupie PA+ OBS +. GLS był niższy u chorych zOBS w porównaniu z chorymi bez OBS.Wnioski: Zarówno zaburzenia metaboliczne jak i nasilenie zmian narządowych były najbardziej wyrażone u chorych z OPNT, u którychwspółistniały PA i OBS. PA i OBS w różny sposób wpływały na geometrię LV.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 363–367)Introduction: The aim of this study was to evaluate in patients with resistant hypertension (RHTN) enrolled in the RESIST-POL study the relationshipbetween primary aldosteronism (PA) and obstructive sleep apnoea (OSA) and their effect on metabolic abnormalities and cardiac structure.Material and methods: We included 204 patients (123 M, 81 F, mean age 48.4 yrs) with true RHTN, eGFR > 60 mL/min/1,73 m2 and no knowndiabetes. OSA was defined as an apnoea/hypopnoea index of 15/h or more. Metabolic syndrome components were assessed. On echocardiography,left ventricular hypertrophy (LVH), concentric remodelling (RWT > 0.45), E’ velocity, E/E’ index and global strain (GLS) were evaluated.Results: PA was diagnosed in 32 patients (15.7%). OSA occurred more frequently in patients with PA (59.4 v. 42.4%; p = 0.058). Patientswere divided into four groups: PA+ OSA+ , PA+ OSA-, PA-OSA+ and PA–OSA–. Newly diagnosed diabetes, impaired glucose toleranceand increased fasting glucose were most frequent in the PA+ OSA+ group compared to other groups. The presence of OSA was associatedwith concentric remodelling, and the presence of PA was associated with higher left ventricular mass and higher frequency of leftventricular hypertrophy. In the PA+ OSA+ and PA+ OSA- groups, the most frequent geometry patterns were concentric hypertrophy(68.4%) and eccentric hypertrophy (54.5%) respectively. E’ velocity was lowest and E/E’ was highest in PA+ OSA+ compared to othergroups. GLS was lower in patients with OSA compared to those without OSA.Conclusions: Both metabolic abnormalities and target organ damage are more pronounced in patients with RHTN, PA and OSA. OSAand PA influence differently left ventricular geometry.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 363–367

Impact of insomnia on sleep quality and structure in hypertensive patients

Wstęp Celem badania była ocena związku pomiędzy jakością snu a profilem ciśnienia tętniczego u chorych na nadciśnienie tętnicze ze współistniejącą bezsennością lub bez niej. Materiał i metody Badaniem objęto 67 osób (średni wiek 39,8 ± 12,2 lat; 54 mężczyzn, 13 kobiet). Włączone osoby zostały przydzielone do czterech grup: chorzy z nadciśnieniem tętniczym i bezsennością (n = 17), chorzy z nadciśnieniem tętniczym bez bezsenności (n = 16), osoby z prawidłowym ciśnieniem tętniczym i bezsennością (n = 17), osoby z prawidłowym ciśnieniem tętniczym bez bezsenności (n = 17). U wszystkich chorych wykonano jednoczasowo całodobową rejestrację ciśnienia tętniczego oraz badanie polisomnograficzne. Wyniki Nie stwierdzono różnicy w wysokości ciśnienia tętniczego we wszystkich analizowanych okresach pomiędzy chorymi na nadciśnienie tętnicze z bezsennością i bez niej oraz pomiędzy osobami z prawidłowym ciśnieniem tętniczym z bezsennością i bez niej. Nie stwierdzono również różnicy w częstości występowania braku nocnego spadku ciśnienia tętniczego pomiędzy ocenianymi grupami. Wykazano, że chorzy na nadciśnienie tętnicze z bezsennością, w porównaniu do chorych z bezsennością z prawidłowym ciśnieniem tętniczym oraz z osobami bez bezsenności z nadciśnieniem tętniczym i bez niego, charakteryzują się najbardziej wyrażonymi zmianami struktury snu — najniższym wskaźnikiem snu, dłuższym czasem stadium 1. oraz najdłuższym czasem czuwania wtrąconego. W analizie, którą objęto wszystkich chorych włączonych do badania, wykazano związek pomiędzy wielkością obniżenia ciśnienia tętniczego w nocy a latencją snu i długością stadium 3. snu. Wykazano również związek pomiędzy wysokością ciśnienia tętniczego w nocy a czasem czuwania porannego oraz czasem i latencją snu głębokiego. Wnioski Skrócenie i fragmentacja snu oraz krótszy czas trwania snu wolnofalowego, mogą mieć związek z brakiem obniżenia ciśnienia tętniczego w nocy. Niekorzystne zmiany struktury snu były najbardziej wyrażone u chorych na nadciśnienie tętnicze współistniejące z bezsennością.Background It has been postulated that essential hypertensive (EHT) patients with insomnia may be characterized by disturbed sleep structure. The aim of the study was to compare polysomnographic features in EHT patients with and without insomnia, normotensive insomniacs and healthy volunteers. Material and methods 67 subjects (mean age: 39.8 ± 12.2 years; 54 M, 13 F) participated in the study. Patients were divided into 4 groups: patients with EHT and insomnia, patients with EHT without insomnia, patients with insomnia without EHT and subjects without EHT and insomnia. Antihypertensive treatment was discontinued 4 weeks prior to study in the group II. All subjects participated in two-days evaluation that included ambulatory blood pressure measurement and polysomnography (PSG). Results There were no differences in blood pressure levels in all analyzed time periods between patients with hypertension with and without insomnia and between subjects without hypertension with and without insomnia. There were no differences in the frequency of non-dipping patterns between the groups. Patients with hypertension coexisting with insomnia as compared with insomniacs without hypertension and subjects without insomnia with and without hypertension were characterized by most pronounced sleep structure changes: the lowest sleep efficiency index, the longest stage 1 sleep time and by the longest wake after sleep onset time. In the analysis of pooled all subjects data correlations between nocturnal dip and sleep latency time and stage 3 sleep time were found. There were also correlations between nocturnal blood pressure levels and wake time after final awakening and time and latency of deep sleep. Conclusions Sleep shortening and fragmentation as well as shorter slow wave sleep might be related to the lack of nocturnal dip. The most pronounced sleep structure changes were observed in patients with hypertension coexisting with insomnia

Renal resistive index in patients with true resistant hypertension: results from the RESIST-POL study

Background: Increased ultrasound Doppler renal resistive index (RRI) is a marker of atherosclerotic and hypertensive organ damage both at renal and systemic level. Aim: To evaluate RRI in patients with true resistant hypertension (TRHT) in the RESIST-POL study. Methods: From 204 patients diagnosed with TRHT in the RESIST-POL study, 151 patients (90 male, 61 female, mean age: 47.7 ± 10.4, range: 19–65 years) without secondary hypertension were included into the analysis. All patients were charac­terised by estimated glomerular filtration rate > 60 mL/min/1.73 m2 and no history of diabetes prior to the study. As a control group we included 50 age- and gender-matched patients (35 male, 15 female, mean age: 46.8 ± 10.4, range: 19–65 years) with primary well-controlled hypertension. The groups also did not differ in respect to the number of years of known history of hypertension. The RRIs were evaluated on the basis of the Doppler ultrasound examination. Increased RRI was defined as ≥ 0.7. Results: Both groups did not differ in terms of renal function. Patients with TRHT were characterised by higher RRI as com­pared with the group with well-controlled hypertension (0.62 ± 0.05 vs. 0.60 ± 0.05, p < 0.05). In the TRHT group RRI correlated significantly with age, clinic and ambulatory blood pressure measurement, diastolic blood pressure (DBP) levels, as well as with clinic pulse pressure (PP) (r = 0.297; p = 0.001), with daytime (r = 0.355; p < 0.001) and nighttime (r = 0.313; p < 0.001) PP, and with fasting glucose concentration (r = 0.215; p = 0.008) and E/E’ ratio (r = 0.289; p = 0.001) on echocardiography. RRI values were significantly higher in TRHT patients with newly diagnosed diabetes as compared with TRHT patients without diabetes (0.65 ± 0.05 vs. 0.62 ± 0.05, p = 0.022). Age, daytime DBP, daytime PP, and E/E’ ratio but not fasting glucose concentration correlated independently with RRI in the model. Among patients with TRHT, patients with increased RRI were characterised by older age (52.2 ± 4.9 vs. 47.3 ± 10.6 years, p = 0.012), higher body mass index (32.8 ± 6.0 vs. 29.7 ± 4.5 kg/m2, p = 0.034), as well as lower daytime and nighttime DBP values and lower daytime and night­time heart rate, as compared to patients with RRI < 0.7. The TRHT patients with increased RRI as compared to patients with RRI < 0.7 were characterised also by higher daytime and nighttime PP. Both groups did not differ in respect of renal function. Conclusions: Our study showed that the patients with TRHT were characterised by significantly higher RRI values as compared to the subjects with well-controlled hypertension. It may also be suggested that in the subjects with TRHT renal vascular resis­tance is related to blood pressure values, selected echocardiographic abnormalities, and some surrogate markers for metabolic and cardiovascular events, including fasting glucose plasma concentration and PP, respectively.Wstęp: Postuluje się, że zwiększony ultrasonograficzny wskaźnik oporowości przepływu w tętnicach wewnątrznerkowych (RRI) może być wykładnikiem rozwoju miażdżycy i powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego zarówno w obrębie nerek, jak i całego organizmu. Cel: Celem pracy była ocena RRI i czynników związanych z jego wyższymi wartościami u chorych z prawdziwie opornym nadciś­nieniem tętniczym (OPNT) włączonych do badania RESIST-POL. Metody: Spośród 204 chorych z prawdziwie OPNT włączonych do badania RESIST-POL analizą objęto 151 osób (90 mężczyzn, 61 ko­biet, średni wiek: 47,7 ± 10,4 roku, zakres: 19–65 lat), u których wykluczono wtórne postaci nadciśnienia tętniczego. Wszyscy chorzy charakteryzowali się zachowaną funkcją nerek (estymowany wskaźnik filtracji kłębuszkowej [eGFR] > 60 ml/min/1,73 m2) i brakiem wywiadu cukrzycy rozpoznanej przed włączeniem do badania. Grupę kontrolną stanowiło 50 dobranych pod względem wieku i płci pacjentów z dobrze kontrolowanym, pierwotnym nadciśnieniem tętniczym (35 mężczyzn, 15 kobiet, średni wiek: 46,8 ± 10,4 roku, zakres: 19–65 lat). Oceniane grupy nie różniły się także znanym czasem trwania nadciśnienia tętniczego. RRI oceniono w badaniu doplerowskim tętnic nerkowych. Za wartość podwyższoną uznano RRI ≥ 0,7. Wyniki: Chorzy z prawdziwie OPNT charakteryzowali się wyższym RRI w porównaniu z pacjentami z dobrze kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym pierwotnym (0,62 ± 0,05 vs. 0,60 ± 0,05; p < 0,05). Porównywane grupy nie różniły się pod względem parametrów funkcji nerek — stężenia kreatyniny w osoczu (78,6 ± 17,7 vs. 81,1 ± 16,1 μmol/l; p = 0,39) i eGFR (92,2 ± 16,1 vs. 93,9 ± 18,8 ml/min/1,73 m2; p = 0,54). W grupie chorych z prawdziwie OPNT wartości RRI korelowały istotnie z: wiekiem, wartościami rozkurczowego ciśnienia tętniczego (DBP) i ciśnienia tętna w pomiarach klinicznych oraz w całodobowej rejestracji ciśnienia tętniczego, jak również ze stężeniem glukozy na czczo (r = 0,215; p = 0,008) oraz ze wskaźnikiem E/E’ (r = 0,289; p = 0,001) w badaniu echokardiograficznym. Wiek, wartości DBP oraz ciśnienia tętna z okresu dnia w całodobowej rejestracji oraz wskaźnik E/E’, ale nie stężenie glukozy na czczo, korelo­wały niezależnie z RRI w analizie wieloczynnikowej w grupie chorych z prawdziwie OPNT. Podwyższony RRI stwierdzono u 11 chorych z prawdziwie OPNT (7,3%) i u 1 pacjenta z dobrze kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym pierwotnym (2%). Chorzy z prawdziwie OPNT z podwyższonym RRI w porównaniu z pacjentami z prawdziwie OPNT i prawidłowym RRI charakteryzowali się starszym wiekiem (52,2 ± 4,9 vs. 47,3 ± 10,6 roku; p = 0,012), wyższym wskaźnikiem masy ciała (32,8 ± 6,0 vs. 29,7 ± 4,5 kg/m2; p = 0,034), a także niższymi wartościami DBP z okresu dnia i nocy oraz wyższym ciśnieniem tętna z okresu dnia i nocy w całodobowej rejestracji ciśnienia tętniczego. Chorzy z prawdziwie OPNT z podwyższonym i prawidłowym RRI nie różnili się pod względem stężenia kreatyniny oraz eGFR. Wnioski: Wyniki wskazują, że chorzy z prawdziwie OPNT mogą się charakteryzować istotnie wyższymi wartościami RRI w porów­naniu z pacjentami z dobrze kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym pierwotnym, jak również że wartości RRI u chorych z praw­dziwie OPNT mogą korelować z wartościami ciśnienia tętniczego i ciśnienia tętna oraz z wybranymi parametrami metabolicznymi i echokardiograficznymi