Polygraph examinations of civil servants in Poland

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publicationThe article is a part of Polish National Science Centre’s (NCN) project no. DEC-2013/11/B/HS5/0385

Poglądy studentów prawa na podstawowe instytucje prawa karnego (Wstępne rozpoznanie problemu)

This paper presets survey results regarding law students opinions on the criminal law and criminology, e.g. death penalty, the offender and the offense as an object of criminological research, the purposes of criminal punishment and criminal law. This article is an attempt to determine an influence of academic knowledge in the field of criminal law and criminology at the students opinions and to analyze or law student hold a public opinion concerning criminal law and criminolog

Obraz przestępcy w prozie Sergiusza Piaseckiego na tle poglądów kryminologicznych epoki

Streszczenie „Sergiusz Piasecki (1901–1964) zanim został pisarzem, był przestępcą, przemytnikiem, agentem Oddziału II Sztabu Generalnego (wywiadu), wieloletnim więźniem. W czasie II wojny światowej był współpracownikiem polskiego podziemia (Armii Krajowej) na Wileńszczyźnie, wykonującym wyroki śmierci wydane przez sądy Państwa Podziemnego. Po wojnie wydostał się z Polski i przedostał do Anglii. Jako pisarz Piasecki pozostawał wnikliwym obserwatorem otaczającej go rzeczywistości. Był pisarzem polskim, który jednak do dwudziestego roku życia używał wyłącznie języka rosyjskiego, białoruskiego i ukraińskiego. Języka polskiego tak naprawdę nauczył się dopiero w więzieniu, w którym spędził łącznie kilkanaście lat. Urodził się na Białorusi, jako nieślubne dziecko zrusyfikowanego zdeklasowanego ziemianina z Kresów Michała Piaseckiego i białoruskiej dziewczyny Klaudii Kukałowicz, której nigdy nie było dane mu poznać. Wychowywała go konkubina ojca, prześladując i maltretując fizycznie i psychicznie – jako dziecko innej kobiety. Sergiusz opowiadał, że „[…] w domu było mi bardzo źle... Pomimo dobrobytu wiedziałem co to jest głód, krzywda, podstęp, prześladowania i kłamstwa” (…)”Publikacja jest dofinansowana z projektów: WPAiSM/DS/15/2019-KON oraz WPAiSM/DS/2016/2019-KO

Attempt at Detection of Deception Based on Records of Physiological Reactions Remotely Captured with FaceReader Software. Part 1

Strong emotions are among others manifested in the expressive movements (facial expression). Facial expressions are natural and universal by nature. They do not depend on ethnicity, culture, social status, age, etc. Nonetheless, humans are sometimes capable of controlling their facial expressions and hiding their emotions. Simulating emotions is a fundamental acting skill. However, controlling facial impressions takes time. The onset of such a control is delayed by anything from 0.25 to even 0.1 second – the period when the authentic facial expression, adequate to the emotion is demonstrated – and therefore remains imperceptible to an external observer. This short-lived facial expression observed in that short meantime is known as microexpression. FaceReader, designed by Dutch company Noldus (established and directed by Professor Lucas Noldus), is a software package for automatic recognition and analysis of facial expression. As its diagnostic value for validity as well as reliability, that is the level of correct indications, remains unknown, we decided to determine it experimentally and have chosen to run an experiment comparing its diagnostic value with that of a traditional polygraph examination

Od szkoły klasycznej do neoklasycznej w prawie karnym

Praca recenzowana / Peer-reviewed paperZebrane w tej książce artykuły i eseje oczywiście nie wyczerpują problematyki ewolucji myśli prawnokarnej od czasów szkoły klasycznej do neoklasycznej. Omówione w niej zostały jedynie wybrane – może ktoś powiedzieć: dość przypadkowo – różne zagadnienia. Ale wydaje się, że nawet to niepełne, a niechby nawet chaotyczne przedstawienie problemów stanowić może zaczyn dyskusji – skłonić do myślenia, do głębszej refleksji nad prawem karnym i jego instytucjami

Kierunki rozwoju instrumentalnej i nieinstrumentalnej detekcji kłamstwa problemy kryminalistyczne, etyczne i prawne

Z wprowadzenia: "Detekcja kłamstwa ma długa historię. Pierwsze próby detekcji kłamstwa w oparciu o osiągnięcia nauki, głównie psychologii i fizjologii, podejmowano już na przełomie XIX i XX wieku. Z czasem wykształciły się jej dwie podstawowe metody. Pierwsza z nich opierała się na obserwacji zachowania osoby, której wypowiedź oceniano, analizie jej zachowania, w szczególności ruchów wyrazowych (mimicznych, pantomimicznych), analizie sposobu mówienia, analizie treści jej wypowiedzi. Metoda ta nie wymagała używania żadnych instrumentów, żadnej aparatury. Druga polegała na obserwacji (później także rejestracji) fizjologicznych korelatów emocji osoby badanej, towarzyszących jej wypowiedziom. Wymagało to użycia specjalnej aparatury. Jednym z pierwszych takich aparatów był skonstruowany przez Angelo Mosso hydropletysmograf, pozwalający na obserwację zmian objętości przedramienia osoby badanej, będących wynikiem zmian ukrwienia, wywołanych emocjami, które towarzyszyły odpowiadaniu na pytania. Sfigmograf pozwalał na obserwację zmian częstotliwości tętna i ciśnienia tętniczego krwi, a pneumograf – obserwację zmian w przebiegu czynności oddychania (częstotliwość cyklów oddechowych, zmiany głębokości oddechu). Połączenie tych urządzeń z kimografem pozwalało na rejestrację obserwowanych zmian. Od lat 20. XX wieku, początkowo w Stanach Zjednoczonych, a po II wojnie światowej w całym niemal świecie rutynowo stosowany jest poligraf, urządzenie łączące sfigmograf i pneumograf, nieco później uzupełnione psychogalwanometrem. Jest rzeczą ciekawą, że obydwie metody, instrumentalna i nieinstrumentalna, rozwijały się niezależnie od siebie, choć były podejmowane próby równoczesnego ich stosowania. W instrumentalnej detekcji kłamstwa na poziomie psychofizjologicznym próbowano wykorzystywać obserwacje innych fizjologicznych korelatów emocji niż te, które są przedmiotem obserwacji i rejestracji przy klasycznym badaniu poligraficznym. Polegały one na obserwacji zmian napięcia mięśni i drżenia ciała, czy obserwacji zmian brzmienia głosu. Od końca lat 70. postulowano możliwość wykorzystania kamery termowizyjnej do obserwacji i rejestracji zmian temperatury twarzy jako kolejnego fizjologicznego korelatu emocji, przydatnej do detekcji kłamstwa. Te ostatnie wydawały się szczególnie interesujące, mogłyby być wykorzystane nie tylko przy detekcji kłamstwa, ale także do zdalnej obserwacji twarzy ludzi uczestniczących w zgromadzeniach, przebywających w terminalach lotniczych i podobnych miejscach publicznych, dla typowania osób, które z jakichś powodów są podenerwowanie, przeżywają podwyższone napięcie emocjonalne itp. "(...

The Image of the Criminal in the Prose of Sergiusz Piasecki

Twenty years of personal experience in crime-related field that furthermore inspiredreflection on the reasons of crime made a Polish writer, Sergiusz Piasecki, interestingfor forensic sciences. His life started with a turbulent and difficult childhood, hematured among the turmoil of the Soviet Revolution and joined the guerrillas fightingBolsheviks, finally to graduate from the School of Infantry Cadets in Warsaw and beassigned to the Lithuanian-Belarusian Division in Vilnius. After the Bolshevik War,being a decommissioned soldier, Piasecki painfully experienced life in poverty. Thiswas when he began to earn his sustenance by smuggling. He later entered a few-yearlongcooperation with the 2nd Division of the High Command of the Polish Army andbecame an intelligence agent. In 1926, being unemployed again, he robbed a suburbantrain. In accordance with the law in force, the summary court sentenced him to death.However, the President of the Republic Ignacy Mościcki pardoned Pia secki, exchangingthe penalty to 15 years in prison. Piasecki served 11 years of his sentence in the prisonsof Lida, Nowogódek, Rawicz, Mokotów, Koronowo, and finally in the toughest prisonof the Second Republic – at Święty Krzyż (the Holy Cross) near Kielce. The 20 yearsfrom 1917 to 1937 were the period decisive for the writing realism and thoroughnessof descriptions of the criminal world and presented protagonists, as well as analysesof psychological and social circumstances that lead individuals to the path of crime.Beginning with Piasecki’s first published book Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy (Lover of the Greater Bear, aka Lover of the Ursa Major) whose author enjoyed a quite uniquestatus of criminal prisoner, and which presented the facts of life of smugglers onthe Polish-Soviet fringe in 1922–1924, the precious study of the criminal world wascontinued in the trilogy Jabłuszko, Spojrzę ja w okno, and Nikt nie da nam zbawienia(Apple, Shall I Look into the Window, and No One is to Redeem us). In Żywot człowiekarozbrojonego (Life of the Human Disarmed), the protagonist moves through all the levelsof conflict with the law, and the reader follows the process of his reflections to becomefamiliar with the impact of the external world on the dramatic choices made.The work of Piasecki follows the current of prose keen on social environmentof the 1930s, based on authenticity and autobiographic experience, and whose cog -nitive values result among others from the personal involvement of the author, whocorroborates knowledge based on experience and direct contact. It is a specific typeof participatory observation: a method of researching criminal phenomena wherethe observer is part of the criminal world.The goal of the writer, which he actually frequently emphasised, was the eagernessto share the knowledge on criminals with the society, with the provision thatthe criminal world he portrayed was multidimensional rather than just a separate,specific social group, standing out from among the “normal” people. He also paidspecial attention to the life’s circumstances that can “make” anyone a criminal. It is alsocharacteristic of Piasecki to juxtapose criminals against people who are “mechanically”honest. In examining the writer’s views on crime, such a ploy demolishes the positivistdivision of the society into criminals and decent people. Honest by default, manya decent citizen proves to be a bad man. On the other hand, many derailed outcastsfrom the society are in fact good and truly honest. Some stories presented by Piaseckiare quite precise illustrations of theories in the crime sciences. In his descriptionsof the demimonde of the Minsk thieves, Piasecki described them in terms very closeto those presented by Edward Sutherland in The Professional Thief, a book writtenby a professional thief with Sutherland’s sociological commentary.The history of literature knows many writers whose works were based on the introspectionof their respective authors, and whose content allows delving into the socialreality of a given time and an insightful analysis of criminal personalities, as well as anattempt at defining the factors that influence criminal behaviours. Such a knowledgeof the human/the criminal is especially well articulated in realistic prose (Balzac,Zola, Faulkner, Steinbeck, Marquez, Remarque, Piasecki, Nachalnik, Wiskowski, Mironowicz).Certainly, the belles-lettres play a special role in this context, providinga source of knowledge, especially if by the virtue of the vicissitudes of his or her life andthoughts the author can convey information helpful in explaining and understanding the assessment of the phenomena investigated by criminal sciences