The influence of bariatric surgery on bone metabolism

Rozpowszechnienie otyłości w społeczeństwach rozwiniętych gwałtownie wzrasta, a jej następstwa zwiększają chorobowość i koszty opieki medycznej nad otyłymi. Dlatego zarówno profilaktyka, jak i skuteczne leczenie otyłości stanowią ważny cel społeczno- ekonomiczny. Masa ciała dodatnio koreluje z gęstością mineralną kości, a jej zmniejszenie działa niekorzystnie, zwiększając ryzyko złamań patologicznych. Leczenie chirurgiczne otyłości jest uznawane za najskuteczniejszy sposób leczenia otyłości olbrzymiej, chociaż może się wiązać z różnymi niekorzystnymi następstwami. W niniejszym artykule autorzy omówili wpływ otyłości i operacji bariatrycznych na gęstość mineralną kości, gospodarkę mineralną i metabolizm kostny.Prevalence of obesity in developed societies is dramatically increasing, and the consequences of obesity are associated with greater morbidity and costs of medical care. Hence, efficacious prevention and therapy of obesity is of great importance from the socioeconomic point of view. There is a positive correlation between body mass and bone mineral density, and weight loss may increase the risk for pathological fractures. Bariatric surgery is known as a most efficacious morbid obesity treatment mode, but it could be associated with numerous unfavorable consequences. Authors discuss the influence of obesity and bariatric surgery on bone density, bone turnover and mineral metabolism

Quantitative ultrasound at the hand phalanges in adolescent boys in relation to their pubertal development and physical efficiency

Wstęp: Celem badań była ocean właściwości ultradźwiękowych kości paliczków rąk u 55 chłopców w wieku 13–15 lat zależnie od stopniadojrzałości płciowej, wydolności fizycznej w tym siły mięśniowej.Materiał i metody: Badani zostali podzieleni na dwie grupy wiekowe: podgrupa I (n = 37), chłopcy w wieku 159–171 miesięcy i podgrupaII (n = 18), badani w wieku 172–184 miesiące. Grupę kontrolną stanowiło 94 chłopców dobranych pod względem wieku z liczącej1256 osoby grupy badanych w celach skriningowych. Stan szkieletu (zależna od amplitudy szybkość dźwięku — Ad-SoS) był ocenianyza pomocą ilościowej ultrasonografii (QUS) paliczków bliższych aparatem DBM Sonic 1200. Wydolność fizyczna była badana za pomocątestu Zuchory, rozwój płciowy w oparciu o skalę Tannera.Wyniki: Nie wykazano różnic w średnich Ad-SoS między grupą badaną w całości a grupą kontrolną. Wartości Ad-SoS były większeu starszych chłopców, zarówno w prawej, jak i lewej ręce. Nie stwierdzono różnic pomiędzy pomiarami lewej i prawej ręki. Obserwowanododatnią zależność między Ad-SoS a siłą mięśni ramion u chłopców. Ujemne zależności między Ad-SoS paliczków lewej i prawej ręki,a BMI wykazano jedynie w grupie młodszych chłopców. Podobnie w grupie młodszej obserwowano dodatnie zależności między Ad-SoSobu rąk a wydolnością fizyczną. Wykazano większą zależność Ad-SoS od stopnia rozwoju płciowego w skali Tannera w starszej grupie.Wnioski: Badanie QUS paliczków u dorastających chłopców w wieku 13–15 lat zależy od rozwoju płciowego i siły mięśni ramion. Ogólnawydolność fizyczna ma ograniczony wpływ na właściwości kości badane przez QUS.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 353–357)Introduction: Our aim was to assess the ultrasound properties of bone measured at hand phalanges in 55 adolescent boys aged 13–15years regarding the influence of pubertal status and level of physical efficiency including muscular strength.Material and methods: They were divided into two age groups: Group I (n = 37, boys aged 159–171 months) and Group II (n = 18, aged172–184 months). The controls were 94 boys matched for age, recruited from 1,256 subjects undergoing bone measurement for screeningpurposes. The skeletal status (amplitude-dependent speed of sound - Ad-SoS) was assessed by quantitative ultrasound (QUS) at proximalphalanges with the use of DBM Sonic 1200. Physical efficiency was assessed using Zuchora’s test, and pubertal development by Tanner’sscore.Results: There was no difference in mean Ad-SoS between the entire study group and controls. Ad-SoS values were greater in older thanin younger boys, both in right and left hands. There were no differences between left and right hand measurements. There were positivecorrelations between Ad-SoS and shoulder muscle strength in boys. Negative correlations between Ad-SoS at phalanges of right andleft hand and BMI were shown in younger adolescent boys only. Similarly, only in the younger group were positive correlations presentbetween both hands Ad-SoS and overall physical efficiency and age. Ad-SoS correlated positively better with Tanner’s scale scoring inthe older group.Conclusion: QUS at hand phalanges in adolescent boys aged 13–15 years depends on pubertal development and shoulder musclestrength. The overall physical efficiency has limited influence on bone properties assessed by QUS. (Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 353–357

Bone mineral density and bone turnover in hyperprolactinaemia of various origins

Introduction: Osteopoenia and osteoporosis because of hyperprolactinaemia caused by prolactinoma may be followed by an increased risk of fracture. There are no data on the bone effects of functional hyperprolactinaemia. The aim was to assess the influence of hyperprolactinaemia of various origins on bone turnover and density in different skeletal sites. Material and methods: The study was carried out in 75 women (aged 30.53 ± 7.8): Group I - 32 women with prolactinoma and Group II - 43 women with functional hyperprolactinaemia. Both groups of patients were subdivided into those with hypogonadism and those with normal gonadal function. The control group consisted of 29 healthy women aged (33.59 ± 4.7). In all subjects PRL and bone turnover markers (BAP, OC, ICTP) were studied. BMD measurements (lumbar spine, forearm, proximal femur and total body) were carried out using DXA. Results: Higher PRL concentrations were observed in patients than in controls. The values of bone turnover markers (BAP, ICTP) were shown to be higher in patient groups and subgroups than in controls. In patients with prolactinoma lumbar spine BMD was lower than in patients with functional hyperprolactinaemia and controls. Total body BMD was also lower, albeit to a lesser extent. Conclusions: Hyperprolactinaemia caused by prolactinoma in women influences bone metabolism unfavourably, more by the impact on the activity of bone turnover markers than on BMD. This provides an opportunity for earlier assessment of bone metabolism disturbances before the BMD changes can be observed. Functional hyperprolactinaemia does not determine such a harmful effect on bone metabolism as hyperprolactinemia due to prolactinoma.Wstęp: Osteopenia i osteoporoza w wyniku hiperprolaktynemii spowodowanej przez prolaktynoma mogą zwiększać ryzyko złamań. Obecnie brakuje danych w odniesieniu do czynnościowej hiperprolaktynemii. Celem pracy była ocena wpływu hiperprolaktynemii różnego pochodzenia na przebudowę i gęstość kości w różnych miejscach szkieletu. Materiał i metody: W badaniu uczestniczyło 75 kobiet (wiek 30,53 ± 7,8). Do grupy I należały 32 kobiety z prolaktynoma, natomiast do grupy II - 43 kobiety z czynnościową hiperprolaktynemią. Obie grupy podzielono na pacjentki z hipogonadyzmem i prawidłową czynnością gonad. W skład grupy kontrolnej weszło 29 zdrowych kobiet (wiek 33,59 ± 4,7). U wszystkich badanych oznaczano stężenie PRL i markerów przebudowy kości (BAP, OC, ICTP). Gęstość mineralna kości (BMD, bone mineral density) (kręgosłupa lędźwiowego, przedramienia, bliższej nasady uda i całego ciała) zbadano metodą DXA. Wyniki: Większe stężenia PRL stwierdzono u pacjentek niż w grupie kontrolnej. Większe wartości markerów przebudowy kości wykazano w grupach i podgrupach pacjentek niż w grupie kontrolnej. U pacjentek z prolaktynoma wartości BMD kręgosłupa lędźwiowego były mniejsze niż u pacjentek z czynnościową hiperprolaktynemią i w grupie kontrolnej. Gęstość mineralna kości całego ciała była również obniżona, ale w mniejszym stopniu. Wnioski: Hiperprolaktynemia, spowodowana przez prolaktynoma u kobiet, wpływa niekorzystnie na metabolizm kostny, bardziej przez działanie na aktywność markerów przebudowy kości niż na BMD, co umożliwia wczesną ocenę zaburzeń metabolizmu koœci, zanim wystąpią zmiany w BMD. Warto wspomnieć, że czynnościowa hiperprolaktynemia nie wywiera tak niekorzystnego wpływu na koœci jak prolaktynoma

Niezwykłe współwystępowanie nietypowego guza przysadki wydzielającego TSH i przewlekłej białaczki limfatycznej

Thyrotropin-secreting adenomas (TSH-oma) are very rare pituitary tumours. They are macroadenomas usually presenting with signs and symptoms of hyperthyroidism, and mass effects. They can co-secrete other hormones such as growth hormone or prolactin. Different malignancies, including haematological ones, are reported in patients with pituitary diseases. Chronic lymphocytic leukemia (CLL) occurs mostly in older patients, more often in males. CLL is associated with increased risk of second malignancies such as other blood neoplasms, skin and solid tumours. We present a successful neurosurgical outcome in a patient with an interesting coincidence of atypical TSH-oma and asymptomatic CLL. (Endokrynol Pol 2014; 65 (2): 144–147)Gruczolaki wydzielające TSH (TSH-oma) są rzadkimi guzami przysadki. Zwykle są makrogruczolakami dającymi objawy nadczynności tarczycy i następstwa masy guza. Mogą wydzielać także inne hormony, jak hormon wzrostu czy prolaktynę. U chorych z chorobami przysadki występują inne nowotwory, także układu krwionośnego. Przewlekła białaczka limfatyczna (CLL) występuje głównie u osób w starszym wieku, częściej u mężczyzn. Występowanie CLL wiąże się ze zwiększonym zagrożeniem innymi nowotworami: krwi, skóry, guzami litymi. W pracy przedstawiono opis skutecznego leczenia neurochirurgicznego pacjenta z interesującym współwystępowaniem nietypowego guza przysadki wydzielającego TSH oraz chorującego na bezobjawową postać CLL. (Endokrynol Pol 2014; 65 (2): 144–147

Long-term survival and nearly asymptomatic course of carcinoid tumour with multiple metastases (treated by surgery, chemotherapy, 90Y-DOTATATE, and LAR octreotide analogue): a case report

Carcinoids are the most common neuroendocrine tumours. They are usually slowly growing, located in the small intestine, secrete serotonin, and are characterized by long survival of patients, so prognosis is generally good. The most frequently encountered clinical presentations of carcinoids are intermittent abdominal pain and carcinoid syndrome (diarrhoea and flushing). Metastases worsen the prognosis and limit the survival of the patients. We report a case of carcinoid tumour with primary focus in the ileum, with an appendix infiltration, in a thirty-two-year-old woman with acute appendicitis symptoms only. Carcinoid was diagnosed postoperatively by histopathological examination. Nowadays, twenty-five years after the surgery, there is evidence of nearly asymptomatic numerous metastases. Only intermittent abdominal pain for about 1-2 years was reported. Partial metastases resection was performed, followed by chemotherapy, 90Y-DOTATATE and then long-acting release octreotide analogue therapy. In the meantime, severe chronic heart failure (NYHA IV) due to tricuspid combined valvular heart disease and pulmonary hypertension was diagnosed. Combined therapy, typical for chronic heart failure, together with long-acting octreotide analogue highly improved the patient’s heart sufficiency and reduced carcinoid syndrome symptoms. The only adverse events of octreotide therapy were hyperbilirubinaemia and itching. Long-term survival is typical for carcinoids, but 30-years survival has not been described in the literature yet.Rakowiak jest jednym z najczęstszych guzów neuroendokrynnych. Umiejscawia się w obrębie jelita cienkiego, zazwyczaj jako wolno rosnący guz wydzielający serotoninę. Pacjentów chorych na rakowiaka charakteryzuje długie przeżycie i dobre w większości przypadków rokowanie. Najczęstszymi objawami tego nowotworu są nawracające bóle w jamie brzusznej i objawy zespołu rakowiaka (biegunka i napadowe zaczerwienienia skóry - "flush"). Pojawienie się przerzutów pogarsza rokowanie oraz skraca czas przeżycia chorych. Opisany przypadek dotyczy 32-letniej kobiety z pierwotnym ogniskiem rakowiaka zlokalizowanym w jelicie krętym, naciekajacym wyrostek robaczkowy z objawami ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego. Rakowiak został zdiagnozowany pooperacyjnie na podstawie oceny histopatologicznej. Dwadzieścia pięć lat po zabiegu operacyjnym wykryto prawie bezobjawowe liczne ogniska przerzutowe. Chora w wywiadzie wymieniła jedynie nawracające bóle w jamie brzusznej w okresie 1-2 lat przed rozpoznaniem przerzutów. W trakcie zabiegu operacyjnego usunięto część guzów przerzutowych, a następnie poddano pacjentkę chemioterapii, leczeniu 90Y-DOTATATE, a następnie preparatami oktreotydu LAR. W międzyczasie rozpoznano przewlekłą, ciężką niewydolność serca (NYHA IV) w przebiegu złożonej wady zastawki trójdzielnej serca oraz nadciśnienia płucnego. Złożona terapia, typowa dla przewlekłej niewydolności serca razem z długodziałającym analogiem oktreotydu znacznie poprawiły wydolność serca oraz zredukowały objawy zespołu rakowiaka. Jedynym działaniem niepożądanym terapii oktreotydem były hiperbilirubinemia oraz świąd. Długi okres przeżycia jest typowy dla rakowiaka, jednak 30-letnie przeżycie nie było dotychczas opisywane w literaturze

Pheochromocytoma in 8-year observation at a single endocrinological center in Wroclaw

Wstęp: Guz chromochłonny występuje rzadko, powoduje zwykle nadciśnienie tętnicze i różnorodne, zmienne objawy kliniczne, co często utrudnia wczesne rozpoznanie i leczenie. Celem niniejszej pracy było przedstawienie danych klinicznych, efektywności diagnostyki i leczenia chorych z pheochromocytoma w ośrodku wrocławskim w okresie 8 lat. Materiał i metody: Wśród 37 chorych z pheochromocytoma leczonych w latach 2000-2007 w Klinice Endokrynologii, Diabetologii i Leczenia Izotopami Akademii Medycznej we Wrocławiu były 23 kobiety (23-75 lat) oraz 14 mężczyzn (17-74 lat). Zbadano częstość występowania poszczególnych objawów klinicznych, przydatność zastosowanych metod diagnostycznych i efekty leczenia. Wyniki: Czas trwania choroby do momentu rozpoznania wynosił od 2 miesięcy do 16 lat. Najczęstsze objawy to: nadciśnienie tętnicze napadowe lub stałe, tachykardia, bóle głowy, wzmożona potliwość, niepokój. Najczulszą laboratoryjną metodą diagnostyczną był pomiar stężenia metoksypochodnych katecholamin w moczu dobowym. Tomografia komputerowa u wszystkich chorych wykazała obecność guza nadnercza, częściej prawego; w 1 przypadku guz był umiejscowiony w ścianie pęcherza moczowego. Po operacji nadciśnienie tętnicze ustąpiło u 59% pacjentów, obniżyło się u 26,8%, a u 13,9% nie obserwowano poprawy. U 2 chorych guz był złośliwy, 1 kobieta zmarła po zabiegu. U 8 stwierdzono zespół MEN 2A. Wnioski: Rozpoznania pheochromocytoma zwykle dokonuje się po długim czasie trwania choroby. Najbardziej typowym objawem jest nadciśnienie tętnicze napadowe, które występuje jedynie u około 40%, inne objawy są niespecyficzne. Najbardziej przydatne diagnostycznie jest stwierdzenie podwyższonego wydalania metoksykatecholamin w moczu dobowym. Z badań obrazowych najbardziej efektywna jest tomografia komputerowa. Chorzy z pheochromocytoma powinni być rutynowo diagnozowani w kierunku współistnienia innych endokrynopatii, a szczególnie raka rdzeniastego i pierwotnej nadczynności przytarczyc - składowych zespołu MEN 2A.Introduction: Pheochromocytoma is rare tumor with a highly variable clinical presentation. This report provides clinical picture, efficiency of diagnostics and treatment of pheochromocytoma in 8-years in the endocrinological center in Wroclaw. Material and methods: The records of 37 patients with pheochromocytoma were identified, who were treated in 2000-2007 in the Department of Endocrinology, Diabetology and Isotope Treatment in Wroclaw. There were 23 women (age 23-75 year) and 14 men (age 17-74). We studied frequency of clinical signs, usefulness of diagnostic methods and efficacy of treatment. Results: The duration of the clinical history ranged from 2 months to 16 years. The most frequent symptoms were: hypertension paroxysmal and constant, palpitations, headache, sweating and anxiety. The most sensitive diagnostic method was increased concentration of urinary metanephrine in 24-hour urine. Computed tomography was the most widely used method for tumor localization. Adrenal pheochromocytoma was detecting by CT in all patients, predominated in right adrenal, in 1 case in urinary bladder. Surgery caused remission of hypertension in 59%, improvement in 26.8%, and no changes in 13.9% of patients. Malignancy was reported in 2 cases, 1 woman died after surgery. MEN 2A occur in 21.6%. Conclusions: The diagnosis of pheochromocytma is usually made after long duration of the disease. The study confirms that clinical presentation of pheochromocytoma is variable and nonspecific, this finding makes the diagnosis very difficult. The most typical symptom is paroxysmal hypertension, which is present only in 40%, other symptoms are nonspecific. The measurement of 24-hour urinary metanephrines was the best indicator. CT was almost always successful in localizing the tumor. Patients with pheochromocytoma should be consider for other endocrine diseases especially medullary carcinoma, primary hyperparathyroidism and other component of MEN 2A