THE SIGNIFICANCE OF PEOPLE-ORIENTED MANAGEMENT AND PARTICIPATION FOR MENTORING IN ORGANIZATIONS

Purpose: The objective of the study was to identify the correlations among the following variables: supporting mentoring processes in a company by the superior; fulfilling the role of a mentor by the superior; and fulfilling the role of a mentor by employees versus passive and active participation in company management, people-oriented and non-people-oriented management; the possibility of frequently turning to the superior with personal problems or for help; and ease of contact between employees and the superior.Methodology: The article presents the findings of own study carried out in 2017 on a sample of 975 respondents. The study employed the subject literature critical review method and a questionnaire survey.Findings: The results show the importance of subject management and employee participation in organizations, and its meaning for the proper implementation of mentoring.Research limitation: The work may be affected by the inherent weaknesses associated with survey research which examines rather opinions and views than “hard data”.Originality: Recent mentoring research has pointed to various aspects of its success, but the mentoring process has not been studied yet in terms of the impact of the following variables: supporting mentoring processes in a company by the superior; fulfilling the role of a mentor by the superior; and fulfilling the role of a mentor by employees versus passive and active participation in company management, people-oriented and non-people-oriented management; the possibility of frequently turning to the superior with personal problems or for help; and ease of contact between employees and the superior. In addition, previous research did not take into account the use of such statistic models that were presented in this article

Umbilical cord blood NGAL concentration as an early marker of perinatal asphyxia in neonates

Introduction: Recent reports have revealed increased concentration of neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL) in cardiovascular diseases and after episodes of hypoxia. We hypothesized that elevated plasma NGAL levels could be a result of vascular endothelial injury due to perinatal asphyxia. Materials and methods: Ninety-three newborns with a gestational age ≥37 weeks, of which 32 newborns were asphyxiated (study group), and 61 were healthy children (control group), were enrolled in the study. Serum NGAL, lactate and creatinine concentrations, acid-base balance, neutrophil and white blood cell count were measured in the umbilical cord blood. Results: Asphyxiated newborns had a significantly lower pH value (7.0 vs. 7.3;

Influence of deep-freezing on the autofluorescent properties of human plasma proteins

Background. Fluorescence-based techniques are powerful and valuable tools for studying biological materials. Fluorescence spectroscopy is one of these techniques which measures autofluorescence from a sample containing components such as proteins. The aim of this study was to evaluate the influence of deep freezing on spectroscopic properties of human plasma using fluorescence spectroscopy.Patients, materials and methods. The study group consisted of patients admitted to the Department of Cardiology and Internal Medicine at the University Hospital in Bydgoszcz, due to a preliminary diagnosis of acute coronary syndrome. The overall group comprised 27 patients. From each patient, 4 ml of blood was taken to obtainplasma that was used for further examination. In order to measure plasma spectroscopic properties, a Hitachi F-7000 spectrofluorimeter was used. The received results were analysed and evaluated with Origin 9.0 (OriginLab).Results. Spectroscopic analysis of human plasma before and after freezing allowed us to divide plasma samples into three different subgroups, depending on their fluorescent properties. The first subgroup consisted of plasma samples, which showed entirely differently in spectroscopic analysis after one week of deep-freezing. The second subgroup of plasma samples showed partial changes in the measurements of autofluorescence, and in the third subgroup freezing-resistant plasma samples were included.Conclusions. It seems that the process of deep-freezing could affect the autofluorescent properties of human plasma proteins. The explanation of the specific mechanisms responsible for the change of plasma fluorescent properties during the process of deep-freezing requires further elucidation

The influence of losartan and trandolapril therapy on serum glucose, insulin, homocysteine and von Willebrand factor in mild to moderate essential hypertension

Wstęp W pierwotnym nadciśnieniu tętniczym zaburzenia gospodarki węglowodanowej (ZW) często współistnieją z zaburzeniami funkcji śródbłonka naczyń (ED). Materiał i metody Celem pracy była ocena wpływu antagonisty receptora AT1 - losartanu 50 mg/dz. - oraz inhibitora ACE - trandolaprilu 2 mg/dz. - na zaburzenia gospodarki węglowodanowej i dysfunkcję śródbłonka w pierwotnym, dotychczas nieleczonym nadciśnieniu tętniczym. We krwi na czczo oceniano: glukozę, insulinę, całkowitą homocysteinę, HbA1c, kwas moczowy, czynnik von Willebranda (vWF:Ag) oraz HOMA-IR, BMI, WHR u chorych z nadciśnieniem łagodnym do umiarkowanego w porównaniu z grupą odpowiednią kontrolną. Ocena została powtórzona w obu leczonych grupach po 3 miesiącach. Wyniki W obu leczonych grupach, poza obniżeniem wartości ciśnienia, uzyskano także obniżenie stężenia HbA1c, co sugeruje korzystny wpływ farmakoterapii na (ZW). Stwierdzono obniżenie vWF:Ag w grupie losartanu i wzrost vWF:Ag w grupie trandolaprilu. Różny wpływ na vWF:Ag (traktowany jako marker uszkodzenia śródbłonka) można tłumaczyć poprzez odmienny mechanizm ingerencji badanych leków na układ RAA oraz przez prawdopodobny udział układu kinin, których aktywność jest wzmożona w trakcie terapii inhibitorem ACE. Grupa trandolaprilu cechowała się wyższym wskaźnikiem talia-biodra (WHR) w porównaniu z grupą kontrolną (niż grupa losartanu), co może sugerować występowanie poważniejszych ZW, spowodowanych zwiększoną ilością tkanki tłuszczowej brzusznej. Grupa trandolaprilu miała wyższe stężenia glukozy, HbA1c, całkowitej homocysteiny niż grupa losartanu w porównaniu z grupą kontrolną (przed leczeniem). Wnioski Dane autorów sugerują, że grupa chorych z łagodnym do umiarkowanego nadciśnieniem tętniczym, chociaż klinicznie podobna, może w różny sposób odpowiadać na farmakoterapię, co może być efektem stopnia zaawansowania zaburzeń metabolicznych występujących jeszcze przed leczeniem.Background Carbohydrate metabolism disturbances (CM) and endothelial dysfunction (ED) often coexist with essential arterial hypertension (EH). Material and Methods In order to investigate the effect of AT1-antagonist losartan in a daily dose of 50 mg and ACE-inhibitor trandolapril in a daily dose of 2 mg on CM and ED in untreated EH the following were evaluated in mild to moderate EH patients during fasting: glucose, insulin, total homocysteine, HbA1c, uric acid, von Willebrand Factor (vWF:Ag), HOMA-IR, BMI and WHR and the results compared to those for matched controls. The examination was repeated after 3 months in both the groups treated. Results A decrease in HbA1c in both groups treated suggests CM correction besides the lowering of blood pressure. There was a decrease in the vWF:Ag level in the losartan group and an increase in the vWF:Ag level in the group treated with trandolapril. This difference in vWF:Ag (known as an ED marker) may be explained by the distinct way in which the drugs under examination influenced the renin-angiotensin-aldosterone system and by the possible role of kinins, the activity of which is elevated during ACE-inhibitor treatment. The trandolapril group had a higher WHR than the losartan group when compared to controls, which implies the possibility of more severe CM due to increased abdominal adipose tissue deposit. It was also characterised by higher fasting glucose, HbA1c, total homocysteine than the losartan group when compared to controls before treatment. Conclusions Our data may suggest that mild to moderate EH patients, even when clinically similar, may respond differently to drug treatment, which may be the result of the severity of the metabolic disturbances found in this group at the beginning of treatment

Wpływ koronarografii na zmiany potencjału koagulacyjnego osocza u chorych ze stabilną dławicą piersiową

Wstęp: Obecnie zmiany potencjału koagulacyjnego w wyniku koronarografii są przedmiotem badań. W ostrych zespołach wieńcowych następuje aktywacja układu krzepnięcia, dane dotyczące podobnej reakcji u chorych ze stabilną dławicą piersiową są bardzo nieliczne. Celem niniejszej pracy była ocena poziomu wytwarzania trombiny jako wskaźnika aktywności prozakrzepowej u chorych ze stabilną dławicą piersiową oraz stwierdzenie, czy koronarografia powoduje dodatkową aktywację krzepnięcia poprzez oszacowanie wzrostu wskaźników trombinogenezy. Materiał i metody: W próbkach krwi pobranych przed planową koronarografią i po niej u 80 kolejnych pacjentów badano stężenie kompleksów trombina-antytrombina III (TAT), fragmentów protrombiny 1 + 2 (F1 + 2) oraz fibrynogenu. Analizowano stężenia badanych czynników przed koronarografią oraz ich wzrost po zabiegu w grupach różniących się nasileniem objawów dławicy, rodzajem i objętością podanego kontrastu oraz liczbą istotnie zwężonych tętnic wieńcowych. Wyniki: Przed zabiegiem stwierdzono podwyższone wartości TAT i F1 + 2 odpowiednio u 51% i 31% pacjentów (zakres normy TAT: 1,0&#8211;4,1 &micro;g/l; F1 + 2: 0,4&#8211;1,1 nmol/l). Po koronarografii odsetki chorych z wartościami TAT i F1 + 2 przekraczającymi normę wynosiły odpowiednio 78% i 60%. Stężenia TAT, F1 + 2 i fibrynogenu były istotnie wyższe u osób po koronarografii (odpowiednio 6,08 &plusmn; 3,14 &micro;g/l; 1,50 &plusmn; 0,98 nmol/l; 413 &plusmn; 62 mg/dl) w porównaniu z wartościami stężeń odnotowanymi przed badaniem (odpowiednio 4,19 &plusmn; 1,67 &micro;g/l; 1,05 &plusmn; 0,29 nmol/l; 404 &plusmn; 59 mg/dl); dla wszystkich p < 0,001. Nie wykazano korelacji pomiędzy objętością wstrzykniętego kontrastu a wzrostem badanych parametrów krzepnięcia. Również rodzaj użytego kontrastu nie wpływał istotnie na zmiany parametrów krzepnięcia, co mogło wiązać się z małą liczebnością podgrup, w których zastosowano kontrast jonowy (n = 7) i kontrast izoosmolarny (n = 8). Nie stwierdzono związku między liczbą zwężonych tętnic wieńcowych i nasileniem objawów dławicy piersiowej a poziomem aktywacji układu krzepnięcia. Wnioski: U około 50% chorych ze stabilną dławicą piersiową stwierdza się stan wzmożonej aktywacji układu krzepnięcia, objawiający się podwyższonymi stężeniami TAT i F1 + 2. Koronarografia prowadzi do dalszej aktywacji krzepnięcia u chorych ze stabilną dławicą piersiową. (Folia Cardiol. 2004; 11: 213&#8211;220

PAI-1 and hyperuricaemia: another face of endothelium dysfunction in essential hypertension. Endothelium, hypertension, metabolism

Wstęp Uważa się, że dysfunkcja śródbłonka odgrywa kluczową rolę w rozwoju miażdżycy i powstawaniu powikłań układu sercowo-naczyniowego w nadciśnieniu tętniczym. Materiał i metody Celem oceny dysfunkcji śródbłonka u nieleczonych chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym, bez cukrzycy, z prawidłowym klirensem kreatyniny zbadaliśmy 29 ambulatoryjnych pacjentów (13K/16M; wiek: 41,17 &#177; 11,95) w porównaniu z grupą 14 zdrowych ochotników (7K/7M), zgodnych wiekowo. W obu grupach we krwi żylnej na czczo oznaczono: HbA1c, całkowitą homocysteinę, kwas moczowy, insulinę, glukozę, vWF:Ag, TM, PAI-1, E-selektyny. Obliczono HOMA-IR. W 24-godzinnej zbiórce moczu oznaczono mikroalbuminurię (MA) i N-acetylo-&#946;-D-glukozaminidazę (NAG). Wyniki Chorzy z nadciśnieniem prezentowali wyższe wartości BMI, WHR, MAP, PP, cechowali się insulinoopornością i wyższym stężeniem kwasu moczowego. Grupy nie różniły się pod względem MA i vWF:Ag. Chorzy mieli wyższe wartości PAI-1 i NAG niż kontrola. Jedynie u chorych stwierdzono dodatnie korelacje liniowe: PP vs. MAlog10, PAI-1 vs. MAlog10, PAI-1 vs. kwas moczowy, PAI-1 vs. BMI, PAI-1 vs. WHR, WHR vs. kwas moczowy, BMI vs. HOMA-IR. Wnioski Nasze dane mogą wskazywać, że we wczesnych etapach nadciśnienia tętniczego, chorzy z insulinoopornością cechują się zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym związanym z uogólnioną miażdżycą, stanem prozakrzepowym i zwiększoną sztywnością tętnic. Kwas moczowy prawdopodobnie wpływa na śródbłonek poprzez mediowany przez PAI-1 mechanizm, który nie jest jasny. Odbiciem tego faktu jest podwyższona wartość PP wynikająca ze zmniejszenia podatności tętnic. Zwiększone wydalanie NAG z moczem u chorych w obliczu normoalbuminurii może wskazywać na uszkodzenie śródmiąższu nerek, które wyprzedza uszkodzenie kłębuszka i jest istotne dla dalszego rokowania.Background Attention is increasingly being paid to endothelial dysfunction (ED) as a key aspect of atherosclerosis and target organ damage in arterial hypertension. Material and methods In order to evaluate generalised ED in non-diabetic untreated essential hypertensives with normal creatinine clearance we examined 29 ambulatory patients (13F/16M; age: 41.17 &#177; 11.95) and compared them with 14 healthy controls (7F/7M) matched for age. Fasting blood was withdrawn for the following: HbA1c, total homocysteine, uric acid, insulin, glucose, vWF:Ag, TM, PAI-1 and E-selectins in both groups. HOMA-IR was calculated. 24-h urine was collected for microalbuminuria (MA) and N-acetyl-ß-D-glucosaminidase (NAG) urine excretion. Results The hypertensives had higher BMI, WHR, MAP and PP and were insulin resistant. They revealed hyperuricaemia. No difference was found in MA and vWF:Ag. The hypertensives also had higher PAI-1 levels and NAG excretion than the controls. The only positive linear correlations found in the hypertensives were the following: PP vs. MAlog10, PAI-1 vs. MAlog10, PAI-1 vs. uric acid, PAI-1 vs. BMI, PAI-1 vs. WHR, WHR vs. uric acid, BMI vs. HOMA-IR. Conclusion Our data may suggest that in the early stages of essential hypertension patients with insulin resistance are at high risk of serious cardiovascular complications related to diffuse atherosclerosis, a prothrombotic state and elevated arterial stiffness. Uric acid is able to affect endothelium through a PAI-1 mediated mechanism, which remains unclear. This fact is reflected in the increased PP which results from increased arterial stiffness. Higher NAG urine excretion where there is no endothelial dysfunction may indicate the early renal tubulo-interstitium tissue damage which precedes glomerular injury and is important for future clinical prognosis

Ocena stężeń homocysteiny, lipoproteiny (a) i oksydowanych LDL u pacjentów przed badaniem koronarograficznym

Wstęp: Celem pracy była analiza stężeń homocysteiny, lipoproteiny (a) oraz oksydowanych LDL - wybranych czynników ryzyka miażdżycy - w zależności od stopnia nasilenia zmian w tętnicach wieńcowych, na podstawie badania koronarograficznego. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 142 mężczyzn (śr. wieku 55 lat), których na podstawie objawów choroby niedokrwiennej serca, klasyfikowanych według CCS, zakwalifikowano do badania koronarograficznego. Na jego podstawie wyodrębniono 4 grupy pacjentów: bez zmian w naczyniach wieńcowych oraz z chorobą 1-, 2- lub 3-naczyniową. Grupę kontrolną stanowiło 28 mężczyzn bez objawów choroby niedokrwiennej serca oraz grupa pacjentów, u których nie stwierdzono zmian w naczyniach wieńcowych. Koronarografię wykonano za pomocą aparatu Toshiba CAS 10, homocysteinę oznaczano, korzystając z zestawu firmy Abbott, lipoproteinę (a) oraz profil lipidowy - z zestawów firmy Roche, zaś oksydowane LDL - z zestawu firmy Mercordia. Wyniki: Stężenia homocysteiny i lipoproteiny (a) były zdecydowanie wyższe u pacjentów z chorobą 1-, 2- lub 3-naczyniową [lipoproteina (a) 36,0&#8211;49,9 mg/dl, homocysteina 14,3&#8211;15,5 mmol/l] niż u osób bez zmian w naczyniach wieńcowych [lipoproteina (a) 19,3 mg/dl, homocysteina 12,1 mmol/l]. Istotny wzrost stężenia oksydowanych LDL zaobserwowano tylko u pacjentów z chorobą 3 naczyń (10,9 mU/l; grupa bez zmian - 8,8 mU/l). Stwierdzono także, że częstość występowania lipoproteiny (a) w stężeniach > 30 mg/dl jest większa u pacjentów z chorobą naczyń (37,2&#8211;58%) niż u osób bez zmian w naczyniach (17,2%). Wykazano również, iż częstość występowania homocysteiny w stężeniach > 15 &#956;mol/l jest większa w grupie pacjentów z chorobą naczyń (25,5&#8211;41,7%) niż u osób bez zmian w naczyniach wieńcowych (17,2%). Wnioski: Na podstawie przeprowadzonych analiz można stwierdzić, iż rutynowe oznaczanie stężenia homocysteiny u pacjentów z objawami choroby niedokrwiennej serca oraz oznaczanie stężenia lipoproteiny (a) u osób z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku chorób serca może być ważne diagnostycznie i klinicznie użyteczne. (Folia Cardiol. 2004; 11: 111&#8211;119

Ocena stężeń homocysteiny, lipoproteiny (a) i oksydowanych LDL u pacjentów przed badaniem koronarograficznym

Wstęp: Celem pracy była analiza stężeń homocysteiny, lipoproteiny (a) oraz oksydowanych LDL - wybranych czynników ryzyka miażdżycy - w zależności od stopnia nasilenia zmian w tętnicach wieńcowych, na podstawie badania koronarograficznego. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 142 mężczyzn (śr. wieku 55 lat), których na podstawie objawów choroby niedokrwiennej serca, klasyfikowanych według CCS, zakwalifikowano do badania koronarograficznego. Na jego podstawie wyodrębniono 4 grupy pacjentów: bez zmian w naczyniach wieńcowych oraz z chorobą 1-, 2- lub 3-naczyniową. Grupę kontrolną stanowiło 28 mężczyzn bez objawów choroby niedokrwiennej serca oraz grupa pacjentów, u których nie stwierdzono zmian w naczyniach wieńcowych. Koronarografię wykonano za pomocą aparatu Toshiba CAS 10, homocysteinę oznaczano, korzystając z zestawu firmy Abbott, lipoproteinę (a) oraz profil lipidowy - z zestawów firmy Roche, zaś oksydowane LDL - z zestawu firmy Mercordia. Wyniki: Stężenia homocysteiny i lipoproteiny (a) były zdecydowanie wyższe u pacjentów z chorobą 1-, 2- lub 3-naczyniową [lipoproteina (a) 36,0&#8211;49,9 mg/dl, homocysteina 14,3&#8211;15,5 mmol/l] niż u osób bez zmian w naczyniach wieńcowych [lipoproteina (a) 19,3 mg/dl, homocysteina 12,1 mmol/l]. Istotny wzrost stężenia oksydowanych LDL zaobserwowano tylko u pacjentów z chorobą 3 naczyń (10,9 mU/l; grupa bez zmian - 8,8 mU/l). Stwierdzono także, że częstość występowania lipoproteiny (a) w stężeniach > 30 mg/dl jest większa u pacjentów z chorobą naczyń (37,2&#8211;58%) niż u osób bez zmian w naczyniach (17,2%). Wykazano również, iż częstość występowania homocysteiny w stężeniach > 15 &#956;mol/l jest większa w grupie pacjentów z chorobą naczyń (25,5&#8211;41,7%) niż u osób bez zmian w naczyniach wieńcowych (17,2%). Wnioski: Na podstawie przeprowadzonych analiz można stwierdzić, iż rutynowe oznaczanie stężenia homocysteiny u pacjentów z objawami choroby niedokrwiennej serca oraz oznaczanie stężenia lipoproteiny (a) u osób z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku chorób serca może być ważne diagnostycznie i klinicznie użyteczne. (Folia Cardiol. 2004; 11: 111&#8211;119

Wpływ koronarografii na zmiany potencjału koagulacyjnego osocza u chorych ze stabilną dławicą piersiową

Wstęp: Obecnie zmiany potencjału koagulacyjnego w wyniku koronarografii są przedmiotem badań. W ostrych zespołach wieńcowych następuje aktywacja układu krzepnięcia, dane dotyczące podobnej reakcji u chorych ze stabilną dławicą piersiową są bardzo nieliczne. Celem niniejszej pracy była ocena poziomu wytwarzania trombiny jako wskaźnika aktywności prozakrzepowej u chorych ze stabilną dławicą piersiową oraz stwierdzenie, czy koronarografia powoduje dodatkową aktywację krzepnięcia poprzez oszacowanie wzrostu wskaźników trombinogenezy. Materiał i metody: W próbkach krwi pobranych przed planową koronarografią i po niej u 80 kolejnych pacjentów badano stężenie kompleksów trombina-antytrombina III (TAT), fragmentów protrombiny 1 + 2 (F1 + 2) oraz fibrynogenu. Analizowano stężenia badanych czynników przed koronarografią oraz ich wzrost po zabiegu w grupach różniących się nasileniem objawów dławicy, rodzajem i objętością podanego kontrastu oraz liczbą istotnie zwężonych tętnic wieńcowych. Wyniki: Przed zabiegiem stwierdzono podwyższone wartości TAT i F1 + 2 odpowiednio u 51% i 31% pacjentów (zakres normy TAT: 1,0&#8211;4,1 &micro;g/l; F1 + 2: 0,4&#8211;1,1 nmol/l). Po koronarografii odsetki chorych z wartościami TAT i F1 + 2 przekraczającymi normę wynosiły odpowiednio 78% i 60%. Stężenia TAT, F1 + 2 i fibrynogenu były istotnie wyższe u osób po koronarografii (odpowiednio 6,08 &plusmn; 3,14 &micro;g/l; 1,50 &plusmn; 0,98 nmol/l; 413 &plusmn; 62 mg/dl) w porównaniu z wartościami stężeń odnotowanymi przed badaniem (odpowiednio 4,19 &plusmn; 1,67 &micro;g/l; 1,05 &plusmn; 0,29 nmol/l; 404 &plusmn; 59 mg/dl); dla wszystkich p < 0,001. Nie wykazano korelacji pomiędzy objętością wstrzykniętego kontrastu a wzrostem badanych parametrów krzepnięcia. Również rodzaj użytego kontrastu nie wpływał istotnie na zmiany parametrów krzepnięcia, co mogło wiązać się z małą liczebnością podgrup, w których zastosowano kontrast jonowy (n = 7) i kontrast izoosmolarny (n = 8). Nie stwierdzono związku między liczbą zwężonych tętnic wieńcowych i nasileniem objawów dławicy piersiowej a poziomem aktywacji układu krzepnięcia. Wnioski: U około 50% chorych ze stabilną dławicą piersiową stwierdza się stan wzmożonej aktywacji układu krzepnięcia, objawiający się podwyższonymi stężeniami TAT i F1 + 2. Koronarografia prowadzi do dalszej aktywacji krzepnięcia u chorych ze stabilną dławicą piersiową. (Folia Cardiol. 2004; 11: 213&#8211;220

The relationship between kidney volume and insulinemia in nontreated essential hypertensives

Wstęp Nadciśnienie tętnicze jest zespołem chorobowym, w przebiegu którego stwierdza się liczne zaburzenia metaboliczne prowadzące do uszkodzenia wielu narządów, w tym także nerek. Z kolei bardzo często w przebiegu przewlekłej choroby nerek obserwuje się nadciśnienie tętnicze. Nerki uczestniczą przede wszystkim w utrzymaniu stałości środowiska wewnętrznego, ale odgrywają one także istotną rolę w regulacji przemiany węglowodanowej, w tym są odpowiedzialne za procesy degradacji insuliny. Wiadomo również, że w przebiegu pierwotnego nadciśnienia tętniczego bardzo często obserwuje się zaburzenia gospodarki węglowodanowej często z współistniejącymi zaburzeniami funkcji śródbłonka. Materiały i metody Celem pracy było znalezienie zależności między stężeniem insuliny w surowicy krwi a wielkością czy objętością nerek u osób z pierwotnym nieleczonym nadciśnieniem tętniczym w porównaniu z osobami zdrowymi. Badanie przeprowadzono u 25 chorych z dotychczas nieleczonym pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Grupę kontrolną stanowiło 14 zdrowych ochotników. W obu grupach wykorzystując USG, obliczono objętość nerek, pobrano także krew żylną na czczo w celu oznaczenia stężenia insuliny, glukozy i kreatyniny. W obu grupach przeprowadzono 24-godzinną zbiórkę moczu i oznaczono wydalanie N-acetylo-beta-D-glukozaminidazy (NAG) oraz kreatyniny. Wyniki U pacjentów z nieleczonym pierwotnym nadciśnieniem tętniczym zarówno stosunek stężenia glukozy i insuliny (Insulin/Glukose Index) oraz wydalanie NAG były znamiennie wyższe niż w grupie kontrolnej. Także stosunek objętości nerek (KV) do wskaźnika masy ciała (KV/BMI) u pacjentów z nieleczonym nadciśnieniem tętniczym i w grupie kontrolnej były istotnie statystycznie różne, a różnice te wynikały ze znamiennie wyższych wartości BMI stwierdzanych w grupie pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Tylko u chorych z nadciśnieniem tętniczym stwierdzono korelację między insulinemią a KV/BMI (r = &#8211;0,441; p < 0,05). Wnioski W przebiegu nieleczonego pierwotnego nadciśnienia tętniczego dochodzi do upośledzenia funkcji cewek nerkowych. Upośledzenie funkcji cewek nerkowych może być jedną z przyczyn obserwowanych w nadciśnieniu tętniczym zaburzeń gospodarki węglowodanowej.Background Hypertension is a type of illness in which numerous metabolic disorders are detected, such metabolic disorders cause damage to many of the body&#8217;s organs including kidneys. Moreover, arterial overpressure can frequently be observed in patients with chronic kidney disease. Kidneys in the first place participate in the maintenance of internal environment stability, nevertheless, they play an important role in transformation of carbohydrates as they are responsible for insulin degradation. It is also known that disorder of carbohydrates transformation along with disfunction of endothelium can often be seen in cases of primary overpressure. Materials and methods The aim of the study was to evaluate the relationship between concentration of insulin in blood serum or kidneys volume in patiens with non-treated primary hypertension and healthy persons. The study covered 25 patients with non-treated primary hypertension. A control group consisted of 14 health volunteers. In both groups, kidneys volume was measured by USG, moreover, blood samples were taken from a vein in fasting state in order to evaluate the concentration of insulin, glucose and creatinine. In both groups, urine was collected over 24 hrs and the excretion of N-acetyl-beta-D-glucaminidase (NAG) and creatinine was assessed. Results Insulin/Glucose Index as well as the excretion of NAG were significantly higher in patiens with non-treated primary overpressure as compared to the control group. Also, there were significant differences in the ratio of Kidney Volume to Body Mass Index in patients with nontreated overpressure and the control group, the above differences resulted from much higher BMI in the group of patients with overpressure. Only in patients with overpressure correlation between insulinemia and KV/BMI amounted (r = 0.441; p < 0.05). Conclusions Primary hypertension leads to disfunction of kidney ducts. Such disfunction may contribute to disturbances in carbohydrates transformation observed in cases of arterial hypertension